Την ανάγκη μπροστά τις εκλογικές μάχες και με βάση την πείρα του λαού και της νεολαίας να μπει στη συζήτηση το θέμα της πραγματικής διεξόδου, να καταδικαστεί η σημερινή πολιτική και στις κάλπες και μέσα από αγώνες, τόνισε ο Ν. Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, μιλώντας χτες σε εκδήλωση που διοργάνωσαν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο ΤΕΙ Πειραιά.

Απευθυνόμενος σε ένα ακροατήριο αποτελούμενο κυρίως από νεαρούς σπουδαστές, αναφέρθηκε στην πορεία οικοδόμησης της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και στάθηκε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ που, όπως επισήμανε, πολλοί νέοι δεν είχαν γεννηθεί όταν ψηφίστηκε, αλλά με αυτή ζουν τώρα. Οπως σημείωσε, «ο σπουδαστής, που από τη μια βλέπει αυτό που ζει, την υποβάθμιση των σπουδών του, την απουσία κοινωνικών υποδομών, την απουσία προοπτικής αν κατορθώσει να πάρει το πτυχίο ή όταν το πάρει, βλέπει αυτόν το μεσαίωνα της ζώνης της πρακτικής άσκησης ή κάθε προγράμματος που πρέπει να ακουμπήσει για να αποκτήσει εργασιακή εμπειρία, αυτήν την πραγματικότητα πρέπει να την συνδέσει - γιατί συνδέεται άμεσα, άρρηκτα - με την ΕΕ. Αυτήν την πολιτική που εφαρμόστηκε και αυτά τα χρόνια της κρίσης με τη συνταγή των μνημονίων, με μέτρα που προϋπήρχαν, όταν διαμόρφωναν στη Λισαβόνα και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις τη στρατηγική για να μπορέσει να ανταποκριθεί η ΕΕ στον οξύτατο ανταγωνισμό που πάντοτε υπήρχε με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα».

Ο Ν. Σοφιανός κάλεσε τους σπουδαστές να μην εγκλωβιστούν στη λογική του μικρότερου κακού, στις προσπάθειες που γίνονται σε όλο το μήκος και πλάτος του πολιτικού συστήματος να βρει φόρμουλες ώστε να μπορεί να καλύψει την οργή, την αγανάκτηση, τη δυσπιστία. Οπως τόνισε, «έχει σημασία αυτή η πολιτική να καταδικαστεί. Και όχι μόνο περιμένοντας τις κάλπες. Εχει σημασία και τώρα να εκφραστεί η αντίθεση, να εκφραστούν αγωνιστικές διεργασίες, να μη μείνει ο κόσμος απαθής, με μια λογική ότι ο αγώνας και η διεκδίκηση δε φέρνουν αποτέλεσμα. Και έχουμε τη δυνατότητα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ να υπάρχουν αγωνιστικές διεργασίες. Να μη δέχεται ο άλλος να κόβεται από τη σίτιση, από το δικαίωμά του στο βιβλίο, από το δικαίωμά του να παρακολουθεί το εργαστήριο, από το δικαίωμά του σε αυτές τις συνθήκες να μπορεί να πάρει ανάσα. Είναι κρίσιμο για εμάς να υπάρχουν αγωνιστικές διεργασίες όλη αυτήν την περίοδο. Να μην περιμένει ο κόσμος απλά να ψηφίσει και να εκφράσει την άλφα ή βήτα επιφύλαξη. Απαντιέται έτσι κι ένα στοιχείο που ακούμε συνήθως από μεγαλύτερους: Το "γιατί δεν αντιδρά ο κόσμος", "γιατί, ενώ παίρνονται τόσα μέτρα, ο άλλος δεν αντιδρά;". Αυτό το ερώτημα δεν αφορά εμάς, δεν αφορά τις δικές μας δυνάμεις. Οι κομμουνιστές, οι ΚΝίτες, ο κόσμος που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, στο ΜΑΣ, στις άλλες συσπειρώσεις είναι στο δρόμο. Είναι στη διεκδίκηση».

