Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει να αναδημοσιεύει από το portal του «902.gr», δηλώσεις και σχόλια από εργαζόμενους, συνεργάτες και φίλους του «902». Η στάση όσων για χρόνια υπηρέτησαν με ανιδιοτέλεια την «άλλη φωνή» στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο του «902», είναι η καλύτερη απάντηση στη βρώμικη επίθεση που εξαπέλυσαν στο ΚΚΕ και τον «902» οι κονδυλοφόροι στις αστικές εφημερίδες και οι οπορτουνιστές, με αφορμή την ανακοίνωση για την πώληση του σταθμού.

Οσοι θέλουν να πολεμήσουν το ΚΚΕ ας έχουν το θάρρος και την τόλμη να το πράξουν στα ίσια και όχι κρυμμένοι με φτηνά επιχειρήματα. Ας αφήσουν τις πονηριές, ο στόχος ήταν και είναι ένας: Να δεχτεί πολλαπλό πλήγμα το ΚΚΕ από ορκισμένους εχθρούς και κείνους που καμώνονται τους «φίλους». Ολα τα υπόλοιπα είναι για το δήθεν.

Ε, πάει πολύ κάποιοι που υπερασπίζονται - και στον ύπνο τους ακόμα - τη βαρβαρότητα των αντιλαϊκών μέτρων να λένε ότι «το ΚΚΕ τα ίδια κάνει», όπως δηλαδή και οι καπιταλιστές.

Τι θέλουν να πουν οι ποιητές; Μα πως το πρόβλημά τους είναι το ΚΚΕ που πρέπει να το «βουλώσει» και να αφήσει ήσυχους τους καπιταλιστές, την κυβέρνηση και το υπό διαμόρφωση πολιτικό τους σκηνικό να φορτώσει την κρίση στο λαό!

Αλλωστε, δεν είναι και τόσο αφελείς - όσο τουλάχιστον παριστάνουν - για να μην ξέρουν ότι ο «902» δεν φτιάχτηκε από το ΚΚΕ για να βγάλει κέρδος το ΚΚΕ, άρα δεν ήταν μια καπιταλιστική επιχείρηση με στόχο το κέρδος, αλλά, αντίθετα, ένας μηχανισμός διακίνησης των πολιτικών θέσεων του ΚΚΕ, το οποίο πάνω από δύο δεκαετίες μάτωσε για να είναι ζωντανός και ισχυρός ο «902». Απλά πράγματα και για κακόβουλους.

Αυτά για τους εχθρούς. Πάμε μια βόλτα και σε αυτούς που παριστάνουν τους «φίλους».

«902... δεξιά στα FM» έγραψε η «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ και πρόσθεσε πως «το ΚΚΕ επικαλείται οικονομικά προβλήματα, δεν συζήτησε όμως το ενδεχόμενο να διατεθεί η συχνότητα σε όλη την αριστερά». Μάλιστα, το μέλος της Συντακτικής Επιτροπής της «Αυγής» Γιώργος Κυρίτσης ανακάλυψε ότι ο «902» είναι «κοινωνική περιουσία της Αριστεράς», για να καταλήξει ότι «το ΚΚΕ αναδεικνύεται σε εμφανή συστημικό κρίκο». Επίσης, σε άθλιο - ανυπόγραφο - σχόλιο της «Αυγής» υπό τον τίτλο «Βρόμικο 2013» ο - κρυμμένος στη γούρνα της χυδαιότητας - συντάκτης γράφει ότι «πέρα από το τίμημα της πώλησης, μπορεί να υπάρχουν και άλλα ανομολόγητα συμβόλαια. Το βρόμικο 2013;».

Ο «902» ήταν ιδιοκτησία του ΚΚΕ, του ανήκε πολιτικά και οικονομικά, τα υπόλοιπα είναι φτηνά έως γελοία επιχειρήματα για να χτυπηθεί το ΚΚΕ.

Καλό θα ήταν όσοι είναι γονατιστοί μπρος στην αστική τάξη, στον ΣΕΒ και μυρίζουν την ποδαρίλα τους, να μείνουν εκεί, διότι αν σηκωθούν μάλλον θα ζαλιστούν από τον καθαρό αέρα της ταξικής πάλης. Αυτής της πάλης που διεξάγεται για να αλλάξει κοινωνική τάξη στην εξουσία και όχι για να αλλάξει κόμμα στη διακυβέρνηση διαλαλώντας την «υγιή καπιταλιστική επιχειρηματικότητα», τις συμπράξεις με τους βιομηχάνους και τους Αμερικάνους.

