Τον Δημήτρη Γιαννακούρα, γνωστό με το όνομα «Πέρδικας», ταγματάρχη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και διοικητή του Αρχηγείου Μαινάλου, τίμησαν η Επιτροπή Περιοχής Πελοποννήσου - Ζακύνθου - Κεφαλονιάς, η Τομεακή Επιτροπή Αρκαδίας του ΚΚΕ και οι αντίστοιχες Οργανώσεις της ΚΝΕ, το απόγευμα του Σαββάτου. Στο πρόσωπο του «Πέρδικα», οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ τίμησαν συνολικά τον αγώνα του ΔΣΕ και φυσικά τους μαχητές και τις μαχήτριες της 3ης Μεραρχίας, που έδρασε στην περιοχή της Πελοποννήσου.

Στη μαζική εκδήλωση παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Δημήτρη Γόντικα, μέλος του ΠΓ της ΚΕ. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Δημήτρης Τζαβάρας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Πελοποννήσου - Ζακύνθου - Κεφαλονιάς του Κόμματος.

Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου, που στήθηκε πάνω από το χωριό Λυκόχια, στο σημείο που «έπεσε» ο «Πέρδικας», στις 16 Αυγούστου του 1949, μετά από ενέδρα της χωροφυλακής, έκανε ο αδερφός του, Ηλίας Γιαννακούρας, ο μόνος από τα αδέρφια του «Πέρδικα» που επέζησε. Τραβώντας το κόκκινο πανί, αποκάλυψε εκτός από τη λεβέντικη μορφή του «Πέρδικα» και το όπλο του, καθώς στο χώρο εκτέθηκε το υποπολυβόλο που ο Ηλίας Γιαννακούρας πήρε λάφυρο από τους Γερμανούς και έδωσε στον αδερφό του. Λίγο νωρίτερα, είχαν φτάσει στο χώρο με προσυγκέντρωση οι Κομματικές και ΚΝίτικες Οργανώσεις από όλη την Πελοπόννησο, με συνθήματα για τον ΔΣΕ και το ΚΚΕ.

Το βιογραφικό του «Πέρδικα» διάβασε ο Ακης Αναστασόπουλος, Γραμματέας της ΚΟ Μεγαλόπολης, ενώ η Παναγιώτα Πανούση, μέλος της ΤΕ Αρκαδίας του ΚΚΕ, παρουσίασε τη διάρθρωση της 3ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Την ώρα που τα ονόματα διαβάζονταν ένα ένα, η πλαγιά του βουνού «βροντούσε» ξανά προς τιμήν όλων όσοι έθεσαν το όπλο και τη ζωή τους στην υπηρεσία του λαού, πιστοί στον όρκο του μαχητή του ΔΣΕ.

«Ο "Πέρδικας" δεν είναι καθόλου περισσότερο δικός μου απ' ό,τι είναι και δικός σας, δεν είναι καθόλου περισσότερο δικός μας απ' ό,τι είναι κάθε ανθρώπου που τρέμει από οργή για κάθε αδικία που συμβαίνει στον κόσμο», τόνισε από το βήμα της εκδήλωσης η εγγονή του Ηλία Γιαννακούρα Χαρίκλεια Μάντη.«Αγωνιζόμαστε ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν να μας κλέψουν το μέλλον, κληρονόμοι του "Πέρδικα" και κληροδότες των δικών μας αγώνων. Μια υπόσχεση οφείλουμε να δώσουμε όλοι μας σήμερα εδώ πέρα. Την υπόσχεση ότι στη μάχη της γενιάς μας θα βγούμε νικητές. Την υπόσχεση ότι θα χτίσουμε ένα μέλλον στο μπόι των ονείρων μας, θα χτίσουμε έναν κόσμο στο μπόι των ανθρώπων», ανέφερε.

Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε ο Γιώργος Πουλοκέφαλος, πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου. Στεφάνια στο μνημείο κατέθεσαν εκπρόσωποι του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και του Δήμου Μεγαλόπολης. Λουλούδια κατέθεσε, εκ μέρους της οικογένειας του «Πέρδικα», ο εγγονός του Ηλία Γιαννακούρα, που έχει και το όνομά του.

Πριν την εκδήλωση, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ επισκέφτηκαν την περιοχή «Αλώνια» και το σημείο όπου στήθηκε η ενέδρα της χωροφυλακής που παγίδευσε τον «Πέρδικα». Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε αργά το βράδυ με μεγάλο γλέντι στην πλατεία του χωριού Λυκόχια, όπου ακούστηκαν λαϊκά και αντάρτικα τραγούδια.

Στην ομιλία του, ο Δημήτρης Τζαβάρας αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην ανταπόκριση που έδειξαν οι κάτοικοι της περιοχής στην πρωτοβουλία του ΚΚΕ να τιμήσει τον Πέρδικα και την 3η Μεραρχία του ΔΣΕ: «Θέλουμε και δημοσίως να εκφράσουμε τα αισθήματα που μας δημιουργήθηκαν, βλέποντας ένα μήνα τώρα σχεδόν, την ανταπόκριση που είχε η πρωτοβουλία μας σε ευρύτερο κόσμο της επαρχίας Μεγαλόπολης και του Νομού Αρκαδίας, ασχέτως βαθμού συμφωνίας με το ΚΚΕ και την πολιτική του.

