Την προηγούμενη βδομάδα ο ΣΕΒ με επιστολή του στην κυβέρνηση κλαιγόταν ότι ενώ άλλα τμήματα του κεφαλαίου απολαμβάνουν την οικονομική στήριξη του κράτους, οι βιομήχανοι στερούνται αυτής της θαλπωρής, με αποτέλεσμα να διαταράσσονται οι ισορροπίες ανάμεσα στους διάφορους τομείς της οικονομίας. Μαζί με αυτές τις αιτιάσεις, φάνηκε να γκρινιάζουν για τις κατευθυντήριες επιλογές του μνημονίου, ή να θέτουν ερωτηματικά για πλευρές της πολιτικής της ΕΕ, ζητήματα που είναι φανερό ότι πηγάζουν από τον παρατεταμένο χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης και τις αντιφάσεις που υπάρχουν κατά τη διαχείρισή της.
Ετσι είναι οι βιομήχανοι, έτσι είναι η οικονομική ολιγαρχία. Ετσι κάνει κάθε τάξη που βρέθηκε στην εξουσία και θέλει να τη διατηρήσει. Η μέχρι στιγμής εξουθένωση των λαϊκών στρωμάτων, οι μισθοί και οι συντάξεις που κατρακύλησαν σε ανείπωτα επίπεδα, τα ποσοστά της ανεργίας, το κομμάτι των ανθρώπων που δεν μπορεί να καλύψει τα στοιχειώδη, για τους βιομηχάνους και το ΣΕΒ, δε σημαίνουν απολύτως τίποτα. Για το μόνο που ενδιαφέρονται αυτοί, όπως και τα άλλα τμήματα της οικονομικής ολιγαρχίας, είναι τα κέρδη, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών τους, η μεγαλύτερη πρόσβαση στις κρατικές δαπάνες και ενισχύσεις. Και μιλάμε για μια φάρα που γνωρίζει πολύ καλά ότι για να υλοποιηθούν οι δικές της αξιώσεις, πρέπει να ενταθεί ακόμα περισσότερο η αντιλαϊκή επίθεση και τα αντιδραστικά μέτρα, να συνθλιβούν παραπέρα τα λαϊκά νοικοκυριά. Αυτό θέλουν και το απαιτούν χωρίς το παραμικρό σκόντο. Χωρίς εκπτώσεις και ταλαντεύσεις οφείλουν και οι εργαζόμενοι να προωθήσουν και να διεκδικήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Πρώτα και κύρια οικοδομώντας τη Λαϊκή Συμμαχία και συμπορευόμενοι με το ΚΚΕ.
Μ' αφορμή κινητοποίηση που έγινε στο νοσοκομείο του Βόλου για ένα γιατρό που τέθηκε σε αργία με την κατηγορία της κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος, η Γραμματεία Μαγνησίας του ΠΑΜΕ με παρέμβασή της περιέγραψε το ουσιαστικό πρόβλημα: την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Υγεία. Οπως σημειώνει, η λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, η συνύπαρξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, δηλαδή η εισβολή των εταιρειών μέσα στα δημόσια νοσοκομεία που επιβλήθηκε από τα κόμματα που δέχονται την ΕΕ και την ανταγωνιστικότητα, δυστυχώς με την ανοχή ή και συμφωνία των ίδιων των γιατρών, αυτή είναι η αιτία που γεννά όλα τα άλλα: τη λογική που θέλει το γιατρό μάνατζερ, να διαχειρίζεται προμήθειες, να ασχολείται με ζητήματα που τον αποσπούν από την κύρια και βασική του απασχόληση που πρέπει να είναι η περίθαλψη των ασθενών, η λαϊκή ευημερία. Το γιατρό να απομακρύνεται από το βασικό του έργο, να μετατρέπεται σε διαμεσολαβητή ανάμεσα στο νοσοκομείο και τα μονοπώλια του φαρμάκου και του ιατρικού εξοπλισμού. Να ασχολείται ουσιαστικά με αγοραπωλησίες, δηλαδή να μετατρέπεται από γιατρός σε επιχειρηματία.
Οσο για τις περίφημες ρήτρες και τους διάφορους κανονισμούς αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος, όπως υποκριτικά λέγεται και στην περίπτωση των συγκεκριμένων γιατρών. Είναι ρήτρες και κανονισμοί που διασφαλίζουν τον «υγιή ανταγωνισμό», δηλαδή τα γενικότερα συμφέροντα των εταιρειών, καθορίζουν γενικούς κανόνες για τα κέρδη τους ώστε να γίνονται σωστές και όχι «πειρατικές» μπίζνες. Για το λαό αυτό δεν αλλάζει κάτι. Σημαίνει ακριβότερα υλικά, εισβολή των εταιρειών, γιατροί μάνατζερ και υγεία εμπόρευμα, με το φερετζέ των κανόνων. Αυτή η πλευρά κρύβεται από τις δυνάμεις που δε διαφωνούν με την επιχειρηματική λειτουργία στην Υγεία, και γι' αυτό μιλάνε για κανόνες υγιούς ανταγωνισμού και πιο αποτελεσματικά μέτρα ελέγχου άρα και καταστολής με πρόσχημα τους επίορκους, ενώ ο δρόμος για τη λύση είναι προφανής: απαγόρευση κάθε επιχειρηματικής δράσης στο χώρο της Υγείας.
Ανευ προηγουμένου είναι αυτές τις μέρες ο συνωστισμός στην ΑΟΖ της Κύπρου. Σύμφωνα με το Κέντρο Συντονισμού Ερευνας και Διάσωσης, υπάρχουν έξι περιοχές από τις οποίες δεν μπορεί να περάσει ούτε κουνούπι. Εκτός από τις περιοχές που αφορούν σε έρευνες της Κύπρου για υδρογονάνθρακες και τη ζώνη ασφαλείας γύρω από το «οικόπεδο 12», έχουν δεσμευτεί ακόμα μια ζώνη ασκήσεων με αίτημα των βρετανικών βάσεων, μια περιοχή για λογαριασμό των ΗΠΑ, για ναυτικές ασκήσεις, μια περιοχή για τον Λίβανο, που ζήτησε ο ΟΗΕ, και μια για αεροπορικές ασκήσεις του Ισραήλ. Ολη σχεδόν η νοτιοανατολική πλευρά της κυπριακής ΑΟΖ έχει μετατραπεί σε πεδίο βολής και χώρο υπερσυγκέντρωσης στρατιωτικών δυνάμεων. Προφανώς για να εμπεδώνεται στην πράξη η αναβάθμιση της «γεωπολιτικής της ισχύος», όπως επιδιώκει και για την Ελλάδα η κυβέρνηση...