Το κύριο στοιχείο της ομιλίας του Γ. Δραγασάκη στη Βουλή ήταν η προσπάθεια να θολώσει τα νερά στήνοντας έναν καβγά με την κυβέρνηση άνευ ουσίας, με αναφορές σε σκάνδαλα, δίκες, το αν κρύβεται ή όχι ο πρωθυπουργός και άλλα τέτοια.

Στα ελάχιστα επί της ουσίας σημείωσε ότι «καθήκον της περιόδου» για τον ΣΥΡΙΖΑ (παρόλο που έχει στόχο ένα «νέο σοσιαλισμό»!!!) είναι ο εκσυγχρονισμός της εξουσίας του κεφαλαίου, η στήριξη της ανασυγκρότησης της καπιταλιστικής οικονομίας. Οπως έκανε και ο Μ. Βορίδης, ο Γ. Δραγασάκης προέβαλε αυτούς τους στόχους ως προϋπόθεση για τη σωτηρία του λαού ενώ στην πραγματικότητα αφορούν τη συνέχιση του ίδιου αντιλαϊκού δρόμου που έχει φέρει το λαό στη σημερινή κατάσταση.

Ο Γ. Δραγασάκης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι βρίσκεται εκτός του πλαισίου συζητήσεων και των προβληματισμών που αναπτύσσονται στην ΕΕ για το ενδεχόμενο νέας ύφεσης και επέκρινε την κυβέρνηση ότι δεν διαπραγματεύεται επαρκώς, καλώντας την να αναζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στο λαό και να ...παραδώσει στον ΣΥΡΙΖΑ τη διαχείριση, που έχει «σχέδιο, βούληση και αποφασιστικότητα» να συγκροτήσει τη «μεγάλη κοινωνική συμμαχία», υποτάσσοντας δηλαδή το λαό στους στόχους της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι και μετά τα μνημόνια θα επιμείνει στην επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων, που όμως βρίσκονται εντός της στρατηγικής της ΕΕ που αποδέχεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ως προς το χρέος υποστήριξε ότι δεν είναι ρεαλιστικός ο στόχος περιορισμού του κατά 1/20 ετησίως και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει διαγραφή μέρους με ρήτρα ανάπτυξης και με αναπτυξιακή βοήθεια. Παραδέχτηκε πάντως ότι όλα αυτά εντάσσονται σε μια διαδικασία αντιμετώπισης του προβλήματος χρέος σε επίπεδο ΕΕ και ότι δεν τρέφουν αυταπάτες πως οι στόχοι που θέτουν μπορούν αμέσως να επιτευχθούν.

Αποκρύβοντας το ταξικό περιεχόμενο του νέου γύρου αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και εξωραΐζοντας το ρόλο του κεφαλαίου, ισχυρίστηκε λίγο - πολύ ότι η κυβέρνηση τις προωθεί από ιδεοληψία ή από υποταγή στην τρόικα και ότι κανένας, ούτε καν ο ΣΕΒ (!), δεν ζητά μέτρα όπως η απελευθέρωση των απολύσεων, η θεσμοθέτηση της ανταπεργίας κ.λπ.

Ο Γ. Δραγασάκης εξήγησε ότι τα ψίχουλα που έταξε ο Αλ. Τσίπρας απ' τη Θεσσαλονίκη εμπεριέχονται στην «εργαλειοθήκη» όλων των κομμάτων της διαχείρισης. «Διαφωνεί κανείς (...) Μα αν διαφωνείτε τότε ποια πολιτική υπόσχεστε στο λαό;», ανέφερε, παραδεχόμενος αμέσως μετά ότι οι πηγές χρηματοδότησης κι αυτών των μέτρων επιπέδου ελεημοσύνης είναι επισφαλείς.

Ισχυρίστηκε, τέλος, ότι αυτά τα μέτρα αφορούν έναν πρώτο κύκλο ανασυγκρότησης της κοινωνίας, «με στόχο να νιώσει η κοινωνία ότι κάτι αλλάζει» κι ακόμα ότι «τα πιο ουσιώδη έρχονται μετά». Πρόκειται για ψέμα, αφού ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας έχει απειλήσει το λαό ότι δεν θα εφαρμοστούν αν καθυστερήσει η εναλλαγή στον κυβερνητικό θώκο και ότι σε κάθε περίπτωση αυτά τα μέτρα συνιστούν το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αστερίσκους.

Ο εισηγητής των ΑΝΕΛ, Γ. Δημαράς, βγάζοντας λάδι κεφάλαιο και ΕΕ, ανέφερε ότι το κόμμα του δε θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, κατηγορώντας τα δύο κυβερνώντα κόμματα για «μικροκομματικές επιλογές» που «δεν πρόκειται να δώσουν λύση στην ανάγκη του ελληνικού λαού για ενότητα και συναδέλφωση» και επισήμανε ότι «μόνο με ένα πανεθνικό, πατριωτικό και ενωτικό μέτωπο μπορούν να αντιμετωπιστούν τα κρίσιμα κοινωνικά και οικονομικά αλλά και εθνικά, κυρίως, θέματα της πατρίδας μας».

Από την ΔΗΜΑΡ, ο Δ. Αναγνωστάκης δήλωσε ότι θα καταψηφίσει το αίτημα της κυβέρνησης για ψήφο εμπιστοσύνης, χωρίς βέβαια να αμφισβητεί ούτε στιγμή την εξουσία της αστικής τάξης και τον ευρωμονόδρομο. Μάλιστα, για να καταδείξει τη διαχειριστική ικανότητα του κόμματός του σημείωσε: «Η χώρα χρειάζεται μια ελπιδοφόρα προοπτική. Μια διαφορετική πολιτική εξόδου από την κρίση, που θα διασφαλίζει την ευρωπαϊκή προοπτική, με όρους δημοκρατίας και κοινωνικής συνοχής και θα την ανασυγκροτεί σε προοδευτική κατεύθυνση». Ενώ πρόσθεσε ότι «είναι αδιαπραγμάτευτη η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και η παραμονή στο ευρώ».

Ο εισηγητής της ΧΑ Ηλ. Παναγιώταρος, καταθέτοντας επί της ουσίας τα διαπιστευτήρια του κόμματός του στο κεφάλαιο και δείχνοντας ότι κινείται στις ίδιες ράγες με τα άλλα αστικά κόμματα, αναγνώρισε πλήρως το χρέος που φορτώθηκε στις πλάτες του λαού, με την εξής όμως παρατήρηση: «Χωρίς λογιστικό έλεγχο του χρέος που κάνει και ο πιο απλός πολίτης δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για μέγεθος του χρέους», ενώ σημείωσε ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη και την καταπολέμηση της ανεργίας χωρίς «την πραγματική προστασία από τους λαθρομετανάστες».