Κεντρικός ομιλητής, τη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ, ήταν ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στο ξεκίνημα της ομιλίας του, χαιρέτισε τις εκδηλώσεις του 40ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» κάνοντας αναφορά στις Θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ για το 11ο Συνέδριό της: «Οι Θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ αφορούν το μέλλον της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, το μέλλον του κινήματος. Είναι λοιπόν υπόθεση όλων, ανεξαρτήτως ηλικίας, η μελέτη των Θέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ, η προσπάθεια διάδοσής τους στην εργατική τάξη και τη νεολαία».

Αναφερόμενος στις πολιτικές εξελίξεις σημείωσε ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση «διαγκωνίζονται και προβάλλουν ως διέξοδο για το λαό ορισμένα "ψίχουλα" που θα φέρει η ανάκαμψη, ανταγωνίζονται για το μείγμα στήριξης της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. "Ψίχουλα" που ακόμα και αν υλοποιηθούν όπως διακηρύσσονται θα εξανεμιστούν πολύ γρήγορα στο πλαίσιο της συνολικότερης αντιλαϊκής στρατηγικής του κεφαλαίου που εφαρμόζεται.

ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιούν τις μεγάλες επιπτώσεις που βιώνουν οι εργαζόμενοι σήμερα από το φόρτωμα στις πλάτες τους των βαρών της καπιταλιστικής κρίσης, αξιοποιούν τη μεγάλη ανεργία, τους τσακισμένους μισθούς, τις διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, τη φοροληστεία σε μισθωτούς, φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, τα τσακισμένα εργατικά - λαϊκά εισοδήματα. Τα αξιοποιούν όλα αυτά για να "εκπαιδεύσουν" τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, σε μια ζωή χωρίς δικαιώματα, με υποτιμημένες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, με αυξημένο κόστος για πραγματικές παροχές Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας. Οπου ευτυχισμένος θα είναι αυτός που δουλεύει για 200 ευρώ, που θα κουκουλώνει την ανεργία του μέσα από διάφορα προγράμματα μερικής απασχόλησης, όπως γίνεται σε άλλα κράτη της ΕΕ, όπως η Γερμανία».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνισε: «Δεν μπορεί να γίνεται σήμερα καμιά συζήτηση χωρίς να έχει το βλέμμα στραμμένο στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, με πιο χαρακτηριστικές εκφράσεις τους τις στρατιωτικές συγκρούσεις στην Ανατολική Ουκρανία και στην περιοχή της Μ. Ανατολής και της Αφρικής, από τη Λιβύη μέχρι τη Συρία και από το Ιράκ μέχρι το Αφγανιστάν. Εκατό χρόνια από την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και 75 χρόνια από την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου ο κίνδυνος μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης είναι πάλι παρών. Πίσω από τους εθνικισμούς, τους θρησκευτικούς διαχωρισμούς, τις εκκλήσεις για υπεράσπιση δημοκρατικών δικαιωμάτων κ.ά. βρίσκεται στην πραγματικότητα ο σκληρός ανταγωνισμός ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα για τον έλεγχο εδαφών με στρατηγική σημασία, αγορών και ιδιαίτερα των πηγών Ενέργειας, των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων.

Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ με τη σχεδιαζόμενη επέκταση προς ανατολάς στο έδαφος της Ευρώπης, η διακήρυξη αντιΝΑΤΟικού αμυντικού δόγματος από την πλευρά της Ρωσίας δίνουν τον τόνο των εξελίξεων. Ο ελληνικός λαός, όπως και κανένας λαός, δεν πρέπει να μπει κάτω από την ξένη σημαία των στόχων του ελληνικού κεφαλαίου. Χρειάζεται σήμερα να εκφραστεί η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτόν, ετοιμότητα και επαγρύπνηση για όξυνση των αντιθέσεων και πιο επικίνδυνες εξελίξεις στο μέλλον».

Τέλος, κάλεσε μεταξύ άλλων: «Ο λαός πρέπει να ορθώσει το μπόι του, να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις. Και όταν το λέμε αυτό εννοούμε πρώτα απ' όλα τη συσπείρωση στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, την πάλη σε σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, την προσπάθεια συγκρότησης μιας μεγάλης Λαϊκής Συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι μόνο στο πλαίσιο της πάλης σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, με προοπτική την πάλη για την εξουσία, το γκρέμισμα των καπιταλιστών, μπορεί και σήμερα να εμποδίζονται μέτρα, να επιτυγχάνονται ορισμένες έστω προσωρινές νίκες, που όμως θα βάζουν το λιθαράκι για τα επόμενα βήματα. Σε αυτήν την κατεύθυνση δουλεύουν ακούραστα οι κομμουνιστές παντού, για όλα τα λαϊκά προβλήματα, φωτίζοντάς τα όμως από τη σκοπιά της πραγματικής λαϊκής προοπτικής, αυτής της εργατικής - λαϊκής εξουσίας».