ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ενας αχταρμάς σκοπιμότητας

Ο αχταρμάς είναι ένας καλός τρόπος για να επιπλέει κάποιος στις κουβέντες του καφενέ. Οταν όμως ο αχταρμάς γίνεται άρθρο προβολής σε μια μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα, τότε παύει να είναι κουβέντα για να περάσει η ώρα, αποκαλύπτεται ως νέτη σκέτη σκοπιμότητα.

«Ο συνδικαλισμός μπορεί στο όνομα "εργατικών δικαιωμάτων" να εξελιχθεί σε μια κερδοφόρα επιχείρηση, από το σχολείο ως το γήπεδο και από τον τρόπο οδήγησης μέχρι το "χτίσιμο" καθηγητών στο πανεπιστήμιο, από το μαχαίρωμα για μια παραγγελιά στο σκυλάδικο μέχρι το μαχαίρωμα του Π. Φύσσα στο Πέραμα, μια ευθεία είναι. Ενας δρόμος. Στρωμένος με τους κοινούς μύθους αριστερών και δεξιών: "το κακό, ο διάβολος για τους μεν - ο καπιταλισμός για τους δε. Η μετά θάνατον ζωή, ο Παράδεισος για τους από εδώ - ο κομμουνισμός για τους απέναντι», γράφει μεταξύ άλλων ο σκηνοθέτης Σ. Γκορίτσας στα ΝΕΑ, αφού πρώτα υιοθετεί ως δεδομένο για την ανάπτυξη της σκέψης του (σκέψης; λέμε τώρα...) την αφήγηση ότι «ένα καράβι για να πιάσει Πέραμα έπρεπε να λαδώσει (...) διότι ήξερε ότι μόλις γέμιζε καράβια το Πέραμα το σωματείο θα άρπαζε την ευκαιρία να κηρύξει απεργία (...) Αποτέλεσμα; Τα καράβια σήμερα επισκευάζονται σε Τουρκία και Κίνα».

Οτι τα βαπόρια χτίζονται στην Κίνα γιατί από εκεί εξασφαλίζουν τα φορτία τους, είναι ένα μόνο από τα πολλά πραγματικά στοιχεία που προσπερνά ο σκηνοθέτης. Αυτός ταινία θέλει να φτιάξει, τι δουλειά έχει να μπλέκει με την οικονομία; Οτι ο συνδικαλισμός στον οποίο αναφέρεται έχει επίθετο «εργοδοτικός - κυβερνητικός», του είναι επίσης αδιάφορο. Αυτός ταινία θέλει να φτιάξει, πού να μπλέκει τώρα με τις κατασκευές του αφεντικού του...

Πράγματι, υπάρχουν διάφοροι μύθοι. Ενας απ' αυτούς λέει ότι δεν μιλάνε οι διανοούμενοι. Μιλάνε και παραμιλάνε. Μόνο που ορισμένοι μιλώντας μπουκωμένοι μπερδεύουν τις λέξεις - αντανάκλαση σκέψης, με ό,τι αμάσητο βάζουν στο στόμα τους.

ΥΓ: Ας του πει κάποιος ότι ο Φύσσας μαχαιρώθηκε στο Κερατσίνι κι ότι στο Πέραμα οι χρυσαυγίτες χτύπησαν κομμουνιστές. Οτι οι εργάτες δεν παλεύουν για καμιά μετά θάνατον ζωή, τον κομμουνισμό τον χρειάζονται για να ζήσουν ανθρώπινα τώρα.

«Την πληρώνουν» οι ανάπηροι

Μόλις στο 1/3 των ατόμων με αναπηρία έχουν δοθεί οι νέες κάρτες για δωρεάν και φθηνότερες μετακινήσεις με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Οπως τους λένε στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, η γραμματεία Πρόνοιας του υπουργείου Εργασίας έχει διανείμει λιγότερες κάρτες - τουλάχιστον μέχρι ώρας. Σε όσους δεν έχουν πάρει κάρτα θα ανανεωθεί η ισχύς της παλιάς μέχρι το τέλος του χρόνου. Πάντως, πέρυσι λιγότεροι ανάπηροι έλαβαν κάρτα μετακινήσεων και οι περισσότεροι με μεγάλη καθυστέρηση, ενώ εξαιρέθηκαν οι ανασφάλιστοι.

