Απ' τη σκοπιά των τμημάτων του κεφαλαίου που ζητούν διευθέτηση του χρέους τέτοια που να επιτρέπει στο αστικό κράτος να κατευθύνει πόρους στη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης, με χτεσινή του δήλωση για το χρέος, εγκάλεσε την κυβέρνηση για διαπραγματευτική ανεπάρκεια και στοίχισή της με επιλογές βλαπτικές για τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης.

Επικαλείται προς τούτο και εκτιμήσεις ιμπεριαλιστικών οργανισμών και μηχανισμών, λέγοντας: «Τη στιγμή που ακόμη και η Deutsche Bank εκτιμά μόλις 26 δισ. το όφελος από τα σενάρια ελάφρυνσης που διαρρέονται, ο Bloomberg διαπιστώνει πως δεν υπάρχει λύση χωρίς κούρεμα του χρέους και ο ΟΟΣΑ μετά το ΔΝΤ ομολογεί πως "κάναμε λάθος εκτίμηση για το εύρος της κρίσης", η κυβέρνηση επαναλαμβάνει μονότονα πως η ελληνική πλευρά έκανε αυτό που έπρεπε, δηλαδή πως εφάρμοσε τη λάθος συνταγή».

Και συμπληρώνει: «Μια τέτοια στάση υποταγής αφοπλίζει τη χώρα σε μια κρίσιμη οριακή στιγμή που θα έπρεπε να τεθεί με αποφασιστικότητα το ζήτημα της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους έτσι ώστε να καταστεί βιώσιμο» και πως η κυβέρνηση «χωρίς να αμφισβητεί τη στρατηγική της κας Μέρκελ, εκλιπαρεί να μην υπάρξουν νέα μέτρα πριν τις ευρωεκλογές, ενώ φαίνεται διατεθειμένη να πάει σε λύσεις που θα υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας για τα επόμενα πενήντα χρόνια».

Καταλήγοντας, θέτει ζήτημα νομιμοποίησης της κυβέρνησης, λέγοντας: «Η σημερινή αποτυχημένη και απαξιωμένη κυβέρνηση δεν έχει τη νομιμοποίηση να διαπραγματευτεί για το μέλλον της χώρας».

Τη στήριξη της ΔΗΜΑΡ στο πρόσωπο του Γ. Καμίνη εξέφρασε ο Φ. Κουβέλης. Κατά τη συνάντησή τους χτες επικρότησε τα πεπραγμένα της δημοτικής αρχής, αλλά και το κατά τη γνώμη του «μεγάλο μεταρρυθμιστικό έργο της επόμενης πενταετίας» που αυτή σχεδιάζει, προφανώς σε υλοποίηση κεντρικών πολιτικών επιλογών προς όφελος του κεφαλαίου, για τις οποίες η Τοπική Διοίκηση αποτελεί κανάλι αποκέντρωσης.

Ο Γ. Καμίνης, μετά τη συνάντηση, υποστήριξε ότι «η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένας ανεξάρτητος θεσμός», για να αυτοδιαψευστεί αμέσως, λέγοντας «και καθοριστικός θεσμός για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα», το πρόσημο των οποίων όμως είναι ταξικό, της αστικής τάξης, απ' της οποίας τα συμφέροντα υπαγορεύονται.

Στο ίδιο πνεύμα και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, ανέφερε ότι «υπηρετούμε την αντίληψη μιας χειραφετημένης Τοπικής Αυτοδιοίκησης ανεξάρτητης, μακριά από κόμματα και κυβερνητικές επιρροές» και ισχυρίστηκε ότι «ο Δήμος Αθηναίων, ο δήμαρχος, το Δημοτικό Συμβούλιο υπηρέτησαν αυτή την αντίληψη της χειραφετημένης και ανεξάρτητης Τοπικής Αυτοδιοίκησης» κι ακόμα ότι «τα αποτελέσματα ήταν συγκεκριμένα και θετικά»!!!

Στο φόντο μιας πόλης που μαστίζεται απ' την ανεργία και τη φτώχεια, που η ανέχεια καθρεφτίζεται σε κάθε γωνιά που βρίσκει καταφύγιο ο άστεγος κι ο πεινασμένος, ο Φ. Κουβέλης πρόβαλε το υποτιθέμενο νοικοκύρεμα της Αθήνας, που τάχα κατάφερε η δημοτική αρχή. Εμφορούμενος από λογική διαχείρισης της φτώχειας, που το σύστημα που εκπροσωπεί παράγει σε αφθονία, επικρότησε το «δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης» που έστησε η δημοτική αρχή. Δίκτυο που λειτουργεί σαν βαλβίδα εκτόνωσης της συσσωρευμένης οργής και διαμορφώνει συνείδηση εθισμένη στη φτώχεια και στις μειωμένες απαιτήσεις.

