Παλεύοντας μέσα σε δύσκολες συνθήκες και έχοντας στο πλευρό του την Ομοσπονδία Οικοδόμων και το Συνδικάτο της Αθήνας, το Σωματείο Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων στις εταιρείες κατασκευής του Αττικό Μετρό πέτυχε σημαντικές αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα, υπογράφοντας σύμβαση με την κοινοπραξία των εργοδοτών («G&P Αβαξ», «Ghella SpA», «Alstom Transport SA»).

Μαζί με τα επιδόματα και τα «θεσμικά», οι αυξήσεις αυτές δίνουν μια ανάσα στους 300 και πλέον εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων που απασχολούνται στα έργα επέκτασης του Μετρό στην Αθήνα. Η σύμβαση ισχύει αναδρομικά από 1/7/2014 και είναι διάρκειας ενός έτους. Σε ό,τι αφορά το οικονομικό σκέλος, προβλέπει τα εξής:

• Για όσους εργαζόμενους έχουν προσληφθεί με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) και αμείβονται με ημερομίσθιο, η αύξηση είναι 8 ευρώ για όλους. Αυτό σημαίνει αυξήσεις από 22% έως 35%, ανάλογα με το ύψος του μεροκάματου, που κυμαίνεται από 22,83 ευρώ (άγαμος εργατοτεχνίτης, κάτω των 25 ετών, χωρίς προϋπηρεσία), έως 36,65 ευρώ (έγγαμος, άνω των 25 ετών, με έξι τριετίες). Η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση αφορά αναλογικά στα μικρότερα μεροκάματα. Η κατηγορία αυτή των εργαζομένων περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο οικοδόμους.
• Για όσους αμείβονται με την ΕΓΣΣΕ, αλλά με μισθό (από 511 ευρώ ο κατώτερος, για άγαμο υπάλληλο, κάτω των 25 ετών, χωρίς προϋπηρεσία, μέχρι 820 ο μεγαλύτερος, για έγγαμο, άνω των 25 ετών και με τρεις τριετίες), η αύξηση είναι 20% για όλους. Στην κατηγορία αυτή υπάγονται κυρίως διοικητικοί και άλλοι υπάλληλοι των εταιρειών της κοινοπραξίας.
• Για όσους αμείβονται με βάση κλαδικές συμβάσεις που έχουν υποστεί μειώσεις (μηχανικοί, παλιοί εργαζόμενοι, κ.ά.) η αύξηση είναι 3% για όλους, επί του κατώτατου προβλεπόμενου μισθού.
• Μηδενικές είναι οι αυξήσεις για τους υπαλλήλους της κοινοπραξίας, κυρίως διευθυντικά στελέχη, που αμείβονται με κλαδικές συμβάσεις, οι οποίες δεν έχουν υποστεί μειώσεις.

Επίσης:

• Η σύμβαση προβλέπει 10% επίδομα σήραγγας, ενώ κατοχυρώνει παροχές, όπως δύο φόρμες το χρόνο, γάλα, ιματισμό κ.ά.
• Εξίσου σημαντικός είναι ο όρος να καταβάλλει η εργοδοσία βοήθημα αγοράς σχολικών ειδών για τα παιδιά των εργαζομένων. Το βοήθημα αυτό, που καταβάλλεται ήδη, ορίστηκε στα 300 ευρώ για όσους αμείβονται με την ΕΓΣΣΕ και σε 150 ευρώ για όσους αμείβονται με κλαδικές συμβάσεις (εξαιρείται και εδώ η τελευταία κατηγορία).

Σχολιάζοντας το περιεχόμενο της σύμβασης και τον τρόπο με τον οποίο οι εργαζόμενοι πέτυχαν την υπογραφή της, ο Σταύρος Λίτσας, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, σημείωσε στον «Ριζοσπάστη»: «Πρόκειται για σημαντική κατάκτηση, που φέρει τη σφραγίδα των ίδιων των εργαζομένων στα έργα επέκτασης του Μετρό. Με τη βοήθεια της Ομοσπονδίας και του Συνδικάτου Οικοδόμων, συγκροτήθηκε σωματείο στο χώρο και πρωτοστάτησε στη μάχη της Σύμβασης.

Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν τον περασμένο Μάη και για την υπογραφή της οργανώθηκαν σημαντικοί αγώνες στα εργοτάξια. Το σωματείο κήρυξε αλλεπάλληλες στάσεις εργασίας, τις οποίες αποφάσιζε και οργάνωνε μαζί με τους εργαζόμενους. Γι' αυτό η συμμετοχή ήταν καθολική, σε όλες τις βάρδιες. Μέχρι και ο μετροπόντικας σταματούσε στη διάρκεια των κινητοποιήσεων, πράγμα που δεν είναι εύκολο να γίνει και για τεχνικούς λόγους.

Η βοήθεια της Ομοσπονδίας και του Συνδικάτου Οικοδόμων ήταν καθοριστική. Οι οικοδόμοι που πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση και στη δράση του σωματείου στο Μετρό, ήταν εργάτες στους οποίους με πολλούς τρόπους σταθήκαμε δίπλα τους όλο το προηγούμενο διάστημα που ήταν άνεργοι. Αυτό βοήθησε ώστε με καλύτερους όρους να επιστρέψουν στο μεροκάματο, με ψηλά το κεφάλι.

Μπορεί ο φόβος και η μοιρολατρία να είναι ανασταλτικοί παράγοντες στην οργάνωση των αγώνων, αλλά στην περίπτωση των εργαζομένων στα έργα του Μετρό μέτρησε η προηγούμενη εμπειρία από τον κλάδο των οικοδόμων για το πώς αποσπώνται κατακτήσεις.

Επιβεβαιώνεται ότι εκεί που υπάρχει μια αποφασισμένη πρωτοπορία, εκεί που η λειτουργία και η δράση του συνδικάτου αγκαλιάζει όλους τους εργαζόμενους και παίρνει υπόψη τις δικές τους ανάγκες, εκεί όπου οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν μοιρολατρικά λύσεις από τα πάνω, αλλά διεκδικούν με τις δικές τους δυνάμεις, η εργατική τάξη μπορεί να εμποδίζει τα χειρότερα, ακόμα και να αποσπά κατακτήσεις, που της προσφέρουν μια κάποια ανακούφιση».