Μια σειρά από μέτρα επέτειναν τις συνέπειες που είχε για τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ η κρίση, επιτάχυναν την πορεία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης σε κλάδους που δραστηριοποιούνται πολλές μικρές επιχειρήσεις.
Τέτοια μέτρα είναι, για παράδειγμα, η κατάργηση του αφορολόγητου, η φορολογία 26% από το πρώτο ευρώ, το τέλος επιτηδεύματος 650 ευρώ κατ' έτος κ.λπ., η ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου για την απελευθέρωση στον τομέα των μεταφορών, στο ψωμί, στο φάρμακο.
Τα μέτρα αυτά αποτελούν τμήμα των γενικότερων αναδιαρθρώσεων στην καπιταλιστική αγορά, επιδεινώνουν τους όρους δραστηριοποίησης των αυτοαπασχολούμενων και διευκολύνουν τη μονοπώληση. Είναι ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης εδώ και πολλά χρόνια και με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης επιταχύνονται.
Εξίσου σαρωτικά ήταν τα μέτρα που αφορούν στο ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ. Με πρόσχημα την «εξυγίανση» του ασφαλιστικού συστήματος, επιβλήθηκαν εκτεταμένες περικοπές των συντάξεων και καταργήθηκαν η 13η και η 14η σύνταξη. Η μέση σύνταξη το 2009 ήταν 808 ευρώ, ενώ η αντίστοιχη το 2013 ήταν 539 ευρώ (33% μείωση). Η οικονομική κατάσταση του ΟΑΕΕ, για την οποία δεν έχουν ευθύνη οι ασφαλισμένοι, αξιοποιείται για να δρομολογηθούν νέες ανατροπές.
Η πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ συνέβαλε στην ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων, στη θωράκιση και την αύξηση της κερδοφορίας του. Από την άλλη, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητούν αυτόν το δρόμο, ούτε βέβαια τις βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Από αυτήν τη σκοπιά, δεν μπορούν να δώσουν λύση στα οξυμένα προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων, ούτε να ανακόψουν την καταστροφική πορεία σε βάρος τους. Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Ομως, η ρύθμισή τους είτε με τις 100 δόσεις της κυβέρνησης, είτε με τις 84 του ΣΥΡΙΖΑ, από μόνη της δε λύνει κανένα πρόβλημα. Τα χρέη αναπαράγονται από τις τρέχουσες υποχρεώσεις που δεν είναι δυνατόν να εκπληρωθούν. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να τα μεταφέρουν στο διηνεκές και μάλιστα τοκισμένα. Χωρίς κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων και «κούρεμα» των χρεών, δεν μπορεί να αλλάξει η δύσκολη κατάσταση που βιώνει η πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων.
«Κούρεμα» προβλέπεται «κατά περίπτωση» μόνο σε όσους βρίσκονται κάτω από το όριο φτώχειας, εκεί, δηλαδή, που οι τράπεζες δεν έχουν τίποτα να εισπράξουν. Ως γενική αρχή, προτείνεται η συνολική εξυπηρέτηση των χρεών σε τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικούς οργανισμούς να μην ξεπερνά το 1/3 του εισοδήματος του δανειολήπτη. Δηλαδή, για λογαριασμό του κράτους και των τραπεζών, δεσμεύει το 1/3 του εισοδήματος των αυτοαπασχολούμενων για πολλά χρόνια.
Οι συνεταιριστικές τράπεζες λειτουργούν εδώ και 15 χρόνια. Μερικές χρεοκόπησαν, μαζί και το ΤΕΜΠΜΕ. Ακόμα και αν αναστηθούν, κάτω από οποιονδήποτε μανδύα, δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτε περισσότερο από μικροδάνεια υψηλότερου ρίσκου, με τους συνήθεις όρους δανεισμού, που αποφεύγουν οι μεγαλύτερες τράπεζες και με την προϋπόθεση της κεφαλαιοποίησής τους, κυρίως με λεφτά των ίδιων των αυτοαπασχολούμενων.
Επίσης, δεν μπορούν να απευθυνθούν στο σύνολο των αυτοαπασχολούμενων. Οι δυνατότητές τους δεν επαρκούν για να εξυπηρετήσουν πάνω από 3 - 4 χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η θέση αυτή αποτελεί τον βασικό πυλώνα της «αναπτυξιακής» πρότασης της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί διέξοδο.
