ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Νέες αυλαίες

«Μένγκελε»

Η Θεατρική Εταιρεία «Χορίαμβος» επιστρέφει, από τις 6/2 μέχρι 9/3, στο «BIOS» με ένα νέο κύκλο παραστάσεων της επιτυχημένης παράστασης «Το Θείο Τραγί», βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Γιάννη Σκαρίμπα. Ενας αλήτης, ένας προκλητικός, ένας εχθρός του καθωσπρεπισμού αποφασίζει να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη για μια παλιά του αγάπη. Αυτή, παντρεμένη τώρα πια μ' έναν πλούσιο αστό, ζει την ευτυχία μιας γεμάτης ζωής. Ο αντι-ήρωας αυτός ραδιουργεί, σωτήρια και με πρόστυχο σκέρτσο, εναντίον μιας δοσμένης συνταγής που καθιστά τους ανθρώπους κοινωνικά κανονικούς, αδιαμφισβήτητα τέλειους, απεγνωσμένα υγιείς και κάλπικα γεμάτους. Η παράσταση αποτελεί ένα ταυτόχρονα θεατρικό και μουσικό γεγονός. Ηθοποιός και μουσικοί συμπράττουν ζωντανά επί σκηνής. Σκηνοθεσία, ερμηνεία, στίχοι τραγουδιών: Αρης Μπινιάρης. Σκηνική Εγκατάσταση - Φωτισμοί: Βασίλης Χαραλαμπίδης. Μπάσο: Τάκης Βαρελάς. Τύμπανα: Βασίλης Γιασλακιώτης.

Το θρίλερ «Μένγκελε» του Θανάση Τριαρίδη παρουσιάζεται, στη θεατρική σκηνή του «Faust» (Καλαμιώτου 11 και Αθηναΐδος 12, πλατεία Αγίας Ειρήνης - Μοναστηράκι, τηλ. 210.3234095), κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος θα παίξει το ρόλο του Γιόζεφ Μένγκελε, του Αγγέλου του Θανάτου του Αουσβιτς, του ανθρώπου που ενσαρκώνει την πιο ακραία έννοια του κακού στον 20ό αιώνα. Η Μυρτώ Αλικάκη στο ρόλο μιας νέας Εβραίας. Σκηνοθεσία Κώστας Φιλίππογλου. Σκηνικά - κοστούμια - videos Ολγα Μπρούμα. Μουσική Δημήτρης Γιακουμάκης. Φωτισμοί Μελίνα Μάσχα. Δύο άγνωστοι άνθρωποι της σημερινής εποχής: Ενας άντρας (διοικητικός υπάλληλος κάποιας δημόσιας υπηρεσίας) και μία γυναίκα (υποψήφια διδάκτορας Ιστορίας) στο κουπέ ενός ηλεκτροκίνητου τρένου, σε ένα νυχτερινό δρομολόγιο - μία τυπική συζήτηση γνωριμίας. Ολα ξεκινούν με μία ξαφνική διακοπή ρεύματος, οπότε οι δύο πρωταγωνιστές για να ξεπεράσουν την αμηχανία τους θα παίξουν το παιδικό παιχνίδι των ρόλων (όπου ο καθένας από τους δύο αναλαμβάνει να υποδυθεί μία πολύ συγκεκριμένη ιστορική ή φανταστική προσωπικότητα). Ο άντρας θα παραστήσει τον «Γιόζεφ Μένγκελε», τον διαβόητο «Αγγελο του Θανάτου» του Αουσβιτς, και η γυναίκα την «Εσθήρ», την εγγονή μίας Εβραίας επιζήσασας, θύματος των φρικτών πειραμάτων του μυστηριώδους γιατρού. Γρήγορα όμως το παιχνίδι θα αλλάξει τροπή για τους δυο εγκλωβισμένους στο κουπέ του τρένου.