Ειδικότερα για τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «η ΚΝΕ έχει αποδείξει ότι προσπάθησε να οργανώσει το φοιτητόκοσμο, να αναπτύξει αντιστάσεις, να μιλήσει, να απαντήσει σε ερωτήματα, να αναδείξει την αιτία, αλλά και την ανάγκη άμεσης παρέμβασης για να αντιμετωπιστούν πλευρές αυτής της πολιτικής. Η συνέχεια, η συνέπεια, οι αγωνιστικοί δεσμοί που έχει αναπτύξει με τους φοιτητές και τους σπουδαστές είναι το μεγάλο εφόδιο», είπε, τονίζοντας ότι «ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο έχει δημιουργήσει ο αρνητικός συσχετισμός, ο κεντρικός πολιτικός, αλλά και στη νεολαία, είναι να υπονομεύσει τις συλλογικότητες, τη δύναμη που αναπτύσσει ο νέος άνθρωπος όταν συναντιέται με το συνάδελφό του, το συμφοιτητή του στο σύλλογο, όταν αυτός ο σύλλογος διεκδικεί για την πραγματικότητά του, για τα προβλήματά του, για τις σπουδές του, για τους όρους ζωής του. Και ταυτόχρονα του ανοίγει παράθυρο στη σκέψη του για το σε ποια γραμμή πρέπει να κινηθεί ο αγώνας του, η πάλη του, απέναντι σε ποιους πρέπει να σταθεί και με το ποιους θα πάει».

Καταλήγοντας, σημείωσε ότι το πραγματικό κριτήριο ψήφου είναι πώς «μπορούμε σε αυτές τις συνθήκες να υπάρχει αναχαίτιση αυτής της λαίλαπας. Μπορούμε σε αυτές τις συνθήκες να διεκδικηθεί μια ισχυρή αντιπολίτευση του λαού, της νεολαίας, οργανωμένη, αποφασισμένη, η οποία αποσπά, καθυστερεί, αλλά και προετοιμάζει δυνάμεις για να λυθεί το πολιτικό πρόβλημα της χώρας, το πρόβλημα της εξουσίας».

Με το σύνθημα «Εννιά δεκαετίες αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» υποδέχτηκαν στη χτεσινή συγκέντρωση στην Καλαμάτα εργαζόμενοι, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, νέοι της περιοχής τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα. Το αμφιθέατρο της Νομαρχίας αποδείχθηκε μικρό για τους εκατοντάδες που έσπευσαν να ακούσουν την πρόταση και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ, ενώ η συγκέντρωση έγινε σε μαχητικό κλίμα με απανωτά συνθήματα και χειροκροτήματα.

Ο Δ. Κουτσούμπας κάλεσε το λαό της Μεσσηνίας να δυναμώσει το ΚΚΕ και στις τρεις κάλπες, σημειώνοντας πως αυτό θα είναι ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά, θα είναι το διαφορετικό, το ελπιδοφόρο μήνυμα του λαού. Αν ο λαός δεν αλλάξει δρόμο, δεν επιβάλει ριζικές αλλαγές, θα συνεχίσει να ματώνει, υπογράμμισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Νωρίτερα χαιρετισμό απηύθυνε ο Νίκος Κουτουμάνος, Γραμματέας της ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα.

***

Φίλες και φίλοι,

Δεν μας ξεγελάνε, έχουμε πλέον πλούσια πείρα για να καταλάβουμε ότι οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την τρόικα γίνονται στο έδαφος των απαιτήσεων των εγχώριων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων, που εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Οι ομαδικές απολύσεις, οι μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών, η υλοποίηση των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ είναι απαιτήσεις των καπιταλιστών και στόχο έχουν να διασφαλίσουν την καπιταλιστική κερδοφορία και ανάκαμψη.

Οι ομαδικές απολύσεις λύνουν τα χέρια στους μεγαλοεργοδότες, που χωρίς χάσιμο χρόνου θα μπορούν να απαλλάσσονται από τους περιττούς εργαζόμενους, να επενδύουν τα κεφάλαιά τους σε πιο κερδοφόρους κλάδους και να αξιοποιούν όλο το αντεργατικό οικοδόμημα που φτιάχτηκε πριν το μνημόνιο, ενισχύθηκε από αυτό και θα παραμείνει και μετά το μνημόνιο.

Στην ίδια κατεύθυνση και οι μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών, που όχι μόνο τους απαλλάσσουν κι απ' αυτή την περιττή υποχρέωση, μειώνουν το εργατικό κόστος, όπως το λένε, αλλά θα δώσουν και ένα γερό χτύπημα στο ήδη σμπαραλιασμένο ασφαλιστικό σύστημα, αφού στην ουσία μειώνουν τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, με οδυνηρές συνέπειες για τους ασφαλισμένους, δηλαδή για τους εργαζόμενους.

