ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ποιοτικό άλμα

Μια ματιά στην ειδησεογραφία δείχνει σα να προέκυψε ξαφνικό πρόβλημα στα νοσοκομεία. Δεν είναι ξαφνικό το πρόβλημα. Απλά είναι τώρα η στιγμή που εκφράζεται ποιοτικά η συσσώρευση των προβλημάτων που δημιούργησε η πολιτική τόσο της σημερινής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Στο «Μεταξά» μείναν οι άρρωστοι ξεκρέμαστοι σ' έναν αγώνα που αφορά άμεσα την ίδια τους την ύπαρξη την επόμενη μέρα. Από το παλιό «Λοιμοδών» («Αγ. Βαρβάρα» σήμερα) αφαιρούν τους γιατρούς. Στην Κύμη κλείνουν όλο το νοσοκομείο και στη Ρόδο μετράνε τους θαλάμους που θα μετατραπούν σε δωμάτια ξενοδοχείου για να αποδοθούν στις επιχειρήσεις του «ιατρικού τουρισμού».

***

Οπου έχουν συγκροτηθεί λαϊκές επιτροπές, δηλαδή όπου το ταξικό εργατικό κίνημα βάζει τη σφραγίδα του και συσπειρώνει γύρω του αυτοαπασχολούμενους, νέους και γυναίκες, οργανώνονται κινητοποιήσεις που σε περιπτώσεις οδηγούν και σε μικρές αλλά σημαντικές για τη ζωή των ανθρώπων νίκες όπως αυτή χτες στο Γαλάτσι όπου σ' ένα εργατόσπιτο επανασυνδέθηκε το νερό.

Οπου ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός κυριαρχεί, η κυβερνητική πολιτική περνά ανεμπόδιστη.

Η βαθιά ταξική πολιτική που έχουμε να αντιμετωπίσουμε απαιτεί ανάλογη συσπείρωση δυνάμεων.

Αλίμονο στους εργαζόμενους που πίστευαν ότι δε θα τους πάρει η μπάλα. Αλίμονο και σ' αυτούς που πιστεύουν ότι μπόρα είναι θα περάσει.

Η καπιταλιστική κρίση δεν μπορεί να ξεπεραστεί χωρίς να πατήσει στα ερείπια των εργατικών - κοινωνικών δικαιωμάτων.

Για να κρατηθεί ό,τι μπορεί να κρατηθεί απαιτείται σκληρή μάχη από δυνάμεις ικανές να δώσουν τέτοια μάχη.

***

Ο ισχυρισμός ότι για τη φοροδιαφυγή φταίει ο μεγάλος αριθμός των αυτοαπασχολούμενων αποκαλύπτει όχι μόνο την υποκρισία όσων κλαίνε για τα χαμένα κρατικά έσοδα, αλλά και τη συνέπεια με την οποία η αστική τάξη υπερασπίζει τα του ταμείου της. Δείχνουν τους αυτοαπασχολούμενους για να τραβήξουν την προσοχή μακριά από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Από 'κεί δηλαδή όπου ανθεί η φοροδιαφυγή όχι ως παράνομη πράξη, αλλά ως νομιμότατη παροχή του κράτους τους κατά το «Γιάννης κερνά Γιάννης πίνει».

Οπως παραδίδουν μαθήματα ταξικότητας οι αστοί και στην προπαγάνδα τους, έτσι και οι εργάτες πρέπει να αποκτήσουν καθαρή συνείδηση ότι με τον αντίπαλο δεν κάνεις δημόσιες σχέσεις, με τον αντίπαλο δεν κάνεις διάλογο για το πώς θα σε σφάξει, η μάχη είναι ποιος ποιον. Οι αστοί έχουν καθαρή την απάντηση. Καιρός να την αποκτήσουν και οι εργάτες.

***

Καθώς η κρίση βαθαίνει και μαζί της οξύνονται οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων, ορισμένοι επιμένουν ότι η λύση βρίσκεται στην επιλογή ιμπεριαλιστή. Στην πιο αθώα των περιπτώσεων, καλλιεργούν φρούδες ελπίδες για ένα άλλο μείγμα διαχείρισης.

