ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παίρνουν και τα ακίνητα των Ταμείων

Το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της ακίνητης περιουσίας και των Ασφαλιστικών Ταμείων μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, ανοίγει το επικαιροποιημένο μνημόνιο που συνυπέγραψε η κυβέρνηση τον περασμένο Ιούλη. Σύμφωνα με αυτό, εκτός απο τα ακίνητα του Δημοσίου, στο ΤΑΙΠΕΔ θα ενταχθεί η ακίνητη περιουσία των δήμων, των ασφαλιστικών φορέων και όλων των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου. Μάλιστα υπάρχει η δέσμευση ότι τα ακίνητα αυτών των φορέων δεν μπορούν ούτε να παρακρατηθούν ούτε να μεταβιβαστούν από τους ίδιους. Ετσι, και η ακίνητη περιουσία των Ταμείων, δημιούργημα από τις εισφορές τους, μεθοδεύεται να κατατεθεί για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους που δημιούργησε το αστικό κράτος ενισχύοντας το κεφάλαιο.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι τα «ελλείμματα», η «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος, ήταν μόνο τα προσχήματα για να επιβληθούν οι άγριες ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, να περικοπούν οι συντάξεις και οι παροχές, να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Μετά τη διαχρονική ληστεία των αποθεματικών τους, τη διασπάθιση στο χρηματιστηριακό τζόγο και στα «δομημένα», μετά το περίφημο «κούρεμα» για να σωθεί το κεφάλαιο, που στοίχισε στους ασφαλισμένους πάνω απο 12 δισεκατομμύρια ευρώ, έρχεται και η σειρά της ακίνητης περιουσίας τους. Θυμίζουμε ότι την περίοδο που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρούσε να επιβάλλει στα Ταμεία το «κούρεμα», υποσχόταν ότι αυτό θα αντισταθμιζόταν με την παραχώρηση προς αυτά, ακινήτων του Δημοσίου. Σήμερα και τα ακίνητα των Ταμείων οδεύουν προς εκποίηση. Εκεί που μας χρωστούσαν, μας παίρνουν και το βόδι...

Μάλιστα δεν είναι τυχαίο, ότι τη στιγμή που η κυβέρνηση και η τρόικα κατέληγαν στην παραπάνω συμφωνία, το υπουργείο Εργασίας έσπευδε να θέσει σε λειτουργία την Ενιαία Βάση Ακίνητης Περιουσίας των Ταμείων με τον κωδικό «Εστία», για την καταγραφή και «αξιοποίησή της», όπως έλεγε ο υπουργός Εργασίας. Τώρα, γίνεται καθαρό πώς εννοούν την αξιοποίηση και σε τι θα χρησιμεύσει η καταγραφή και η αποτίμησή τους. Στο ξεπούλημά τους για να πληρωθεί το χρέος. Αλλωστε η περιουσία των Ταμείων δεν είναι ευκαταφρόνητη και γι' αυτή έχουν δείξει ήδη το ενδιαφέρον τους μεγάλες εταιρείες διαχείρισης ακινήτων. Σύμφωνα με αυτή την απογραφή, τα Ταμεία έχουν στην κατοχή τους 423 κτίρια γραφείων, καταστήματα, γκαράζ και άλλους επαγγελματικούς χώρους. Παράλληλα διαθέτουν 50 οικόπεδα και αγροτεμάχια, 19 διαμερίσματα, 6 ξενοδοχεία, 4 νοσοκομεία, αλλά και 2 κατασκηνωτικούς χώρους. Η συνολική αντικειμενική αξία των κτιρίων που ανήκουν στα Ταμεία ανέρχεται σε 1,28 δισ. ευρώ, ενώ των οικοπέδων είναι 140 εκατ. Εννοείται ότι η πραγματική εμπορική τους αξία είναι πολύ μεγαλύτερη, με ειδικούς να την ανεβάζουν στα 3,5 δισ. ευρώ. Ανεξάρτητα όμως απο την εμπορική τους αξία, πολλά απο τα ακίνητα αυτά χρησιμοποιούνται σήμερα από τα Ταμεία για τις δικές τους ανάγκες ή ενοικιάζονται. Το πέρασμά τους στην ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ, εκτός από τις απώλειες προσόδων, θα υποχρεώσει τα Ταμεία να πληρώνουν ενοίκια για τα δικά τους ακίνητα στο νέο «ιδιοκτήτη».

