ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε μόνη της

Προχτές ήταν ένας σκηνοθέτης, χτες ένας πολιτικός και ένας δημοσιογράφος, πιο πριν μια συγγραφέας. Αρθρογραφούν, κάνουν δηλώσεις μ' ένα μοτίβο: «Καθένας κουβαλά έναν φασίστα μέσα του». Κι επικαλούνται τον ανυποψίαστο, ίσως, στο μακρινό 1979, Δ. Σαββόπουλο, που στον «πολιτευτή» του έκανε λόγο για «ένα φαλάκρα απέξω κι από μέσα». Το δούλεψε προχτές για να το επικαιροποιήσει ο Γκορίτσας (ο σκηνοθέτης), επικαλούμενος τις διαμαρτυρίες για τα γιαουρτώματα που είχε κάνει η συγγραφέας Σ. Τριανταφύλλου και το απογείωσαν χτες ο Ν. Μπίστης με δηλώσεις στον «Αντέννα» και ο Π. Μανδραβέλης με άρθρο στην «Καθημερινή». Από τους δύο τελευταίους, ο πρώτος ισχυρίστηκε ότι όπως το 1974 οι νέοι πήγαιναν αριστερά, έτσι μετά το 1991 επειδή «κατέρρευσε ο κομμουνισμός» άρχισαν να πηγαίνουν στο νεοφασισμό. Παίρνει το καρμπόν ο Μανδραβέλης και αποφαίνεται ότι μεγάλο μέρος της αριστερής διανόησης «μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων το μόνο που είχε να πιαστεί ήταν το γινάτι για τον καπιταλισμό» και γι' αυτό καταλήγει σε «εθνικιστικές παρεκτροπές».

Πλήθος στις μέρες μας οι πρόθυμοι να καλλιεργήσουν την ισοπέδωση για να κρύψουν σε ποια κοπριά ανθίζουν οι νεοναζί. Κανένας τους δεν καταφεύγει απλά σε μια επικίνδυνη ταύτιση. Ο,τι λένε κι ό,τι γράφουν αντανακλά την ανάγκη τους να στηρίξουν ένα σύστημα, το καπιταλιστικό, που όσο πιο μαύρο απ' τη σαπίλα γίνεται στην πράξη, τόσο πιο μαύρη αναγκαστικά προβάλλει και την ιδεολογία του. Οι απολογητές του συστήματος με όποια ταμπέλα κι αν εμφανίζονται είναι υποχρεωμένοι να καταλήξουν ακόμα και στις ίδιες λέξεις γιατί σε όλες της τις εκδοχές η αστική ιδεολογία είναι ιδεολογία υπεράσπισης των καπιταλιστικών σχέσεων, που με τη σειρά της ορίζει την πολιτική έκφραση. Είναι αναγκασμένοι για να στηρίξουν τα μεροκάματα σκλάβου, να χτυπήσουν αυτόν που διακηρύσσει «όλος ο πλούτος στους παραγωγούς του». Ενώ εμφανίζονται να τρέχουν σε διαφορετικό κουλουάρ, πουσάρουν τους νεοναζί με τους οποίους έχουν ήδη συναντηθεί στην αφετηρία. Καίγονται για το ποιος απ' όλους τους θα τερματίσει την κούρσα, αλλά περισσότερο απ' όλα καίγονται στη διαδρομή να έχουν αποκλείσει - αφοπλίσει τον ένα και μοναδικό κοινό τους αντίπαλο, την εργατική τάξη.

