Στο Τσίβνουβ, στο πρώην μυστικό στρατιωτικό νοσοκομείο (με τον κωδικό 250) που ίδρυσε το 1949 η ΛΔ Πολωνίας αποκλειστικά για τη νοσηλεία και περίθαλψη των βαριά τραυματιών του ΔΣΕ
Συμμετείχαν -εκτός από το πλήθος όσων φτάσαμε από την Ελλάδα για πρώτη φορά- οι στρατιωτικές αρχές του στρατοπέδου, που λειτουργεί στον ίδιο χώρο σήμερα, οι τοπικές δημοτικές αρχές της πόλης Τσίβνουβ και, βέβαια, συμμετείχαν πολλοί Ελληνες, πρώην πολιτικοί πρόσφυγες, που έζησαν και συνεχίζουν σήμερα να ζουν στην Πολωνία. Ενώ στην εκδήλωση που ακολούθησε στην κεντρική πλατεία της πόλης αργότερα, συμμετείχαν και πολλοί κάτοικοι της πόλης, που γνώρισαν τους Ελληνες μαχητές του ΔΣΕ την περίοδο της νοσηλείας τους αλλά και ως φιλοξενούμενους στη χώρα τους.
Στην εκδήλωση που έγινε στο χώρο του νοσοκομείου, η συγκίνηση έφτασε στο κατακόρυφο τη στιγμή που χαιρέτισε ο 85χρονος, σήμερα, μαχητής του ΔΣΕ Δημήτρης Ελευθεριάδης από την Αριδαία Εδεσσας, ένας από τους πρώτους που έφτασαν, στις 25 Ιούλη 1949, με την πρώτη ομάδα των 750 τραυματιών και νοσηλεύτηκε με τραύμα στο πόδι του στο στρατιωτικό νοσοκομείο «250» της ΛΔ Πολωνίας. «Δε θα ξεχάσω ποτέ, όσο ζω, το σύνθημα που είδαμε γραμμένο μόλις φτάσαμε, οι τραυματίες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, στο λιμάνι της Λ.Δ. Πολωνίας, όπου έγραφε: "Καλωσορίζουμε τους ήρωες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας"»! Ανάλογη ήταν η συγκίνηση και στην πόλη Τσίβνουβ, με τη συμμετοχή των τοπικών αρχών με επικεφαλής το Δήμαρχο της πόλης, όταν διαβάστηκε μήνυμα του γιατρού Βλάντισλαβ Μπαρτσικόβσκι, Διευθυντή του νοσοκομείου «250», στον οποίο η πολωνική σοσιαλιστική κυβέρνηση ανέθεσε την οργάνωση και την ευθύνη της λειτουργίας. Ο Μπαρτσικόβσκι (υπέργηρος, πλέον, που δεν μπορούσε να παραβρεθεί για λόγους υγείας) έχει γράψει και σχετικό βιβλίο για το «Ελληνικό νοσοκομείο στο νησί Βόλιν» (έχει μεταφραστεί στα ελληνικά από την Αθανασία Τζόκα).
Η εκδήλωση έκλεισε με την κατάθεση στεφάνων από τις στρατιωτικές και πολιτικές αρχές και την αντιπροσωπεία της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, ενώ οι συμμετέχοντες τραγούδησαν το «Επέσατε θύματα αδέρφια εσείς...»
