Στην προκειμένη περίπτωση, αστάθμητος παράγοντας παραμένει η Αλβανία, η οποία έχει θαλάσσια σύνορα με την Ιταλία και την Ελλάδα. Το 2009, η αλβανική κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνία με την ελληνική για τον καθορισμό της μεταξύ τους υφαλοκρηπίδας, την ακύρωσε όμως αργότερα, με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, όπου προσέφυγε κόμμα της αντιπολίτευσης, ύστερα από φημολογούμενη παρέμβαση της Τουρκίας.

Μετά τη συνάντηση που είχε στις αρχές Αυγούστου με τον Αντ. Σαμαρά, ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Εντι Ράμα είχε δηλώσει την πρόθεση της κυβέρνησης να αναθερμάνει τις συζητήσεις για τον καθορισμό ΑΟΖ, λέγοντας σε συνέντευξή του: «Είναι ένα θέμα για το οποίο οι θέσεις μας είναι πια γνωστές, είναι ένα θέμα το οποίο έχουμε όλη την πρόθεση να το λύσουμε και το ίδιο ενδιαφέρον να βρεθεί μια λύση εκφράζει και η γείτονάς μας (χώρα). Είμαι σίγουρος ότι με καλή θέληση και με αμοιβαία εμπιστοσύνη δεν υπάρχει ζήτημα που δεν επιλύεται». Ανάλογες διαπραγματεύσεις σκοπεύει να ξεκινήσει η Ελλάδα και με την Αίγυπτο, την οποία επισκέφτηκε πρόσφατα ο Ευ. Βενιζέλος.

Κι όμως, υπάρχουν θέματα στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύει μια αξιοσημείωτη «συνέπεια». Θέματα του άμεσου ενδιαφέροντος των καπιταλιστών. Απ' το βήμα της ΔΕΘ ο Αλ. Τσίπρας υποσχέθηκε στην πλουτοκρατία ότι θα μετατρέψει τη Βόρεια Ελλάδα, με κέντρο τη Θεσσαλονίκη, σε ορμητήριο για μπίζνες στα Βαλκάνια, ή όπως το είπε, «η Θεσσαλονίκη να γίνει το κέντρο της βαλκανικής συνεργασίας και ανάπτυξης, ενεργοποιώντας όλες τις ζωντανές και δημιουργικές δυνάμεις της περιοχής». Καλό είναι να θυμάται ο λαός ότι ο ΣΥΝ ήταν απ' τις δυνάμεις που πρωτοστάτησαν 15 περίπου χρόνια πριν για να λειτουργήσει στη Θεσσαλονίκη η έδρα του οργανισμού για την «Ανασυγκρότηση των Βαλκανίων». Ο στόχος ίδιος και τότε. Στα καθημαγμένα Βαλκάνια ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έδινε τη θέση του στην ιμπεριαλιστική ειρήνη. Οι κεφαλαιοκράτες ετοιμάζονταν να πλατσικολογήσουν τον πλούτο των χωρών που αιματοκύλισαν. Ανάμεσά τους, η ντόπια αστική τάξη ακόνιζε μαχαιροπίρουνα. Το ελληνικό αστικό κράτος, άλλωστε, είχε δώσει «γην και ύδωρ» για την επιτυχή έκβαση των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων και είχε έρθει η ώρα να πάρει μέρος η αστική τάξη στη μοιρασιά της λείας.

Στη Μόσχα βρέθηκε χτες η διοίκηση της ΔΕΠΑ, όπου συνεχίστηκαν τα παζάρια με την «Gazprom» για την τιμή του φυσικού αερίου που προμηθεύεται η Ελλάδα. Στη χτεσινή συνάντηση αναμενόταν να παρουσιαστεί η ρωσική πρόταση για το νέο τιμολόγιο. Η ελληνική πλευρά διέρρεε ότι θα προσφύγει στη διεθνή διαιτησία, αν δεν υπάρξει συμβιβασμός μέχρι το τέλος του χρόνου.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, βασικό αίτημα της ΔΕΠΑ είναι να μειωθεί η τιμή που αγοράζει το αέριο στο μέσο όρο των χωρών της Δυτικής Ευρώπης, καθώς σήμερα είναι υψηλότερη κατά 20%. Με τα σημερινά δεδομένα, η «Gazprom» πουλάει κατά μέσον όρο στις χώρες της Δ. Ευρώπης το αέριο προς 390 δολ./1.000 κυβικά, έναντι 480 δολ./1.000 κυβικά στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια διαφορά 19%, την οποία διεκδικεί η ΔΕΠΑ σαν έκπτωση μέχρι τη λήξη της σύμβασης, το 2016.

Σε κάθε περίπτωση και με δεδομένες τις συνομιλίες που είχε τη Δευτέρα και την Τρίτη στην Αθήνα η πρόεδρος της ρώσικης Ανω Βουλής, τα παζάρια για την τιμή προμήθειας του ρωσικού αερίου δεν είναι καθόλου άσχετα με την πρόθεση της «Gazprom» να επανέλθει σε μελλοντικό διαγωνισμό για τη ΔΕΠΑ, διεκδικώντας παράλληλα τους σιδηρόδρομους και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.