Τα παιδιά ηλικίας μέχρι 16 χρόνων, που εργάζονται, έφτασαν στις 150.000. Η μεγάλη πλειοψηφία εργάζεται παράνομα και χωρίς καμιά ασφάλιση.

Οπως είχε πει ο τέως υπουργός Εργασίας Μ. Παπαϊωάννου (11.12.1977 σε εκδήλωση του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου) στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο 2.037 παιδιά με βιβλιάρια εργασίας. Στην ίδια εκδήλωση του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου είχε αναφερθεί ότι τα παιδιά ηλικίας 16-19 χρονών που εργάζονται ανέρχονται σε 73.000.

Το 1997 είχαν συλληφθεί 1.400 παιδιά στα φανάρια και 120 ενήλικες που τα εκμεταλλεύονταν, όπως ανακοινώθηκε μετά από σύσκεψη στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Το 1999, σύμφωνα με στοιχεία της Ασφάλειας τα παιδιά στα φανάρια είχαν φτάσει στις 3.000.

Στις 19.11.1998 σε κοινή σύσκεψη των τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης Φ. Πετσάλνικου και υφυπουργού Πρόνοιας Θ. Κοτσώνη αποφασίστηκε η μεταφορά των παιδιών των φαναριών στο Ιδρυμα Αγία Βαρβάρα.

Εκτοτε στην Αγία Βαρβάρα μεταφέρονται κάποια παιδιά μετά από «σκούπες» στα φανάρια, που την «κοπανάνε» σχεδόν την ίδια μέρα, δεδομένου ότι δεν υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό. Ετσι αυτές τις μέρες φιλοξενούνται ελάχιστα παιδιά από το Ιράκ, που οι γονείς τους είναι φυλακισμένοι.

Και μέρες που έρχονται τώρα διάφοροι «φιλάνθρωποι» μεγαλοσχήμονες θα επιδείξουν την ευαισθησία τους με διάφορα «γκαλά» -όπως τα λένε- για να ενισχύσουν τα δύστυχα παιδιά. Θα ρίξουν μερικούς «δεκάρικους» και θα κάνουν τις δέουσες δηλώσεις στα κανάλια.

Παιδιά στη δουλιά και παιδιά στα φανάρια έχουν έναν και μόνο παρονομαστή: Οτι είναι παιδιά, που θα 'πρεπε να χαίρονται τη ζωή και να ονειρεύονται.

Αντίθετα βιώνουν την πιο αισχρή εκμετάλλευση στην πιο τρυφερή ηλικία. Το σύστημα αδίστακτο κορφολογεί το άνθος της ζωής -τα παιδιά δηλαδή.

Οι τυφλές δυνάμεις της αγοράς -που οδηγούν στα «θαύματα» της ΟΝΕ- σκοτώνουν τα όνειρα των παιδιών. Δημιουργούν τη στρατιά των «παιδιών χωρίς παιδική ηλικία», όπως θα 'λεγε κι ο ποιητής.