Οσο για το βρώμικο σχόλιο για «βρόμικο 2013» επίσης της «Αυγής», ο συντάκτης - ναι, αυτός που κρύβεται στη γούρνα της χυδαιότητας και υπονοεί ανήθικα ανταλλάγματα για το ΚΚΕ και τα μέλη του - καλά θα κάνει να ψάξει αλλού, στο κόμμα του.

Εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, πέρα από τον αντικομμουνισμό, είναι πως το ΚΚΕ και στις δύσκολες στιγμές της κρίσης στήριξε τον «902», πάλεψε να μείνει ζωντανός. Παρά τις σοβαρές προσπάθειες, αυτό δεν στάθηκε δυνατό. Οι πάντες γνώριζαν για τα οικονομικά προβλήματα αφού επίσημα είχε ενημερώσει το ΚΚΕ. Οι επιλογές ήταν δύο: Η να κλείσει ή να πουληθεί για να εξασφαλιστούν εργαζόμενοι και ασφαλιστικά ταμεία. Το έλλειμμα του «902» στη διακίνηση των θέσεων του ΚΚΕ θα το καλύψουμε με επιμονή, με τον «Ριζοσπάστη» μας, το portal, την καθημερινή ενημέρωση στους τόπους δουλειάς και κατοικίας.

Τις τελευταίες μέρες έμελλε να το ζήσουμε και αυτό. Εχει πέσει πολύ κλάμα για το κλείσιμο του σταθμού της αριστεράς και το κενό που αφήνει πίσω του. Από ποιους; Και γιατί τόσος πόνος;

Πριν πάμε σε αυτά τα ερωτήματα νιώθω την ανάγκη να πω εγώ πρώτα πώς αισθάνομαι.

Το 1989, ήμουνα μόλις 10 χρονών σε ένα σπίτι απόλυτα πολιτικοποιημένο. Θυμάμαι σαν χτες τότε τα πρώτα ξεπετάγματα της «ελεύθερης» ραδιοφωνίας και κατ' επέκταση και τα πρώτα βήματα του «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM». Η βελόνα από τότε και μέχρι και σήμερα στο ραδιόφωνο του σαλονιού μας στο πατρικό μου δεν έχει φύγει από εκεί, παρά μόνο για να ξανά συντονιστεί πάλι στην ίδια συχνότητα όποτε χρειαζότανε, μιας και «τσούλαγε» λιγάκι. Μέσα από αυτό έζησα όλα τα γεγονότα που σημαδεύανε την εποχή αυτή, μιας και όντας 10 χρονών δε διάβαζα εφημερίδες. Αργότερα, το 1991, και μέσα από δύσκολες συνθήκες για το Κόμμα, θυμάμαι ακόμα και τώρα τη μέρα που μας είπε ο πατέρας μου ότι ξεκίνησε η τηλεόραση του ΚΚΕ και μαζευτήκαμε όλοι για να δούμε την έναρξη. Ο «902», από τότε και μέχρι τώρα, πάντα ήτανε στη Θέση 7 του τηλεκοντρόλ σε οποιαδήποτε τηλεόραση είχαμε.

Τον Οκτώβρη του 1994, μόλις 15 χρονών, ένα απόγευμα που άνοιξαν οι ουρανοί ήμουνα σπίτι και άκουγα ραδιόφωνο. Ξαφνικά σταμάτησε. Μέτα από λίγο τα δυσάρεστα έγιναν αμέσως γνωστά. Ο «Περισσός» βούλιαξε στη λάσπη, μαζί και όλος ο «902». Από τις πρώτες ώρες ήρθα για να βοηθήσω, όπως και χιλιάδες μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Μπήκα και στο χώρο του σταθμού και είδα ανθρώπους βουτηγμένους στις λάσπες να προσπαθούν να σώσουν ό,τι μπορούν με πείσμα και αυταπάρνηση. Η καταστροφή ολοκληρωτική, ακόμα και οι τοίχοι είχαν παρασυρθεί από το χείμαρρο. Ομως, μετά από λίγο το ραδιόφωνο ξανά στον αέρα. Αργότερα και η τηλεόραση με ένα λογότυπο του σταθμού και το ραδιόφωνο από κάτω.

Το 1998, τελειώνοντας το Λύκειο και παίρνοντας την πρώτη ειδικότητα σαν ηλεκτρονικός, ήρθα να βοηθήσω στον «902». Από το 1998 σε καθημερινή βάση. Από εδώ έφυγα και πήγα φαντάρος. Ακόμα και στις άδειες μου από το στρατό ερχόμουνα και έκανα «μεροκάματα» στο σταθμό. Την επόμενη που απολύθηκα από φαντάρος, τον Απρίλη του 2001, προσκλήθηκα κανονικά στο σταθμό. Από το σταθμό βγήκα γαμπρός, όπως και για να πάω και στις δυο γέννες των παιδιών μου.