Δεν είναι η μόνη περίπτωση που η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει «ντε φάκτο» περικοπές στις παροχές και τα δικαιώματα των ΑμεΑ. Τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) λειτουργούν σαν «σφαγεία», μειώνοντας τα ποσοστά αναπηρίας από χρόνια πάσχοντες και ανάπηρους -κάτω από 67%- προκειμένου να μη δικαιούνται επιδόματα, δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη, να μειώνονται οι αναπηρικές συντάξεις. Η εξέταση και η επανεξέταση των αναπήρων στα ΚΕΠΑ γίνεται με πολλούς μήνες έως και χρόνο καθυστέρηση και στο διάστημα αυτό μπορεί να λήξει η ασφάλισή τους και να μη δικαιούνται καθόλου ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε κάρτα δωρεάν και φθηνότερων μετακινήσεων και άλλες ελαφρύνσεις.

Καθημερινά επιβεβαιώνεται πόσο βρώμικη είναι η προπαγάνδα της κυβέρνησης για τους «ανάπηρους - μαϊμού» που τάχα ζούσαν σε βάρος των πραγματικά αναπήρων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για συνειδητή πολιτική επιλογή της κυβέρνησης και της ΕΕ να μειωθούν τα κρατικά κονδύλια για παροχές Υγείας - Πρόνοιας και να φορτωθούν και οι ανάπηροι το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης. Η έκθεση του ΟΟΣΑ άλλωστε φανερώνει πως οι περικοπές έχουν στόχο να μειωθούν μέχρι και στο μισό οι δαπάνες και οι δικαιούχοι για επιδόματα, συντάξεις και άλλες παροχές.

Υμνητές του αντικομμουνισμού...

Πώς προβλήθηκαν από τον αστικό Τύπο οι εκδηλώσεις που έγιναν στο Κίεβο για την ίδρυση του «Ουκρανικού Αντάρτικου Στρατού» (UPA); Με επιβλητικούς τίτλους: «Μια τεράστια σημαία για τους μαχητές της Ουκρανίας» Για την ιστορία, ενημερώνουμε ότι ο UPA ήταν μια αντικομμουνιστική, εθνικιστική, στρατιωτική οργάνωση που συνεργαζόταν με τους Γερμανούς με έντονα αντι-πολωνικά και αντισημιτικά στοιχεία. Υποτίθεται ότι πολέμησε τους Γερμανούς (όσο το έκαναν και αντίστοιχες οργανώσεις στη χώρα μας), ενώ στην πραγματικότητα είχε βασικό μέτωπο στους Σοβιετικούς παρτιζάνους και στον Κόκκινο Στρατό. Μάλιστα ο UPA συνέχισε την αντισοβιετική του δράση μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Οι αστικές φυλλάδες τούς υμνούν, επειδή ήταν αντικομμουνιστές. Αν τώρα οι ίδιοι αναρωτιούνται - υποκριτικά- «μα πώς διαμορφώθηκαν προϋποθέσεις για να ενισχύονται ναζιστικά μορφώματα» καλύτερα να κοιταχτούν στον καθρέφτη...

Παγκόσμιες Μέρες ιμπεριαλιστικής υποκρισίας

Φτωχότερους εκατομμύρια εργαζόμενους της υφηλίου και πλουσιότερους τους μετόχους μονοπωλιακών ομίλων βρήκε η Παγκόσμια Μέρα Διατροφής και η σημερινή Παγκόσμια Μέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας.

Τα καπιταλιστικά κράτη , υπεύθυνα για τη φτώχεια και δυστυχία στον πλανήτη, καμώνονται ότι θα εφαρμόσουν προγράμματα για την τόνωση της «ανάπτυξης» και της καταπολέμησης της πείνας. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι υπάρχουν 842 εκατομμύρια που δίνουν καθημερινά μάχη με την πείνα και πάνω από 1,2 δισεκατομμύρια που προσπαθούν να επιβιώσουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και απόλυτης εγκατάλειψης. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Οταν η ανάπτυξη γίνεται με σκοπό και κίνητρο το κέρδος, έρχεται σαν συνέπεια η φτώχεια, η ανεργία, η σχετική και απόλυτη εξαθλίωση. Το ίδιο ισχύει και πιο ειδικά για την παραγωγή τροφίμων την οποία λυμαίνονται τα μονοπώλια. Την ίδια ώρα, ένα ακόμη ζήτημα έρχεται να δείξει του λόγου το αληθές ως προς αυτά. Στα μεγαλεπήβολα σχέδια των πολυεθνικών για την «καταπολέμηση» της φτώχειας συγκαταλέγονται νέες, μεταμφιεσμένες, απόπειρες για την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων περιοχών του πλανήτη προς όφελος του καπιταλιστικού κέρδους.

Γι' αυτό και όσο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των μονοπωλίων και του κεφαλαίου, όσο υφίσταται η καπιταλιστική εκμετάλλευση, οι στρατιές των φτωχών και των πεινασμένων θα γιγαντώνονται.