Οι ομαδικές απολύσεις και η μείωση των εργοδοτικών εισφορών είναι απαιτήσεις που χρόνια έχουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, απαιτήσεις που τώρα, σε συνθήκες κρίσης, μπορούν με ταχύτατους ρυθμούς να υλοποιηθούν. Είναι μέτρα που αποδεικνύουν ότι η πολιτική για την έξοδο από την κρίση είναι πολιτική προς όφελος των μονοπωλίων, δηλαδή σε βάρος του λαού.

Η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, όπως λέει, έχει ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, αυτό του πρωτογενούς πλεονάσματος. Με προοπτική την κάλυψη αυτού του στόχου η κυβέρνηση ισοπέδωσε μισθούς και συντάξεις, επέβαλε δυσβάσταχτα χαράτσια, υποβάθμισε ακόμα περισσότερο τις παροχές σε Παιδεία, Υγεία.

Ο τομέας της Υγείας έχει πληρώσει πολύ ακριβά αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα και στη Μεσσηνία και θα συνεχίζει να το πληρώνει, όπως φαίνεται και από το νέο χαράτσι που σχεδιάζει η κυβέρνηση με το 5ευρω και στα ιατρεία του ΕΟΠΥΥ.

Οι εργαζόμενοι στη Μεσσηνία πληρώνουν ήδη το ένα 5ευρω που έχει επεκταθεί πέρα από τα τακτικά ιατρεία των 2 νοσοκομείων - που αβέβαιο είναι αν θα παραμείνουν 2 ή θα συγχωνευτούν - και στα Κέντρα Υγείας της Πύλου και των Γαργαλιάνων.

Οι επιπτώσεις από την έλλειψη προσωπικού και υποδομών είναι τραγικές για την υγεία και για την τσέπη του μεσσηνιακού λαού αφού στο Γενικό Νοσοκομείο της Μεσσηνίας ειδικότητες και μηχανήματα λείπουν, με αποτέλεσμα οι ασθενείς αναγκαστικά να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα.

Με την απειλή της χρεοκοπίας, των άδειων ταμείων που δεν θα 'χουν να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και η συγκυβέρνησή τους μας γύρισαν δεκαετίες πίσω. Η εργατική τάξη, ο λαός μάτωσε γι' αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα και θα συνεχίσει να ματώνει αν δεν επιλέξει να αλλάξει δρόμο, να επιβάλει ριζικές αλλαγές προς όφελός του.

Με τον γνωστό εκβιασμό του πλεονάσματος, που συνεχώς θα απειλείται, κάθε κυβέρνηση θα απαιτεί αυστηρή υλοποίηση των μέτρων, καμιά παρέκκλιση από τα συμφωνημένα με την τρόικα. Ας μας απαντήσουν, όμως, στο ερώτημα: Καλά, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες, γεμίζουν τα ταμεία. Οι ομαδικές απολύσεις και οι μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών ποια ταμεία γεμίζουν αν όχι αυτά των καπιταλιστών;

Ποια δημόσια ταμεία γεμίζει η απελευθέρωση που, σύμφωνα με τις υποδείξεις του ΟΟΣΑ, προωθεί η κυβέρνηση στο γάλα, στα φάρμακα, στο ψωμί, στο βιβλίο αν όχι των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που επιδιώκουν να βγάλουν από τη μέση τους μικρούς επαγγελματίες και παραγωγούς για να συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια η αγορά βασικών προϊόντων, απαραίτητων για τη λαϊκή οικογένεια, για να διασφαλιστεί σε τελική ανάλυση η καπιταλιστική ανάκαμψη και κερδοφορία;

Καμιά κυβέρνηση, όπως και αν ονομάζεται αυτή, απ' τη στιγμή που υπερασπίζεται την πολιτική της ΕΕ, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, δεν πρόκειται να επιστρέψει πίσω στο λαό δικαιώματα και κατακτήσεις που είχε πριν από την κρίση. Τα ερείπια θα παραμείνουν ερείπια. Σ' αυτά θα 'ρθει να πατήσει και το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ με γνώμονα, όπως λέει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την πραγματική ανάπτυξη, την πραγματική οικονομία και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.

Η παραγωγική ανασυγκρότηση, η πραγματική ανάπτυξη και η πραγματική οικονομία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, που φέρνει κέρδη για τα μονοπώλια, ανεργία και εκμετάλλευση για την εργατική τάξη, το λαό. Η πραγματική οικονομία είναι η καπιταλιστική οικονομία, όπως και η πραγματική ανάπτυξη είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, που μας έφερε εδώ που μας έφερε.