Από εδώ θα φύγω με ψηλά το κεφάλι και υπερήφανος, γιατί υπηρέτησα με όλες τις δυνάμεις μου το ΚΚΕ και το σταθμό του. Εμαθα πολλά και πήρα πολλά εφόδια για την υπόλοιπη ζωή μου. Γνώρισα πολλούς αξιόλογους συναδέλφους, που κανένας δεν αρνήθηκε να μου μεταφέρει τη δικιά του εμπειρία και γνώση. Πέρασαν αρκετοί συνάδελφοι, επαγγελματίες στο χώρο της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, που μπορεί ο καθένας από αυτούς να είχε διαφορετικές αφετηρίες, αλλά τίμησαν και με το παραπάνω το μεροκάματο που έβγαλαν από το σταθμό. Οπως το ΚΚΕ και ο σταθμός τους σεβάστηκε. Αλλωστε, ποτέ δεν υπήρξε μέσα στο σταθμό η σχέση μεταξύ εργοδότη και υπαλλήλου, όπως είναι σε άλλες επιχειρήσεις.

Εδώ και τρία χρόνια η πορεία ήταν γνωστή σε όλους. Και μέρα με τη μέρα οι συνθήκες και τα οικονομικά χειροτέρευαν. Ο χώρος της διαφήμισης παντού υπέστη μεγάλο πλήγμα. Περισσότερο όμως σε μας, που από την αρχή οι διαφημιστικές εταιρείες δε δώσανε πότε διαφημίσεις και οι λεγόμενες «κρατικές» (ΟΠΑΠ, ΟΤΕ, ΛΑΧΕΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ) ήτανε ελάχιστες σε σχέση με τα άλλα κανάλια. Ο σταθμός δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο, πάρα τις φιλότιμες προσπάθειες ΟΛΟΥ του προσωπικού. Η λειτουργία της τηλεόρασης από μονή της είναι πολύ δαπανηρή.

Παρ' όλα ταύτα το Κόμμα προσπάθησε να κρατήσει το σταθμό δίνοντας και αυξάνοντας τα χρήματα που μπορούσε και μάζευε ευρώ το ευρώ από τους φίλους και οπαδούς του. Το σταθμό της εργατικής τάξης που ακόμα και τώρα, στα στερνά του, προσπάθησε να βοηθήσει και να υποστηρίξει τα αιτήματά της (βλέπε ΕΡΤ, ΚΑΤΣΕΛΗΣ κλπ).

Ναι, ο «902» δεν ήτανε αμερόληπτος. Ητανε σαφώς στρατευμένος διπλά στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της. Και ΝΑΙ είναι μεγάλο πλήγμα και δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει σε αυτήν τη μάχη. Στη μάχη της εργατικής τάξης να πάρει την εξουσία και τον πλούτο που παράγει στα χεριά της. Οχι γενικά και αόριστα της αριστεράς. Μιας «αριστεράς» που προσπαθεί να πάρει τα ηνία της διαχείρισης της αστικής εξουσίας και που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Μιας aristeras (όπως υπογράφανε κάποτε) που υιοθέτησε το σύνθημα «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη» δίνοντας έτσι το άλλοθι ότι καλώς υπάρχουνε τα κέρδη της πλουτοκρατίας που εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη. Της «αριστεράς» που πάλεψε και παλεύει με νύχια και με δόντια να πολεμάει και να προσπαθεί με κάθε τρόπο να πλήξει το ΚΚΕ και τις σχέσεις του με το λαό. Γι' αυτό, όλοι αυτοί που τώρα κόπτονται για το σταθμό της αριστεράς, το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι είναι υποκριτές και κεροσκόποι.

Ο σταθμός πέρασε μέσα από φουρτούνες και «χειμάρρους» αλλά άντεξε πάνω από 20 χρόνια, με την αποκλειστική χρηματική βοήθεια του Κόμματος, του ΚΚΕ, των εργαζομένων του, που υπερέβαλαν πολλές φορές εαυτούς, πάνω σε «πλημμυρισμένα» μηχανήματα αλλά και στην καθημερινή μάχη της ενημέρωσης.

Το κενό του «902» θα φανεί. Πολλές δραστηριότητες του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ που προβάλανε τα άλλα κανάλια ήτανε από δικά μας πλάνα και από δικά μας συνεργεία. Τώρα όλα αυτά δε θα ξαναπαίξουν στην τηλεόραση και σε κανένα δελτίο. Και αυτό θα γίνει γρήγορα αντιληπτό. Οπως και κάθε προσπάθεια για τις ανάγκες του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Η απόφαση για την πώληση του σταθμού δεν ήταν εύκολη. Ομως δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Το ΚΚΕ πήρε την καλύτερη δυνατή, στις σημερινές συνθήκες, απόφαση προς όφελος των εργαζομένων του και των οικογενειών τους. Μιας και τα όποια χρηματικά ανταλλάγματα θα πάνε στους εργαζομένους του και όχι για... επενδύσεις προς όφελός του.

