Οξύνεται η πολιτική κατάσταση στην Ουκρανία, όσο και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις γύρω απ' αυτήν, όσο πλησιάζει η Σύνοδος Κορυφής της «Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης» της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο Βίλνιους, στις 28 - 29 Νοέμβρη 2013. Η ΕΕ επιδιώκει την προώθηση των συμφερόντων των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, θέτοντας σε προτεραιότητα τη δημιουργία Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου με την Ουκρανία και στη συνέχεια με τη Μολδαβία, τη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν, την Αρμενία, τη Λευκορωσία για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, κ.ά.), την αύξηση του ελέγχου των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στα μερίδια των αγορών αυτών των χωρών, την αποδυνάμωση των ανταγωνιστικών ρωσικών μονοπωλίων, με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας των δικών της καπιταλιστών.

Η αστική τάξη της Ουκρανίας δείχνει διάθεση να συμμετάσχει ενεργά στο όλο οικονομικό και γεωπολιτικό «παιχνίδι», εκτιμώντας, εκτός των άλλων, πως η εμβάθυνση της συνεργασίας της Ουκρανίας με την ΕΕ θα βοηθήσει στην επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην Ουκρανία, που με τη σειρά τους θα συμβάλουν στην άνοδο της «ανταγωνιστικότητας» της ουκρανικής οικονομίας, δηλαδή της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Ωστόσο, από το 2010, η Ρωσία έχει προχωρήσει στη συγκρότηση μιας σειράς διακρατικών ενώσεων, στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, όπως είναι η «Τελωνειακή Ενωση» Ρωσίας, Καζαχστάν, Λευκορωσίας και ο Ενιαίος Οικονομικός Χώρος (ΕΟΧ), με τις ίδιες χώρες την 1/1/2012.

Η ρωσική ηγεσία προειδοποίησε την Ουκρανία, πως όχι μόνον η Ρωσία αλλά συνολικά οι χώρες της Τελωνειακής Ενωσης (Ρωσία, Καζαχστάν, Λευκορωσία) θα προχωρήσουν σε μέτρα προστασίας της αγοράς τους, εάν η Ουκρανία προχωρήσει στην απελευθέρωση του τελωνειακού καθεστώτος της με την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο Β. Πούτιν υποστήριξε πως η Σύνδεση της Ουκρανίας με την ΕΕ και η διαμόρφωση ενός καθεστώτος «ελεύθερης» εμπορικής ζώνης Ουκρανίας - ΕΕ, θα δημιουργήσει συνθήκες πίεσης στην αγορά της Τελωνειακής Ενωσης, που μπορεί να κατακλυστεί από φθηνότερα και χειρότερης ποιότητας ευρωπαϊκά προϊόντα, μέσα από το έδαφος της Ουκρανίας, ή προϊόντα που θα φαίνονται ότι κατασκευάστηκαν στην Ουκρανία, αλλά στην πραγματικότητα θα είναι παραγωγής άλλης χώρας.

Η ρωσική ηγεσία συμπεριφέρεται ως «απατημένη σύζυγος», όχι τυχαία, αν σκεφτεί κανείς πως ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Β. Γιανουκόβιτς, εκλέχτηκε με τη ρωσική στήριξη, ως «φιλορώσος», απέναντι στους «φιλοδυτικούς» πολιτικούς της λεγόμενης «έγχρωμης (πορτοκαλί) επανάστασης». Κι όμως αυτός ο «φιλορώσος» είναι που τώρα ηγείται της προσπάθειας παραπέρα αποκοπής της Ουκρανίας από τη ρωσική επιρροή και της σύνδεσής της στενότερα με το παλαιότερο ιμπεριαλιστικό «κέντρο» στην Ευρώπη, την ΕΕ.

Η Ρωσία μοιάζει να δίνει με διάφορους τρόπους τη μάχη για την ανατροπή αυτής της πορείας και κανείς δεν μπορεί με ακρίβεια να υπολογίσει το τι θα επακολουθήσει, όχι μόνον μέσα στις επόμενες δύο βδομάδες, που θα πραγματοποιηθεί η Σύνοδος του Βίλνιους, αλλά και μετά. Γιατί η Ρωσία έχει προειδοποιήσει πως «θα απαντήσει» στη συγκεκριμένη επιδίωξη της ουκρανικής ηγεσίας.

Εννοείται, πως μέσα στις γραμμές της ίδιας της αστικής τάξης της Ουκρανίας υπάρχει σφοδρή διαπάλη για τις γεωπολιτικές και οικονομικές διακρατικές συμφωνίες της χώρας. Ετσι π.χ. η Ρωσία προτείνει την ένταξη της Ουκρανίας στην «Τελωνειακή Ενωση», που θα οδηγήσει αυτόματα στη μείωση της τιμής του ρωσικού φυσικού αερίου στο 1/3 της σημερινής τιμής, καθώς και στη σημαντική μείωση των τελωνειακών δασμών για τις ουκρανικές επιχειρήσεις της βιομηχανίας παραγωγής τροφίμων και ποτών. Οι Ρώσοι εμπειρογνώμονες ισχυρίζονται πως τα άμεσα κέρδη που θα κατακάτσουν στις τσέπες των καπιταλιστών που δραστηριοποιούνται στην Ουκρανία, από μια πιθανή ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην «Τελωνειακή Ενωση», κυμαίνονται από 6 έως και 12 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Επιπλέον, προειδοποιεί με ένα «σενάριο καταστροφολογίας», πως σε αντίθετη περίπτωση η Ουκρανία, με τη σύνδεσή της με την ΕΕ, θα κατακλυστεί από ξένα προϊόντα και θα συρρικνωθεί η παραγωγική βάση της.

