ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κρύβουν την ουσία...

Εγραφε πρόσφατα το «Bloomberg» πως ο κάτοχος Νόμπελ Πολ Κρούγκμαν «επιπλήττει ορισμένες κατηγορίες επιστημόνων ότι θεωρούν πως η ανάπτυξη είναι απλώς μια διαδικασία αύξησης της παραγωγής. Δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν πως η ανάπτυξη έχει σχέση με την καινοτομία και την επιλογή ποιων τεχνολογιών και πόρων θα χρησιμοποιηθούν. Οι οικονομολόγοι έχουν δίκιο να υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη δεν απαιτεί απαραιτήτως περισσότερη μόλυνση ή περισσότερη αποψίλωση των δασών, ακόμη και αν όλα αυτά ισχύουν σήμερα. Οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να μαθαίνουν και θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε τρόπους προκειμένου να έχουμε στο μέλλον διαφορετική ανάπτυξη. Ομως, αυτό δεν ισχύει για την Ενέργεια. Η ανάπτυξη αναπόφευκτα αφορά την αύξηση της παραγωγής, ή της μεταποίησης, ή των μεταφορών, ή της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας. Αν η κατανάλωση Ενέργειας ακολουθήσει την ιστορική της πορεία, κάπου γύρω στο 2150 η θερμότητα που θα προκαλείται από αυτήν αναπόφευκτα θα ανεβάζει τη θερμοκρασία του πλανήτη τόσο όσο το κάνουν σήμερα οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Θα έχουμε ένα καινούργιο πρόβλημα φαινομένου του θερμοκηπίου». Σωστές διαπιστώσεις που όμως κρύβουν την ουσία. Η οποία είναι ότι ο καπιταλισμός είναι αδίστακτος, μπροστά στο κέρδος, με το περιβάλλον όπως είναι και με την ανθρώπινη ζωή. Η μείωση κατανάλωσης Ενέργειας είναι ουτοπία, όπως και η μείωση των ρυθμών παραγωγής, με εξαίρεση περιόδους κρίσης. Για να λυθούν αυτά σε όφελος των λαών χρειάζεται κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Αλλά αυτό δεν το λέει ο Κρούγκμαν ούτε το «Bloomberg».

Απογοητευμένοι...

Απογοητευμένοι είναι στο ΝΑΡ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Να τι γράφει η εφημερίδα τους, το «Πριν», 12/10/2014 στην πρώτη της σελίδα: «Αριστερά των μειωμένων προσδοκιών..."φτωχαίνει" το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Από την ασαφή ανατροπή περνά πλέον στη σωτηρία και τη διαχείριση εντός ΕΕ και κεφαλαίου. "Δεσμεύεται" για ψίχουλα στο λαό, παραχωρώντας βασικό ρόλο στους επιχειρηματίες!». Τώρα πήρατε χαμπάρι ότι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ είναι διαχειριστική εντός ΕΕ και κεφαλαίου; Τώρα καταλάβατε ότι δίνει βασικό ρόλο στους επιχειρηματίες; Πού, αλήθεια, είδατε την «ασαφή ανατροπή»; Μα, ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα αυτός ήταν και είναι. Και αποκαλύπτεται τώρα πιο ξεκάθαρα ότι ΝΑΡ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλλιεργούσαν αυταπάτες στο λαό για τη δυνατότητα «αριστερής κυβέρνησης» και για στροφή του ΣΥΡΙΖΑ κάτω από την πίεση της ...«αντικαπιταλιστικής αριστεράς». Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοαποκαλύπτεται καθαρά πια για τις προθέσεις του κάνει τη γραμμή τους να ξεθωριάζει και το ρόλο τους ως κριτική στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ «απ' τα αριστερά» να ακυρώνεται...

Ο ξεπεσμός

«Οι (ακρο)δεξιοί κι οι αντι-σύριζα κομμουνιστές της Βουλής», τιτλοφορεί άρθρο της η ηλεκτρονική έκδοση της «Αυγής» 13/10/2014, κάποιου Χρήστου Καραγιαννίδη. Πασχίζει να απαντήσει στην ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή στη λογική που δίδαξε κάποτε το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου είναι με τον «αντίπαλό» μου (τρόπος του λέγειν, αφού με αυτόν τον «αντίπαλο» βρίσκονται στην ίδια όχθη του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ). Και επειδή δεν μπορεί να στηρίξει με επιχειρήματα την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ως φιλολαϊκή, επομένως και να απαντήσει με επιχειρήματα στην κριτική του ΚΚΕ, το ταυτίζει με τη ΝΔ και την ακροδεξιά. Ο ξεπεσμός δεν έχει όρια.