Ναι, πονάμε τον «902» κλαίμε γιατί ο «902» ήτανε το μεγαλύτερο έως τώρα κομμάτι από τη ζωή μας. Ομως πεισμώνουμε κι ατσαλωνόμαστε. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη. Ραντεβού στους δρόμους και στις μάχες που έρχονται.

Την ώρα που τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους στηρίζουν με κάθε τρόπο ένα σύστημα που γεννά κρίσεις, φτώχεια, ανεργία και πολέμους.

Την ώρα που ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, για χρόνια ολόκληρα στήριξε και στηρίζει την πολιτική που μειώνει μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, απολύει χιλιάδες εργαζόμενους, παραδίδει στο μεγάλο κεφάλαιο την Ενέργεια, την Υγεία, την Παιδεία κλπ.

Ο «902» πάντα ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Με τους δημοσιογράφους, τους τεχνικούς, τις ομάδες υποστήριξης. Στο λιμάνι, έξω από τα εργοστάσια και κάθε τόπο δουλειάς. Κοντά στους αγώνες των εργατών.

Δίπλα στους απεργούς της «Χαλυβουργίας» και της «Ελληνικής Τηλεόρασης».

Δίπλα στις Λαϊκές Επιτροπές που δίνουν μάχη για να έχουν φως και νερό οι εργάτες και οι οικογένειές τους.

Δίπλα στο ΠΑΜΕ και τα ταξικά σωματεία για να μην πάρουν τα σπίτια από άνεργους εργάτες για 1.500 ευρώ χρέος στο Δημόσιο.

Κοντά στους αγρότες που τα ΜΑΤ χτύπησαν αλύπητα.

Κοντά στους απόμαχους της δουλειάς που δεν είχαν καλύτερη τύχη.

Ο «902» τους έδωσε βήμα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνό του. Από τις συχνότητές του έδωσε καθημερινά μαθήματα αγώνα για το δίκιο του εργάτη.

Μαθήματα ιστορίας. Μαθήματα πολιτισμού.

Γι' αυτό χτυπούν το ΚΚΕ και τα ΜΜΕ του.

Γιατί πρόβαλε τα προβλήματα της εργατικής τάξης και τις αιτίες που τα γεννούν.

Γιατί πρόβαλε τη διέξοδο για να απαλλαγεί η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος.

Ολοι εμείς που δουλεύουμε στον «902», μέσα από τις δυσκολίες και τις αδυναμίες μας, τον αναδείξαμε σε όργανο υπερασπιστή των εργαζομένων. Στηρίζουμε την απόφαση του Κόμματος και τη λύση που δόθηκε. Αποφασιστικά αντιμετωπίζουμε τον κουρνιαχτό του αντικομμουνισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα συνεχίσουμε να δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε ο «Ριζοσπάστης» να φτάνει σε περισσότερα σπίτια και εργοστάσια. Να αυξηθεί η επισκεψιμότητα του πόρταλ «902.gr».

Ολοι αυτοί που επιτέθηκαν στο ΚΚΕ, οι υπερασπιστές του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και οι κάθε λογής οπορτουνιστές διαχειριστές του, να είναι σίγουροι για ένα πράγμα:

Ακόμα και χωρίς τον «902», ραδιόφωνο και τηλεόραση, το ΚΚΕ θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο τους δεσμούς του με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Θα γίνει ακόμα πιο ισχυρό για την ανατροπή της βαρβαρότητας που ζούμε.

Η πρόσφατη ανακοίνωση της πώλησης του «902» έδωσε την αφορμή σε διάφορους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους να εξαπολύσουν μία ακόμη βρώμικη και ανήθικη επίθεση στο ΚΚΕ.

Πρωτεργάτης της επίθεσης ο ΣΥΡΙΖΑ, που προφανώς θεώρησε πως βρήκε μία καλή ευκαιρία να πετύχει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Αφενός να χτυπήσει το ΚΚΕ, που επιμένει να κρατά ψηλά (και να μη σβήνει με photoshop!) τη σημαία με το σφυροδρέπανο, και αφετέρου να δώσει διαπιστευτήρια αντικομμουνισμού στο μεγάλο κεφάλαιο, κάτι που είναι απαραίτητο για κάθε πολιτική δύναμη που επιδιώκει να πάρει το χρίσμα του ικανότερου διαχειριστή του συστήματος.