Ερμηνεύουμε αυτή την ανταπόκριση των απλών λαϊκών ανθρώπων της περιοχής, ως έγκριση αυτού που έπρεπε ίσως από καιρό να είχε γίνει, δηλαδή την απόδοση και επίσημης τιμής σ' έναν αγώνα τίμιο και θρυλικό που έλαβε χώρα σε αυτά τα μέρη και φυσικά στους πρωταγωνιστές του. Επίσης, την ερμηνεύουμε ως απόδειξη του πόσο ζωντανός παραμένει ο αγώνας αυτός στη λαϊκή μνήμη και συνείδηση, σε πείσμα όσων επιδιώκουν να σβήσει και να ξεχαστεί. Τέλος, την ερμηνεύουμε ως εκτίμηση -τουλάχιστον- στο ΚΚΕ και την προσφορά του σήμερα».

Για τον Πέρδικα, είπε μεταξύ άλλων: «Συγκέντρωνε, από τη μια την αγάπη και την εκτίμηση ευρύτερων λαϊκών μαζών και από την άλλη, το μίσος και τον τρόμο των καταπιεστών του λαού. Το αστικό κράτος και τα όργανά του, εξέθεσαν δημοσίως στην Τρίπολη τον νεκρό "Πέρδικα" για να στείλουν μήνυμα στο λαό, να τον φοβίσουν και να τον κάμψουν».

Τους ακατάλυτους δεσμούς του Κόμματος με το λαό της περιοχής, δείχνει και ένα ακόμα περιστατικό που εξιστόρησε ο Νίκος Γόντικας, μέλος της Επιτροπής Περιοχής, στο σύντομο χαιρετισμό του, πριν ξεκινήσει το γλέντι. «Σκεπτόμασταν να κάνουμε την εκδήλωση πρωί και το γλέντι το μεσημέρι σε κάποιο μέρος που να έχει ίσκιο. Ομως, οι κάτοικοι των Λυκοχίων μας διαμήνυσαν ότι το γλέντι πρέπει να γίνει εδώ στο χωριό, γιατί όπως μας είπαν, "ο Πέρδικας πρόσεχε τα Λυκόχια κι εμείς φυλάγαμε τον Πέρδικα"».

Ο Δημήτρης Τζαβάρας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Πελοποννήσου - Ζακύνθου - Κεφαλλονιάς, ανέφερε ανάμεσα σε άλλα:

«Τέτοιες μέρες πριν από 64 χρόνια, το μήνα Αύγουστο, στην Ελλάδα λάβαινε χώρα η τελική αναμέτρηση του ΔΣΕ με τον αστικό στρατό, μια αναμέτρηση που έληξε με ήττα του ΔΣΕ και συντεταγμένη υποχώρησή του. Στην Πελοπόννησο, όπου από μήνες η κατάσταση για τον ΔΣΕ ήταν δραματική και οι δυνάμεις του, παρά τον ηρωισμό τους, αποκομμένες και χωρίς πολεμοφόδια, είχαν δεχτεί συντριπτικό πλήγμα, ένας προς ένας και μία προς μία οι μαχητές και τα στελέχη του λαϊκού μας στρατού -μηδέ εξαιρουμένων του Γραμματέα Περιοχής και του Μεράρχου τους, έπεφταν στον τίμιο αγώνα. Μεταξύ αυτών και ο Δημήτρης Γιαννακούρας ή "Πέρδικας", έπεφτε στις 16 Αυγούστου, σ' αυτά εδώ τα μέρη».

Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Αρκαδία και στην Πελοπόννησο, δρούμε σήμερα, σε νέες συνθήκες, σε μια περιοχή της Ελλάδας όπου το ΚΚΕ και ο ΔΣΕ ανέπτυξαν, τότε, πλούσια δράση, που απ' τη μια έγιναν "θρύλος" που θερμαίνει τα όνειρα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων κι από την άλλη, "φάντασμα" που τρομοκρατεί τα τζάκια της αστικής τάξης. Υπάρχει στόχος και ιδανικό για τους εκμεταλλευόμενους και τους καταφρονεμένους:

Είναι αυτά για τα οποία πάλευε και ο ΔΣΕ, αυτά που κήρυτταν με θέρμη τα στελέχη του στις πλατείες των χωριών που έμπαιναν, αυτά που σιγοψιθύριζαν τις νύχτες στα φτωχόσπιτα που τους άνοιγαν, παρά τον κίνδυνο, την πόρτα, για να τους δώσουν μια φέτα ψωμί ή να τους κρύψουν. Κι αυτός ο στόχος είναι να λευτερωθεί η εργατική τάξη και ο λαός από την καπιταλιστική τυραννία και να οικοδομηθεί μια νέα κοινωνία, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός που μπορεί να δώσει ζωή - δουλειά - μόρφωση σε όλους κι όπου το κράτος θα υπηρετεί το λαό».