Η ΝΔ εκμεταλλεύτηκε την υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν για να ανασύρει την επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων και για να πετύχει μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Δηλαδή, προσάπτοντας στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά και θέσεις που αυτός δεν έχει (κατά της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του ιμπεριαλισμού, υπέρ του μαρξισμού, του κομμουνισμού κ.ά.) και συντηρεί τον ευεργετικό για το δίπολο «σκυλοκαβγά» και εμμέσως συκοφαντεί το εργατικό, λαϊκό κίνημα, τους αγώνες του και την πολιτική του πρωτοπορία, το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Ενδιαφέρουσα είναι η απάντηση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να επιβεβαιώσει πως δεν είναι... ελέφαντας. Οτι δηλαδή ο ίδιος και οι ομοϊδεάτες του στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από καλοί και πιστοί διαχειριστές της αστικής εξουσίας, υπέρμαχοι της ΕΕ. Γράφει λοιπόν σε χτεσινό non paper: «Το Die Linke (...) συγκυβερνά με τους Σοσιαλδημοκράτες στο κρατίδιο του Βραδεμβούργου και είναι πλέον ο αναγκαίος και αναντικατάστατος πολιτικός εταίρος σε μια οποιαδήποτε μελλοντική, εναλλακτική κυβερνητική λύση σε ομοσπονδιακό επίπεδο».

Και κομπάζει πως αντίστοιχη δυναμική - να παίξουν δηλαδή στο αστικό πολιτικό σύστημα, σε αναβαθμισμένη θέση - καταγράφουν κι άλλα αδελφά του κόμματα αναφέροντας: «Στην Ισπανία, σε δημοσκόπηση της "Invymark" με το Λαϊκό Κόμμα στο 27,2% και τους Σοσιαλιστές στο 23,4%, τα ποσοστά της Ενωμένης Αριστεράς φθάνουν στο 14,8%. Στην Πορτογαλία σε δημοσκόπηση της "Eurosondagem" το Μπλόκο της Αριστεράς (BE) συγκεντρώνει 5,9%»...

«Ο ναυτιλιακός κλάδος στη χώρα μας συνεισφέρει περίπου 13,4 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 6% του ελληνικού ΑΕΠ, βάσει στατιστικών του 2010, ενώ σε αυτόν απασχολούνται περισσότερα από 160.000 άτομα», ανέφερε ο υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου Μ. Βαρβιτσιώτης στο τρίτο Ναυτιλιακό Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ), που έγινε την περασμένη Τετάρτη, εκθειάζοντας την επιχειρηματική εφοπλιστική δράση, τα αποτελέσματα της οποίας είναι από τη δουλειά των ναυτεργατών σε συνθήκες ολοένα και χειρότερες, αφού οι μισθοί τους έχουν μειωθεί δραστικά, οι οργανικές συνθέσεις των πλοίων το ίδιο, χώρια οι μεγάλες φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών. Για παράδειγμα, ενώ τα λαϊκά νοικοκυριά ξεπαγιάζουν το χειμώνα από τους μεγάλους φόρους στο πετρέλαιο θέρμανσης, οι εφοπλιστές κινούν τα πλοία με αφορολόγητο πετρέλαιο. Την ίδια ώρα, τα ελλείμματα του ΝΑΤ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που οι εφοπλιστές δημιούργησαν μόνο για το 2013 ανέρχονται στο 1,5 δισ. ευρώ.

Αν στα στοιχεία αυτά προστεθεί ότι: Από τα εκατοντάδες πλοία που κατασκευάζουν οι εφοπλιστές, εδώ δεν φτιάχνουν ούτε βάρκα, στα ποντοπόρα πλοία με ελληνική σημαία, σύμφωνα με τη νομοθεσία, είναι ναυτολογημένοι, ανάλογα με τη χωρητικότητα του πλοίου, τέσσερις, πέντε και έξι Ελληνες ναυτεργάτες σε καθένα που είναι και οι μόνοι που έχουν ακόμα συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα, στα κρουαζιερόπλοια δεν υπάρχει Ελληνας ναυτεργάτης ούτε για δείγμα, τότε γίνεται ολοφάνερο ότι η «συνεισφορά» των δεκάδων δισ. ευρώ του ναυτιλιακού κλάδου στη χώρα μας, είναι πληρωμένη από τον απλήρωτο μόχθο των ναυτεργατών και την πολύμορφη φορολογική αφαίμαξη του λαού.

«Εχει αποδείξει νομίζω και η παρούσα κυβέρνηση και η προηγούμενη ότι δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές και αυτό που υπάρχει είναι ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται και δεν έχει διανοηθεί ούτε κατά διάνοια, ούτε προς στιγμή να βγει έξω από αυτό (...) Βρισκόμαστε στην κορύφωση της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών (...) Τα συμφωνηθέντα είναι ένα πρόγραμμα βαθιάς και παρατεταμένης λιτότητας, διαρκούς επιτροπείας της ελληνικής οικονομίας από τους δανειστές (...) Ιδιωτικοποιήσεις και διαρθρωτικές αλλαγές. Δηλαδή τι; Η ανατροπή κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και κατάκτησης που αφορούσε τον κόσμο της εργασίας. Αυτά είναι λοιπόν τα συμφωνηθέντα και άρα όλη αυτή η συζήτηση απλά και μόνο αποσκοπεί στο να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση στον κόσμο ότι αυτή η κυβέρνηση υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού λαού».

Κάπως έτσι - σε γενικές γραμμές - σχολίασε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Σκουρλέτης, την προγραμματική συμφωνία ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τι δεν λέει ο ΣΥΡΙΖΑ: Οτι αυτή η κυβέρνηση βεβαίως και έχει κόκκινες γραμμές, μόνο που αυτές ορίζονται απ' τα συμφέροντα της αστικής τάξης, την οποία εκπροσωπεί στις διαπραγματεύσεις στα ευρωενωσιακά και άλλα διαβούλια. Οτι το πλαίσιο που κινείται είναι συγκεκριμένο, αλλά για κάθε κυβέρνηση η οποία πίνει νερό στο όνομα της ΕΕ, άρα και της φιλομονοπωλιακής στρατηγικής της. Η μόνη περίπτωση μια αστική κυβέρνηση να βγει έξω απ' αυτό το πλαίσιο είναι η περίπτωση όπου θίγονται βάναυσα συμφέροντα και ανάγκες της αστικής τάξης την οποία εκπροσωπεί. Απέναντι στο λαό δεν υπάρχει καμία περίπτωση, με καμία κυβέρνηση, να «παραβιαστεί» το πλαίσιο που πρόσκαιρα απέκτησε το όνομα «μνημόνιο». Και βεβαίως οι «κόκκινες γραμμές» στις διαπραγματεύσεις γίνονται στο πλαίσιο της ανισομετρίας των εταίρων, άρα με την πολιτική που απορρέει από την οικονομική δύναμη κάθε κράτους στα πλαίσια της ΕΕ και γενικότερα.

Η συζήτηση με τους όρους που τη διεξάγει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποσκοπεί παρά στο να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση στο λαό ότι μια άλλη, η δική του κυβέρνηση, θα υπερασπιστεί τα συμφέροντά του με ακλόνη τη την εξουσία αυτών που τα υπονομεύουν για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητά τους και εδραία τη λυκοσυμμαχία τους.