Σύντροφοι και φίλοι αποχαιρέτησαν χτες στο Α' Νεκροταφείο τον σπουδαίο εικαστικό καλλιτέχνη
Λιθογραφία του Γ. Βαρλάμου |
Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, η Εύα Μελά αποχαιρέτησε τον άνθρωπο που στάθηκε δίπλα στο λαό, που αφιέρωσε όλη τη ζωή και την τέχνη του στον αγώνα για να γίνει ο κόσμος καλύτερος, του ανθρώπου που αποτελούσε στήριγμα και παράδειγμα για τους συναδέλφους και τους συντρόφους του.
«Με το έργο του - τόνισε μεταξύ άλλων η Εύα Μελά - βρέθηκε στο πλευρό των αδικημένων και καταπιεσμένων σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ταξικής πάλης... Εργάσθηκε για "έξοδο" της Τέχνης από τα σαλόνια της αστικής τάξης - η οποία, εκτός των άλλων προνομίων της, αυτή και μόνον απολάμβανε τα έργα Τέχνης - και με την ακούραστη δουλειά του πάλεψε για τη συμπόρευση της Τέχνης με τις ανάγκες, τα δικαιώματα, τους κοινωνικούς και απελευθερωτικούς αγώνες του λαού. Συμμετείχε με τους άλλους κομμουνιστές καλλιτέχνες στους αγώνες για την απελευθέρωση της Τέχνης από το εμπόριο και για την επαγγελματική κατοχύρωση των καλλιτεχνών, έδωσε συλλογικές μάχες για το δυνάμωμα του μαζικού πολιτιστικού κινήματος, ήταν παρών με το έργο του ως καλλιτέχνης στις μεγάλες στιγμές του εργατικού - λαϊκού κινήματος... Αφησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα παρακαταθήκη το έργο του και την επιθυμία του να μαθαίνουν οι νέοι κομμουνιστές καλλιτέχνες από αυτό, γράφοντας με το χέρι του: "Με τον τρόπο αυτό επιθυμώ να στηρίξω το κόμμα μου, του οποίου είμαι μέλος σχεδόν 70 χρόνια, στο δύσκολο και ηρωικό αγώνα που δίνει για την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το ΚΚΕ εκπροσωπεί και ενσαρκώνει τη φιλοσοφία και κοσμοθεωρία που και ο ίδιος επέλεξα να στηρίξω και να υπηρετήσω με όλες μου τις δυνάμεις και με τον τρόπο ζωής μου μέσα από τη συλλογική δράση. Ετσι θεωρώ ότι ολοκληρώνω κι εγώ την προσφορά μου στο μεγάλο και δίκαιο αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού από τα δεσμά της ταξικής σκλαβιάς, αγώνα που με διήγειρε και με συνεπήρε από τα νεανικά μου χρόνια και εξακολουθεί να φλογίζει την καρδιά μου μέχρι και σήμερα".
Τιμητική φρουρά στον αγωνιστή καλλιτέχνη |
Εκ μέρους της ΚΟΒ Εικαστικών του ΚΚΕ, μέλος της οποίας υπήρξε ως το τέλος της ζωής του, τον Γιώργη Βαρλάμο αποχαιρέτησε η Μαριάννα Τσαγκάρη. «Ο σύντροφος - είπε μεταξύ άλλων - συνειδητά και αποφασιστικά υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ. Σε όλη του τη ζωή δεν έκανε καμιά παραχώρηση στον αντίπαλο. Η συνεπής πολιτική του στάση του κόστισε την απόρριψη - τρεις φορές - της εκλογής του ως καθηγητή χαρακτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών... Ο ίδιος έλεγε ότι για να είναι κάποιος επαναστάτης πρέπει να αγαπά την ομορφιά της ζωής, ως δώρο που ανήκει σε όλους».
Παρόντες στην αποχαιρετιστήρια τελετή και συντοπίτες του από την Κύμη, καθώς ο Μορφωτικός και Εκπολιτιστικός Σύλλογος Κύμης - επίτιμο μέλος του οποίου υπήρξε ο Γ. Βαρλάμος - με ψήφισμά του αποφάσισε να παραστούν μέλη του στην τελετή ταφής.
