Το νομοσχέδιο για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση που προωθεί η κυβέρνηση κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση. Πετά τη γενική γνώση έξω από το σχολείο, καλεί τα παιδιά από 15 χρόνων να «επιλέξουν» διαδρομή, τα στέλνει στη μαθητεία, δίνει διευρυμένο ρόλο στο μεγάλο κεφάλαιο στο χώρο της Παιδείας, κάτι που διαπνέει συνολικά την πολιτική για όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.
Τα ερωτήματα των γονιών είναι στην πραγματικότητα αποστομωτικές απαντήσεις. Είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει σήμερα η Παιδεία, με βάση την πρόοδο της επιστήμης, για να αφήσουμε πίσω τη βαρβαρότητα και την αδικία. Μια τέτοια Παιδεία δεν πρόκειται να χαριστεί στο λαό, γιατί είναι «απειλητική» για το σύστημα, αλλά είναι στόχος ανυποχώρητης πάλης.
Σε προβοκάτσιες καταφεύγουν διάφοροι για να χτυπήσουν τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Ενδεικτικό είναι το χτεσινό δημοσίευμα του «Ελεύθερου Τύπου» όπου κάνει λόγο για «συνεργασία της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ με εκείνη του ΚΚΕ στις εκλογές για το προεδρείο των εργαζομένων της πρώην Αγροτικής».
Πρόκειται για μέγιστο ψέμα. Οι αρχαιρεσίες στο σωματείο εργαζομένων της πρώην ΑΤΕ έγιναν στα μέσα Ιούλη. Εκτοτε και μετά από 1,5 μήνα και εφτά συνεχόμενες συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου, οι παρατάξεις ΔΗΣΥΕ (ΠΑΣΚΕ), ΔΑΚΕ και «Αγωνιστική Πρωτοβουλία», αρνούνταν με το ένα ή το άλλο πρόσχημα να συμμετέχουν στο προεδρείο. Κι αυτό όταν από την πρώτη στιγμή, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούσαν για συγκρότηση αντιπροσωπευτικού προεδρείου με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων, χωρίς αποκλεισμούς, από τη στιγμή που ούτως ή άλλως καμία παράταξη δε συγκέντρωνε την απαραίτητη πλειοψηφία. Στα τέλη Αυγούστου, κι ενώ τα προβλήματα των εργαζομένων είχαν φτάσει στο αποκορύφωμα, οι τρεις αυτές παρατάξεις συνέχιζαν την άρνησή τους, υποσκάπτοντας στην ουσία τα συμφέροντα των εργαζομένων και δυσκολεύοντας τη λειτουργία του συνδικαλιστικού οργάνου.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους, λαμβάνοντας υπόψη και τη συγκεκριμένη συγκυρία των αμέτρητων προβλημάτων στους χώρους δουλειάς συνέβαλαν στη λύση του προβλήματος, συμμετέχοντας στο προεδρείο, όπως έκανε για τους δικούς της λόγους και η «Συσπείρωση» (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ). Μάλιστα, στην ανακοίνωση που εξέδωσε η ΕΣΑΚ-ΑΤΕ για το θέμα, τονίζει: «Συμμετέχουμε στο προεδρείο του ΣΕΤΑΠ με τη Συσπείρωση, όχι στη βάση συνεργασίας ή συμφωνίας, αλλά επειδή οι υπόλοιπες τρεις παρατάξεις επέλεξαν να μη συμμετέχουν. Αν κάποια παράταξη επιλέξει να ανασκευάσει τη θέση της για τη συμμετοχή της στο προεδρείο εμείς είμαστε ανοιχτοί». Ας αφήσουν λοιπόν τα «σάπια» εκεί στον «Ελεύθερο Τύπο». Η πραγματικότητα είναι ξεκάθαρη κι αν θέλουν να κάνουν σπέκουλα, ας την κάνουν αλλού...
Βελτιωμένη εμφανίζεται η θέση της Ελλάδας στην κατάταξη του «World Economic Forum» για την ανταγωνιστικότητα, καθώς φέτος κατέλαβε την 91η θέση μεταξύ 148 χωρών. Πέρυσι κατέλαβε την 90ή θέση, μεταξύ 142 κρατών. Η Ελλάδα παραμένει τελευταία μεταξύ των κρατών της Ευρωζώνης, αλλά οι συντάκτες της έκθεσης αναγνωρίζουν στην ελληνική κυβέρνηση ότι «εργάζεται προς την κατεύθυνση της υπέρβασης των δυσκολιών». Από τους διάφορους δείκτες της έκθεσης, ξεχωρίζουμε αυτόν της «αποδοτικότητας στην αγορά εργασίας», στον οποίο η ελληνική καπιταλιστική οικονομία κατατάσσεται 127η στις 142 χώρες. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η συνολική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα της ραγδαίας πτώσης της τιμής της εργατικής δύναμης, αλλά το -30% στις αποδοχές των εργαζομένων από το 2010 μέχρι σήμερα δεν είναι αρκετό για να αναρριχηθούν οι ντόπιοι καπιταλιστές ψηλότερα στη λίστα. Αρα, σύμφωνα με τα στοιχεία τους, η εργατική δύναμη θα πρέπει να γίνει ακόμα φτηνότερη για να ανακάμψει η οικονομία... Αυτό σημαίνει «ανταγωνιστικότητα» στον καπιταλισμό και εκεί συγκλίνουν όλα τα μέτρα που παίρνονται, με ή χωρίς μνημόνια.