Από κοντά οι φασίστες, είτε κεκαρμένοι, όπως της Χρυσής Αυγής, είτε γραβατωμένοι, όπως ο Τζήμερος. Οι μπράβοι του συστήματος, τα τσιράκια των καπιταλιστών, νομίζουν πως μπορούν να σπιλώσουν το ηθικό κύρος των κομμουνιστών. Αυτοί που χτυπούν κάθε εργατικό αγώνα, αυτοί που έφτιαξαν δουλεμπορικά γραφεία για να πασάρουν στους κεφαλαιοκράτες Ελληνες εργαζόμενους με μισθούς Ασίας, τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το «καπιταλιστικό ΚΚΕ που κάνει απολύσεις».

Από την επίθεση δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΕΣΗΕΑ, που έχουν κλείσει τα μάτια και το στόμα στην αντεργατική λαίλαπα που έχει εξαπολύσει το μεγάλο κεφάλαιο στο χώρο των ΜΜΕ, αλλά την ίδια στιγμή εγκαλούν το ΚΚΕ που προσπαθεί να αποπληρώσει τα χρέη του προς τους εργαζόμενους και τα Ταμεία.

Τέλος, στην ενορχηστρωμένη αντι-ΚΚΕ επίθεση συμμετέχουν και τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα.

Η επίθεση που κάνουν όλοι αυτοί είναι βουτηγμένη στην υποκρισία. Οι ίδιοι που τόσο καιρό επιτίθονταν στο ΚΚΕ για τους απλήρωτους εργαζόμενους, βγήκαν στα κεραμίδια, επιδιώκοντας να σταματήσουν μία συμφωνία που εξασφαλίζει τα οφειλόμενα προς τους εργαζόμενους και τα ασφαλιστικά ταμεία. Κι αυτή τους η στάση αποδεικνύει ότι σε καμία περίπτωση δεν λυπούνται για τους εργαζόμενους του «902». Οπως δεν λυπούνται και για τα εκατομμύρια των ανέργων, κακοπληρωμένων και απλήρωτων εργαζομένων που παράγει το σύστημα που υπηρετούν.

Κρύβουν το γεγονός ότι η κίνηση αυτή είναι αναγκαία για το Κόμμα. Αναγκαία, γιατί το ΚΚΕ δεν μπορούσε να συνεχίσει να συντηρεί οικονομικά τον «902». Σωστά προχώρησε σ' αυτή την απόφαση παρά το γεγονός ότι το Κόμμα χάνει δύο σημαντικούς διαύλους στην επικοινωνία του με τις πλατιές λαϊκές μάζες, δύο σημαντικά όπλα στη μάχη για τη διαφώτιση του λαού. Αντίστοιχα ο λαός, οι εργαζόμενοι χάνουν τη μοναδική φωνή που έλεγε την αλήθεια μέσα από τα ερτζιανά ή μέσα από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες. Το μοναδικό σταθμό που πρόβαλλε τους αγώνες της εργατιάς, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, των γυναικών. Το σταθμό που έδινε βήμα στον πολιτισμό και όχι στην υποκουλτούρα, που αναδείκνυε τον πλούτο της δημοτικής και λαϊκής παράδοσης αυτού του τόπου, που πρόβαλλε την ερασιτεχνική καλλιτεχνική δημιουργία, τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Δεν θα επιτρέψουμε ούτε για ένα λεπτό να σιγήσει η φωνή του Κόμματος. Αντίθετα, η φωνή του δίκιου και της αλήθειας πρέπει να δυναμώσει! Ο «Ριζοσπάστης» να γίνει ο καθημερινός μας καθοδηγητής, η ΚΟΜΕΠ ο συλλογικός μας διαφωτιστής. Το πόρταλ «902.gr» να γίνει η καθημερινή μας συνήθεια στην ψηφιακή ενημέρωση και οι εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής» να είναι ο δάσκαλος και ο ψυχαγωγός μας.

Μα πάνω απ' όλα πρέπει κάθε μέλος και φίλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να είναι το μάτι, το αυτί και το στόμα του Κόμματος, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε μαγαζί, χωράφι, σχολείο ή πανεπιστήμιο. Να βάλουμε στοίχημα ώστε η φωνή του ΚΚΕ να φτάνει σε περισσότερους, ακόμη και τώρα που έχουμε λιγότερα μέσα στη διάθεσή μας. Για να το πετύχουμε χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια, αποφασιστικότητα και αυτοθυσία. Από αυτά τα υλικά όμως είναι φτιαγμένοι οι κομμουνιστές γι' αυτό και αντέχουν στα δύσκολα. Κι όπως το ατσάλι «δένει» με κάθε χτύπημα του σιδερά, έτσι και τα χτυπήματα και οι δυσκολίες ατσαλώνουν το Κόμμα μας. Ο σχεδόν ένας αιώνας ζωής και δράσης του ΚΚΕ, το έχει αποδείξει. Οσο για τους εμπνευστές και τους διεκπεραιωτές της ανήθικης αυτής επίθεσης σε βάρος του ΚΚΕ, τους αφιερώνουμε τα λόγια του Φώτη Αγγουλέ που φωτίζουν και το δικό μας δρόμο: Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή...

