«Μια ολόκληρη "πόλη" 63.122 εργαζομένων εμφανίστηκε στην επίσημη αγορά εργασίας το Σεπτέμβρη, λόγω των ελέγχων και των νέων προστίμων, επιβεβαιώνοντας το μέγεθος συμμόρφωσης των εργοδοτών και τη μετατροπή της "μαύρης εργασίας" σε νόμιμες θέσεις απασχόλησης». Με αυτά τα λόγια, ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης σχολιάζει τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» για τις ροές της απασχόλησης, απολύσεις - προσλήψεις τον μήνα που πέρασε. Βέβαια για ανάλογα στοιχεία της «Εργάνης» τους προηγούμενους μήνες ο ίδιος υπουργός έβγαινε με ανάλογες δηλώσεις και ανυπόστατα ισχυριζόταν ότι αυξάνεται η απασχόληση και αποκλιμακώνεται η ανεργία και ας συμβαίνει το αντίθετο. Τώρα, ο προπαγανδιστικός δίσκος γυρίζει από την άλλη πλευρά και ο Γ. Βρούτσης με διθυραμβική διάθεση μας λέει ότι έχει αποτελέσματα η πολιτική αντιμετώπισης της μαύρης αδήλωτης εργασίας και πως τα υψηλά πρόστιμα που νομοθετήθηκαν πρόσφατα αποδίδουν. Ο θριαμβευτικός αυτός τόνος δεν μπορεί βέβαια να κρύψει ότι αυτές οι λίγες θέσεις εργασίας που «εμφανίζονται» πλέον στη δηλωμένη εργασία, είναι σταγόνα στη μαύρη θάλασσα της ανασφάλιστης εργασίας που -σε όφελος του κεφαλαίου- έχει θεριέψει με την ευθύνη και της σημερινής κυβέρνησης, η οποία κατατρώει τα σπλάχνα της Κοινωνικής Ασφάλισης και λεηλατεί τα Ταμεία. Πάει, λοιπόν, πολύ η κυβέρνηση και ο υπουργός Εργασίας να θριαμβολογούν, την ώρα που οι εργοδότες ξεσαλώνουν.

«Δεν είμαι ναζιστής, δεν είμαι εθνικοσοσιαλιστής», φέρεται να έχει διαβεβαιώσει τους ανακριτές ο Κασιδιάρης.

Που σημαίνει ότι ο Κασιδιάρης δεν ξέρει τίποτα για τον... Κασιδιάρη που στις 20/4/2011, μόλις πριν δυο χρόνια δηλαδή, έγραφε στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής ύμνους για την «ανανεωτική πορεία του εθνικοσοσιαλισμού»...

Επίσης, ο Κασιδιάρης δεν ξέρει τίποτα για τον... Κασιδιάρη, για τον τύπο δηλαδή που επιδεικνύει το τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό που έχει κοτσάρει στο χέρι του.

Επίσης, ο Κασιδιάρης, που το μόνο που ξέρει είναι ότι ΔΕΝ είναι ναζιστής, δεν ξέρει τίποτα γι' αυτό το «Ζήτω η Νίκη» (σ.σ.: το ναζιστικό «Zieg Heil», ντε...) που ξεφώνισε ο «φυρερίσκος» του, ο Μιχαλολιάκος, χτες μόλις.

Φυσικά δεν υπήρχαν ιδιαίτερες απορίες για τη «λεβεντιά» τους. Αλλά, πώς να το κάνουμε: Η θρασυδειλία τους, η λιποψυχία τους, η αψυχιά τους, η ετοιμότητά τους να αποκηρύξουν τον ίδιο τον εαυτό τους (ένδειξη της «ποιότητας» του εαυτού τους) συνιστούν κι αυτά ικανές μαρτυρίες για το τι είδους «λεβέντες» πρόκειται.

Το θέμα με το περιβόητο πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα, δεν είναι τόσο καινούριο, όσο θέλει να το εμφανίσει για προπαγανδιστικούς λόγους η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο θέμα είχε τεθεί προς συζήτηση σε συνάντηση που είχε στην Αθήνα με το μακαρίτη Α. Παπανδρέου, η τότε επίτροπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα περιφερειακής πολιτικής το 1994... Πιο συγκεκριμένα, η Γερμανίδα επίτροπος είχε συνδέσει τη χορήγηση των κεφαλαίων του Β' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, με την επίτευξη δημοσιονομικών πρωτογενών πλεονασμάτων(!). Από τότε χρονολογείται η σύλληψη της ιδέας.

Ο Παπανδρέου τότε το είχε αρνηθεί. Οχι βέβαια για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά επειδή ακόμη δεν είχε φτάσει το έλλειμμα και το χρέος στα σημερινά ύψη, ακόμη και ισχυρά καπιταλιστικά κράτη είχαν ελλείμματα, ενώ δεν υπήρχε τότε βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση όπως τώρα. Ας μη ξεχνάμε επίσης, ότι η περιβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ είχε αρχίσει να εφαρμόζεται το 1992, ενώ ακόμα οι σελίδες του Τύπου έβριθαν από άρθρα που υμνούσαν την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την νέα εποχή ελευθερίας που άνοιγε με την πτώση του επάρατου κομμουνισμού... Και τα κριτήρια για ένταξη στην ΟΝΕ που είναι ο πληθωρισμός, το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, καθορίστηκαν στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, το 1997. Δεν ήταν, λοιπόν, ώριμες οι συνθήκες ακόμα για πρωτογενή πλεονάσματα. Βεβαίως, η σημερινή συγκυβέρνηση, ένα κατεξοχήν αντιλαϊκό μέτρο, το εφαρμόζει για να βγάλει από την κρίση και για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας.

Ο απλός άνθρωπος πρέπει να καταλάβει, ότι το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα, αποτελεί οργανικό στοιχείο και σπλάχνο της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται μέσω των μνημονίων. Το πρωτογενές πλεόνασμα προϋποθέτει τσακισμένους μισθούς και συντάξεις, άγριες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, βίαιη φορο - επιδρομή στις τσέπες των φτωχών, εκρηκτική ανεργία, ανέχεια και εξαθλίωση. Γι' αυτό ο λαός πρέπει να δώσει απάντηση με πλεόνασμα σε οργανωμένους κοινωνικούς αγώνες για την ανατροπή μιας πολιτικής που γεννά και αναπαράγει την κοινωνική αθλιότητα και οδηγεί στον εξανδραποδισμό των λαϊκών στρωμάτων.