ΦΩΤΟ 1

Στη μνήμη του ΖΑΧΑΡΙΑ ΚΟΥΒΑΡΗ προσφέρω 50 ευρώ για ενίσχυση του ΚΚΕ μέσω ΚΟΒ Αμαρουσίου.

Η σύζυγος Μαρία Κούβαρη

***

φωτό 1

Πριν λίγες μέρες αποχαιρετήσαμε την πολυαγαπημένη μας θεία, ΜΑΡΙΑ ΓΚΙΛΗ - ΠΟΥΛΑΡΑΚΗ. Ετσι ήρθε το τέλος στην ενδεκαμελή αγροτική οικογένεια του Νίκου και της Ροδόπης από τη Ρεματιά Φαρσάλων, που η προσφορά της στους δημοκρατικούς αγώνες ήταν μεγάλη. Αξιολάτρευτη θεία Μαρία εσύ που, παρ' όλες τις δυσκολίες, έμεινες ατράνταχτη, αλύγιστη, πιστή σε όλη την πορεία της ζωής σου, στα ιδανικά του ΚΚΕ. Μικροπαντρεμένη έμεινες χήρα, μικρομάνα δυο μικρών παιδιών και πάλεψες σκληρά να τα αναστήσεις, αφού ο σύντροφος σου ΓΚΙΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ μόλις 25 χρονών παλικάρι έπεσε νεκρός από τις σφαίρες της μητέρας Ελλάδας με τα έκτακτα στρατοδικεία της. Πέρασες τα νεανικά σου χρόνια σε φυλακές και εξορίες μόνο με το Χρήστο, αφού η κάπως μεγαλύτερη Ευθαλία μεγάλωνε ορφανή με γιαγιάδες και θείους που και αυτοί πλήρωναν την επιλογή τους αυτή με άγρια κυνηγητά από την τότε κυβέρνηση. Κι ενώ συνεχίζεις αγόγγυστα τη σκληρή βιοπάλη στην Αθήνα, χάνεις πρόωρα το μονάκριβό σου παλικάρι, το Χρήστο και μένουν ορφανά τα τρία ανήλικα παιδιά του. Δεν ξαποσταίνεις ούτε στιγμή, γιατί ξέρεις πως σαν δεν μπορείς πια άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις. «Μα, αν ο σπορέας πέθανε, ο σπόρος πάντα μένει». Εμείς ακολουθούμε το δρόμο που εσείς χαράξατε και είμαστε περήφανοι για σας και το έργο σας.

Στη μνήμη σου χιλιοπονεμένη ηρωική αγωνίστρια θεία Μαρία προσφέρω στο ΚΚΕ 100 ευρώ, μέσω ΚΟΒ Νάουσας.

Βέφα Ιακωβίδου - Πουλτσίδου, Νάουσα

***

Φωτο 1

Πέρασε ένας χρόνος (21 Αυγούστου 2013) που έφυγε από τη ζωή η πολυαγαπημένη μου μητέρα και η αξέχαστη αδερφή μας ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΣΑΜΕΤΗ (το γένος Κόκκινου). Στη μνήμη της προσφέρουμε στο «Ριζοσπάστη» 250 ευρώ. Πάντα θα τη θυμόμαστε και θα την τιμάμε γιατί για μας ήταν μια πραγματική μητέρα.