Ο αντικομμουνισμός τους είναι διαχρονική αξία. Οταν οι χρυσαυγίτες μιλάνε για τους «εφοπλιστές μας» πατάνε πάνω σε δεκάδες προηγούμενες αναλύσεις που εξηγούν γιατί αφεντικά κι εργάτες πρέπει να τα βρίσκουνε, γιατί χωρίς αφεντικά δεν έχει μεροκάματο και άλλα τέτοια. Οταν οι χρυσαυγίτες στο Βόλο στέκονταν στο πλευρό του χαλυβο-βιομήχανου, το έκαναν με επιχειρήματα που ήδη είχαν προβληθεί από ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Οταν οι χρυσαυγίτες καταγγέλλουν το σάπιο κράτος, κάνουν συνειρμό με τον ισχυρισμό ότι η Ελλάδα είναι το «τελευταίο σοβιετικό κράτος», που διατυπώνουν καθημερινά διάφοροι αστοί αναλυτές. Οταν οι χρυσαυγίτες λένε πως το ΚΚΕ στη Ζώνη τα βρίσκει με τους εργολάβους, αναπαράγουν όσα ήδη οι οπορτουνιστές έχουν πει και γράψει για «κόμμα συστημικό».

Η Χρυσή Αυγή εξέφρασε και εκφράζει με τον πιο αυθεντικό τρόπο τον πυρήνα της ιδεολογίας που διαπερνά τις θέσεις όλου του αστικού πολιτικού φάσματος, τόσο των καθαρόαιμων αστικών κομμάτων όσο και του οπορτουνιστικού τόξου. Οι τελευταίοι αρέσκονται να βλέπουν στη Χρυσή Αυγή μια παρεκτροπή από τη δημοκρατία, γιατί θέλουν να αποκρύπτουν ότι η αστική δημοκρατία είναι δικτατορία της αστικής τάξης με κοινοβουλευτικό μανδύα.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Δεν έχουν ιερό και όσιο

Ιερό και όσιο δεν έχουν οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και οι πολυεθνικές. Ποια Κυριακή αργία, ποιες εθνικές και τοπικές γιορτές με ιστορία δεκαετιών, ποια μνήμη και ποιος πολιτισμός..; Οπως καταγγέλλει το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Φθιώτιδας, στις 18 Οκτώβρη, η πόλη της Λαμίας, μέρα που αποτίναξε το φασιστικό ζυγό των χιτλερικών στρατευμάτων, γιορτάζει την απελευθέρωσή της. Κάθε χρόνο, εδώ και δεκαετίες, τα καταστήματα και οι υπηρεσίες στην πόλη της Λαμίας έχουν αργία. Ομως φαίνεται ότι για την πολυεθνική LIDL όλα αυτά είναι «ψιλά γράμματα» και ακατανόητα και γι' αυτό χτες άνοιξε το κατάστημά της στην πόλη. Είναι φανερό ότι οι πολυεθνικές για να ενισχύσουν τη θέση τους, τραβάνε μπροστά καταργώντας αργίες, εργασιακά δικαιώματα, χτυπάνε τους εργάτες και τους μικρομεσαίους, δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Την πόρτα σε αυτή την εφόρμηση άνοιξε βέβαια η κυβέρνηση και όλες οι δυνάμεις στην Τοπική Διοίκηση που τις στηρίζουν. Καιρός οι εργαζόμενοι στο εμπόριο και οι μικρομαγαζάτορες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και ανάλογα να πράξουν.

Πέταξαν τη σκούφια τους...

Στη Μαδρίτη «πετάχτηκε» χτες ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας για να συμμετάσχει στη συνεδρίαση του προεδρείου του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, από το οποίο φέρεται να έλαβε το χρίσμα του υποψηφίου για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν! Απόφαση που μένει να επικυρωθεί από το Συνέδριο του ΚΕΑ το Δεκέμβρη.

