Οι κοινωνικές αντιθέσεις, που οξύνονται και που εκφράζονται με τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγους και με την αύξηση της εξαθλίωσης και της φτώχειας των πολλών, έναν τρόπο επίλυσης έχουν: Τον αγώνα μέχρι την τελική νίκη, για να έρθει ο λαός στην εξουσία και να δημιουργήσει τη δική του λαϊκή οικονομία.

Ο ελληνικός λαός, που έχει μεγάλη θετική πείρα από την αλληλεγγύη άλλων λαών σε δύσκολες ώρες, είναι σήμερα αναγκαίο να δυναμώσει την αντίδρασή του στα ιμπεριαλιστικά σχέδια της «νέας τάξης» και τη συμπαράστασή του στους λαούς της Παλαιστίνης, της Τουρκίας, των Βαλκανίων, της Κύπρου. Να συνδέσει περισσότερο τη δική του αντίσταση με αυτή των άλλων ευρωπαϊκών λαών, που πλήττονται εξίσου από τις επιλογές της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των κυβερνήσεών τους.

Η συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια θα πιάσει τόπο, αν εκφραστεί με μαζική πάλη κατά της αντιλαϊκής πολιτικής, όποιο κόμμα κι αν την εκφράζει.

Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Στις 31 Δεκέμβρη του 1958 ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του κουβανέζικου στρατού ενημέρωσε το δικτάτορα Μπατίστα ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα να εμποδιστεί η προέλαση των επαναστατών προς την Αβάνα. Την 1η Γενάρη του 1959 η επανάσταση είχε ουσιαστικά νικήσει. Οι αντάρτες με τον Τσε, μπήκαν θριαμβευτικά στην Αβάνα, και σε λίγες μέρες έφτασε στην πρωτεύουσα ο ηγέτης της επανάστασης Φιντέλ Κάστρο, όπου και ανέλαβε πρωθυπουργός της πρώτης επαναστατικής κυβέρνησης.

Η επανάσταση της Κούβας 1956-1959 ασφαλώς δεν είχε εύκολο δρόμο μετά την επικράτησή της. Είχε να αντιμετωπίσει σοβαρά και οξυμένα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα. Επρεπε να απαλλάξει τη χώρα από τα δεσμά της εξάρτησης στο βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό, πράγμα που σήμαινε ότι ταυτόχρονα έπρεπε να προωθήσει βαθύτατους κοινωνικοπολιτικούς μετασχηματισμούς, οι οποίοι θα εξασφάλιζαν την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική απελευθέρωση. Συνεπώς από τα ίδια τα πράγματα, η κουβανική επανάσταση οδηγήθηκε στο μόνο δρόμο που της εξασφάλιζε την απελευθέρωση από τον ιμπεριαλισμό και τις εκμεταλλεύτριες τάξεις. Οδηγήθηκε, δηλαδή, στο δρόμο του σοσιαλισμού. Την Πρωτομαγιά του 1961 ο Κάστρο ανήγγειλε ότι η επανάσταση θα προχωρήσει στη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Οι Κουβανοί άντεξαν και δημιούργησαν πολλά στο παρελθόν, έχοντας την αμέριστη υποστήριξη και βοήθεια των σοσιαλιστικών χωρών και της ΕΣΣΔ. Αντέχουν, όμως, και ως τα σήμερα, μια δεκαετία μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης σε βάρος των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Παρά το γεγονός ότι οι πιέσεις του ιμπεριαλισμού αυξήθηκαν στο πολλαπλάσιο, σήμερα η Κούβα παίζει ηγετικό ρόλο σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, ο λαός της είναι ένας από τους πιο αξιοσέβαστους λαούς ολόκληρης της υφηλίου. Ασφαλώς τίποτα απ' όλα αυτά δε θα ήταν κατορθωτό χωρίς την επανάσταση και χωρίς αυτή η επανάσταση να είναι ζωντανή, δυναμική, ουσιαστική στο έργο της, συνεγείροντας όχι μόνο το λαό του μικρού αυτού νησιού, αλλά και τους λαούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Είναι το ζωντανό παράδειγμα και η απόδειξη πως ο μαρξισμός δεν πέθανε, πως ο σοσιαλισμός δεν είναι ουτοπία, πως η αντιιμπεριαλιστική πάλη φέρνει αποτέλεσμα, πως ο ιμπεριαλισμός μπορεί να ηττηθεί, πως οι λαοί μπορούν να νικούν.