Την επομένη της ανακοίνωσης των ομαδικών απολύσεων στη «Χαλυβουργία», με την έγκριση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας, η πλειοψηφία της ΠΟΕΜ, μαζί με επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου επισκέφτηκαν τον υφυπουργό Περιβάλλοντος. Εκεί, απέξω απέξω, έθεσαν το θέμα των απολύσεων. Αλλος ήταν όμως ο λόγος της επίσκεψης. Ζήτησαν από τον υφυπουργό να επισπεύσει η κυβέρνηση τα μέτρα για τη μείωση του κόστους Ενέργειας των βιομηχάνων της μεταλλουργίας, με το επιχείρημα ότι έτσι θα γλιτώσουν από τις απολύσεις οι εργαζόμενοι του κλάδου. Σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε μετά τη συνάντηση, το προεδρείο της ΠΟΕΜ σημείωνε μεταξύ άλλων: «Γνωρίζουμε και γνωρίζουν πως χωρίς το σύνολο των μέτρων για τη στήριξη μείωσης του κόστους ενέργειας, είμαστε καταδικασμένοι ως χαλυβουργοί για τις εξαγωγές, εφόσον η εγχώρια ζήτηση έχει κατά 80% μειωθεί, εν αντιθέσει με τις αντίστοιχες βιομηχανίες χάλυβα (Ισπανίας - Ιταλίας - Πορτογαλίας κ.λπ.) που ήδη προ πολλού πάρθηκαν μέτρα στήριξης μείωσης του ενεργειακού κόστους από τις κυβερνήσεις τους και αυξήθηκαν κατά 50% και άνω οι εξαγωγές προϊόντων χάλυβα, ενώ στην Ελλάδα μειώθηκαν δραματικά και χάσαμε πολύτιμες θέσεις εργασίας στα χρόνια της κρίσης». Με άλλα λόγια, η ΠΟΕΜ ζητάει μέτρα που θα τονώσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων του κλάδου. Με το ίδιο όμως επιχείρημα, ο Μάνεσης εμφανίστηκε στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας και ζήτησε να του εγκρίνουν τις ομαδικές απολύσεις. Οπως εμφανίστηκε και στη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων στο Βόλο, για να τους εκβιάσει να αποδεχτούν μειώσεις 12% σε σχέση με την τελευταία επιχειρησιακή σύμβαση.

Το τσάκισμα των εργαζομένων πάει μαζί και δεν υποκαθιστά τα προνόμια που απολαμβάνουν οι εργοδότες. Για παράδειγμα, το αφορολόγητο πετρέλαιο και οι άλλες φοροαπαλλαγές στους ποντοπόρους εφοπλιστές δεν απαλλάσσουν τους ναυτεργάτες από την ανεργία των 15.000 συναδέλφων τους. Οπως και τα εκατομμύρια της επιδότησης προς τους εφοπλιστές για τις άγονες γραμμές δεν γλίτωσαν τους ναυτεργάτες από τις ατομικές συμβάσεις, ούτε βέβαια τους νησιώτες από τον αποκλεισμό ή τα εισιτήρια - φωτιά. Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες των χαλυβουργών δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Πριν από λίγες μέρες, εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία κατηγορούσαν κατασκευαστικές εταιρείες ότι στα λεγόμενα μεγάλα έργα (οδικοί άξονες) χρησιμοποιούν μπετόβεργες εισηγμένες από την Ιταλία και δεν προτιμούν τις εγχώριες! Γράφει η ΠΟΕΜ: «Την ώρα που οι χαλυβουργίες της χώρας επικαλούνται για την εργασιακή τους τακτική μεγάλη πτώση στις παραγγελίες, ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες αντί να στηρίζουν τον κλάδο εισάγουν μπετόβεργα από την Ιταλία (...) χωρίς πιστοποιητικά προδιαγραφών (...) Είναι απαράδεκτο και τουλάχιστον προκλητικό συγκεκριμένες κατασκευαστικές εταιρείες επιδοτούμενες από το ελληνικό δημόσιο, με στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους, ν' αγνοούν το νόμο και να οδηγούν με τις πράξεις τους παράλληλα στην ανεργία ακόμη περισσότερους χαλυβουργούς». Τα ίδια γράφει σε ανακοίνωσή της και η ΓΣΕΕ.

Προσέξτε τώρα: Η ΠΟΕΜ, που υποτίθεται πως είναι οργάνωση των εργαζομένων, αναγνωρίζει την υποχρέωση του κράτους να επιδοτεί με προνόμια, όπως η μείωση του κόστους Ενέργειας, τους καπιταλιστές στον κλάδο της χαλυβουργίας, λοιδορεί όμως τους κατασκευαστικούς ομίλους, δηλαδή μια άλλη μερίδα του κεφαλαίου, ότι «επιδοτούνται από το ελληνικό δημόσιο»! Βεβαίως, την επιδότηση της Ενέργειας θα την πληρώσει στη συνέχεια ο λαός αφού οι επιχειρήσεις Ενέργειας, είτε ηλεκτρικής, (ΔΕΗ) είτε φυσικού αερίου, δεν είναι διατεθειμένες να χάσουν για να ωφεληθούν οι χαλυβουργίες. Ακόμα πιο πέρα: Η ΠΟΕΜ υπερασπίζεται τα μέτρα που θα τονώσουν την ανταγωνιστικότητα των βιομηχάνων στον κλάδο του Μετάλλου, αλλά επιτίθεται στους κατασκευαστές που εισάγουν μπετόβεργες από την Ιταλία, για να ρίξουν το κόστος κατασκευής των έργων και να μεγαλώσουν το ποσοστό του κέρδους τους. Να βελτιώσουν δηλαδή την ανταγωνιστικότητά τους, όπως προσπαθεί να κάνει κάθε καπιταλιστής, στο πλαίσιο της «ελεύθερης» και «παγκοσμιοποιημένης» αγοράς. Κανέναν δεν πείθουν βέβαια η ΠΟΕΜ και η ΓΣΕΕ όταν επικαλούνται γι' αυτές τις καταγγελίες τις προδιαγραφές που δεν πληρούν οι ιταλικές μπετόβεργες. Βάζουν όμως τους εργαζόμενους στη λογική αφενός ότι η λύση των προβλημάτων τους θα προέλθει από τους καπιταλιστές και το κράτος τους, αφετέρου τους εμπλέκουν στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, στοιχίζοντάς τους κάτω από τη σημαία του κάθε καπιταλιστή, άρα διασπώντας τους και βάζοντάς τους στην ουσία να ανταγωνίζονται μεταξύ τους οι εργάτες για τη σωτηρία των αφεντικών.

Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα: Ποιον υπηρετούν αυτές οι πλειοψηφίες; Είναι φανερό ότι με τη στάση και τη γραμμή της, η ΠΟΕΜ υπερασπίζεται τα αφεντικά του κλάδου και την ανταγωνιστικότητά τους. Οχι μόνο απέναντι στο κράτος, αλλά και απέναντι στις άλλες μερίδες του κεφαλαίου. Σ' αυτόν το δρόμο θέλει να σύρει και τους μεταλλεργάτες, οδηγώντας τους από ήττα σε ήττα. Γι' αυτό είναι ώρα να τις πετάξουν από το σβέρκο τους...