Την ίδια ώρα που παρουσιάζει τα παραπάνω σαν σανίδα σωτηρίας για τους μικρούς ΕΒΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει έξω από τη συζήτηση όλα τα καυτά ζητήματα, που σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν και την πορεία των μικροεπιχειρήσεων σε κάθε κλάδο. Ετσι:
Οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ έχουν πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσουν μπροστά στην κάλπη. Το ΚΚΕ μπήκε μπροστά στην οργάνωση της πάλης για το εμπόδισμα των μέτρων, την προστασία από κατασχέσεις, την ανακούφιση των άνεργων ΕΒΕ. Οι συνδικαλιστές του επιδίωξαν να προσανατολίσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Εκαναν ό,τι μπορούσαν για να συμμετέχουν ενεργά στα σωματεία όλο και περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι, να τα μετατρέπουν σε εστίες αντίστασης στα αντιλαϊκά μέτρα.
Το ΚΚΕ προτείνει τη Λαϊκή Συμμαχία των αυτοαπασχολούμενων με τους εργαζόμενους, τους αγρότες και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Στο δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας υπάρχει προοπτική υπεράσπισης των πραγματικών συμφερόντων των αυτοαπασχολούμενων, που είναι δεμένα με χίλια νήματα με τα συμφέροντα των άλλων λαϊκών στρωμάτων, για να εξασφαλιστεί μόνιμη και σταθερή δουλειά, απαλλαγή από το βραχνά των χρεών, από την καθημερινή εξοντωτική εργασία. Σ' αυτή την προοπτική θα συμβάλει η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές της Κυριακής.
Πριν λίγες μέρες, στελέχη της συγκυβέρνησης ανακοίνωσαν αποζημιώσεις της τελευταίας στιγμής προς τους ροδακινοπαραγωγούς, που πλήγηκαν από το εμπάργκο της ΕΕ στη Ρωσία. Τα στελέχη αυτά επικαλούνται απόφαση της ΕΕ, που κανείς δεν μπορεί να βρει δημοσιοποιημένη. Απαντώντας στην κοροϊδία, αγρότες της Ημαθίας βγήκαν χτες με τα αγροτικά τους μηχανήματα στον κόμβο της Κουλούρας, απαιτώντας να πληρωθούν οι αποζημιώσεις μέχρι και αύριο Παρασκευή.
Το νέο εμπαιγμό σε βάρος των αγροτών καταγγέλλει η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Καλεί τους αγρότες να διεκδικήσουν την κάλυψη του χαμένου εισοδήματος του 2014, με άμεση αποζημίωση για τις ζημιές από το εμπάργκο, και να μην ξεγελαστούν από τη παροχολογία των τελευταίων ημερών πριν τις εκλογές. Καλεί την αγροτιά της περιοχής να γυρίσει την πλάτη σε παλιούς και νέους «σωτήρες», αφού όποια κυβέρνηση και να προκύψει, η ΚΑΠ θα μειώσει τις ενισχύσεις κατά 45%, οι αγρότες θα πληρώσουν βαρύτατο φόρο 13%, το κόστος παραγωγής θα αυξάνει, τα έργα υποδομής δε θα γίνουν, τα κάθε είδους χαράτσια θα διατηρηθούν κ.ά.
Ξεκίνησαν χτες οι απολύσεις στον κατασκευαστικό τομέα του Μετρό της Θεσσαλονίκης. Τηλεφωνικά ειδοποιήθηκαν για την απόλυσή τους οι πρώτοι 50 εργαζόμενοι, ενώ τις επόμενες μέρες σχεδιάζεται ν' απολυθούν άλλοι 200. Θυμίζουμε ότι η ΑΕΓΕΚ κατασκευαστική συμμετέχει στην κατασκευάστρια κοινοπραξία και για λογαριασμό της, ως υπεργολάβος, έχει προσλάβει τους εργαζόμενους στο έργο. Τώρα, ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την κοινοπραξία και ζητά την απόλυση όσων απασχολούσε στον κατασκευαστικό τομέα.
Οι εργαζόμενοι εκτιμούν ότι η βιασύνη της Κοινοπραξίας (AIASA) να τους απολύσει, ενώ ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί αν θα παραμείνει ή θα αποχωρήσει από το έργο, συνδέεται με την επιδίωξή της να αλλάξει τις εργασιακές σχέσεις, ώστε, αν τελικά παραμείνει, να συνεχίσει με ακόμη φθηνότερους εργαζόμενους. Ηδη, στελέχη της υπόσχονται ότι, αν η εταιρία παραμείνει στο έργο, θα επαναπροσλάβει μέρος των απολυμένων, χωρίς βέβαια να διευκρινίζουν τους όρους.