Μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης αλλά και αποφασιστικότητας για τη συνέχιση εκείνου του τιτάνιου αγώνα του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, μέσα σε άλλες συνθήκες βέβαια αλλά πάντα με τους ίδιους σκοπούς, για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο μας, κατακτώντας την εργατική - λαϊκή εξουσία, η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, με τη συμμετοχή πολλών αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, φίλων και απογόνων, κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, τίμησαν στο Τσίβνουβ της Πολωνίας τους τραυματίες που νοσηλεύτηκαν στο μυστικό στρατιωτικό νοσοκομείο (με τον κωδικό 250). Μεταφέρθηκαν εκεί το 1949, λίγο πριν και λίγο μετά τη λήξη του Εμφύλιου στην Ελλάδα. Ηταν μια σεμνή αγωνιστική εκδήλωση τιμής στο Μνημείο που έχει στηθεί, μέσα στο χώρο του στρατιωτικού νοσοκομείου, για τους τραυματίες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, που νοσηλεύτηκαν αλλά δεν άντεξαν και υπέκυψαν στα βαριά τραύματά τους και θάφτηκαν εκεί, στο νοσοκομείο.

Συμμετείχαν -εκτός από το πλήθος όσων φτάσαμε από την Ελλάδα για πρώτη φορά- οι στρατιωτικές αρχές του στρατοπέδου, που λειτουργεί στον ίδιο χώρο σήμερα, οι τοπικές δημοτικές αρχές της πόλης Τσίβνουβ και, βέβαια, συμμετείχαν πολλοί Ελληνες, πρώην πολιτικοί πρόσφυγες, που έζησαν και συνεχίζουν σήμερα να ζουν στην Πολωνία. Ενώ στην εκδήλωση που ακολούθησε στην κεντρική πλατεία της πόλης αργότερα, συμμετείχαν και πολλοί κάτοικοι της πόλης, που γνώρισαν τους Ελληνες μαχητές του ΔΣΕ την περίοδο της νοσηλείας τους αλλά και ως φιλοξενούμενους στη χώρα τους.

Ιδιαίτερα, στις σχετικές εκδηλώσεις, οι συμμετέχοντες τίμησαν και πρόβαλαν τη μεγάλη αξία της διεθνιστικής - προλεταριακής αλληλεγγύης του πολωνικού λαού και του σοσιαλιστικού καθεστώτος, που εκφράστηκε έμπρακτα και με την ίδρυση και λειτουργία του στρατιωτικού νοσοκομείου από την πολωνική κυβέρνηση, για την αποκλειστική νοσηλεία και περίθαλψη των τραυματιών του ΔΣΕ. Ηταν μια σημαντική προσφορά στον ηρωικό αγώνα του ελληνικού λαού, όπως τονίστηκε, και για την οποία οι εκπρόσωποι της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, στις ομιλίες τους, εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πολωνικό λαό και το πρώην σοσιαλιστικό καθεστώς του.

Στην εκδήλωση που έγινε στο χώρο του νοσοκομείου, η συγκίνηση έφτασε στο κατακόρυφο τη στιγμή που χαιρέτισε ο 85χρονος, σήμερα, μαχητής του ΔΣΕ Δημήτρης Ελευθεριάδης από την Αριδαία Εδεσσας, ένας από τους πρώτους που έφτασαν, στις 25 Ιούλη 1949, με την πρώτη ομάδα των 750 τραυματιών και νοσηλεύτηκε με τραύμα στο πόδι του στο στρατιωτικό νοσοκομείο «250» της ΛΔ Πολωνίας. «Δε θα ξεχάσω ποτέ, όσο ζω, το σύνθημα που είδαμε γραμμένο μόλις φτάσαμε, οι τραυματίες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, στο λιμάνι της Λ.Δ. Πολωνίας, όπου έγραφε: "Καλωσορίζουμε τους ήρωες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας"»! Ανάλογη ήταν η συγκίνηση και στην πόλη Τσίβνουβ, με τη συμμετοχή των τοπικών αρχών με επικεφαλής το Δήμαρχο της πόλης, όταν διαβάστηκε μήνυμα του γιατρού Βλάντισλαβ Μπαρτσικόβσκι, Διευθυντή του νοσοκομείου «250», στον οποίο η πολωνική σοσιαλιστική κυβέρνηση ανέθεσε την οργάνωση και την ευθύνη της λειτουργίας. Ο Μπαρτσικόβσκι (υπέργηρος, πλέον, που δεν μπορούσε να παραβρεθεί για λόγους υγείας) έχει γράψει και σχετικό βιβλίο για το «Ελληνικό νοσοκομείο στο νησί Βόλιν» (έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από την Αθανασία Τζόκα).

