- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Στη Λάρισα παραμονή της απεργίας η πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου αντί να πάρει μέτρα για την οργάνωση των εργαζομένων επέλεξε να πάει σε συνάντηση με τον υπουργό Υγείας, από την οποία επέστρεψε με τη διαβεβαίωση ότι όλα είναι μέλι - γάλα.
Στα ΕΑΣ την ώρα που η κυβέρνηση διαλύει τα πάντα, πάνε στους εργάτες και βάζουν το δίλημμα που βάζει και η κυβέρνηση: Η κλείσιμο ή συρρίκνωση. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Το κάνουν στα ναυπηγεία, το κάνουν στην ΕΛΒΟ, αυτή είναι η στάση τους σαν ΓΣΕΕ και σαν ΠΟΕΜ. Οπως εύλογα σημειώνει η «Εργατοϋπαλληλική Ενότητα» από το εργοστάσιο του Υμηττού, αυτού του τύπου οι συνδικαλιστές έχουν κάνει επιστήμη την υποταγή στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Για τις ταξικές δυνάμεις ο δρόμος είναι απέναντι: Να βρουν τρόπο να δυσκολέψουν την κυβερνητική πολιτική και για να συμβεί αυτό πρέπει να πάρουν πάνω τους οι ίδιοι οι εργάτες την απόφαση. Να επιβάλουν να γίνει συνέλευση με διασφαλισμένη τη μαζική συμμετοχή, με μυστική ψηφοφορία και όλα εκείνα τα οργανωτικά μέτρα που θα επιτρέπουν στον εργάτη πράγματι να αποφασίζει αυτός για τη ζωή του κι όχι να του φοράνε καπέλο την κυβερνητική θέση με εκβιαστικά διλήμματα ή καθησυχάζοντάς τον ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Προϋπόθεση όλων αυτών να κάνουν πέρα τους εργατοπατέρες όποιο πουκάμισο κι αν φορούν κατά περίσταση.
Ανατριχιαστικά στοιχεία δημοσιοποίησε η πρόεδρος της ομοσπονδίας των τραπεζών τροφίμων της Πορτογαλίας, Ιζαμπέλ Ζονέτ, σε συνέντευξή της.
- Περίπου 2 εκατ. άνθρωποι στην Πορτογαλία ζουν μέσα στη φτώχεια. Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί, πολλές οικογένειες δεν τρώνε όποτε νιώθουν πείνα.
- Από έρευνα που έγινε (τράπεζες τροφίμων και καθολικό πανεπιστήμιο) σε δείγμα 2.209 προσώπων που έχουν επαφή με τις τράπεζες τροφίμων για να μπορούν να σιτίζονται, προκύπτει ότι: 4 στους 10 ανέφεραν πως έχουν περάσει τουλάχιστον μία μέρα χωρίς να έχουν φάει τίποτε. Στην προηγούμενη έρευνα πριν τρία χρόνια το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 27%.
- Το 26% των ερωτηθέντων δήλωσε πως στερείται διατροφικά αγαθά και πως νιώθει πείνα «πολλές μέρες κάθε βδομάδα».
- Μόνο το 23% των συντηρούμενων από τις τράπεζες τροφίμων δήλωσε πως «είναι σε θέση να αγοράσει τροφή έως το τέλος του μήνα».
Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα.
Κι όμως, πρώτη είδηση για την Πορτογαλία μόλις πριν μερικές μέρες ήταν, σύμφωνα με το «Ρόιτερς», ότι: «Η πορτογαλική οικονομία σημείωσε ανάκαμψη στο δεύτερο τρίμηνο του 2013, για πρώτη φορά μετά από δέκα τρίμηνα, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας».
Κι ο κόσμος πεινάει...
Στη Γαλλία, οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν, την Τρίτη, απεργία ενάντια στα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα που προωθεί η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του «ανέμου της αλλαγής», όπως έλεγαν οι οπορτουνιστές, Φρανσουά Ολάντ.
Ο γγ της CGT, Τιερί Λεπαόν, σε συνέντευξή του για την απεργία στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Humanite Dimanche» (6 - 8 Σεπτέμβρη) της εφημερίδας «Ουμανιτέ» του μεταλλαγμένου Γαλλικού ΚΚ, απαντώντας στην ερώτηση «τοποθετείτε την τωρινή κυβέρνηση στην ίδια μεριά με τις προηγούμενες» λέει: «Οχι! Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά. Το να θεωρούμε ότι είναι το ίδιο πράγμα, σημαίνει ότι επιτρέπουμε στο Εθνικό Μέτωπο (εθνικιστικό κόμμα της Λεπέν) να κερδίσει έδαφος. Η CGT δε θα παίξει ποτέ αυτό το παιχνίδι (...) Με αυτή την κυβέρνηση, όπως είναι, τα πράγματα μπορούν να προχωρήσουν, αν δημιουργηθούν οι συνθήκες, ο συσχετισμός δύναμης για αυτό. Πρέπει να βοηθήσουμε την αριστερά να έχει μια αριστερή πολιτική. Αυτό είναι το νόημα του καλέσματος της 10ης Σεπτέμβρη».
Ηγεσία να σου πετύχει... Αλλο η «αριστερή», άλλο η «δεξιά» κυβέρνηση του κεφαλαίου λέει, καλώντας την εργατική τάξη σε στήριξη μιας αστικής κυβέρνησης, τέτοιο πολιτικό περιεχόμενο δίνει στην απεργία, καλλιεργώντας ταυτόχρονα αυταπάτες ότι μια τέτοια κυβέρνηση με την πίεση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος θα γίνει φιλολαϊκή (!), αφήνοντας στο απυρόβλητο το ίδιο το κεφάλαιο. Σέρνει τους εργάτες να γίνουν ουρά, ουσιαστικά να στηρίζουν τους εκμεταλλευτές τους. Σαν τον ΣΥΡΙΖΑ...