Θυμίζουμε ότι εδώ και μήνες «σέρνεται» η υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα έπειτα από πρόταση που είχε καταθέσει Γερμανίδα ευρωβουλευτής του «Die Linke» προκαλώντας τον ενθουσιασμό του ΣΥΡΙΖΑ... Αφήνεται μάλιστα να διαρρεύσει πως το ΚΕΑ πήρε την απόφαση αυτή επειδή «ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί με αξιώσεις την πρωθυπουργία της Ελλάδας και, ως εκ τούτου, μπορεί από την Αθήνα να ξεκινήσει ένας άνεμος πολιτικής αλλαγής» σε όλη την Ευρώπη. Η αλήθεια είναι κάπως πιο... πεζή. Η Κουμουνδούρου προσδοκά η υποψηφιότητα αυτή να ανοίξει πόρτες στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, να διευρύνει τον κύκλο των συνομιλητών του Αλ. Τσίπρα, κάτι που θα του φανεί εξαιρετικά χρήσιμο για την εξέλιξη της «καριέρας» του ΣΥΡΙΖΑ ως διαχειριστή της αστικής εξουσίας.

Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι για την πρόταση και δυνάμει υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν, είναι από μόνο του αποκαλυπτικό των βλέψεων και προθέσεών τους. Η Κομισιόν βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας, είναι το επιτελείο που επεξεργάζεται, διαμορφώνει τις πλέον σκληρές αντιλαϊκές προτάσεις που βαθαίνουν τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική της ΕΕ, εγγυήτρια της κοινοτικής νομοθεσίας που ισοπεδώνει εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα των λαών. Είναι αυτό το ιερατείο που ο ΣΥΡΙΖΑ κατακεραυνώνει κατά καιρούς, για να αφήσει βεβαίως στο απυρόβλητο την ΕΕ ως σύνολο. Πέρυσι, μάλιστα, αποφασίστηκε να της δοθούν υπερεξουσίες.

Οπως φαίνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κρατιέται να πάρει θέση, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Κατά τα άλλα από τα κεραμίδια όπου είναι μονίμως ανεβασμένος στο εσωτερικό της χώρας μπορεί να ψαρεύει ψήφους καταγγέλλοντας... «εξαρτήσεις» και «κατοχές» κι άλλα τέτοια φαιδρά.

Δεν έχουν φοβίες...

Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να εξηγήσουν τη θέση τους να στηρίξουν την τροπολογία της κυβέρνησης για τη διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων κατέφυγαν στο επιχείρημα ότι δεν έχουν φοβίες... σύνδρομα καταδιώξεως, φοβικά σύνδρομα...

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Οτι έχουν εμπιστοσύνη στους αστικούς κρατικούς θεσμούς... καθόλου βεβαίως παράξενο για ένα κόμμα που προβάρει κουστούμι (με ή χωρίς γραβάτα) διαδόχου στην αστική διαχείριση...

Επίσης σημείωναν ότι όλα είναι ζήτημα συσχετισμών... Δηλαδή ότι ένας κοινοβουλευτικός συσχετισμός δυνάμεων υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επιβάλει μια λειτουργία των θεσμών του αντιλαϊκού αστικού κράτους που δε θα στρέφεται ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα...

Επίσης αναμενόμενη θέση ενός κόμματος που έχει ως ρόλο την εξαπάτηση και την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στους εργαζόμενους...

Το θέμα βεβαίως δεν είναι «ψυχολογικό» αλλά πολιτικό. Αν αναγνωρίζεις ότι το αστικό κράτος, οι μηχανισμοί και οι κυβερνήσεις του επιβάλλουν τη θέληση και το συμφέρον του κεφαλαίου στους εργαζόμενους. Αν γνωρίζεις ότι το αστικό κράτος ό,τι μέτρα και αν παίρνει ενάντια στην εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής... «παιδοκτόνος» δε γίνεται. Αν γνωρίζεις ότι το κατασταλτικό νομοθετικό πλαίσιο έχει πρώτα απ' όλα στο στόχαστρο την ταξική πάλη, τότε οφείλεις να προειδοποιείς, να επαγρυπνείς και να είσαι σε ετοιμότητα, αρνούμενος πρώτα απ' όλα να μπεις στο κάδρο του «δημοκρατικού τόξου»... Αυτό με συνέπεια πράττει το ΚΚΕ.