Η αλλαγή συσχετισμού και «ο χορός της κοιλιάς»!

«Απείλησα ότι είμαι έτοιμη ακόμη και να χορέψω τον χορό της κοιλιάς αν αυτό πρόκειται να βοηθήσει στις μεταρρυθμίσεις που σχεδιάσαμε. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί», δήλωσε η Κρ. Λαγκάρντ στη συνέντευξη Τύπου το Σάββατο. Ο λόγος; Το αμερικανικό Κογκρέσο αρνείται να εγκρίνει το νέο οργανόγραμμα του ΔΝΤ επειδή δεν συμφωνεί με τις αλλαγές που προτείνονται στα θέματα ποσοστιαίας συμμετοχής κάθε κράτους - μέλους και διοίκησης του Ταμείου. Το ΔΝΤ προτείνει αύξηση της χρηματικής «συνδρομής» των μελών του ΔΝΤ σε συνολικά 755 δισ. δολάρια και αύξηση της «βαρύτητας» της ψήφου των Κίνας, Ρωσίας και Ινδίας. «Ας ελπίσουμε ότι η αμερικανική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι έχουν αλλάξει πολλά» από τότε που διαμορφώθηκε η λειτουργία του ΔΝΤ, είπε η Κρ. Λαγκάρντ.

Η συγκεκριμένη τοποθέτηση αποτυπώνει την αλλαγή του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων, που πάει μαζί με τη μεγάλη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ηδη η Κίνα βρίσκεται στη δεύτερη θέση πίσω από τις ΗΠΑ και η μεταξύ τους ψαλίδα μειώνεται ραγδαία, σύμφωνα με αμερικανικά επιτελεία. Επίσης, Ρωσία, Ινδία αναβαθμίστηκαν διεθνώς και αναζητούν μεγαλύτερο ρόλο, όπως και η Κίνα, στο ΔΝΤ. Ομως, όπως συμβαίνει πάντα, οι «παλιές» δυνάμεις δεν αποσύρονται αυτοβούλως, αντιστέκονται σε αυτήν την προοπτική. Τέτοιου είδους προβλήματα στο παρελθόν λύθηκαν τελικά με τα όπλα και την πλήρωσαν πάντα οι λαοί...

1916 Οι σιδηροδρομικοί του Λαρισαϊκού πραγματοποιούν μεγάλη και πετυχημένη απεργία.

1933 Η ναζιστική Γερμανία ανακοινώνει την αποχώρησή της από την Κοινωνία των Εθνών.

1944 Δύο μέρες μετά την απελευθέρωση της Αθήνας από τον ΕΛΑΣ, βρετανικά στρατεύματα μπαίνουν στην πόλη.

1948 Τμήματα της 2ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μπαίνουν στο Δομοκό.

1964 Βραβεύεται με το Νόμπελ Ειρήνης ο Αμερικανός Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των μαύρων.

1964 Ο Νικήτα Χρουστσόφ καθαιρείται και στη θέση του Α' Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΣΕ εκλέγεται ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ.

1973 Λαϊκή κινητοποίηση πραγματοποιείται στα Μέγαρα εναντίον των αναγκαστικών απαλλοτριώσεων, που αποφάσισε η χούντα, προς όφελος μεγάλων οικονομικών συγκροτημάτων, τα οποία προγραμμάτιζαν βιομηχανικές επενδύσεις. Πάνω από 10.000 άτομα συγκεντρώνονται στην κεντρική πλατεία με το σύνθημα «Αυτή η γη είναι δική μας» και απαιτούν, υπό τους ήχους των πένθιμων κωδωνοκρουσιών, ματαίωση των συμβάσεων για τη δημιουργία διυλιστηρίου και άλλων μονάδων.

1974 Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνωρίζει την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης ως μοναδικό εκπρόσωπο του Παλαιστινιακού λαού. Οι ΗΠΑ αρνούνται να συνταχθούν με τον ΟΗΕ.

1990 Πεθαίνει ο Αμερικανός συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας Λέοναρντ Μπερνστάιν.

1994 Απονέμεται από κοινού στον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Γιτζάκ Ράμπιν, στον Ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών, Σιμόν Πέρες, και τον Πρόεδρο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Γιάσερ Αραφάτ, το Νόμπελ Ειρήνης. Πρόκειται, όμως, για μια ειρήνη, που ακόμα δεν έχει έρθει για τον Παλαιστινιακό λαό.