«Τα ενεργά συστατικά της κάνναβης λειτουργούν σαν φρένο ασφαλείας, στο οποίο θα έπρεπε να μπορούμε να προσφεύγουμε - με ασφάλεια και νομίμως - σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης (...) όταν είμαστε υπερβολικά πεσμένοι ψυχολογικά». Τα παραπάνω είναι το αντίδοτο που προτείνει η «Εφημερίδα των Συντακτών» για όλα όσα δε μας αξίζει να ζούμε, για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που καταργούνται με υπογραφές και «διαπραγματεύσεις». Και διόλου τυχαία, η παραπάνω «λύση» είναι ακριβώς ίδια με εκείνη που εδώ και χρόνια ζυμώνεται σε εκδηλώσεις, ημερίδες από την καθεστηκυία τάξη, από εκείνους δηλαδή που κατακρεουργούν τις ζωές μας. Και μπορεί η συγκεκριμένη εφημερίδα να χρησιμοποιεί ένα σαθρό κι επιστημονικοφανές περιτύλιγμα του τύπου «ιαματική λειτουργία της κάνναβης στο σύνολο του οργανισμού», όμως η ουσία είναι ότι όταν επινοείς τέτοια ιδεολογήματα ιδιαίτερα στο «εδώ και τώρα», τότε προπαγανδίζεις τη ναρκω-εξάρτηση, επιδιώκεις να βάλεις φρένο ασφαλείας στους αγώνες που έρχονται, να δημιουργήσεις μια επιπλέον δικλείδα ασφαλείας για τη μακροημέρευση των λίγων και την οδύνη των πολλών.
Για την Ιστορία: Τον Ιούλη του 2004, ο ισραηλινός στρατός σε συνεργασία με την αρμόδια σχολή του Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, αποφάσισε να χορηγεί ινδική κάνναβη στους νεαρούς Ισραηλινούς στρατιώτες που βίωναν το «στρες μάχης». Με λίγα λόγια, τους μαστούρωνε για να αντέξουν τον εαυτό τους μετά απ' όσα είδαν κι όσα διέπραξαν. Στην Ελλάδα, θέλουν τους νέους μαστουρωμένους, τις στρατιές ανέργων που αγγίζουν το 60%, απομονωμένους, με άδειο και σκυμμένο το κεφάλι.
Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στη Μανωλάδα, ο «Ριζοσπάστης» έγραφε ότι όλη η Ελλάδα είναι γεμάτη Μανωλάδες, όσο κι αν το κράτος και οι υπηρεσίες τους παρίσταναν τους έκπληκτους με τους πυροβολισμούς των φραουλάδων σε βάρος των μεταναστών εργατών γης. Μόλις την περασμένη Πέμπτη, το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε στον Εβρο. Σύμφωνα με δημοσίευμα τοπικής ιστοσελίδας, δύο αδέλφια, βουλγαρικής καταγωγής, πήγαν με το αυτοκίνητό τους σε κτηνοτροφική μονάδα της περιοχής και ζήτησαν από τον ιδιοκτήτη να τους καταβάλει τα χρήματα που όφειλε στον πατέρα τους. Αυτός, όμως, όχι μόνο δεν αναγνώρισε το χρέος, αλλά σύμφωνα με την Αστυνομία απείλησε το ένα από τα δύο αδέλφια με κυνηγετική καραμπίνα. Οταν οι δύο Βούλγαροι τράπηκαν σε φυγή με το αυτοκίνητο, ο ιδιοκτήτης της μονάδας πυροβόλησε μία φορά προς το όχημά τους, χωρίς ευτυχώς να υπάρξει κάποιος τραυματισμός. Τελικά, ο εργοδότης παραδόθηκε στις αρχές και σε βάρος του σχηματίστηκε δικογραφία για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Ποιος οπλίζει το χέρι των εργοδοτών σε βάρος των μεταναστών; Το αστικό κράτος και η αντιμεταναστευτική του πολιτική. Από τη μια, εξασφαλίζουν φθηνά εργατικά χέρια στους κάθε είδους εργοδότες και, από την άλλη, εξαπολύουν πογκρόμ σε βάρος κάθε κυνηγημένου και πρόσφυγα, που εγκατέλειψε την εστία του διωκόμενος ή αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Εβρος. Λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από το σημείο όπου έγινε το συμβάν, στέκεται ο απάνθρωπος φράκτης στα σύνορα με την Τουρκία ενώ στην Αλεξανδρούπολη λειτουργεί στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών. Ολα αυτά με τη σφραγίδα της κρατικής πολιτικής σε βάρος των μεταναστών, που στρέφεται τελικά ενάντια σε Ελληνες και ξένους εργάτες, αφού το τσάκισμα των μεταναστών είναι προπομπός για τις ανατροπές στα εργασιακά και άλλα δικαιώματα των Ελλήνων. Από 'δώ προκύπτει και η ανάγκη για κοινή δράση, μέσα από τα ταξικά συνδικάτα, με δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας, όπου είναι η θέση ντόπιων και ξένων εργαζομένων.
Πριν τη συγκρότηση του ΕΟΠΥΥ, ως ασφαλισμένη του ΙΚΑ, μπορούσε και έπαιρνε, με μηδενική συμμετοχή, ένα καινοτόμο φάρμακο πολυεθνικής εταιρείας. Μετά τις αποφάσεις για τη συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία η άρρωστη δεν μπορεί να προμηθευτεί το φάρμακο που έπαιρνε, γιατί το ταμείο Πρόνοιας - το οποίο την καλύπτει, πλέον, ως άπορη - χορηγεί μόνο το γενόσημο. Η άρρωστη δεν μπορεί να πληρώσει 1.600 ευρώ -τόσο στοιχίζει το φάρμακο- το μήνα, ενώ το διατιθέμενο από το ταμείο φάρμακο τη φορτώνει με περίσσεια κορτιζόνης.
Αυτή είναι η κατάληξη της λογικής που αντιμετωπίζει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με λογική κόστους - οφέλους, την ώρα μάλιστα που οι ανασφάλιστοι και οι άποροι αυξάνουν καθημερινά λόγω της ανεργίας και των λουκέτων στα μαγαζιά. Η συγκυβέρνηση, εκτός από τα ψίχουλα, που διαθέτει μέσω του κρατικού προϋπολογισμού για τους άπορους και τους ανασφάλιστους, ετοιμάζει το διαβόητο «εισιτήριο υγείας», με κονδύλια του ΕΣΠΑ. Δηλαδή μια φορά εξετάσεις και από εκεί και πέρα, ζει όποιος έχει να πληρώσει - προς δόξαν και της κερδοφορίας της φαρμακοβιομηχανίας. Γι' αυτό και η πάλη για δωρεάν υπηρεσίες Υγείας μέσα από ένα δημόσιο σύστημα Υγείας με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, αναδεικνύεται σε προτεραιότητα.