Στο «Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν» της οδού Φρυνίχου, από τις 27 Γενάρη και κάθε Δευτέρα και Τρίτη παρουσιάζεται η παράσταση με τίτλο «Φανερωμένες». Πρόκειται για δύο διαφορετικά κείμενα σε μία ενιαία παράσταση: Της Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου «Αυτοβιογραφία» και της Ρούλας Γεωργακοπούλου «Φανερωμένη». Από τη Ζάκυνθο του 1821 μέχρι την επαρχία της Δικτατορίας και την Αθήνα του σήμερα. Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάκου. Ερμηνεία: Μαρία Ζορμπά. Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου. Σκηνικά: Κλειώ Γκιζελή (Αυτοβιογραφία), Ιουλία Βεντίκου (Φανερωμένη). Κοστούμια: Αγγελος Μέντης. Φωτισμοί: Γιώργος Αργυροηλιόπουλος.

Η παράσταση του έργου του Γκαίτε«Φάουστ», σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, που παρουσιάζεται, με μεγάλη προσέλευση κοινού στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης και επρόκειτο να διαρκέσει μέχρι τις 2/2, παρατείνεται για μια ακόμη εβδομάδα. Δηλαδή θα παιχθεί και από τις 5 έως τις 9/2.

Ο «Φώντας» κάθε Τετάρτη

Από την Τετάρτη 29 Γενάρη έως την Τετάρτη 26 Φλεβάρη, κάθε Τετάρτη στις 21.00, ο θίασος «Βήματα» της Ελένης Γερασιμίδου και του Αντώνη Ξένου, θα παρουσιάζει, στο Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», στην αίθουσα «Θέατρο», το έργο του Μήτσου Ευθυμιάδη «Ο Φώντας».

Με αφορμή τη σχέση ενός ζευγαριού, του Βούλη και της Αριστέας, ο Μήτσος Ευθυμιάδης, με συγγραφική μαεστρία, ανέδειξε τη σχέση του εκμεταλλευτή και του εκμεταλλευόμενου. Ο Βούλης, ένας άχρηστος σύζυγος, παρασιτεί εις βάρος της Αριστέας. Συντηρεί και παρατείνει την κατάσταση αυτή προς όφελός του, χρησιμοποιώντας διάφορα τεχνάσματα παραπλάνησης. Ενα από αυτά είναι και ο Φώντας. Πρόσωπο ανύπαρκτο, όμως κεντρική αναφορά του έργου. Ο «Φώντας» συμβολίζει τις φρούδες ελπίδες, τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, τις αυταπάτες, οτιδήποτε προβάλλει ως κοινωνικό εμπόδιο στην εξέλιξη του ανθρώπου και της κοινωνίας.

Σκηνοθεσία: Αγγελική Ξένου. Μουσική Σύνθεση: KollektivA. Σκηνικά- κοστούμια: Κώστας Βελινόπουλος. Παίζουν: Ελένη Γερασιμίδου και Αντώνης Ξένος. Διάρκεια: 60΄. Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ κανονικό, 10 ευρώ προπώληση, 8 ευρώ Μαθητικό, Φοιτητικό, Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) και Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ).