Θα τον ξαναφτιάξουμε και θα 'ναι «ντάλα μεσημέρι»!

Θα τον ξαναφτιάξουμε σε καλύτερες βάσεις και σοφότερο!

Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει.

Ολα αυτά δεν μας κάμπτουν, αλλά μας πεισμώνουν.

Κάποτε στη 10ετία του '80 λέγαμε «ας μας παραχωρούσαν μια ώρα στην TV τους και στο ραδιόφωνο και θα έβλεπαν», «ας είχαμε έναν δικό μας σταθμό»... Και το κατορθώσαμε, να τον φτιάξουμε! Δεν ήταν και λίγο πράγμα. Ο λαός έδωσε τότε, όπως και τώρα, από το υστέρημά του, ξέροντας πως δεν πάνε χαμένα. Ο καθένας έδωσε ό,τι μπορούσε, είτε σε χρήματα, είτε σε υλικά, είτε με προσωπική εργασία.

Ο δικός μας «902» ήταν γεγονός. Στάθηκε και για 23 χρόνια και κάτι μήνες όρθιος σε όλες τις μάχες, σε όλους τους αγώνες μπροστάρης, για το λαό μας. Απλά σταράτα λόγια χωρίς γκλάμουρ και όλα αυτά τα «φρου φρου κι αρώματα». Ηταν αμείλικτος μπροστά σε αυτόν τον κυκεώνα, σε αυτήν την ανηθικότητα της πένας και του φακού και δεν κιότεψε ούτε μια στιγμή ο σταθμός μας. Ακόμα και στα φαινόμενα της φύσης, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε εκείνη την ολοκληρωτική καταστροφή του '94 με τον Ποδονίφτη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτή την παροιμιώδη κατάθεση ψυχής από όλους τους συντρόφους, μα και όλο τον κόσμο που βοήθησε. Από εκεί αντλούμε δύναμη και εμπειρία και είμαστε σίγουροι πως θα τον ξαναστήσουμε το σταθμό μας αργά ή γρήγορα!

Είναι βάλσαμο για εμάς εδώ και μας δίνει δύναμη, που ακόμα και τώρα συναντάμε ανθρώπους να μας λένε πως «και εγώ είχα συμβάλει» για να στηθεί αυτός ο σταθμός και γενικότερα το κτίριο. Αυτό λέει πολλά! Ανθρωποι έξω από εμάς, είναι υπερήφανοι για αυτό και το βλέπεις στα μάτια τους.

Το ίδιο και οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί που πέρασαν από τα σχολεία του «902» και τώρα έχουν στελεχώσει το δημοσιογραφικό στερέωμα της παραπληροφόρησης. Ακόμα και αυτοί λοιπόν, πίνουν νερό στο όνομα του σταθμού. Στα μουλωχτά βέβαια, άλλο τι λένε προς τα έξω -αλλά το παραδέχονται- επειδή φοβούνται μη χάσουν το μισθό τους και είναι μια αλήθεια. Αλλοι όμως δεν φοβούνται και είναι προς τιμή τους.

Σε αυτό, είχα μια προσωπική εμπειρία και την καταθέτω:

Ηταν τότε στα γεγονότα με την πλημμύρα, που όλοι ψάχναμε για δουλειά για ένα διάστημα από εδώ και από κει, μιας και ο σταθμός μας ήταν βουλιαγμένος στις λάσπες. Κάναμε το πρωί κανένα μεροκάματο, το απόγευμα βοηθούσαμε στο σταθμό μας προκειμένου να «σώζαμε οτιδήποτε αν σώζεται...», να τον ξαναβγάζαμε στον αέρα όσο πιο σύντομα μπορούσαμε. Ψάχνοντας λοιπόν για δουλειά, βρίσκομαι κάποια στιγμή στο κυλικείο ενός μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού, αφού είχα ενημερώσει τον υπεύθυνο ότι εργαζόμουν πριν στον «902», λες και τον τσίμπησε μύγα, ακούγεται μια δυνατή φωνή κάνοντας όλους όσοι βρίσκονταν εκεί να παύσουν: «Πολλοί από αυτούς που κάνουμε τους δημοσιογράφους τώρα, κρύβουμε πως αν δεν ήταν αυτό το μεγάλο πανεπιστήμιο ο "902", σήμερα θα κουβαλούσαμε πέτρες! Ο,τι μάθαμε το οφείλουμε στους ανθρώπους αυτούς». Ετσι όπως το διαβάζετε, δυνατά και αντρίκια. Ηταν ο τότε υπεύθυνος του μεσημβρινού δελτίου.