Στα πλαίσια της εκδήλωσης τιμήθηκαν η μεγάλη αξία της διεθνιστικής - προλεταριακής αλληλεγγύης του πολωνικού λαού και του σοσιαλιστικού καθεστώτος, που εκφράστηκε έμπρακτα και με την ίδρυση και λειτουργία του στρατιωτικού νοσοκομείου από την πολωνική κυβέρνηση για τη νοσηλεία και περίθαλψη, αποκλειστικά, των τραυματιών του ΔΣΕ. Μοναδική προσφορά στον ηρωικό αγώνα του ελληνικού λαού, όπως τονίστηκε από τον εκπρόσωπο της Διοίκησης της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ που χαιρέτησε και για την οποία οι εκπρόσωποι της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ -τόσο στην εκδήλωση στο στρατόπεδο του νοσοκομείου «250» όσο και στο μνημείο στο Τσίβνουβ- απηύθυναν ένα «μεγάλο Ευχαριστώ» στον πολωνικό λαό και στο, πρώην, σοσιαλιστικό καθεστώς για όσα προσέφερε στους μαχητές του ΔΣΕ και τους Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες που φιλοξενήθηκαν στη χώρα.

Η εκδήλωση έκλεισε με την κατάθεση στεφάνων από τις στρατιωτικές και πολιτικές αρχές και την αντιπροσωπεία της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, ενώ οι συμμετέχοντες τραγούδησαν το «Επέσατε θύματα αδέρφια εσείς...»

«ΚΩΔΙΚΟΣ 250, ΠΟΛΩΝΙΑ». Ηταν το σύνθημα για το μυστικό στρατιωτικό νοσοκομείο που ιδρύθηκε, με απόρρητη διαταγή της κυβέρνησης της ΛΔ Πολωνίας, για την περίθαλψη των μαχητών και μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), στα πλαίσια της διεθνιστικής - προλεταριακής αλληλεγγύης προς το δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό από την Αγγλοαμερικάνικη επέμβαση στην Ελλάδα και τον τρίχρονο Εμφύλιο. Το, δυναμικότητας πάνω από 1.000 κρεβατιών, «νοσοκομείο εκστρατείας», όπου θα νοσηλευόταν αποκλειστικά τραυματίες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ που αναμένονταν να φτάσουν μέσω της Αλβανίας στην Πολωνία, κατασκευάστηκε, διαμορφώθηκε, οργανώθηκε και στελεχώθηκε με προσωπικό μέσα σε τρεις, μόλις, μήνες (Μάης - Ιούλης 1949) στο Τσίβνουβ της ΛΔ Πολωνίας -σε μια εγκαταλειμμένη στρατιωτική βάση των Γερμανών ναζί, που την εγκατέλειψαν με την προέλαση του Κόκκινου Στρατού προς το Βερολίνο.

Οπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Πολωνός γιατρός - λοχαγός δρ. Βλαντυσλάβ Μπαρτσικόβσκι, γενικός Αρχίατρος του νοσοκομείου «250», η πρώτη αποστολή τραυματιών μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ αναχώρησε από την Αλβανία στις 13 Ιουλίου του 1949 με το πολωνικό καράβι «Κόστσιουσεκ», όπου χώρεσαν 750 τραυματίες, για να φτάσουν, μετά από διαδρομή 12 ημερών, στις 25 Ιούλη στο λιμάνι Σβινάουγστσιε της Πολωνίας. Από κει μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρα στο μυστικό νοσοκομείο εκστρατείας «250», που είχε προετοιμαστεί για την υποδοχή τους. Η δεύτερη αποστολή -μεταφορά 209 ασθενών- έφτασε στο Τζίβνουβ το Σεπτέμβρη του 1949. Πρωτύτερα έφτασαν 29 πολίτες με ακρωτηριασμένα άκρα. Στις 8/10/1949 έφτασαν πάνω από 150 αντάρτες από, περίπου, 2,5 χιλιάδες που έφτασαν στο Σβινάουγστσιε με το καράβι «Κόστσιουσεκ». Το καράβι απέπλευσε από την Αλβανία το βράδυ της 27ης προς 28ης Σεπτεμβρίου 1949 και μετά από 11 μέρες έφτασε στα πολωνικά παράλια. Η τρίτη μεταφορά (αποστολή) τραυματιών έφτασε στο Γκντάνσκ στις 26 Οκτωβρίου, πιθανόν με το ρουμανικό καράβι «Τρανσιλβάνια», το οποίο μετέφερε από την Αλβανία περίπου 2-3 χιλιάδες ανθρώπους. Η τελευταία αποστολή, το Δεκέμβρη του 1949, ήταν μικρή λόγω πληρότητας του νοσοκομείου «250», έφτασαν εδώ μόνο 50 τραυματίες. Ενώ αργότερα, στις αρχές του '50, έφτασαν από άλλες σοσιαλιστικές χώρες και άλλοι τραυματίες μαχητές του ΔΣΕ. Σύνολο πέρασαν περί τους 2.000 τραυματίες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας από το νοσοκομείο «250», όπου δέχτηκαν τη φροντίδα των υγειονομικών αρχών της ΛΔ Πολωνίας.

