Συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τη Χρυσή Αυγή
MotionTeam |
Σε πρωτοβουλίες ενάντια στο φασισμό καλεί γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Καλεί να κρατηθεί αύριο ενός λεπτού σιγή μέσα στα σχολεία«στη μνήμη όλων αυτών που χάθηκαν από το ναζιστικό - φασιστικό τέρας», να ανοίξει η συζήτηση και να διοργανωθούν δράσεις ενάντια στο φασισμό.
Μεταξύ άλλων, σημειώνει: «Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να πάρουν θέση, να τολμήσουν, να μιλήσουν καθαρά και ξάστερα μέσα στην τάξη για το φασισμό, τα εγκλήματα που έχει διαπράξει σε βάρος της ανθρωπότητας και για τις αιτίες που τον γεννούν», τονίζει η ΑΣΓΜΕ, καλώντας να οργανωθούν δράσεις ενάντια στο φασισμό, συναυλίες, εκθέσεις βιβλίου, ιστορικοί περίπατοι, κ.ά., τιμώντας και καλώντας τους αντιστασιακούς της ΕΠΟΝ, του ΕΠΑΜ και ΕΛΑΣ στα σχολεία να μιλήσουν στα παιδιά».
(Από παραδρομή, στο χτεσινό πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» αναγγελλόταν ότι οι κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ ενάντια στο φασισμό θα γίνουν σήμερα Τετάρτη, αντί για αύριο Πέμπτη, που είναι το σωστό).
Σειρά αγωνιστικών παρεμβάσεων για τους 600 άνεργους της αλυσίδας Σούπερ Μάρκετ «Λάρισα», που έκλεισε, οργανώνουν από κοινού η Σωματειακή Επιτροπή των εργαζομένων και ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Ν. Λάρισας. Η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, που έγινε στο Εργατικό Κέντρο, κατέληξε στο παρακάτω πρόγραμμα:
Σήμερα, Τετάρτη 17/9, στις 11 το πρωί, παράσταση στο υποκατάστημα της ΔΕΗ στην Καρδίτσης, όπου οι άνεργοι της επιχείρησης, που είναι για 15 μήνες απλήρωτοι, θα καταθέσουν φωτοτυπίες των λογαριασμών της ΔΕΗ με αίτημα να μην κοπεί κανενός το ρεύμα.
Αύριο Πέμπτη 18/9, στις 7 μ.μ., παρουσία των ανέργων στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Λάρισας, όπου θα γίνει παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου και των Σωματείων του, για τη διεκδίκηση μέτρων στήριξης των ανέργων. Παράλληλα, θα γίνουν παρεμβάσεις για τα τροφεία σε παιδικούς σταθμούς.
Την Τετάρτη 24/9, στις 11 το πρωί, παράσταση στη ΔΕΥΑΛ, για να καταθέσουν τους λογαριασμούς του νερού σε φωτοτυπίες, διεκδικώντας να μην κοπεί το νερό από κανέναν άνεργο κι απλήρωτο εργαζόμενο των Σούπερ Μάρκετ «Λάρισα» και να απαλλαγούν από τα Δημοτικά Τέλη που εμπεριέχονται στους συγκεκριμένους λογαριασμούς.
Το επόμενο διάστημα θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις στον ΟΑΕΔ. Τέλος, αποφασίστηκε η συμμετοχή των εργαζομένων στα συλλαλητήρια για την ανεργία, του ΕΚΛ το Σάββατο 4 Οκτώβρη και στο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα.
Να καλύπτει η εργοδοσία το κόστος της κάρτας απεριορίστων διαδρομών των εργαζομένων στα Καταστήματα Αφορολόγητων Ειδών διεκδικεί ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Ειδικά οι εμποροϋπάλληλοι που εργάζονται στα καταστήματα αφορολόγητων ειδών, είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν 45 ευρώ το μήνα, αντί για 30 ευρώ, για την κάρτα απεριορίστων διαδρομών, αφού η δουλειά τους απαιτεί να πηγαινοέρχονται στο αεροδρόμιο. Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων απευθύνει κάλεσμα: «Να μπει τώρα επιθετικά το αίτημα, η εργοδοσία στα ΚΑΕ να πληρώνει την κάρτα απεριορίστων διαδρομών για τους εργαζόμενους, οι οποίοι στον α΄ ή β΄ βαθμό είναι στη διάθεση της εργοδοσίας 24 ώρες το 24ωρο». Ενημερώνει, επίσης, τους εργαζόμενους του κλάδου ότι το αίτημα αυτό έχει ήδη διεκδικήσει και κατακτήσει το σωματείο των εργαζομένων στην επιχείρηση «LIDL» στην Αττική.
