Η συνέλευση κατέληξε σε ψήφισμα, στο οποίο διατυπώνεται, μεταξύ άλλων, η αντίθεση στη διαθεσιμότητα και η πρόθεση ανάπτυξης κοινής δράσης με την Ομοσπονδία Υπαλλήλων ΟΑΕΔ (διοικητικοί), απαιτώντας τη μη εφαρμογή της. Από τη συζήτηση, με έμφαση αναδείχτηκε η ανάγκη καταπολέμησης του εφησυχασμού, του συντεχνιασμού και της λογικής του «μικρότερου κακού», που οδηγούν στη διαίρεση των εργαζομένων, αποδυναμώνουν τον αγώνα τους και τελικά διευκολύνουν την εφαρμογή των αντεργατικών πολιτικών.

Στο χαιρετισμό της, η Δ. Μανωλάκου σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι καταργούνται κλάδοι, χάνονται οι οργανικές θέσεις εργασίας. Ο στόχος είναι η «κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς και ιδιωτικοποίηση του αντικειμένου εργασίας, που σημαίνει ότι ο καπιταλιστής έχει νέο τομέα κερδοφορίας. Με την κατάργηση 50 κλάδων από τα ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ, ταυτόχρονα τα ιδιωτικά ΙΕΚ στέλνουν πρόσκληση στους μαθητές δεύτερης και τρίτης χρονιάς, που βρίσκονται ξεκρέμαστοι αυτή τη στιγμή, και τους λένε "εμείς είμαστε εδώ για να συνεχίσετε". Τι να συνεχίσουν; Να πληρώσουν. Ποιος μπορεί να πληρώσει όταν 1,5 εκατομμύριο είναι άνεργοι και οι υπόλοιποι φτωχοί; Και ο πλούτος έχει συγκεντρωθεί σε μια ομάδα, σε μια χούφτα. Αυτή είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα. (...) Αυτή η καπιταλιστική βαρβαρότητα και αγριότητα είναι στις πρόσφατες εκθέσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ. Είναι τα μέτρα που υλοποιεί η κυβέρνηση, είναι τα μέτρα που έχει προαποφασίσει η ΕΕ εδώ και μια δεκαετία με τις ντιρεκτίβες και τις οδηγίες.

Εμείς λέμε καθαρά μία απάντηση υπάρχει: Ο συντονισμένος αγώνας. Ενας για όλους και όλοι για έναν. Σήμερα το κύριο που μπαίνει μπροστά μας είναι καμιά απόλυση, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Ταυτόχρονα, η προοπτική ανατροπής αυτής της βαρβαρότητας. Καμιά αναγνώριση του χρέους. Δεν το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι. (...) Απειθαρχία και ανυπακοή στην άγρια πολιτική ΕΕ - κυβέρνησης - ΔΝΤ.»

Ο Ν. Δάρδαλης, στην τοποθέτησή του σημείωσε ότι τα σημερινά μέτρα είναι προδιαγεγραμμένα εδώ και χρόνια και πρόσθεσε ότι όρος για να είναι ο αγώνας αποτελεσματικός είναι «να έχουμε καθαρό ποιος είναι ο εχθρός. Δεν μπορούμε σήμερα να υπερασπιζόμαστε τη μόνιμη και σταθερή εργασία αν δεν ξέρουμε ότι πρέπει να είμαστε και ενάντια στην ΕΕ». Περιγράφοντας τους αντιλαϊκούς στόχους στην Παιδεία ανάφερε, μεταξύ άλλων, ότι «αυτό που γίνεται για παράδειγμα στα ΕΠΑΣ αφορά και το ζήτημα της μόρφωσης των παιδιών μας. Μαθητεία θέλουν, απλήρωτη εργασία ανηλίκων και εναλλαγή αντικειμένων με βάση την αγορά. Σε αυτό το σχολείο δε χωράνε μόνιμοι, δεν τους θέλουνε. (...) Λιγότεροι εκπαιδευτικοί, ελαστικά εργαζόμενοι, χωρίς να έχουν σταθερό αντικείμενο γιατί έτσι επιτάσσει η αγορά». Υπογράμμισε δε την ανάγκη συμμαχίας των εκπαιδευτικών με τους γονείς και τους μαθητές.

Οι αντιδράσεις στην αρχική απόφαση του Αδ. Γεωργιάδη, όπως εκδηλώθηκαν και στη σύσκεψη φορέων που οργάνωσε ο Ιατρικός Σύλλογος Λάρισας, εστίαζαν στο γεγονός ότι η αργία των συγκεκριμένων γιατρών θα έχει άμεσες επιπτώσεις στη λειτουργία δυο βασικών κλινικών του νοσοκομείου, της Νευροχειρουργικής και της Χειρουργικής, οι οποίες δε θα μπορούν να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ασθενών της περιοχής. Ειδικότερα, στο ιατρικό δυναμικό της Νευροχειρουργικής Κλινικής, η οποία είναι η μοναδική που υπάρχει στα δημόσια νοσοκομεία της Θεσσαλίας, μετά την αργία, θα απέμειναν μόνο 3 γιατροί, με άμεσο αποτέλεσμα να μην υπήρχε η δυνατότητα γενικής εφημερίας της και οι ασθενείς (τραυματίες τροχαίων, εγκεφαλικά επεισόδια κλπ) θα έπρεπε να διακομίζονται σε νοσοκομεία άλλων νομών και κυρίως της Θεσσαλονίκης.

Στη σύσκεψη εκφράστηκε η αντίθεση των εκπροσώπων των φορέων στις «αυτοδίκαιες αργίες» που μπορεί να επιβάλλει ο υπουργός, με βάση το νόμο 4093/12, καθώς, όπως σημειώθηκε, μ' αυτόν τον τρόπο, «ουσιαστικά καταργείται το τεκμήριο της αθωότητας». Επισημάνθηκε, δε, ότι πρόκειται για «ένα προσχηματικό νομικό κατασκεύασμα που, σε συνδυασμό με την απαράδεκτη καθυστέρηση λειτουργίας, ή τη σκόπιμη μη λειτουργία των δευτεροβάθμιων πειθαρχικών οργάνων, οδηγούν σε "πειθαρχική ομηρία" δεκάδες συναδέλφους μας, που βλέπουν ορθάνοιχτη πλέον την πόρτα της απόλυσης».

Σχετικά με τα στοιχεία για την ανεργία, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει σε σχόλιό του:

«Η πρόταση του ΚΚΕ για ριζικά διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, στηριγμένη στην κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων και τον κεντρικό σχεδιασμό είναι επίκαιρη και η μόνη που μπορεί να διασφαλίσει μόνιμη και σταθερή εργασία με σύγχρονα δικαιώματα και ελεύθερο χρόνο για όλους. Ολες οι άλλες προτάσεις, διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της ανεργίας, απλά το ανακυκλώνουν, οδηγώντας στην εργασιακή ομηρία και στο να χρησιμοποιείται η ανεργία ως φόβητρο, για να πέφτουν τα μεροκάματα και να ξεθεμελιώνονται εργατικά δικαιώματα».