Για τα περί ανόδου του ευρωσκεπτικισμού

Τις τελευταίες μέρες, ο αστικός Τύπος, με αφορμή τη νίκη σε ένα δήμο της Νότιας Γαλλίας σε επαναληπτικές εκλογές του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου της Λεπέν και τα υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, επίσης τη συμμετοχή στην κυβέρνηση της Νορβηγίας του εθνικιστικού, ρατσιστικού Κόμματος Προόδου και τα παζάρια στην Αυστρία των εθνικιστών για συμμετοχή στην κυβέρνηση, σηκώνουν το φόβο για την άνοδο ακροδεξιών ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων στην ΕΕ. Μάλιστα, το συνδέουν με την ανάγκη να υπάρξει ένα δημοκρατικό φιλοευρωπαϊκό τόξο που θα αντισταθμίσει αυτήν την τάση. Οπως λένε, είναι ζωτικής ανάγκης ζήτημα να συγκρατηθεί αυτό που ονομάζουν μια ψυχολογία αντίθεσης με την ΕΕ.

Φυσικά, αστικές πολιτικές δυνάμεις και ΜΜΕ, που τάχα σήμερα ανησυχούν με τα ...ακραία στοιχεία (στην ίδια κατεύθυνση είναι και η υπόθεση της Χρυσής Αυγής στη χώρα μας) είναι αυτοί που σε συγκεκριμένες συγκυρίες συμβάλλουν στο φούσκωμα τέτοιων ρευμάτων. Στη Γαλλία, είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του 2002 στις προεδρικές εκλογές όπου ο Λεπέν ενισχύθηκε από τους σοσιαλδημοκράτες για να κόψει ψήφους από το δεξιό κόμμα, και μετά σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές, συμπεριλαμβανομένου του Γαλλικού ΚΚ, ψήφισαν τον δεξιό Σιράκ για να μη βγει ο Λεπέν.

Ο εθνικισμός, ο ρατσισμός είναι πλευρές που εντάσσονται αρμονικά στη στρατηγική του κεφαλαίου και αξιοποιούνται ανάλογα. Σε συνθήκες κρίσης, αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων στο εσωτερικό της ΕΕ είναι φυσικό επακόλουθο η εναντίωση σε πλευρές της ΕΕ, όπως το κοινό νόμισμα, το ευρώ, ή άλλες. Σε αυτό το έδαφος ενισχύεται και ο εθνικισμός. Η πραγματικότητα είναι ότι οι υπαρκτές αντιθέσεις, που εκφράζει το λεγόμενο ρεύμα του «ευρωσκεπτικισμού», σχετίζονται με τμήματα του κεφαλαίου που τα συμφέροντά τους βρίσκονται σε αντίθεση με την Ευρωζώνη ή και την ΕΕ. Αυτό εκφράζουν κόμματα όπως το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας της Λεπέν, το Κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία, που δεν μπήκε μεν στη βουλή αλλά πρωτοεμφανιζόμενο πήρε 4,7%, ή άλλα κόμματα εθνικιστικά, ρατσιστικά, ξενοφοβικά. Ακριβώς αυτό το ζήτημα είναι που η αστική προπαγάνδα δε θέλει να αποκαλυφθεί και επιχειρεί να το παρουσιάσει ως αντίθεση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με ...δυνάμεις που επιδιώκουν την κατάλυσή της.

Πρέπει να προσεχθεί η προσπάθεια που γίνεται από σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις να συγκροτηθεί ένα ρεύμα υπεράσπισης της ΕΕ (το λεγόμενο «φιλοευρωπαϊκό» ρεύμα) στο όνομα της δημοκρατίας και της αντίθεσης σε αυτές τις δυνάμεις, επιδιώκοντας να ενσωματώσουν λαϊκές δυνάμεις. Για τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας, αλλά και σε κάθε χώρα, το κριτήριο που πρέπει να κυριαρχεί για να κρίνουν μια πολιτική δύναμη δεν μπορεί να είναι η ταμπέλα, που ο καθένας βάζει. Αλλά στο πλευρό ποιας τάξης τοποθετείται. Η αντιπαράθεση με αστικές, εθνικιστικές, φασιστικές δυνάμεις δεν μπορεί να γίνει από τη σκοπιά υπεράσπισης της ιμπεριαλιστικής ΕΕ αλλά σε γραμμή αποδέσμευσης από την ΕΕ με εργατική - λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Σε γραμμή αντίθεσης στην εξουσία του κεφαλαίου, αλλιώς σε κάθε άλλη περίπτωση είναι στήριξη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, είτε βαφτίζεται Ευρώπη των λαών, των εθνών ή της αλληλεγγύης όπως προσπαθούν να καμουφλάρουν την ένωση του κεφαλαίου αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