Το Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικό Μουσείο, η μοναδική κιβωτός διάσωσης της Ιστορίας του ελληνικού θεάτρου δύο αιώνων, με αρχειακό υλικό από κείμενα και ντοκουμέντα παραστάσεων από το δραματολόγιο του παγκόσμιου θεάτρου, έχει αφεθεί από την επίσημη πολιτεία στην τύχη του που ταυτίζεται ήδη με το θάνατό του. Το απλήρωτο προσωπικό λιμοκτονεί, το άμισθο Διοικητικό Συμβούλιο κάθεται συνεχώς στο εδώλιο των δικαστηρίων για χρέη στο ΙΚΑ. Η έρευνα, εκπαίδευση, η δημοσιογραφία και το ευρύ κοινό έχουν στερηθεί τη μοναδική πηγή υλικού για επιστημονική, εκπαιδευτική και δημοσιογραφική έρευνα.

«Στα 76 χρόνια της ιστορίας του» -σημειώνουν οι εργαζόμενοι- «το ΚΜΕΕΘ είναι απαξιωμένο από την πολιτεία, απομονωμένο, υποβαθμισμένο, σχεδόν τιμωρημένο. Ισως γιατί στους πολιτικούς δεν προσέδιδε την επικοινωνιακή λάμψη που χρειάζονται για να το στηρίξουν. Το ημιυπόγειο του Πνευματικού Κέντρου είχε παραχωρηθεί προ 35ετίας περίπου ως "προσωρινή" λύση. Το ίδιο συνέβη και με την "προσωρινή" στέγαση της θεατρικής βιβλιοθήκης το 1990 στην οδό Καραμανλάκη 7 έναντι ενοικίου 3.500 ευρώ και με την υπόσχεση επιπλέον επιχορήγησης για να καλυφθεί το ποσόν αυτό. Φυσικά, "ουδέν μονιμότερο του προσωρινού". Αν, λοιπόν, το ΚΜΕΕΘ δεν τύχει της προσοχής, του ενδιαφέροντος και της αγάπης που του αρμόζουν, φροντίζοντας για την άμεση εξόφληση* των ληξιπρόθεσμων χρεών και τη σταθερή ετήσια επιχορήγησή του καθώς και τη μεταφορά του σε ένα ανθρώπινο, αξιοπρεπές χώρο, όπου θα στεγαστεί και ο εκθεματικός χώρος και η θεατρική βιβλιοθήκη, τότε δεν μπορούμε να συζητάμε για οριστική λύση. Ολα τα άλλα είναι ημίμετρα, τα οποία δεν εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του φορέα. Γιατί είναι ντροπή η χώρα που γέννησε το θέατρο να μην είναι σε θέση να διατηρήσει ζωντανή τη θεατρική του βαριά κληρονομιά, αφήνοντάς το να σαπίζει εγκαταλελειμμένο, απαξιωμένο, μην μπορώντας να αξιολογήσει τι είναι πολυτιμότερο στον καιρό της κρίσης. Μέχρι πότε μια τόσο σοβαρή ιστορία θα στηρίζεται στο φιλότιμο και την αυτοθυσία των εργαζομένων; Το Κέντρο Μελέτης και Ερευνας δεν ανήκει σε κανένα Υπουργό, διευθυντή ή υπάλληλο, ανήκει στον ελληνικό λαό, είναι κομμάτι της ιστορίας του».

Τρία χρόνια μετά και την τελευταία μαζική διαμαρτυρία για την απελπιστική κατάσταση του Κέντρου, το ΥΠΠΟ δεν έπραξε τίποτε προς ανακούφιση των προβλημάτων. Η σιωπή του υπουργείου είναι ύποπτη. Βολεύει πολύ ...να κλείσει το Θεατρικό Μουσείο και να το «σώσει» κάποιος ιδιώτης μεγαλοχορηγός, αν βεβαίως του εξασφαλίσουν οι πολιτικοί αρμόδιοι ότι θα έχει κέρδος. Ομως, το Θεατρικό Μουσείο δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνδεθεί με οικονομικό κέρδος. Ολα όσα αποτελούν την περιουσία του είναι «περιουσία» της γνώσης και της ιστορίας του θεάτρου, επομένως περιουσία του λαού, που - επ' ουδενί - δεν πρέπει να περάσει σε χέρια ιδιωτών. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι η πολιτική του ΥΠΠΟ ταυτίζεται με τη «λογική» του κεφαλαίου να γίνει ο πολιτισμός εμπόρευμα, με κέρδος γι' αυτό.

Η ΟΓΕ καλεί τα μέλη και τους φίλους της να παρακολουθήσουν τη θεατρική παράσταση «Ηλιος στην πέτρα», της Σοφίας Αδαμίδου, την Κυριακή 6 Απρίλη και ώρα 7 μ.μ. στο θέατρο «ΣΗΜΕΙΟ» (πρώην «ΑΠΛΟ») (Χαριλάου Τρικούπη 4, πίσω από το Πάντειο). Δηλώσεις συμμετοχής θα γίνονται μέχρι την Παρασκευή 28/3 στους Συλλόγους, στις Ομάδες και στα γραφεία της ΟΓΕ (Ιπποκράτους 120, τηλέφωνο 210.3629.460).

Στο πλαίσιο της πρόσκλησης για δημιουργία πρωτότυπου καλλιτεχνικού έργου, με τίτλο «Στους καιρούς των αποφάσεων και η Τέχνη πρέπει ν' αποφασίσει», η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών της ΚΟΑ του ΚΚΕ και η Επιτροπή Φεστιβάλ του ΚΣ της ΚΝΕ διοργανώνουν το 2ο Σεμινάριο, με θέμα «Ο χαρακτήρας της καπιταλιστικής κρίσης», με εισηγητή τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνο της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ. Το σεμινάριο θα γίνει σήμερα Σάββατο 22 Μάρτη, στις 6 μ.μ. (προσέλευση 5.30 μ.μ.) στην αίθουσα της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος (Κλεισθένους 15, 7ος όροφος, δίπλα στο Δημαρχείο της Αθήνας).

Ο βραβευμένος με «Grammy», για το έργο του, Danilo Perez, που θεωρείται ένας από τους συνθέτες εκείνους που έχουν επηρεάσει το χώρο της Jazz, έρχεται στο «Gazarte» (Βουτάδων 32-34, Γκάζι) για μία και μόνο παράσταση, στις 23 Μάρτη. Γεννήθηκε στον Παναμά το 1965, ενώ ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές και δραστηριότητες ομολογουμένως πολύ κοντά στη χρονολογία γέννησής του, όταν πάτησε την ηλικία των τριών! Τα δέκα του χρόνια τον βρήκαν να σπουδάζει κλασικό πιάνο στο «Εθνικό Ωδείο του Παναμά», ενώ το αμέσως επόμενο βήμα ήταν η ένταξή του στο ιστορικό Berklee College of Music, όπου δραστηριοποιήθηκε ενεργά στον τομέα της jazz σύνθεσης.