Αυτός λοιπόν ήταν ο δικός μας «902»! Φυσικά και όχι μόνο...

Στέλνω λοιπόν το χαιρετισμό μου και εγώ στους Τσίπρες, στους Παπαδημούληδες, στους Λαφαζάνηδες και σε όλους τους διαχειριστές του συστήματος, και τους συστήνω να συντομεύουν τις κωλοτούμπες τους, γιατί ο χρόνος πλέον αρχίζει να δουλεύει για μας. Πλησιάζει η ώρα, όπου δε θα μπορούν εύκολα να κοροϊδεύουν άλλο την ταξική συνείδηση του Λαού μας.

Ως εργαζόμενος του «902», αντιλαμβάνομαι με απόλυτη ακρίβεια τους λόγους για τους οποίους επιχειρείται ο «902» να ανακατευτεί στο ίδιο τσουκάλι μαζί με οποιαδήποτε επιχείρηση αντιμετωπίζει οικονομικά αδιέξοδα στα πλαίσια της καπιταλιστικής κρίσης. Αλλωστε, τυγχάνει να βρισκόμαστε στους καιρούς των γενικεύσεων του τύπου «όλοι είναι ίδιοι». Και αυτές οι γενικεύσεις εξυπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο ένα σύστημα και μία κυρίαρχη τάξη η οποία γνωρίζει πάρα πολύ καλά όχι μόνο το ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, αλλά και σε τι ακριβώς διαφέρουν.

Ο «902», με την ολόπλευρη στήριξη του ΚΚΕ, με συνέπεια, με όσες δυνατότητες διέθετε και παρά τις όποιες δυσκολίες και αδυναμίες, πρόταξε όλα αυτά τα χρόνια την υπόθεση της εργατικής τάξης υπό το πρίσμα μιας ταξικής προσέγγισης, προσπαθώντας πρώτα και κύρια να ερμηνεύσει τα γεγονότα από την πλευρά των εργαζομένων. Κόντρα στην αστική ιδεολογία που στις μέρες μας ανάγει ως υπέρτατο αγαθό την επιχειρηματικότητα και καλεί τους εργαζόμενους να πειθαρχήσουν στο όνομά της. Κόντρα στις όποιες πολιτικές διαχείρισης που κατά καιρούς αυτοπροβάλλονται ως οι μόνες ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες, «αριστερές», αλλά επί της ουσίας δεν αγγίζουν ποτέ το ζήτημα των σχέσεων παραγωγής στον καπιταλισμό.

Ο «902» υπήρξε το μοναδικό ραδιοτηλεοπτικό μέσο που είχε ως βασική και κύρια θεματική ύλη όσες δυνατόν περισσότερες καθημερινά εργατικές κινητοποιήσεις, διεκδικήσεις, απεργίες. Εδινε φωνή σε σωματεία, φορείς, επιτροπές ανέργων. Ηταν παρών σε όλες τις μάχες των εργαζομένων, στις περιφρουρήσεις των απεργιών και τις εξορμήσεις από τα χαράματα, πλάι σε κάθε εργαζόμενο που διεκδικεί από τα καθημερινά αιτήματα έως και την υπόθεση της διεκδίκησης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Κάπου λοιπόν πρέπει να σταματήσει αυτή η λογική του τσουβαλιάσματος των πάντων, καθώς είτε το θέλουμε είτε όχι, σε μια εργατική κινητοποίηση κάποιοι βλέπουν μποτιλιάρισμα και κάποιοι εργαζόμενους που διεκδικούν. Σε μια απεργία, κάποιοι βλέπουν ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού και κάποιοι εργαζόμενους που διεκδικούν. Σε μία απεργία εργοστασίου, κάποιοι βλέπουν παρεμπόδιση της επιχειρηματικής δράσης και κάποιοι όξυνση της ταξικής πάλης. Και σε μία γενική απεργία, κάποιοι μπορεί να βλέπουν εργαζόμενους ενάντια στα μνημόνια, όμως κάποιοι άλλοι μπορεί να βλέπουν οργανωμένη, συσπειρωμένη, σύσσωμη την εργατική τάξη και τους συμμάχους της ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά μνημόνια.