Η κόρη της Μαρία, οι αδερφές Δέσποινα, Παρασκευή, Ευτυχία

***

φωτό 1

Στις 20 Σεπτέμβρη κλείνουν έξι μήνες που η ΚΟ Ικαρίας αποχαιρέτησε ένα από τα πιο λαμπρά παραδείγματα αγωνιστών, τον σύντροφο ΚΑΡΑΦΤΗ ΜΙΧΑΛΗ. Σε ηλικία μόλις 10 ετών παίρνει το δρόμο της αναγκαστικής προσφυγιάς όταν η οικογένειά του το 1941 πέρασε στην Τουρκία, μετά Συρία, Κένυα, Ουγκάντα, Τανγκανίκα. Επιστρέφει το 1946. Συμμετέχει στην ΕΠΟΝ. Μπαίνει στη σχολή ασυρματιστών, ναυτεργάτης την περίοδο που η ναυτιλία αναπτύσσεται ραγδαία, αλλά παράλληλα παίρνονται πίσω κατακτημένα δικαιώματα από τη θρυλική ΟΕΝΟ. Παίρνει ενεργά μέρος στις ναυτεργατικές απεργίες. Δέχεται μεγάλη πίεση, ακόμα και προσπάθεια εξαγοράς. Δεν υποκύπτει. Συναντιέται με τον κομματικό υπεύθυνο Ροζάκη Παναγιώτη στο Μπουένος Αϊρες και μπαίνει στο κόμμα το 1958. Από κείνη τη στιγμή η πορεία του σ. Μιχάλη είναι γεμάτη αγώνες, που χαρακτήρισαν όλη του τη ζωή. Ο πολύ σοβαρός τραυματισμός του στο καράβι τον κρατά πολλά χρόνια στα νοσοκομεία των ΗΠΑ και της Ελλάδας. Στη μεταπολίτευση εκλέγεται με την υποστήριξη του ΚΚΕ πρόεδρος της κοινότητας Ραχών και επανεκλέγεται για δύο τετραετίες ακόμα. Μια δωδεκαετία με πλούσιο έργο, που είχε τη σφραγίδα του αεικίνητου και πάντα παρόντα σ. Μιχάλη. Πενήντα πέντε χρόνια μέλος του κόμματος. Εδωσε με ιδιαίτερη θέρμη τη μάχη για την ανασυγκρότηση του Κόμματος μετά τη διάσπαση του 1968, δεν ταλαντεύτηκε ούτε στιγμή. Εδωσε τη μάχη μέχρι το τέλος, ενάντια στις απόπειρες άλωσης και διάλυσης του κόμματος από τις δυνάμεις του οπορτουνισμού, είτε πρόκειται για το 1968, είτε για την περίοδο 1989-91.

Οι σύντροφοί του από την ΚΟΒ κατασκευών της ΤΟ Ικαρίας και Φούρνων, Πορής Ηλίας και Καρούτσος Λεωνίδας, προσφέρουν για την ενίσχυση του Κόμματος 150 ευρώ.

* Στη μνήμη του αγαπημένου μας ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΡΑΦΤΗ, αφοσιωμένου αγωνιστή στην υπόθεση της εργατικής τάξης σε όποιο μετερίζι κι αν του εμπιστεύτηκε το Κόμμα. Ναυτεργάτης στα νεανικά του χρόνια και στη συνέχεια κοινοτάρχης Ραχών Ικαρίας, πάντα «παρών» με συνέπεια και ανιδιοτέλεια, αφήνει παρακαταθήκη το προσωπικό του παράδειγμα σε όλους όσους συνεχίζουν τον αγώνα πιστοί στα ιδανικά του σοσιαλισμού.

Στη μνήμη του, προσφέρουμε στο ΚΚΕ 200 ευρώ.

Ν-Π-Ξ

***

φωτό 1

Πέρασαν τέσσερις μήνες που έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών -στα 99 του χρόνια- ένας λαϊκός γιατρός, αγωνιστής κομμουνιστής, ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜΑΚΗΣ. Αγωνίστηκε και, όπου κι αν βρέθηκε, υπηρέτησε και φρόντιζε τον άνθρωπο με απέραντη ανθρωπιά. Υπέστη κι αυτός τις διώξεις του μεταβαρκιζιανού καθεστώτος με φυλακίσεις και εξορίες, μένοντας πιστός στις ιδέες του μαρξισμού - λενινισμού. Εξόριστος στον Κόκκινο Βράχο, στην Ικαριά, το 1948, φρόντιζε και περιέθαλπε τους συνεξόριστούς του με ελάχιστα φάρμακα και εφόδια. Να πώς περιγράφει μια χειρουργική επέμβαση στο βιβλίο «Προοδευτική Αντιστασιακή Ικαρία» ο Γιώργος Πελ. Λομβαρδάς... «Τον Απρίλη του 1948 έφεραν έναν τραυματία αντάρτη από τη Σάμο, τον Δημήτρη Βουρλιώτη, από τους Μυτιληνιούς ... Είχε πάθει γάγγραινα και έπρεπε να του κόψουν το χέρι, αλλιώς θα πέθαινε... Πήγαν τον τραυματία στο Μονοκάμπι και στο σπίτι του Γιάνναρου Φράγκου έγινε η επέμβαση. Την εγχείρηση την έκανε ο χειρούργος - εξόριστος ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜΑΚΗΣ. Ηταν εξόριστος στο Μαυράτο και πιο πριν ήταν στον Αγ. Κήρυκο... Τον εγχείρησε, του έκοψε το χέρι πάνω από τον αγκώνα, χωρίς αναισθητικό και ο τραυματίας... "δεν έβγαλε κιχ"! Κι έτσι του έσωσε τη ζωή». Απ' έξω από το σπίτι που έγινε η επέμβαση περιπολούσαν χωροφύλακες. Αυτό είναι ένα ελάχιστο από τη δράση και την προσφορά του κομμουνιστή γιατρού. Γιατί σε όλη τη ζωή του ήταν παρών, ήταν όρθιος αγωνιστής. Στα κοινά, με τα οποία ασχολήθηκε, ειδικά στον αθλητισμό, έχαιρε σεβασμού και αγάπης, γιατί ήταν ανιδιοτελής και αδέκαστος. Μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του παρακινούσε, για ακόμα μεγαλύτερη δράση, για άλλη μια προσπάθεια να κερδίσουμε νέους εργάτες, εργαζόμενους με τις ιδέες μας.