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

«ΕΥΤΥΧΙΑ» (1934) του Αλεξάντρ Μεντβέντκιν

«Αλά Τσάπλιν κωμωδία νέου μοντέλου» χαρακτήρισε ο Αϊζενστάιν το θαυμαστής αισθητικής, βωβό, ασπρόμαυρο αριστούργημα του Σοβιετικού Αλεξάντρ Μεντβέντκιν «ΕΥΤΥΧΙΑ» για τις περιπέτειες του άτυχου, φτωχού χωρικού Χκμιρ και της γυναίκας του Αννας. Στην τσαρική Ρωσία το ζευγάρι δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Δουλεύουν νυχθημερόν για να πληρώνουν τους φόρους σε κράτος και εκκλησία. Οι Αρχές δεν τους επιτρέπουν καν να πεθάνουν. «Αν ο χωρικός πεθάνει ποιος θα ταΐζει τη Ρωσία;». Οι φτωχοί χωρικοί ζηλεύουν βέβαια τον πλούσιο γείτονά τους με την εύκολη ζωή και ονειρεύονται την ευτυχία σε τέτοιο πρότυπο. Ο ταλαντούχος Μεντβέντκιν με γόνιμα αφαιρετική φαντασία, που ακροβατεί ανάμεσα σε στοχασμό και αίσθηση, παραμερίζει όλες τις φαφλατάδικες λεπτομέρειες και φθάνει διεξοδικά στο ουσιώδες: Το νόημα της πραγματικής ευτυχίας δεν μπορεί να βρίσκεται στο παλιό, στο σύστημα που ευλογεί την ατομική ιδιοκτησία αλλά στο καινούργιο, το νέο, το συλλογικό, το σοσιαλιστικό...

Αποτελεσματικής πρωτοτυπίας το σουρεαλιστικό αυτό λαϊκό «παραμύθι» με ανεξίτηλα πάνω του τα σημάδια της ιστορίας και της γεωγραφίας παραθέτει, στο πρώτο μέρος - όταν ο Χκμιρ και η Αννα ξεκινούν προς αναζήτηση της ευτυχίας - τα κύρια χαρακτηριστικά της ταξικής καταπίεσης μέσα από την γκάμα των λακέδων που συνθέτουν το «σύστημα» της τσαρικής εξουσίας. Ζωηρή και με ρυθμό η αφήγηση εκτείνεται στο χρόνο γραμμικά, ακουμπώντας στη θεατρική της δομή: Στις σύντομες σκηνές με την παραστατική σκηνογραφία, στους στιλιζαρισμένους «τύπους» και όχι χαρακτήρες, με την καρικατουρίστικη μορφή - στοιχεία που παραπέμπουν σε πρωτόλειο θέατρο τύπου κομέντια ντελ' άρτε. Μέχρι και τα ζώα στην ταινία υπόκεινται στους ίδιους κανόνες: Τόσο ο μικρόσωμος σκύλος με τη χοντρή αλυσίδα στο λαιμό όσο και το ατίθασο λευκό με μαύρες βούλες άλογο (ίδιο με κείνο της Πίπης της Φακιδομύτης). Το δεύτερο μέρος της ταινίας τοποθετείται μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση. Εχουν ήδη δημιουργηθεί τα πρώτα κολχόζ και αντιμετωπίζουν τρομερές δυσκολίες με τα συνεχή σαμποτάζ του ταξικού εχθρού, των υπολειμμάτων του προηγούμενου συστήματος που δεν αποδέχονται αναίμακτα τις σοσιαλιστικές αλλαγές. Δελεάζουν, κάνουν αντιπερισπασμούς και καραδοκούν να ανατρέψουν το νεαρό σοσιαλιστικό καθεστώς. Ο αδιάφορος Χκμιρ χρειάστηκε καιρό να συνειδητοποιήσει την αξία της συλλογικότητας... Κι όταν οι προβοκάτορες που θέλουν να επιστρέψουν στα προνόμια του παρελθόντος βάζουν φωτιά στα αποθέματα σιταριού του κολχόζ, ο Χκμιρ θα ορθώσει ανάστημα, θα διακινδυνεύσει τη ζωή του υπερασπιζόμενος το κολχόζ. Χιούμορ, λυρισμός και κινηματογραφική μαεστρία, με γκαγκ συλλογικά και λύση σοσιαλιστική προσφέρει η αριστουργηματικά φρέσκια 80χρονη σοβιετική κωμωδία με διαχρονική κοινωνική λειτουργία...

Παίζουν: Πετρ Ζίνοβεφ, Ελενα Εγκόροβα, κ.ά.

Παραγωγή: ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ (1934)