ΝΤΑΒΟΣ.-- Για δεύτερη μέρα συνεχίστηκαν χτες οι εργασίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, της σύναξης των καπιταλιστών και ηγετών κρατών και πολιτικών τους εκπροσώπων, που περιλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα συζητήσεων, με κεντρικό θέμα την ανησυχία για το πώς θα επανακάμψει η καπιταλιστική οικονομία.

Το γεγονός της χτεσινής μέρας ήταν αδιαμφισβήτητα η ομιλία του προέδρου του Ιράν Χασάν Ροχανί που ανέπτυξε το πώς τα μονοπώλια του Ιράν θέλουν να ανοιχτούν στον κόσμο. Είπε χαρακτηριστικά στη συζήτηση «Το Ιράν στον κόσμο»: «Το Ιράν διαπραγματεύεται με τις ΗΠΑ με στόχο μια εποικοδομητική σχέση με τη διεθνή κοινότητα και περιμένει από τις ΗΠΑ να υποστηρίξουν με πράξεις τα λόγια τους», αναφερόμενος στην πρόσφατη συμφωνία με την ομάδα των «6», που προβλέπει πάγωμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν για 6 μήνες, με αντάλλαγμα την άρση ορισμένων κυρώσεων σε βάρος του.

Εκανε δε έκκληση να υπάρξει τελική συμφωνία και σημείωσε ότι δεν βλέπει κάποιο σοβαρό εμπόδιο γι' αυτόν το σκοπό. Ενώ ερωτώμενος αν βλέπει κάτι που μπορεί να αποτρέψει μια συμφωνία μακράς πνοής, απάντησε «οι πιέσεις από άλλες πλευρές», φωτογραφίζοντας ουσιαστικά τις αντιρρήσεις του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, που χαρακτήρισαν την πρώτη συμφωνία ως «ιστορικό λάθος». Πάντως, τόσο ο Ιρανός πρόεδρος όσο και αξιωματούχοι του υπουργείου Ενέργειας προανήγγειλαν ότι το Ιράν θα προχωρήσει από τον επόμενο Σεπτέμβρη σε ένα ελκυστικό επενδυτικό πρόγραμμα και καλεί τα δυτικά μονοπώλια, που αποσύρθηκαν λόγω των κυρώσεων, να επιστρέψουν για μπίζνες στο Ιράν.

Ο Ροχανί πρόσθεσε ότι οι σχέσεις με την Ευρώπη θα εξομαλυνθούν, κάτι επίσης που θα συμβάλει - όπως τόνισε - στην ενεργειακή ασφάλεια. Ταυτόχρονα κάλεσε για συνεργασία τις γειτονικές χώρες του Περσικού Κόλπου, αλλά παρέλειψε να αναφέρει τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, κάτι που ερμηνεύτηκε ως ευθεία αιχμή για τη συνδρομή που δίνουν αυτές οι χώρες στους αντικαθεστωτικούς και μισθοφόρους στη Συρία. Βέβαια, το ίδιο συμβαίνει και με την Τουρκία, ωστόσο το Ιράν το τελευταίο διάστημα έχει βελτιώσει τις σχέσεις με τη χώρα αυτή.

Ο Ροχανί ήταν επίσης κατηγορηματικός ότι στη Συρία πρέπει να αποφασίσουν οι Σύροι και «μπορούν να γίνουν εκλογές δημοκρατικές και ελεύθερες όταν σταματήσει η αιματοχυσία, φύγουν όλοι οι τρομοκράτες και οι συριακές δυνάμεις καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου». Ταυτόχρονα είπε επίσης κατηγορηματικά ότι στη στρατηγική ασφάλειας της χώρας του δεν έχουν θέση τα πυρηνικά όπλα, αλλά και ότι δεν θα δεχτεί κανενός είδους εμπόδιο στην επιστημονική πρόοδο.

Το θέμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης απασχόλησε επίσης ένα από τα τραπέζια συζητήσεων στο φόρουμ. «Δεν έχουμε λόγο να ενθουσιαζόμαστε από την ευρωπαϊκή ανάκαμψη», σημείωσε ο Αξελ Βέμπερ, πρόεδρος της UBS, της μεγαλύτερης τράπεζας της Ελβετίας. Το τρέχον χαμηλό επίπεδο της ανάπτυξης δεν επαρκεί για την προώθηση της παραγωγικότητας και τη μείωση της ανεργίας, η οποία με τη σειρά της ζημιώνει την καταναλωτική ζήτηση, σημείωσε ο πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας.

Αλλοι μετέχοντες στο Φόρουμ επισήμαναν ότι οι κοινωνικές ανισότητες δεν είναι οι μόνοι παράγοντες που απειλούν την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης. Το κόστος της Ενέργειας στην Ευρώπη είναι το διπλάσιο από αυτό στις ΗΠΑ, επειδή οι ΗΠΑ επωφελούνται από μια ραγδαία αύξηση του φτηνού σχιστολιθικού φυσικού αερίου, επισήμανε ο Τζουζέπε Ρέτσι, πρόεδρος της ιταλικής ενεργειακής εταιρείας «ENI». Τόσο αυτός όσο και άλλοι ομιλητές εξήραν τη «διαχείριση» στις ΗΠΑ που διευκολύνει τις επιχειρήσεις, ενώ δήθεν στην ΕΕ αυτό δεν συμβαίνει.

Στη διάρκεια της δεύτερης μέρας έγινε επίσης παρουσίαση από τον πρωθυπουργό της Ιαπωνίας Σίνζο Αμπε των επιδιώξεων των Ιαπώνων κεφαλαιοκρατών. Αντίστοιχα υπήρξαν συζητήσεις για την πορεία την Κίνας, για την προώθηση της λεγόμενης Διειρηνικής Συνεργασίας, για τις επενδυτικές δυνατότητες στην Ινδία, στην Αφρική, για το μέλλον των BRICS (της συνεργασίας Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας, Νότιας Αφρικής).

Δεν έλειψαν και οι διάφορες προσπάθειες δήθεν κριτικής στον καπιταλισμό, το «νεοφιλελεύθερο μοντέλο» ή και τα λεγόμενα «βραβεία της ντροπής» που δίνουν υποτίθεται εναλλακτικές οργανώσεις και φέτος δόθηκαν στον ενεργειακό κολοσσό της Ρωσίας «Gazprom», που επικρίνεται για τα προγράμματά του στην Αρκτική, και στην αμερικανική εταιρεία ενδυμάτων «Gap». Η τελευταία κατηγορείται για την πολιτική της στα εργοστάσια-κάτεργα στο Μπαγκλαντές όπου αρνήθηκε να υπογράψει μια συμφωνία για την ασφάλεια των κτιρίων μετά το έγκλημα της κατάρρευσης του κτιρίου «Ράνα Πλάζα» στην Ντάκα, πέρσι τον Απρίλη όπου σκοτώθηκαν 1.100 εργάτες και εργάτριες. Τα εγκλήματα αυτά είναι βεβαίως αληθινά, αλλά το όλο θέμα ανακινείται στη λογική της επιδίωξης να συνετιστούν τα μονοπώλια και να εξασφαλιστούν ...πιο ανθρώπινες συνθήκες εκμετάλλευσης και καταλήστευσης του πλούτου των λαών.