Στη μνήμη του αγαπημένου συντρόφου και φίλου, ο Σπύρος και η Μαριάνθη προσφέρουν 50 ευρώ στο ΚΚΕ.

***

φωτό 1

Ο αγωνιστής ΚΩΣΤΑΣ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ, μέλος του ΚΚΕ που έφυγε από κοντά μας στις 26/7/2013, γεννήθηκε, το 1916, στο Σοχούμ της Ρωσίας, ήρθε στην Ελλάδα το 1923 και εγκαταστάθηκε στη Σφενδάμη Πιερίας. Η οικογένειά του ήταν φτωχοί προσφυγές. Την περίοδο της κατοχής οργανώθηκε στο ΕΑΜ και αγωνίστηκε για έναν κόσμο χωρίς πείνα και πολέμους, για έναν κόσμο σοσιαλιστικό. Πάντα πρότυπο αγωνιστή, σεμνός και χαμηλών τόνων, ανιδιοτελής και αγαπητός από το λαϊκό κόσμο. Γίνεται μέλος του ΚΚΕ που το τίμησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Για τις πεποιθήσεις του φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Ολα αυτά τα χρόνια ανταποκρινόταν στα καλέσματα του Κόμματος το οποίο και υπηρέτησε, όπως και το κίνημα από πολλές θέσεις, σωμάτιο συνταξιούχων, ΔΣ ΠΕΑΕΑ, γραμματέας σε ΚΟΒ, σύνεδρος σε συνέδρια κτλ, πάντα ακούραστος και μόνιμος αναγνώστης του «Ριζοσπάστη» μέχρι το τέλος της ζωής του. Υπήρξε καλός οικογενειάρχης, στοργικός, με πολλή αγάπη για τα παιδιά του τα όποια γαλούχησε με αρχές και αγάπη για το δίκαιο του λάου, τα σπούδασε για να είναι σωστά και χρήσιμα στην κοινωνία.

Τα παιδιά του και η γυναίκα του προσφέρουν, με τη συμπλήρωση των δύο μηνών από το θάνατό του, 50 ευρώ για την ενίσχυση του ΚΚΕ.

***

φωτό 2

Στη μνήμη του σ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΑΝΟΥ (μπάρμπα Πάνου), ενός από τους 905 εξόριστους της Λέρου που δημοσιοποίησαν τα ονόματά τους στηρίζοντας τις αποφάσεις της 12ης και 13ης ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στη μνήμη του σ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ, ακούραστου διακινητή του «Ριζοσπάστη», που πρόσφατα έφυγε από κοντά μας. Καθώς και στη μνήμη των σ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΙΑΜΟΥ, ΝΙΚΟΥ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ και ΠΑΥΛΟΥ ΖΩΗ, που βάδισαν στα χνάρια της γενιάς του μπάρμπα- Πάνου και του μπάρμπα-Γιώργου, μέχρι το απρόσμενο «φευγιό» τους, η σ. Αγγελική Τσώλου πρόσφερε το μισθό ενός μήνα από τη δουλειά της, στην ΤΕ Κεφαλονιάς και Ιθάκης του ΚΚΕ.

***

φωτο 2

Φέτος, συμπληρώνονται 11 χρόνια από τότε που μας άφησε η σεμνή αφοσιωμένη αγωνίστρια ΑΓΑΘΗ ΠΑΠΟΥΛΙΑ, η οποία δε λύγισε στο ξερονήσι του Τρίκερι, στα κρατητήρια της Ελευθερούπολης, στις φυλακές «Αβέρωφ» και Καβάλας, η οποία έζησε την προσφυγιά και πάλεψε ως το τέλος της ζωής της από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Ακόμα, συμπληρώνονται 5 χρόνια από το θάνατο του αγωνιστή της ΕΑ και του ΔΣΕ, ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΟΥΛΙΑ. Ηταν μέλος του ΚΚΕ από το 1945 ως το τέλος της ζωής του, πιστός στα ιδανικά στα οποία αφιέρωσε όλη τη ζωή του από τη νεανική ηλικία, αρχικά στην ΕΠΟΝ ως σύνδεσμος του 26ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ και ως ανθυπολοχαγός του ΔΣΕ.