Ανακοίνωση για το θάνατο του κομμουνιστή καλλιτέχνη εξέδωσε το Σάββατο το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ που σημείωνε χαρακτηριστικά:
«Η συνεπής πολιτική θέση και στάση του, του κόστισε την απόρριψη των αιτήσεών του για εκλογή του ως καθηγητή Χαρακτικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, επί τρεις μάλιστα φορές, παρότι με το πλουσιότατο έργο του, τις διεθνείς βραβεύσεις του και τη βαθιά γνώση του σε όλα τα είδη της Χαρακτικής είχε επάξια κερδίσει τον τίτλο στην κρίση κάθε αμερόληπτου γνώστη του αντικειμένου.
Αναμφισβήτητα ο Γιώργης Βαρλάμος αφήνει παρακαταθήκη στην ελληνική χαρακτική και ζωγραφική ένα βαρύτιμο καλλιτεχνικό έργο, προϊόν του βαθιού κομμουνιστικού ανθρωπισμού του και της πάντα νεανικής και διεισδυτικής του ματιάς, άξιο να μελετηθεί και να ερευνηθεί από τους νεότερους εικαστικούς.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εκφράζει τη βαθιά θλίψη του και τα συλλυπητήριά του στην αδελφή του, στα ανίψια του και τους υπόλοιπους συγγενείς του».
Εκανε έργα για τα δεινά του ελληνικού λαού και για τον αγώνα του ενάντια στο φασισμό, ενάντια στον πόλεμο, για την ειρήνη.
Διετέλεσε υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΚΚΕ σε εκλογικές μάχες.
Κίττυ Αρσένη |
Η Κίττυ Αρσένη γεννήθηκε το 1935 στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς και ήταν αδελφή του πρώην υπουργού Γεράσιμου Αρσένη. Σπούδασε στη σχολή του «Θεάτρου Τέχνης». Αποφοίτησε το 1958. Τον ίδιο χρόνο έκανε την εμφάνισή της με τον εταιρικό θίασο «Ελεύθερο Θέατρο» και έγινε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, μέχρι τη σύλληψή της, λόγω της αντιδικτατορικής δράσης της με το Πατριωτικό Μέτωπο (ΠΑΜ).
Συνελήφθη τον Αύγουστο του 1967 και βασανίστηκε άγρια από τους ασφαλίτες - αρχιβασανιστές Λάμπρου, Μπάμπαλη και Μάλλιο. Λόγω της κρίσιμης κατάστασης της υγείας της, τους πρώτους μήνες του 1968, αφέθηκε ελεύθερη. Την άνοιξη διέφυγε στο εξωτερικό και πήγε στο Στρασβούργο για να καταθέσει στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τη μαρτυρία της (εκδόθηκε σε βιβλιαράκι μετά τη μεταπολίτευση, με τίτλο «Μπουμπουλίνας 18»). Συνέχισε την αντιδικτατορική δράση της, στο Παρίσι, μέχρι τη μεταπολίτευση. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, εντάχθηκε στην εξαμελή ομάδα ηθοποιών (4 παλιοί και 2 νέοι), που πρωτοβουλιακά, στις αρχές Σεπτέμβρη του 1974, ξεκίνησαν τον - μετέπειτα μαζικότατο - αγώνα για την αποχουντοποίηση του ΣΕΗ.
Η Κίττυ Αρσένη συνέχισε τη δουλειά της με διαφόρους θιάσους, ενώ επιδόθηκε και στη σκηνοθεσία. Διετέλεσε μέλος των ΔΣ του ΣΕΗ, της ΠΟΘΑ, του Εθνικού Θεάτρου.
Στη μαρτυρική Μακρόνησο ανέβηκε το περασμένο Σάββατο η παράσταση «Μίκης Θεοδωράκης. Ποιος τη ζωή μου...», παρουσία 6.000 θεατών. Ο ίδιος ο συνθέτης δεν μπόρεσε να παρευρεθεί αλλά μεταδόθηκε ηχογραφημένο μήνυμά του, στο οποίο, μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι «τώρα που σας μιλώ, έχω επιστρέψει νοερά στο στρατόπεδο το 1948 (...) Κάνω ένα άλμα στο χρόνο και σκέφτομαι ότι αυτή η μουσική που γράφω τώρα και σε λίγο θα βρεθεί σκορπισμένη πάνω στα συρματοπλέγματα, θα έρθει μια εποχή που θα ηχήσει νικητήρια πάνω από αυτούς τους ματωμένους βράχους». Εικοσιπέντε ηθοποιοί και χορευτές, τέσσερις τραγουδιστές και έντεκα μουσικοί παρουσίασαν περισσότερα από 50 τραγούδια - σταθμούς από τη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη, στη σκηνή που είχε στηθεί μπροστά από το κτίριο των αρτοκλιβάνων.