«Τι θα γίνει στο δεύτερο γύρο στις εκλογές της Αθήνας με τη Χρυσή Αυγή»; Αυτό έπαιζε στα κανάλια τις προηγούμενες μέρες με αναλύσεις επί αναλύσεων και με ερωτήματα, απευθυνόμενα προς υποψηφίους του ΚΚΕ «εσείς τι θα κάνετε»;

Από πού, άραγε, προέκυψε αυτό το ερώτημα; Πώς ξέρουν ότι οι εργαζόμενοι της Αθήνας θα στείλουν τη ΧΑ στο δεύτερο γύρο των εκλογών; Μήπως με τα ερωτήματα που θέτουν το επιδιώκουν; Μήπως άραγε θέλουν τη ΧΑ στο δεύτερο γύρο για κάποιους λόγους;

Το ερώτημα αυτό προέκυψε από το πουθενά, το έβγαλαν κυριολεκτικά από την «κοιλιά» τους. Αν στηρίζονται στα δημοσκοπικά στοιχεία που δείχνουν ότι ένα ποσοστό ανέχεται τη ΧΑ και ένα άλλο τρομοκρατείται από τη δράση της είναι καθαρό ότι με όλη αυτήν την καθόλου αθώα προπαγάνδα ενισχύουν και τη μια και την άλλη τάση. Βεβαίως, καθόλου περίεργη δεν είναι η αξιοποίηση της ΧΑ είτε ως υποδοχέα ψήφων διαμαρτυρίας είτε ως μπαμπούλα από το σύστημα - που υποτίθεται ότι τη διώκει - αλλά στην πραγματικότητα την εκτρέφει...

Θυμίζουμε ιστορικά το παράδειγμα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, όταν τέθηκαν στο γαλλικό λαό τέτοια διλήμματα και πώς αξιοποιήθηκαν...

Στις προεδρικές εκλογές του 2002, στη Γαλλία, στον πρώτο γύρο, ο υποψήφιος του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Ζαν Μαρί Λεπέν πέρασε τον υποψήφιο των σοσιαλιστών Ζοσπέν και βγήκε δεύτερος μετά τον δεξιό Σιράκ, με τον υποψήφιο του Γαλλικού ΚΚ που δήλωνε ότι στο β' γύρο θα στηρίξει Ζοσπέν να κατακρημνίζεται στο 3,5 %. Στο β' γύρο όλα τα κόμματα, μαζί και το Γαλλικό ΚΚ, υποστήριξαν τον Σιράκ για να αντιμετωπίσουν το φασιστικό κίνδυνο του Λεπέν! Με αποτέλεσμα, ο Σιράκ να εκλεγεί με συντριπτικό ποσοστό και οι Γάλλοι να πανηγυρίζουν για τη «νίκη της δημοκρατίας»... Το αποτέλεσμα, βεβαίως, ήταν παραπέρα υποχώρηση του εργατικού κινήματος και σήμερα το «εκσυγχρονισμένο» Εθνικό Μέτωπο, με επικεφαλής την κόρη του Λεπέν, να εμφανίζεται με ποσοστά γύρω στο 30% ...

Οι λογικές «να ψηφίσουμε τον αντιμνημονιακό για να μη βγει ο μνημονιακός», «να ψηφίσουμε τον αριστερό για να μη βγει ο δεξιός», τώρα «να ψηφίσουμε κάποιον άλλον για να μη βγει ο φασίστας» κρύβουν την πραγματική ουσία ποιο κόμμα στηρίζει ποια ταξικά συμφέροντα... Ο λαός να στηρίξει τους υποψήφιους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» να μην μπει σε τέτοιες λογικές. Ο λαός μπορεί να λύσει το δίλημμα αυτό, απομονώνοντας τους υποψηφίους της ΧΑ από τον πρώτο γύρο, στηρίζοντας τους υποψήφιους του ΚΚΕ.

Τη σύσταση ειδικής μόνιμης επιτροπής στη Βουλή για τις γερμανικές αποζημιώσεις αποφάσισε χτες να εισηγηθεί στην Ολομέλεια η Διάσκεψη των Προέδρων του Κοινοβουλίου. Υπενθυμίζεται ότι το ΚΚΕ επί χρόνια, επανειλημμένα και με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες μέσα και έξω από τη Βουλή έχει θέσει θέμα διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων.