«Συμπληρώνονται φέτος εξήντα εννιά χρόνια από το ιμπεριαλιστικό έγκλημα των ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Η επιθετικότητα και βαρβαρότητα του καπιταλισμού είτε εκφράζεται με τη ρίψη ατομικών βομβών σε περίοδο πολέμου, είτε, σε περίοδο ιμπεριαλιστικής ειρήνης, συμβαδίζει με την αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική των αστικών τάξεων για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Σήμερα, οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου για την κατανομή των ζημιών της κρίσης, αλλά και των κερδών. Μεγαλώνει η όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Αυτήν την ώρα πρέπει να δυναμώσει ακόμα περισσότερο η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, που δοκιμάζεται ξανά από τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ. Να μπει τέρμα στην αιματοχυσία, να σταματήσει η κατοχή, ο εποικισμός, για να υπάρξει ένα βιώσιμο, ανεξάρτητο, πραγματικό παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, ισότιμο κράτος, αναγνωρισμένο μέλος του ΟΗΕ.

Αλυτο παραμένει και το ζήτημα της κατοχής από την Τουρκία εδαφών της Κύπρου εξαιτίας της τουρκικής αδιαλλαξίας και επιθετικότητας. Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ δεν βοήθησε στην επίλυση του Κυπριακού, ενώ η όλο και μεγαλύτερη συμπόρευση με τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών στην περιοχή δημιουργεί νέες επικίνδυνες καταστάσεις. Το Κυπριακό ήταν και παραμένει διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στον κυπριακό λαό, στηρίζοντας τη θέση για Κύπρο ανεξάρτητη, χωρίς ξένα στρατεύματα, βάσεις και εγγυήτριες δυνάμεις, Κύπρο κυρίαρχη με ενιαία διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια, διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία.

Ολες αυτές οι εξελίξεις είναι δεμένες με τα υπαρκτά ανοιχτά ζητήματα αντιθέσεων με την Τουρκία και την Αλβανία, με τη FYROM, αλλά και την Αίγυπτο και τη Λιβύη, στο πλαίσιο των γενικότερων αντιθέσεων, ιδιαίτερα για την ΑΟΖ και την Ενέργεια και εγκυμονούν ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο εμπλοκής της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, δεν μπορεί να δώσει λύση στα βασικά λαϊκά προβλήματα, ούτε να εξασφαλίσει ειρήνη για τους λαούς. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι θα υπάρχουν όσο η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια των καπιταλιστών.

Η πάλη για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, η αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, η πάλη για την υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, για απεμπλοκή από ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, με τους λαούς κυρίαρχους και τη δική τους εξουσία».