Σ' αυτόν τον κοινό αγώνα για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την ανασυγκρότηση ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε συστράτευση όλες τις παραγωγικές δυνάμεις. Και σ' αυτές τις παραγωγικές δυνάμεις εντάσσει και τους καπιταλιστές, στον κοινό αγώνα εντάσσει τους βιομήχανους με τους εργάτες, τους εκμεταλλευτές με τους εκμεταλλευόμενους. Γι' αυτό δίπλα στο στόχο της ανάπτυξης ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, δηλαδή της ταξικής συνεργασίας.

Και δω ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να επιδείξει πλούσιο έργο...

Τι απαιτεί η παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας, οι στοχευμένες επενδύσεις του ΣΥΡΙΖΑ; Πρώτα απ' όλα να παραμείνουν ερείπια τα ερείπια. Δηλαδή, να παραμείνουν η κατάργηση του 8ωρου, η μερική απασχόληση, η δουλειά χωρίς ωράριο, χωρίς αξιοπρεπή μισθό. Απαιτεί από τους εργάτες να παραιτηθούν από τις απαιτήσεις για καλύτερο μισθό, για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, να παραιτηθούν ακόμα και από κάθε προσδοκία ότι μπορεί να επιστρέψουν ακόμα και στα προηγούμενα, προ κρίσης, επίπεδα.

Αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Πελοπόννησο και στη Μεσσηνία - που η ανεργία των νέων στην Πελοπόννησο ξεπερνάει το πανελλαδικό ποσοστό, φτάνει το 61,4%, ενώ η μακροχρόνια ανεργία είναι στο 68,6% - θα έρθει κύρια μέσα απ' τον τουρισμό. Στην ανάπτυξη του τουρισμού μπορούν να εναποθέσουν τις ελπίδες τους οι άνεργοι της περιοχής, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, τα μικρομάγαζα που έβαλαν λουκέτο, οι 400-500 λαϊκές οικογένειες που τους κόβει η ΔΕΗ το ρεύμα γιατί αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς; Για ποιο τουρισμό μιλάνε; Η Μεσσηνία με τη λειτουργία του μεγαθήριου «Costa Navarino» στην Πύλο έχει πάρει ήδη μία γεύση τι εννοούν ανάπτυξη στον κλάδο του τουρισμού. Τέτοιου είδους τουριστικά συγκροτήματα δεν απευθύνονται στη λαϊκή οικογένεια, που ούτε απέξω δεν μπορεί να περάσει. Απευθύνονται σε «υψηλή πελατεία», με «γερά πορτοφόλια», που ούτε τα είδαν ούτε πρόκειται να τα δουν τα μικρομάγαζα της περιοχής. Σ' αυτά τα μεγαθήρια οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας, όπως γενικότερα σ' όλη τη Μεσσηνία στον κλάδο του τουρισμού βασιλεύει η εποχιακή και ανασφάλιστη εργασία, τα χαμηλά μεροκάματα, ενώ οι μικρές μονάδες είναι στο χείλος της καταστροφής.

Ο λαός μας έχει πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσει και να απαντήσει: Ποιον τελικά ωφέλησε η ένταξη στην ΟΝΕ, το ευρώ; Ποιον θα ωφελήσει η πιθανή διάσπαση της ΕΕ σε ένωση Βορρά και Νότου; Ποιον θα ωφελήσει η έξοδος από την Ευρωζώνη, το ευρώ, με επιλογή των μονοπωλίων, αν όχι τα ίδια τα μονοπώλια;

Ποιος ωφελήθηκε από την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ; Σίγουρα όχι οι αγρότες της Μεσσηνίας που είναι κατά βάση αγροτικός νομός. Οι φτωχοί αγρότες του νομού πρόσφατα ολοκλήρωσαν τον πρώτο κύκλο των κινητοποιήσεών τους ενάντια στο ξεκλήρισμα που επιχειρούν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και της ΕΕ. Με τα μπλόκα που έστησαν σε διάφορα μέρη του νομού (Σουλινάρι, Πύλο, Γαργαλιάνους, Πεταλίδι) και τη συμμετοχή τους στο Πανελλαδικό Συντονιστικό των μπλόκων στη Νίκαια έδειξαν πως δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν άλλες υποχωρήσεις υπέρ της κερδοφορίας των εμπόρων και των βιομηχάνων.