Το νέο ρεσάλτο στην περιουσία των Ταμείων αναδεικνύει για άλλη μια φορά την ανάγκη οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, όλοι οι ασφαλισμένοι να οργανώσουν την πάλη τους για να υπερασπιστούν την περιουσία των Ταμείων, να απαιτήσουν την επιστροφή των κλεμμένων και να διεκδικήσουν κράτος και εργοδοσία να πληρώσουν για την Κοινωνική Ασφάλιση.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΣΕΒ προτείνει...

Οι μεγαλοβιομήχανοι του ΣΕΒ, δε βρήκαν μόνο τη διέξοδο από την κρίση, αλλά ανακάλυψαν και τον τρόπο που θα διατηρηθούν, λέει, υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης για όλα τα επόμενα χρόνια. Αν οι σχετικές προτάσεις, που περιλαμβάνονται σε επιστολή που έστειλαν προς τον αντιπρόεδρο Βενιζέλο, εντυπωσιάζουν για κάτι, είναι η σταθερότητα και η στοχοπροσήλωση των επιχειρηματιών στις όλο και μεγαλύτερες αξιώσεις τους, που δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν, ώσπου να ικανοποιηθούν μέχρι κεραίας. Και ακόμα ότι μπορούν με ευκολία να ξεχωρίζουν τις επιμέρους πλευρές των ενδοαστικών αντιθέσεων με τη στρατηγική που οφείλει να ακολουθεί η οικονομική ολιγαρχία στο σύνολό της.

(Και) αυτή τη φορά λοιπόν, αναπτύσσουν τη λογική τους για το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν οι κεφαλαιοκράτες στην κοινωνία, ζητούν την ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση όλων των αντιδραστικών - αντιλαϊκών στοιχείων της οικονομικής πολιτικής, απαιτούν την αύξηση των χρηματοδοτήσεων προς τους επιχειρηματίες και μαζί προτείνουν την ιδέα να επιτευχθεί μια «κοινωνική συμφωνία» για την εξασφάλιση της... ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Οι πάντες καταλαβαίνουν τι εννοούν οι άνθρωποι του ΣΕΒ με όλα τα παραπάνω. Θέλουν τα πάντα. Αξιώνουν παραπέρα κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια σε μισθούς και συντάξεις, περισσότερες απολύσεις στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, επιζητούν καλύτερη μοιρασιά της λείας ανάμεσα στις διάφορες ομάδες της πλουτοκρατίας, όμως πάνω από όλα ζητούν κάτι άλλο. Τι;

Πολιτική σταθερότητα, που την ταυτίζουν με «άρση του κινδύνου ανατροπής των πολιτικών που τώρα σταδιακά εφαρμόζονται με στόχο τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος φιλικού προς την επιχειρηματικότητα».

Σταθερότητα στο ευρώ, δηλαδή «οριστική άρση του κινδύνου εξόδου από το ευρώ» και...

αλλαγή νοοτροπίας, «ρητή και ξεκάθαρη αναγνώριση από τις πολιτικές ηγεσίες ότι τόσο η επιβίωση της χώρας σήμερα, όσο και η προσδοκία για ανάκτηση των θέσεων εργασίας και βελτίωση των εισοδημάτων αύριο βασίζεται στον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα της οικονομίας».

Τα παραπάνω απαιτούμενα για το κεφάλαιο, υποδεικνύουν και τους στόχους στους οποίους πρέπει να σημαδέψουν οι εργαζόμενοι. Γιατί το δικό τους συμφέρον, το συμφέρον του λαού, περνάει μέσα από την ανοιχτή και χωρίς ταλαντεύσεις αμφισβήτηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής, με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και πλήρη ανατροπή της εξουσίας των επιχειρηματιών, κοινωνικοποίηση αυτού που ο ΣΕΒ λέει «ιδιωτικός τομέας της οικονομίας»...