Αυτό το «άλλο μείγμα» στην πράξη, στις ΗΠΑ, αποδεικνύεται κόλαση για τους εργαζόμενους, όσο κι αν ακόμα στις σχετικές αναφορές χρησιμοποιούνται κομψές εκφράσεις. Δεν είναι, για παράδειγμα, παγίδες οι πόλεις. Το σύστημα είναι κόλαση, αλλά οι αναλυτές που δε θέλουν να μιλήσουν γι' αυτό, ψάχνουν στη χωροταξία το πρόβλημα.

Αυτό που μένει, περιγράφεται στο ρεπορτάζ από την επίσκεψη Αβραμόπουλου στις ΗΠΑ. Είναι η άμεση συμμετοχή της χώρας στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών. Είναι το παιχνίδι με τη φωτιά που πρέπει να βάζει το λαό σε εγρήγορση μπροστά στα χειρότερα.

ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ

ΟΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΕΝΟΙ: «Η αντίστροφη μέτρηση για τους χιλιάδες εργαζόμενους του δημόσιου τομέα που θα ενταχθούν στο κυβερνητικό πρόγραμμα κινητικότητας έχει ξεκινήσει (...) Κυριάκος Μητσοτάκης "οι κανόνες του παιχνιδιού έχουν αλλάξει" (...) Σήμερα παραδίδονται οι λίστες (...) των υπαλλήλων (...) που θα ενταχθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ).

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ: «Δυστυχώς, η φοροδιαφυγή παραμένει μεγάλο πρόβλημα (...) Δείχνει να το αντιλαμβάνεται και η κυβέρνηση, που προσπαθεί με διάφορους τρόπους να συλλάβει τη φορολογητέα ύλη (...) παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, λόγω του πολύ μεγάλου ποσοστού των αυτοαπασχολούμενων στην Ελλάδα» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΟΙ ΦΡΟΥΔΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ: «Οι ελπίδες και οι προσδοκίες (...) είναι στραμμένες πλέον εκτός της Γηραιάς Ηπείρου: Σε ποιο βαθμό η συρρίκνωση της ανάπτυξης στην Κίνα θα ενισχύσει την πτώση των γερμανικών εξαγωγών, σε ποιο βαθμό η κυβέρνηση Ομπάμα θα πιέσει έμπρακτα το Βερολίνο για προσαρμογή στην αμερικανική συνταγή διαχείρισης της κρίσης» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: «Ντιτρόιτ και Ατλάντα: Πόλεις - παγίδες για τους Αμερικανούς εργαζόμενους (...) Η Ατλάντα μοιάζει πολύ με το χρεοκοπημένο Ντιτρόιτ: και τα δύο είναι μέρη όπου το αμερικανικό όνειρο φαίνεται να πεθαίνει, όπου τα παιδιά των φτωχών έχουν μεγάλη δυσκολία να ανέβουν την οικονομική κλίμακα (...) Η νέα μελέτη έρχεται από το Πρόγραμμα για την Ισότητα των Ευκαιριών, το οποίο έχει επικεφαλής οικονομολόγους στο Χάρβαρντ και στο Μπέρκλεϊ (...) Ολες αυτές οι μελέτες διαπιστώνουν ότι αυτές τις μέρες η Αμερική, η οποία εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό της ως γη της ευκαιρίας, έχει μεγαλύτερο κληρονομικό ταξικό σύστημα σε σχέση με άλλες προηγμένες χώρες (...) Τα αποτελέσματα της έρευνας (...) θα πρέπει να τα δείτε στο ευρύτερο πλαίσιο ενός έθνους που έχει χάσει το δρόμο του, που κηρύττει την ισότητα των ευκαιριών, ενώ προσφέρει όλο και λιγότερες ευκαιρίες σε όσους τις χρειάζονται περισσότερο» (ο Paul Krugman σε «The New York Times» / το ΒΗΜΑ).