Οι αγωνιστές της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, οι φίλοι και απόγονοι της ΕΑΜικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, φτάνοντας στην Πολωνία, στην πανέμορφη πόλη της Κρακοβίας, όπως περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα της εκδρομής - προσκύνημα, επισκέφτηκαν το στρατόπεδο του Αουσβιτς, αποτίοντας φόρο τιμής στους αγωνιστές και τους πολίτες που βασανίστηκαν και θανατώθηκαν με το πιο φρικτό τρόπου από τα ναζιστικά τέρατα.

Ως γνωστόν, το στρατόπεδο του Αουσβιτς από τη ναζιστική κατοχή το απελευθέρωσε ο Κόκκινος Στρατός, στην επιχείρησης της Πολωνίας, προελαύνοντας προς το Βερολίνο, δίνοντας πάνω από 600 χιλιάδες θύματα Σοβιετικούς στρατιώτες. Κι όμως, μετά τις γνωστές ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, διαστρεβλώνοντας πλήρως τα ιστορικά γεγονότα και την ιστορία του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών, που εγκαταστάθηκαν μετά την αντεπανάσταση, το θεωρούν... κατοχή από τη Σοβιετική Ενωση!!

Οσον αφορά το στρατόπεδο του Αουσβιτς, αποτελούνταν από 3 στρατόπεδα συγκέντρωσης (Αουσβιτς Ι, Αουσβιτς ΙΙ - Μπιρκενάου και Αουσβιτς ΙΙΙ - Μόνοβιτς, που ήταν στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στο εργοστάσιο της «BUNA - WERKE IG FARBEN»). Εδώ εξοντώθηκαν, με φρικτό τρόπο, πάνω από 3.000.000 κρατούμενοι -τα 2,5 εκατομμύρια εξοντώθηκαν με αέρια και 500 χιλιάδες πέθαναν από πείνα και διάφορες ασθένειες. Τα ίδια τα «ευρήματα» που εκτίθενται μέσα στο Μουσείο Μνήμης του στρατοπέδου προκαλούν την οργή και τον αποτροπιασμό και καταδεικνύουν τα, ασύλληπτα για τον ανθρώπινο νου, εγκλήματα των ναζί, που πρέπει να φρονηματίζουν τις νεώτερες γενιές, ώστε, ποτέ πια, να μην επιτρέψουν στο φασιστικό - ναζιστικό τέρας, που είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού, να επανακάμψει στο ιστορικό προσκήνιο.

Οι Ελληνες αγωνιστές, με τις κόκκινες σημαίες και το λάβαρο της Αντίστασης της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, επισκέφτηκαν τους θαλάμους κράτησης, στους θαλάμους αερίων και βασανιστηρίων και τους φούρνους που είχαν κατασκευάσει οι ναζί. Και, φυσικά, το Μουσείο Μνήμης του στρατοπέδου, όπου παρουσιάζεται το αποκρουστικό - απάνθρωπο εγκληματικό πρόσωπο του ναζισμού - φασισμού. Ηταν μια επίσκεψη - προσκύνημα στη μνήμη όλων των θυμάτων του ναζισμού, επαναλήφθηκε από την ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ για τους αγωνιστές και φίλους της που δεν είχαν την προηγούμενη φορά την ευκαιρία ή τη δυνατότητα να συμμετέχουν. Ολοι μαζί οι συμμετέχοντες βροντοφώναξαν: «Ποτέ πια φασισμός!», δίνοντας υπόσχεση πως θα αγωνιστούν ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που γεννά το φασιστικό τέρας, που είναι η ακραία μορφή του καπιταλιστικού συστήματος.