Καταρχήν, ξεκινώντας την προπαγάνδα στους χώρους δουλειάς, το πρώτο που θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε είναι στην απαισιοδοξία και στην επίδραση της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, ή όπως λέει ο απλός εργαζόμενος «και τι θα βγει, δώσαμε αγώνες αλλά τα μέτρα περνάνε, δεν βγαίνει τίποτα». Αυτόν τον προβληματισμό δεν μπορούμε, αλλά και δεν πρέπει να τον προσπεράσουμε. Το αντίθετο, έχει σημασία να σταθούμε και να εξηγήσουμε τις αιτίες της αναποτελεσματικότητας των αγώνων.
Να εξηγήσουμε για τη στάση και τη γραμμή των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών, που με το πλαίσιό τους πάλευαν όχι για να ανατραπεί αυτή η λαίλαπα, αλλά για να αλλάξει το μείγμα, όπως έλεγαν. Που αποφάσιζαν στο πόδι απεργίες, μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν αγωνιστικό άλλοθι και στην ουσία να εξαντλήσουν τον εργαζόμενο κόσμο. Να εξηγήσουμε την ανάγκη να αλλάξουν οι συσχετισμοί, να απομονωθούν αυτές οι ηγεσίες.
Αυτήν τη συζήτηση πρέπει να την επιδιώξουμε τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο, γιατί επί της ουσίας περιγράφουμε την υπόθεση της ανασύνταξης του κινήματος, όρο απαραίτητο και αναγκαίο, για να είναι οι αγώνες νικηφόροι. Και αυτήν την υπόθεση, θέλουμε με μπροστάρηδες τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, να πάρει επάνω του ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι πρωτοπόρων εργατών.
Αυτή η δουλειά πρέπει να γίνει με σχέδιο, με μολύβι και χαρτί από όλα τα σωματεία, τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες, με συγκεκριμένους στόχους για νέες εγγραφές κυρίως νέων ηλικιακά εργαζομένων, για συσπείρωση και οργάνωση ανέργων, για νέα σωματεία όπου δεν υπάρχουν, για πιο μαζικές γενικές συνελεύσεις, για άνοδο του ποσοστού συμμετοχής στις κινητοποιήσεις.
Η αποφυγή της ρουτίνας, οι πρωτοβουλίες και η φαντασία πρέπει να ισχύσουν και στην οργανωτική πλευρά της δράσης. Λέμε τα σωματεία να βγουν μπροστά, να συνεδριάσουν τα ΔΣ κ.λπ. Πρέπει να έχουμε όμως καθαρό ότι δεν είναι το ίδιο όλα τα σωματεία. Αλλού οι ταξικές δυνάμεις είναι πλειοψηφία, αλλού όμως μειοψηφούν, αλλού τα σωματεία είναι εργοδοτικά, αλλού σφραγίδες. Ομως, επειδή γενικά οι αριθμοί λένε ότι τα σωματεία σήμερα συσπειρώνουν ένα μικρό ποσοστό και επειδή ο στόχος μας είναι η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης, πρέπει να βλέπουμε το κάθε σωματείο και τη θέση μας μέσα σε αυτό ως προς το πώς μπορεί να μας φανεί χρήσιμο εργαλείο ή αν στέκεται εμπόδιο για να πάμε στις πλατιές μάζες.
Στα σωματεία, μπορούμε επίσης να ανοίξουμε το ζήτημα ότι μπορεί κάποιος να είναι μέλος μέχρι 6 μήνες από την απόλυσή του ή ακόμα να βάλουμε θέμα σε συνελεύσεις να παρατείνεται αυτό το διάστημα στους 12 μήνες. Στο κομμάτι των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, επειδή κυρίως αφορούν νέους σε ηλικία εργαζόμενους που δεν έχουν εμπειρία συνδικαλιστική, που χρησιμοποιούν πάρα πολύ την τεχνολογία στην επικοινωνία τους, να μιλήσουμε τη γλώσσα τους, να αφήσουμε να εξελίξουν πρωτοβουλίες και να σταθούμε στο πλάι τους.
Τέλος, αυτή η σημαντική δίμηνη δράση καταλήγει σε ένα συλλαλητήριο. Αντικειμενικά, είναι διαδικασία προετοιμασίας για μια πιο οργανωμένη ταξική αντιπαράθεση. Ομως, η επιτυχία αυτής της δουλειάς από τα κάτω, θα κρίνει και την εξέλιξη της ταξικής πάλης, αλλά και τη μάχη με τις δυνάμεις των αυταπατών του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.