ΤΟ ΖΟΥΜΙ: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν τον ζωτικό ρόλο της ναυτικής βάσης της Σούδας, καθώς και άλλων στρατιωτικών βάσεων που παρέχονται σε αμερικανικές δυνάμεις στην Ελλάδα, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση την αναβαθμισμένη αεροπορική βάση της Καλαμάτας. Σημειωτέον ότι η συγκεκριμένη βάση χρησιμοποιήθηκε τόσο από δυνάμεις των ΗΠΑ όσο και άλλων χωρών στο πλαίσιο των επιχειρήσεων εναντίον της Λιβύης. Αυτός είναι ο λόγος που θα ζητηθεί η περαιτέρω ανάπτυξη αυτών των στρατιωτικών εγκαταστάσεων» (στο ΒΗΜΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Απειλές κατασχέσεων σε φτωχούς εμπόρους και επαγγελματίες

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Στο σφυρί η πρώτη κατοικία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ποια ακίνητα κινδυνεύουν με πλειστηριασμό

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Ε-9 παγίδες και πώς να τις αποφύγετε

ΤΑ ΝΕΑ: Τα τρελά του ΦΠΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Στα όρθια 23% καθιστό 13%

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Τα κλειδιά της υγείας στη Μέρκελ

Η ΕΛΛΑΔΑ: Φόβοι για κατάρρευση, ασκήσεις ψυχραιμίας

ΕΘΝΟΣ: Τα κριτήρια για τη διαθεσιμότητα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Επίσπευση διαδικασιών για επίορκους υπαλλήλους

Η ΑΥΓΗ: Οι απολύσεις του Καράμπελα

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Τα εναλλακτικά σχέδια για μείωση του χρέους

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Την πολιτική κόπωση φοβάται ο Γ. Στουρνάρας

Μονόδρομος για το κεφάλαιο

«Η έκθεση της Κομισιόν για την Ελλάδα και η προηγούμενη του ΔΝΤ για την οικονομία της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, επιβεβαιώνουν ότι τα μέτρα και οι εκβιασμοί σε βάρος του λαού δεν έχουν τέλος. Στην πραγματικότητα, οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί που συνεργάζονται με την κυβέρνηση για τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη, αναγγέλλουν ότι η παραπέρα φτωχοποίηση της λαϊκής οικογένειας είναι μονόδρομος, προκειμένου να ξεκολλήσει το κεφάλαιο από την κρίση, να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά του και να αναμετρηθεί με αξιώσεις στον παγκόσμιο και περιφερειακό ανταγωνισμό, στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης, μέχρι να βουλιάξει στην επόμενη κρίση».

Βάσανο για το λαό

«(...) Οσο υποβαθμίζεται το κατ' ευφημισμό δημόσιο σύστημα Υγείας, τόσο διογκώνεται ο ιδιωτικός τομέας και ο δημόσιος λειτουργεί με όρους εμπορευματοποίησης της Υγείας. Οσο μειώνεται το προσωπικό στους δήμους και επεκτείνονται οι συμπράξεις με ιδιώτες, τόσο αυξάνουν τα ανταποδοτικά τέλη για υπηρεσίες που θα έπρεπε να είναι δωρεάν και να παρέχονται καθολικά στο λαό (...) όσο μειώνονται η φορολογία του κεφαλαίου και οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, τόσο βαθαίνει η ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, μέχρι τελικά να απαλλαγεί το κράτος από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη συνταξιοδότηση των εργαζομένων και αυτές να καταλήξουν ολοκληρωτικά ανταποδοτικές, με κερδισμένους και εδώ μια χούφτα ασφαλιστικές εταιρείες, που θα τζογάρουν με τις εισφορές των μεροκαματιάρηδων».

Απαιτείται ρήξη

«(...) Αυτή η πορεία εξαθλίωσης του λαού είναι ανεπίστρεπτη, στο βαθμό που η στρατηγική του κεφαλαίου δεν απαντάται επίσης με όρους στρατηγικής από το λαό. Αν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα εναποθέσουν τις ελπίδες τους στον έναν ή τον άλλο σωτήρα, που υπόσχεται "έξοδο από το τούνελ" ή μια άλλη διαχείριση, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς όφελός τους. Αλλος δρόμος ανάπτυξης χρειάζεται, σε ρήξη με την οικονομία και την πολιτική των μονοπωλίων και πάνω εκεί πρέπει να οικοδομήσει ο λαός τη συμμαχία και την πάλη του για να εμποδίσει τα χειρότερα. Το δίλημμα "με τα μονοπώλια ή με το λαό" προβάλλει ολοένα και πιο καθαρά, αποκαλύπτοντας τη στρατηγική των κομμάτων της διαχείρισης, που κοροϊδεύουν τα λαϊκά στρώματα ότι είναι δυνατόν να ευημερούν ταυτόχρονα με τα κέρδη των μονοπωλίων» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).