Το ΚΚΕ ήταν και θα είναι πάντα στο πλευρό των εργαζομένων και αυτό είναι αποτέλεσμα και συνέπεια μιας συνεχούς προσπάθειας που δεν θα σταματήσει, παρά τις όποιες δυσκολίες οικονομικής ή άλλης φύσης αντιμετωπίζει ή θα αντιμετωπίσει στο μέλλον.

Οι δυσκολίες αυτές μπορούν να ξεπεραστούν και θα ξεπεραστούν, διότι οι εργαζόμενοι καθημερινά όλο και περισσότερο αντιλαμβάνονται πως ο μόνος δρόμος που απομένει είναι αυτός της οργάνωσης στα σωματεία, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στην κατεύθυνση δημιουργίας μιας πλατιάς συμμαχίας, η οποία οργανωμένα θα αντιπαλεύει τις αντεργατικές κατευθύνσεις της ΕΕ που με συνέπεια υλοποιούν και θα συνεχίσουν να το κάνουν οι κυβερνήσεις τα επόμενα χρόνια. Το ΚΚΕ είναι και θα είναι, με όσα μέσα και αν θα έχει στα χέρια του, στο πλάι του κάθε εργαζόμενου, διεκδικώντας όχι μόνο όσα κέρδισε η εργατική τάξη μετά απ' όλους τους σκληρούς αγώνες, αλλά και την ίδια την εξουσία της, το Σοσιαλισμό, λέγοντας πάντα την αλήθεια και με πίστη στη δύναμη του μαζικού οργανωμένου αγώνα.

Οι εργαζόμενοι του «902», δημοσιογράφοι, τεχνικοί δώσαμε τη μάχη όλα αυτά τα χρόνια από αυτό το πόστο για το δίκιο των εργατών και όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Από το δικό μας μετερίζι στηρίξαμε και συνεχίζουμε να στηρίζουμε το κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ. Μέσα στη σούπα της «αντικειμενικής» ενημέρωσης και υποκουλτούρας προβάλαμε την αλήθεια της εργατικής τάξης, τον πολιτισμό, τις τέχνες του λαού.

Οικονομικά μάς στήριζε πάντα το ΚΚΕ. Με εξορμήσεις οι Οργανώσεις σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σχολές, σχολεία, με κουπόνια 2 και 5 ευρώ που «έκοβαν» και θα συνεχίσουν τα λαϊκά στρώματα από το υστέρημά τους για την ενίσχυση του ΚΚΕ. Με τις συνδρομές των κομματικών μελών. Μέσα στο οικονομικό σύστημα που δυστυχώς ζούμε, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τους νόμους του.

Με όλες μας τις δυνάμεις βρισκόμασταν όπου πάλευαν οι εργάτες για ένα καλύτερο αύριο, όπου το κράτος του κεφαλαίου τελείως ανήθικα εξευτελίζει την ανθρώπινη ζωή, αποκαλύπταμε τις κοροϊδίες των οπορτουνιστών και των διάφορων «ριζοσπαστικών» ομάδων. Αποκαλύπταμε ότι για κάθε «αριστερό» από αυτούς που τολμάνε να μας πιάνουν στο στόμα τους και να κλαίνε για εμάς, τους εργαζόμενους του «902», υπάρχει μια καρέκλα που τον περιμένει.

Αλήθεια, από πότε «κύριοι» εργοδότες - μεγαλοεκδότες κλαίτε για τους εργαζόμενους;

Από πότε σας νοιάζει για τους κομμουνιστές;

«Κύριοι» του ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσετε την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής που γεννά κρίσεις και απολύσεις;

Δεν έχουμε να λογοδοτήσουμε σε κανέναν, απεναντίας... αυτοί μας χρωστάνε εξηγήσεις. Οι κομμουνιστές, οι φίλοι και οπαδοί του ΚΚΕ δεν προσφέρουν τίποτα για προσωπικό όφελος. Θα δουλέψουμε και με 800 και με 600 ευρώ, και εθελοντικά, με αυταπάρνηση όπως έκαναν πάντα οι κομμουνιστές.

Και γι' αυτό θα νικήσουμε. Είμαστε αποφασισμένοι να πάμε τη μάχη ως το τέλος, πλάι στο ΚΚΕ, μέσα από το ΚΚΕ, από όποιο πόστο μας ορίσει το Κόμμα μας. Συνεχίζουμε να διαδίδουμε τις θέσεις και την πρόταση του ΚΚΕ, να βοηθάμε στη γιγάντωση της Λαϊκής Συμμαχίας που θα στείλει στα αγύριστα τις κρίσεις, τις απολύσεις, το κράτος και το σύστημα των καπιταλιστών, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.