Πολλά ειπώθηκαν στη Βουλή όταν συζητιόταν το πολυνομοσχέδιο για να δικαιολογήσουν το ότι χιλιάδες εκπαιδευτικοί μπαίνουν στην κινητικότητα, τίποτα όμως από αυτά δεν μπορεί να καθησυχάσει την αγωνία των παιδιών που ήδη φοιτούν στις καταργούμενες ειδικότητες και των οικογενειών τους. Ο υπουργός είπε ότι θα πάρει κάποιους ωρομίσθιους, αλλά από αυτήν την αόριστη υπόσχεση μέχρι το να καλυφθούν πλήρως όλες οι ανάγκες των ΕΠΑΛ και των ΕΠΑΣ στην αρχή της νέας χρονιάς, η απόσταση είναι τεράστια...
Ανάμεσα δε, στα διάφορα που ακούστηκαν για να δικαιολογήσουν τις διαθεσιμότητες των εκπαιδευτικών ήταν και το «επιχείρημα» του υφυπουργού Παιδείας Σ. Κεδίκογλου, που επικαλέστηκε τους γονείς (!) λέγοντας ότι πολλοί γονείς δεν ήξεραν καν ότι τα παιδιά τους είχαν καθηγητές που ήταν απόφοιτοι Γυμνασίου... και πρόσθεσε ότι οι εκπαιδευτικοί αυτής της κατηγορίας που τίθενται σε διαθεσιμότητα θα αντικατασταθούν σταδιακά με νέους που θα είναι απόφοιτοι πανεπιστημίων και ΤΕΙ.
Κοροϊδεύουν τον κόσμο. Αντικατάσταση σημαίνει προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών, αλλά προσλήψεις δε γίνονται, έχουν μηδενιστεί τα τελευταία χρόνια. Οσο για το επίπεδο των εκπαιδευτικών που διδάσκουν στην Τεχνική Εκπαίδευση, γι' αυτό σίγουρα δεν ευθύνονται οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί που αναζήτησαν δουλειά και προσελήφθησαν, ούτε οι μαθητές που μένουν τώρα στον αέρα, ούτε βέβαια οι γονείς που μεγαλύτερη αγωνία έχουν για το πώς θα τελειώσουν τα παιδιά τους το σχολείο και αν θα έχουν καθηγητές...
Ετσι και οι μαζικές διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε πόλεις της Ισπανίας, μετά την αποκάλυψη του «σκανδάλου»», που βέβαια είναι σύμφυτο της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος σε όλο τον κόσμο, είχαν προσανατολισμό να «φύγει ο Ραχόι», «να φύγουν οι διεφθαρμένοι». Μέχρι εκεί. Σ' αυτό συμβάλλει το αδυνάτισμα του εργατικού κινήματος, που οι ηγεσίες του για δεκαετίες καλλιεργούν στους εργάτες τη λογική της «κοινωνικής συναίνεσης», της «ταξικής συνεργασίας». Ετσι τα συνθήματα φτάνουν μέχρι την αλλαγή κυβέρνησης, δε θίγουν τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης. Το ελπιδοφόρο είναι ότι υπάρχουν και ταξικές δυνάμεις που μπολιάζουν μέσα στο κίνημα την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και την αλλαγή τάξης στην εξουσία.
Αμα θέλεις να κυβερνήσεις, να διαχειριστείς, δηλαδή, το σύστημα και την κρίση του, δε σε σταματάει τίποτα. Λογικό και επόμενο είναι να καταφεύγεις κι εσύ στον αντικομμουνισμό και τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού. Πώς αλλιώς θα πείσεις το σύστημα πως είσαι ικανός να πάρεις το χρίσμα;
Αλλά τον Μπόλεκ και Λόλεκ τι τον πιάνεις στο στόμα σου; Δε σου κόβει; Και καλά, δεν ήξερες, δε ρώταγες; Γιατί θα 'πρεπε να ξέρεις, και αν δεν το ξέρεις να το μάθεις, ότι τα πολωνικής καταγωγής σκανταλιάρικα αγοράκια, ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ, είναι από τα καλύτερα στον τομέα της ψυχαγωγίας των μικρών παιδιών. Κινούμενα σχέδια πολύ ανώτερα από κάθε παιδαγωγική άποψη, με προβολή ιδανικών και αξιών ιδιαίτερα επωφελή σε μικρά παιδιά που χτίζουν την προσωπικότητά τους.