Το μυστικό στρατιωτικό νοσοκομείο που «έφτιαξε» η ΛΔ Πολωνίας το 1949 για τη νοσηλεία των τραυματιών μαχητών του ΔΣΕ
Οπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Πολωνός γιατρός - λοχαγός δρ. Βλαντυσλάβ Μπαρτσικόβσκι, γενικός Αρχίατρος του νοσοκομείου «250», η πρώτη αποστολή τραυματιών μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ αναχώρησε από την Αλβανία στις 13 Ιουλίου του 1949 με το πολωνικό καράβι «Κόστσιουσεκ», όπου χώρεσαν 750 τραυματίες, για να φτάσουν, μετά από διαδρομή 12 ημερών, στις 25 Ιούλη στο λιμάνι Σβινάουγστσιε της Πολωνίας. Από κει μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρα στο μυστικό νοσοκομείο εκστρατείας «250», που είχε προετοιμαστεί για την υποδοχή τους. Η δεύτερη αποστολή -μεταφορά 209 ασθενών- έφτασε στο Τζίβνουβ το Σεπτέμβρη του 1949. Πρωτύτερα έφτασαν 29 πολίτες με ακρωτηριασμένα άκρα. Στις 8/10/1949 έφτασαν πάνω από 150 αντάρτες από, περίπου, 2,5 χιλιάδες που έφτασαν στο Σβινάουγστσιε με το καράβι «Κόστσιουσεκ». Το καράβι απέπλευσε από την Αλβανία το βράδυ της 27ης προς 28ης Σεπτεμβρίου 1949 και μετά από 11 μέρες έφτασε στα πολωνικά παράλια. Η τρίτη μεταφορά (αποστολή) τραυματιών έφτασε στο Γκντάνσκ στις 26 Οκτωβρίου, πιθανόν με το ρουμανικό καράβι «Τρανσιλβάνια», το οποίο μετέφερε από την Αλβανία περίπου 2-3 χιλιάδες ανθρώπους. Η τελευταία αποστολή, το Δεκέμβρη του 1949, ήταν μικρή λόγω πληρότητας του νοσοκομείου «250», έφτασαν εδώ μόνο 50 τραυματίες. Ενώ αργότερα, στις αρχές του '50, έφτασαν από άλλες σοσιαλιστικές χώρες και άλλοι τραυματίες μαχητές του ΔΣΕ. Σύνολο πέρασαν περί τους 2.000 τραυματίες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας από το νοσοκομείο «250», όπου δέχτηκαν τη φροντίδα των υγειονομικών αρχών της ΛΔ Πολωνίας.
Ως γνωστόν, το στρατόπεδο του Αουσβιτς από τη ναζιστική κατοχή το απελευθέρωσε ο Κόκκινος Στρατός, στην επιχείρησης της Πολωνίας, προελαύνοντας προς το Βερολίνο, δίνοντας πάνω από 600 χιλιάδες θύματα Σοβιετικούς στρατιώτες. Κι όμως, μετά τις γνωστές ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, διαστρεβλώνοντας πλήρως τα ιστορικά γεγονότα και την ιστορία του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών, που εγκαταστάθηκαν μετά την αντεπανάσταση, το θεωρούν... κατοχή από τη Σοβιετική Ενωση!!
Οσον αφορά το στρατόπεδο του Αουσβιτς, αποτελούνταν από 3 στρατόπεδα συγκέντρωσης (Αουσβιτς Ι, Αουσβιτς ΙΙ - Μπιρκενάου και Αουσβιτς ΙΙΙ - Μόνοβιτς, που ήταν στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στο εργοστάσιο της «BUNA - WERKE IG FARBEN»). Εδώ εξοντώθηκαν, με φρικτό τρόπο, πάνω από 3.000.000 κρατούμενοι -τα 2,5 εκατομμύρια εξοντώθηκαν με αέρια και 500 χιλιάδες πέθαναν από πείνα και διάφορες ασθένειες. Τα ίδια τα «ευρήματα» που εκτίθενται μέσα στο Μουσείο Μνήμης του στρατοπέδου προκαλούν την οργή και τον αποτροπιασμό και καταδεικνύουν τα, ασύλληπτα για τον ανθρώπινο νου, εγκλήματα των ναζί, που πρέπει να φρονηματίζουν τις νεώτερες γενιές, ώστε, ποτέ πια, να μην επιτρέψουν στο φασιστικό - ναζιστικό τέρας, που είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού, να επανακάμψει στο ιστορικό προσκήνιο.