Να γιατί ένα κομμάτι της αστικής τάξης της Ουκρανίας τάσσεται ενάντια στην απόφαση της ουκρανικής κυβέρνησης για τη σύνδεση με τη ΕΕ και υπέρ της ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στην «Τελωνειακή Ενωση». Ανάμεσα σ' αυτούς και ο Πρόεδρος της Ενωσης βιομηχάνων της Ουκρανίας, Α. Κινάχ.

Ηδη το κυβερνών κεντρώο «Κόμμα των περιοχών» αντιμετωπίζει κλυδωνισμούς. Διάφοροι εσωκομματικοί παράγοντες έχουν τοποθετηθεί ενάντια στα σχέδια του Προέδρου της χώρας και ιδρυτή του συγκεκριμένου κόμματος, Β. Γιανουκόβιτς, να συνδέσει τη χώρα με την ΕΕ.

Την ίδια ώρα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας (ΚΚΟ) πρωτοστατεί στην καμπάνια ένταξης της Ουκρανίας στην «Τελωνειακή Ενωση», αναπαράγοντας ένα προς ένα τα επιχειρήματα της ρωσικής αστικής τάξης και εκείνου του τμήματος του κεφαλαίου στην Ουκρανία, που επιδιώκει την ενσωμάτωση της χώρας στην «Τελωνειακή Ενωση» (ΤΕ). Το ΚΚΟ συγκέντρωσε πρόσφατα 1 εκατομμύριο υπογραφές με το στόχο της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, με το ερώτημα: «Θέλετε την ένταξη στην ΕΕ ή στην ΤΕ;». Ετσι, αντικειμενικά, το ΚΚΟ «στρατεύτηκε» και μάλιστα στην «πρώτη γραμμή» της καμπάνιας ενσωμάτωσης στη διακρατική ένωση, που συγκροτεί η Ρωσία.

Η στάση αυτή κρύβει μια τεράστια σύγχυση, που υπάρχει στις γραμμές τους διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος γύρω από τις διακρατικές ενώσεις. Πρέπει, δυστυχώς, να αναγνωρίσουμε πως η στάση αυτή του ΚΚΟ δεν αποτελεί εξαίρεση στις γραμμές του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, αλλά τον «κανόνα». Να θυμίσουμε ότι εδώ και χρόνια μια σειρά ΚΚ της Δυτικής Ευρώπης, που έχουν διολισθήσει σε οπορτουνιστικές θέσεις και έχουν καταλήξει σε «αριστερούς ψάλτες» της ΕΕ, θέτουν το μάταιο στόχο του «εκδημοκρατισμού» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, όπως κάνει στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα κόμματα αυτά αφαιρούνται από το γεγονός ότι η ΕΕ είναι μια διακρατική ένωση του κεφαλαίου, που αποσκοπεί στη στήριξη των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων στις χώρες - μέλη της ΕΕ, ώστε να επικρατήσουν στον ανταγωνισμό με τις αστικές τάξεις άλλων χωρών. Βασικός στόχος της ΕΕ είναι η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η θωράκιση της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.

Οπως στην περίπτωση της ΕΕ, έτσι στην περίπτωση άλλων ενώσεων, που εμφανίστηκαν στην Ευρασία ή στη Λατινική Αμερική, ορισμένα ΚΚ αφαιρούνται από το γεγονός πως αυτές οι διακρατικές ενώσεις έχουν συγκεκριμένη οικονομική βάση, στηρίζονται στη συνεργασία, στη συνένωση της δύναμης μεγάλων οικονομικών μονοπωλιακών ομίλων και παρά τις αντιθέσεις που εκδηλώνονται στις γραμμές τους, το βασικό κριτήριο είναι τα δικά τους συμφέροντα, ο έλεγχος των αγορών και συνεπώς είναι κατά των λαών και των δικαιωμάτων τους.

Τα εργατικά - λαϊκά προβλήματα δεν μπορούν να επιλυθούν στο πλαίσιο τέτοιων ενώσεων, που σε κάθε περίπτωση εξυπηρετούν συμφέροντα της μιας ή της άλλης μερίδας της αστικής τάξης. Η εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον από τον απεγκλωβισμό των χωρών τους από τις διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις, κάτι που μπορεί να εγγυηθεί μόνον η εργατική - λαϊκή εξουσία, η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, που θα επιτρέψει να δημιουργηθούν οι συνθήκες και οι όροι για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Οι εργαζόμενοι έχουν τη δική τους «σημαία», τα δικά τους συμφέροντα, που δεν ταυτίζονται με τη «σημαία» καμιάς διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης, με τα συμφέροντα κανενός τμήματος της αστικής τάξης.