Το ελαιόλαδο, βασικό αγροτικό προϊόν του νομού, χτυπήθηκε τα προηγούμενα χρόνια με τις ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, από την αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή. Η ελαιοκαλλιέργεια θεωρήθηκε από τα επιτελεία της ΕΕ σαν υπεύθυνη για την αποσάθρωση του εδάφους, με αποτέλεσμα φέτος η παραγωγή να φτάσει στα πιο χαμηλά της επίπεδα (37.000 τόνοι από 50.000 τόνους μέσο όρο), με χαμηλότατες τιμές που δεν βγάζουν ούτε το κόστος παραγωγής (μεταξύ 2,5 και 2,8 ευρώ).

Η πτώση της παραγωγής είναι αποτέλεσμα πρώτα απ' όλα της αντιαγροτικής ΚΑΠ της ΕΕ που υλοποίησαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Σ' αυτήν την πολιτική έρχεται να προστεθεί και το υψηλό κόστος και η επιβάρυνση που έχουν τα προϊόντα που προστατεύουν την παραγωγή από τις άσχημες κλιματολογικές συνθήκες.

Ετσι, ένα προϊόν που με άλλη οργάνωση της οικονομίας θα μπορούσε να καλύπτει τις ανάγκες όλου του λαού (και όχι μόνο όποιου έχει λεφτά να αγοράσει), να αποτελεί και ένα από τα βασικά είδη ανταλλαγών με το εξωτερικό, με τους παραγωγούς να απολαμβάνουν ένα ανώτερο επίπεδο ζωής μέσα από τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, σήμερα η παραγωγή συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια σαν φτηνή πρώτη ύλη για τους εμποροβιομήχανους ενώ ο μικρομεσαίος αγρότης ξεκληρίζεται. Τα φορολογικά μέτρα, η Υγεία, η Ασφάλιση, τα σχολεία που κλείνουν αποτελούν τη χαριστική βολή στους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους.

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε με ιδιαίτερη ανησυχία τις εξελίξεις στην Ουκρανία, τις επικίνδυνες πρώτα απ' όλα εξελίξεις για τον ουκρανικό λαό, που δοκιμάζεται από τους οξύτατους ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται στη χώρα του, ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τη Ρωσία.

Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους γεωπολιτικούς τους σχεδιασμούς παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στο εσωτερικό της Ουκρανίας στηρίζοντας ακόμη και ναζιστικά κόμματα. Τέτοιες αντιδραστικές δυνάμεις όπως και εκπρόσωποι τμημάτων της ουκρανικής αστικής τάξης συγκροτούν τη νέα ουκρανική κυβέρνηση, που σχηματίστηκε με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ. Σ' αυτήν την κυβέρνηση ενεργό ρόλο έχουν αναλάβει ένοπλες ναζιστικές οργανώσεις και κόμματα, απόγονοι συνεργατών των SS.

Στην περίπτωση της Ουκρανίας αναδεικνύεται αυτό που μόνο το ΚΚΕ υπογραμμίζει: Οτι ο ενεργειακός πλούτος μιας χώρας, η γεωστρατηγική της θέση, από «ευλογία», από δυνατότητα να στηρίξει μια φιλολαϊκή ανάπτυξη, όταν αυτά τα μέσα θα είναι πραγματικά στα χέρια του λαού και της εξουσίας του, μετατρέπεται σε κατάρα στον καπιταλισμό, όταν αυτά ανήκουν στους κεφαλαιοκράτες, όταν γίνονται το μήλον της Εριδος για τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Να γιατί δεν πανηγυρίζουμε στις εξαγγελίες της ελληνικής κυβέρνησης, όταν μιλάει για αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, για κοιτάσματα αξίας 150 δισ., για διέλευση αγωγών από την Ελλάδα. Διότι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όλα αυτά θα παραδοθούν σε ισχυρούς ομίλους, εγχώριους και ξένους. Ο λαός δεν «έχει λαμβάνειν», όπως δεν έλαβε και ο ουκρανικός λαός.

Και ταυτόχρονα η Ελλάδα θα εμπλακεί σε έναν κύκλο αντιθέσεων και ανταγωνισμών με απρόβλεπτες συνέπειες. Οι παραπάνω δυνατότητες μπορούν να λειτουργήσουν ευεργετικά υπέρ του λαού μόνο αν κοινωνικοποιηθούν στο πλαίσιο μιας άλλης διακυβέρνησης, της λαϊκής εξουσίας, που θα σχεδιάζει και θα αναπτύσσει αυτές τις δυνατότητες με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, θα συνάπτει σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλες χώρες.