Στην μνήμη τους, προσφέρουμε 100 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Οι κόρες, Ντίνα και Αθηνά

οι γαμπροί και τα εγγόνια

***

Στη μνήμη του συντρόφου ΠΟΛΥΔΕΥΚΗ ΜΟΥΤΟΓΙΑΝΝΟΥ, μέλους της Κομματικής Οργάνωσης Τσαριτσάνης του ΚΚΕ, μέλους του παραρτήματος Ελασσόνας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, πρωτοπόρου αγωνιστή στους εργατικούς και αγροτικούς αγώνες, η οικογένειά του -η γυναίκα του και οι τρεις κόρες του- προσφέρουν 50 ευρώ στην ΚΟΒ Τσαριτσάνης του ΚΚΕ και 50 ευρώ στο παράρτημα Ελασσόνας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

***

Τρεις μήνες πριν «έφυγε» η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΕΜΠΕΣΗ, συνταξιούχος εργάτρια με πολλά χρόνια στη βιοπάλη και δραστήρια συμμετοχή στους αγώνες του κλάδου της κλωστοϋφαντουργίας. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής της μέχρι και το τέλος, εκτιμούσε και εμπιστεύονταν το ΚΚΕ, τη δράση του για την εργατική τάξη, τη νεολαία, όλους τους ανθρώπους του μόχθου. Χαιρόταν για όποιο θετικό βήμα γινότανε στο πεδίο της ταξικής πάλης. Στήριζε και υλικά το Κόμμα από το υστέρημά της.

Στην μνήμη της, προσφέρω, μέσω ΚΟΒ ΟΤΕ, το ποσό των 300 ευρώ για ενίσχυση του ΚΚΕ, τη στήριξή του και την αντιμετώπιση των οικονομικών δυσκολιών. Το ΚΚΕ είναι η ελπίδα και απαντοχή των εργατών, των συνταξιούχων, της νεολαίας και κάθε ανθρώπου καλής θέλησης.

Τα παιδιά της, Γεωργία και Γιάννης

***

φωτό 1

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος που «έφυγε» από κοντά μας, τόσο απροσδόκητα και πρόωρα, ο γιος μας ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΗΣ ΠΑΠΑΣΤΟΓΙΑΝΝΗΣ.

Στη μνήμη του προσφέρουμε 100 ευρώ στην ΚΟ Καρδίτσας του ΚΚΕ.

Οι γονείς του, Ιωάννης και Αικατερίνη Παπαστογιάννη.

***

φωτό 2

Η σ. Μπαντρά - Ριζάκη Βασιλική, στη μνήμη του συντρόφου της ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΑΝΤΡΑ και του πατέρα της ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΙΖΑΚΗ τον οποίο εκτέλεσαν στην Αγιά Λάρισας, το 1950, οι παρακρατικοί, προσφέρει στο Κόμμα 100 ευρώ, μέσω ΚΟ Λάρισας.

***

φωτο 1

Στις 25.9.2013 έκλεισαν 3 χρόνια από το θάνατο της ΣΟΦΙΑΣ ΠΟΥΛΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ - ΜΑΥΡΟΥΛΗ. Η Σοφία γεννήθηκε το 1923 στο Ριζόμυλο Πυλιάς Μεσσηνίας από οικογένεια αγωνιστών που κυνηγήθηκε και ξεκληρίστηκε από τους φασίστες - Χίτες. Ο πατέρας της Ηλίας, μέλος του ΚΚΕ από το 1928. Η μητέρα της Τασία και ο θείος της Κώστας, μέλος του ΚΚΕ, αδελφός του πατέρα της, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν από τους Χίτες του Μαγγανά το 1946. Ο αδελφός της Θεόδωρος, εκτελέστηκε στην Πύλο το 1946. Ο Γιώργος, μαχητής του ΔΣΕ, εκτελέστηκε το 1949 στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην Πελοπόννησο. Ο Αγησίλαος έμεινε 20 χρόνια πολιτικός κρατούμενος αποφεύγοντας 2 φορές την εκτέλεση. Πέρασε από όλες τις φυλακές της Ελλάδας.

Η ΣΟΦΙΑ συνελήφθη, βασανίστηκε, φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία, καταδικάστηκε 20 φορές σε θάνατο. Αθωώθηκε το 1952. Εκανε οικογένεια και έφυγε πλήρης ημερών, στις 25 Σεπτέμβρη 2010, πιστή μέχρι το τέλος στην ιδεολογία και τα ιδανικά του ΚΚΕ.

Αντί μνημοσύνου τα παιδιά της, Παναγιώτα - Βάσω, οι γαμπροί της και τα εγγόνια της προσφέρουν 100 ευρώ στο ΚΚΕ Πετρούπολης, τιμώντας τους αγώνες της.