Το ταξίδι του Τούρκου πρωθυπουργού, Ρ. Τ. Ερντογάν, στις ΗΠΑ, που ολοκληρώνεται αύριο, έχει πολλαπλές στοχεύσεις, με πεδίο αναφοράς την τεταμένη κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή και επίκεντρο τους οξύτατους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή κυρίως για τους ενεργειακούς πόρους και τη μεταφορά τους. Η τουρκική αστική τάξη διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στη γεωστρατηγική σκακιέρα, ιδιαίτερα τώρα που κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία.

Στο ζήτημα αυτής της επέμβασης η Τουρκία διαδραματίζει από την αρχή έναν πρωταγωνιστικό ρόλο μαζί με Σαουδική Αραβία και Κατάρ, ενισχύοντας τις αντικαθεστωτικές ένοπλες δυνάμεις που επιδιώκουν την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης. Τα συμφέροντα των Τούρκων κεφαλαιοκρατών είναι ενταγμένα στα ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή. Πρόκειται για τα σχέδια της λεγόμενης Ευρείας Μέσης Ανατολής, στα πλαίσια της οποίας, μετά τη Βόρεια Αφρική και ειδικά τη Λιβύη, η ένοπλη σύγκρουση έχει μεταφερθεί στη Συρία. Στο δε ζήτημα των υδρογονανθράκων στην περιοχή και της μεταφοράς τους, στο οποίο ανταγωνίζονται ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία και Κίνα, εμπλέκονται το Ισραήλ και η Κύπρος, με ανοιχτά προβλήματα, όπως το Παλαιστινιακό και το Κυπριακό. Αλλά στο ίδιο πεδίο εμπλέκονται και το Ιράκ, το Ιράν, η Αίγυπτος, άλλες χώρες της περιοχής.

Να θυμίσουμε ότι λίγο πριν το ταξίδι του Ερντογάν στις ΗΠΑ έγινε η μεγάλη πολύνεκρη βομβιστική επίθεση στην Τουρκία, που αποδίδεται από την τουρκική κυβέρνηση στη Συρία. Εχει τη σημασία της με δεδομένο ότι από όσα έγιναν δημόσια γνωστά στο ζήτημα της Συρίας, ενώ υπάρχει συμφωνία των δύο ηγεσιών, αμερικανικής και τουρκικής, για την απομάκρυνση του Σύρου Προέδρου, Μπ. Ασαντ, ωστόσο λέγεται ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός βιάζεται για άμεση επέμβαση, ενώ ο Μπ. Ομπάμα λέγεται ότι προκρίνει διεθνή διπλωματική παρέμβαση για λύση. Πρόκειται βεβαίως για διαδικαστικά ζητήματα που δεν αλλάζουν την ουσία. Αλλωστε, τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων είναι ποτισμένα με το αίμα των λαών. Πολεμική προετοιμασία υπάρχει απ' ό,τι φαίνεται. Εξάλλου, η ΝΑΤΟική συστοιχία πυραύλων «Πάτριοτ» που έχει τοποθετήσει η Τουρκία στα σύνορα με τη Συρία αποδεικνύει ότι τα στρατιωτικά μέσα των ιμπεριαλιστών είναι πάντα διαθέσιμα.

Η Τουρκία μετά την οικονομική κρίση στην Κύπρο βιάζεται για επίλυση του Κυπριακού, στα πλαίσια ενός νέου «σχεδίου Ανάν», το ίδιο και οι ΗΠΑ. Αλλωστε και η τουρκική αστική τάξη, μέσω και των διεθνών συμμαχιών της, επιδιώκει να έχει μερίδιο στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στην περιοχή. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος χαιρέτισε την πρόοδο στις σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ που διευκολύνει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Ωστόσο, η αστική τάξη της Τουρκίας έχει και τα δικά της ιδιαίτερα σχέδια και γι' αυτό επιδιώκει στενές σχέσεις με πολιτικές ηγεσίες αραβικών χωρών, κάτι που φαίνεται και από τη συμμετοχή της στα τεκταινόμενα στη Βόρεια Αφρική, με όχημα τα αστικά κόμματα των «Αδελφών Μουσουλμάνων». Τον ίδιο ρόλο παίζει και στο ζήτημα της Παλαιστίνης, που παρά τις παροτρύνσεις του Προέδρου Ομπάμα να μην πραγματοποιήσει ο Ερντογάν ταξίδι στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη, ο τελευταίος δηλώνει ότι δεν πρόκειται να αλλάξει το πρόγραμμά του.

Ο Ερντογάν, ταυτόχρονα, που συνοδεύεται από πλήθος εκπροσώπων μονοπωλιακών επιχειρήσεων, με την επίσκεψη στις ΗΠΑ θέλει να τις πλασάρει στο αμερικανικό κεφάλαιο, διαλαλώντας την καπιταλιστική ανάπτυξη που υπήρξε στην Τουρκία. Ανάπτυξη που προήλθε από το χτύπημα της τιμής της εργατικής δύναμης, το μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων και αναδιαρθρώσεων που συνεχίζονται και μπορούν να εξασφαλίσουν πρόσφορο έδαφος στο κεφάλαιο για περαιτέρω εκμετάλλευση. Ιδιαίτερα η κυβέρνηση Ερντογάν προβάλλει ως το νέο «Ελντοράντο» των πολυεθνικών την Ανατολία, τις κουρδικές περιοχές, ειδικά μετά τη συμφωνία αποχώρησης των ένοπλων τμημάτων του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) από την Τουρκία. Αυτές είναι οι λεγόμενες επενδυτικές ευκαιρίες που παρουσιάζει ο Ερντογάν σε διάφορες εκδηλώσεις που συμμετέχει, όπως στο Ινστιτούτο Brookings (εκεί όπου πρόσφατα έδωσε τα διαχειριστικά διαπιστευτήριά του και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας) ή στη λεγόμενη «Κοιλάδα της Σιλικόνης» των επιχειρήσεων νέας τεχνολογίας.

Γίνεται φανερό από όλα αυτά ότι κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική δράση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με δεδομένους τους οξύτατους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που μπορεί να οδηγήσουν σε γενικευμένη πολεμική σύρραξη. Οι λαοί που κινδυνεύουν πρέπει να στρέψουν την πάλη τους ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων σε κάθε χώρα ώσπου να την ανατρέψουν.