Το παράδειγμα της Φινλανδίας και ο ΣΥΡΙΖΑ

Δυο φορές σε μια μέρα χτύπησε ο ΣΥΡΙΖΑ και κάλεσε το λαό να παλέψει για ένα εκπαιδευτικό μοντέλο τύπου Φινλανδίας.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αμανατίδης στην πρωινή ενημέρωση των εργαζομένων της ΕΡΤ είπε ότι η Φινλανδία αποτελεί παράδειγμα για την έξοδο από την κρίση, γιατί επένδυσε στην Παιδεία.

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Χ. Λάσκος, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, μας μιλάει για το παράδειγμα της Φινλανδίας που είναι από τις πρώτες χώρες στον κόσμο σε επιδόσεις.

Τι δεν μας λένε και οι δύο; Οτι αυτός που βαθμολόγησε καλά -πράγματι- το φινλανδικό μοντέλο είναι ο ΟΟΣΑ. Ναι! Ο ίδιος ιμπεριαλιστικός οργανισμός που στέλνει φιρμάνια για μειώσεις μισθών, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις κτλ.

Αλλά, για να είμαστε και πιο συγκεκριμένοι. Τι γίνεται στη Φινλανδία; Το 70% των μαθητών σταματάει το Λύκειο και πηγαίνει στην κατάρτιση, από τα 15 του χρόνια δηλαδή, χωρίς βάσεις μόρφωσης. Μάλιστα, το 20% των μαθητών που σταματάνε το Λύκειο πηγαίνουν στην τζάμπα εργασία της μαθητείας.

Τα ίδια δηλαδή που θέλει να πετύχει και το νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Αποδεικνύεται λοιπόν ότι όποιος δεν έχει γραμμή σύγκρουσης με την αστική στρατηγική, με την Ευρωπαϊκή Ενωση, μπερδεύει το λαό, διαμορφώνει κριτήριο αποδοχής αυτής της πολιτικής. Αλλωστε και τα περί «επένδυσης στην Παιδεία» είναι ό,τι λέει ο Ομπάμα, ο Γιώργος Παπανδρέου, γιατί το κεφάλαιο χρειάζεται φτηνούς, ευέλικτους εργαζόμενους.

Ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να αγωνιστεί με ξένα αιτήματα και να υιοθετήσει τα αστικά κριτήρια για την αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης. Στη σημαία του πρέπει να γράψει: Ενα σχολείο για όλα τα παιδιά, μέχρι τα 18 τους χρόνια, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης. Αυτό είναι και ανάγκη των καιρών και απαίτηση του λαού.

Στην κόντρα ως το τέλος...

«Δεν μπορούμε, όμως, να συγχέουμε το δικαίωμα στην απεργία και στη διεκδίκηση δίκαιων αιτημάτων και τον εκβιασμό της κοινωνίας»... Αυτό γράφει η χτεσινή «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» στο κύριο άρθρο της. Αλήθεια, υπάρχει έστω και μια περίπτωση διεκδίκησης που οι μεγαλοεπιχειρηματίες να θεωρούν δίκαιη; Υπάρχει έστω και μια απεργία που να τη θεωρούν δίκαιη; Οταν οι αστοί μιλούν για δικαίωμα στην απεργία και δίκαιες διεκδικήσεις αλλά που δε θα εκβιάζουν την κοινωνία, πάρτο αλλιώς... Τη δική τους κοινωνία που σε ξεζουμίζει εννοούν. Τη δύναμη του λαϊκού αγώνα πάνε να σμπαραλιάσουν. «Τέρμα οι απεργίες και οι διεκδικήσεις» εννοούν. Εσένα εκβιάζουν, να γίνεις συμμέτοχος και συνένοχος σ' αυτό, για να σε «πατούν στο σβέρκο».

Εκβιασμό αυτοί; Τη δουλειά μας εμείς. Στην κόντρα μαζί τους ως το τέλος...