Κινούμενα σχέδια παραγωγής της δεκαετίας του '70, κι όμως τόσο σύγχρονα που για δεκαετίες ολόκληρες έχουν ψυχαγωγήσει και ενθουσιάσει γενιές και γενιές παιδιών με τα καμώματά τους. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, γιατί περιγράφουν τις καθημερινές σκανταλιές και «περιπέτειες» δύο μικρών αγοριών που παίζουν ανέμελα, χωρίς έγνοιες και σκοτούρες. Ετσι δε θα 'πρεπε να είναι τα μικρά παιδιά; Και έτσι ήταν τα παιδιά που ζούσαν στις χώρες του σοσιαλισμού, όπου στο λεξιλόγιο το δικό τους και των γονιών τους δεν υπήρχε ούτε η ανεργία, ούτε η φτώχεια, ούτε η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα.
Η είδηση έχει ως εξής: Με πρωτοβουλία της «Κοινωνικής Συμφωνίας» της Λούκας Κατσέλη διοργανώθηκε την Παρασκευή σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας εκδήλωση με αντικείμενο συζήτησης της «σύμπτυξη μετώπου προοδευτικών, αριστερών και οικολογικών κομμάτων και κινήσεων». Καλεσμένοι -έχοντας ανταποκριθεί θετικά στην πρόσκληση- ήταν η ΔΗΜΑΡ, οι «Οικολόγοι - Πράσινοι», ο ΣΥΡΙΖΑ, η διάσπαση της ΔΗΜΑΡ «Αριστερή Προοπτική», η «Κοινωνία των Πολιτών» του αποχωρήσαντα απ' τη ΔΗΜΑΡ Ο. Βουδούρη και σχεδόν σύσσωμο το ΠΑΣΟΚογενές κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ (Μητρόπουλος, Κουρουμπλής, Τσουκαλάς, Κοτσακάς, Δαρδανός και άλλοι), όπως και η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.
Εμπνευστής της εκδήλωσης, όπως είπαμε, φέρεται να ήταν η Λ. Κατσέλη, όμως την πρωτοβουλία της πρόσκλησης ανέλαβαν ο καθηγητής Γ. Αργείτης από το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, ο εκδότης Γ. Δαρδανός, η δικηγόρος Ρέα Δουζίνα, ο πρώην Πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου Νικήτας Κανάκης, ο Λάμπρος Μίχος, πρώην βουλευτής, ο λογιστής Στέφανος Μπαγιώργος και ο καθηγητής του ΠΑΘ, Κώστας Χρυσόγονος. Στην πρόσκληση αναφέρουν: «Η συμπαράταξη προοδευτικών, σοσιαλιστικών, οικολογικών και αριστερών δυνάμεων αποτελεί προϋπόθεση για τη δημιουργία ενός κοινωνικού μετώπου με κυβερνητική προοπτική».
Πρόκειται για δυνάμεις και πρόσωπα του ευρύτερου «κεντροαριστερού χώρου», που συνεργάζονται μεταξύ τους, μεταπηδώντας από κόμμα σε κόμμα κι από κίνηση σε κίνηση. Δυνάμεις που προφανώς επιθυμούν να ενταχθούν οργανικά στον ένα πόλο του αστικού πολιτικού συστήματος, με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο πλαίσιο της αναμόρφωσής του που περιλαμβάνει και τη διαμόρφωση του διπολισμού, που δεν έχει ακόμα αποκρυσταλλωθεί, είναι βέβαιο ότι θα δούμε πολλά απ' τα παλιά φθαρμένα υλικά του δικομματισμού και του αστικού πολιτικού συστήματος να ανακυκλώνονται και να σερβίρονται στο λαό για νέα.