***

Με δυο λόγια, θα ήθελαν η κυοφορία αυτού που ονομάζουν σαν «νέο μεταπολιτευτικό κύκλο» να συντελεστεί μακριά από το λαό. Ο λαός, κάλλιο είναι να ασχολείται με το... γάμο του Κούγια ή με το ωτορινολαρυγγολογικό πρόβλημα της κ. Βάνας Μπάρμπα. Οχι όμως και με τον «τρομονόμο»!

Αλλά, εδώ ακριβώς, βρίσκεται και το σημείο που πάσχει ο «δοκιμαστικός σωλήνας», εντός του οποίου θέλει να θέσει η ολιγαρχία τις πολιτικές εξελίξεις του τόπου. Τα στεγανά των πειραματικών εργαστηρίων της είναι πολύ λιγότερο ανθεκτικά απ' ό,τι θα ήθελαν οι πρωταγωνιστές του «λίφτινγκ». Είναι αναγκασμένοι, λοιπόν, τα όσα σχεδιάζουν στο παρασκήνιο, να λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι η πολιτική ρευστότητα δεν κρύβεται, και κυρίως τροφοδοτείται από το «δεν πάει άλλο» του λαϊκού παράγοντα.

Αυτή η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού της άρχουσας τάξης εκδηλώνεται, πλέον, στο σύνολο του πολιτικού της προσωπικού.

***

Μόνο που ούτε ο ίδιος είναι και τόσο «χαλκέντερος», όσο θα ήθελε να δείχνει. Σε αντίθετη περίπτωση, ούτε τα περί «κουρασμένων» θα επιχειρούσε να τα μαζέψει όπως - όπως, ούτε απλώς θα παρακολουθούσε τα εσωκομματικά παιχνίδια διαφόρων. Οπως, για παράδειγμα, του Α. Τσοχατζόπουλου, που διακονεί τη θεωρία της «κεντροαριστεράς» η οποία, με ηγέτη τον ίδιο, θα πατάξει την «κεντροδεξιά» των Καραμανλή - Αβραμόπουλου. (Και βεβαίως, για να είσαι ηγέτης της «κεντροαριστεράς», σημαίνει ότι εφόσον δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες θα επιδιώξεις να είσαι και ο «πρώτος» στο ΠΑΣΟΚ). Οσο για τον Θ. Πάγκαλο, από τότε που ο πρωθυπουργός «έκοψε ένα δάκτυλό του», με την αποπομπή του, ο πρώην υπουργός δε σταματά να δείχνει τον κ. Σημίτη με το δάκτυλο...

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι, πολύ απλά, η ρευστότητα στο πολιτικό τοπίο είναι τόσο έντονη, ώστε να βρίσκουν πεδίο εκδήλωσης (για μια ακόμα φορά) στο εσωκομματικό περιβάλλον του ΠΑΣΟΚ και οι προσωπικές στρατηγικές και επιδιώξεις των πρωτοκλασάτων. Μάλιστα, κάποιοι λένε, ότι εφόσον δεν «αποδώσει» ο κύκλος των συναντήσεων που ξεκίνησε (με άκρα μυστικότητα) ο πρωθυπουργός με μεγαλοκεφαλαιούχους και καναλάρχες, τότε τα φαινόμενα αυτά θα πληθύνουν σε αριθμό, τόσο, όσος, ενδεχομένως και ο αριθμός των «πακέτων» του Γ' ΚΠΣ...

***

Η αντανάκλαση αυτής της πολιτικής ρευστότητας αφορά, φυσικά, και τους εταίρους του ΠΑΣΟΚ. Εδώ, η ανησυχία, της άρχουσας τάξης εκφράζεται με τρόπο, πράγματι, αξιοσημείωτο: Η ΝΔ, για παράδειγμα, εμφανίστηκε να «χαλάει» τον κόσμο για το Χρηματιστήριο. Κατέθεσε και πρόταση μομφής κατά του Παπαντωνίου. Αλλά πότε έγιναν όλα αυτά τα εξόχως «αντιπολιτευτικά»; Μα λίγες μόλις μέρες αφότου η ΝΔ έκανε λόγο για «στοιχεία που αποκαλύπτουν τη νοθεία» στις εκλογές! Αλλά μετά την κατάθεση των «στοιχείων» ούτε ένα «παραπανίσιο κιχ» από τη ΝΔ! Εκεί... δε χάλασε τον κόσμο η ΝΔ.

Τι να συμπεράνουμε λοιπόν; Πολύ απλά, η ΝΔ έχει το «ελευθέρας» να δίνει τις αναγκαίες «παραστάσεις» που θα τη διατηρούν στη θέση του δεύτερου, ενός δεύτερου που όμως, για να μπορεί να ελπίζει για τη θέση του πρώτου, δεν του επιτρέπεται να θίγει τις ισορροπίες σε μια τέτοια περίοδο έντονης κινητικότητας.

***

Παρεμπιπτόντως, αυτός ο συνωστισμός υποψηφίων στο κλαμπ μιας πιθανής «κυβερνητικο-συνενοχής», έχει τις επιπτώσεις του σε άλλους υποψήφιους, όπως ο ΣΥΝ. Εδώ, τα σενάρια των αρχιτεκτόνων του ανακυκλωμένου πολιτικού σκηνικού, φαίνεται να προκαλούν πλήρη απώλεια ψυχραιμίας στην Κουμουνδούρου: Οι μισοί (το φωνάζουν πλέον), θέλουν να «στεγαστούν» στο ΠΑΣΟΚ, οι άλλοι μισοί, για να αποδείξουν ότι δεν είναι και... «τόσο» ΠΑΣΟΚ, υπερψηφίζουν την πρόταση μομφής της ΝΔ, αλλά για να μην «κακο-χαρακτηριστούν», αμέσως μετά στέλνουν και επιστολή για να εξηγήσουν γιατί δεν μπορούν να συνεργαστούν με το ΚΚΕ (πράγμα που ισχύει, αλλά για άλλους λόγους από αυτούς που επικαλούνται).

***

Με δυο λόγια, μπορεί το «πείραμα» να συνεχίζεται - και θα συνεχιστεί επί μακρόν - όμως είναι καταδικασμένο να διεξάγεται όχι σε συνθήκες «στείρωσης» από τα λαϊκά... βακτηρίδια, αλλά σε συνθήκες ορατής κινητικότητας και ακόμα πιο ορατής ρευστότητας.