Το μουσικό συγκρότημα «KollektivA», η κινηματογραφική κολλεκτίβα «Λοκομοτίβα», η μουσικοθεατρική ομάδα «Τρομπετίνι», η θεατρική ομάδα «ΑντίχειραΣ» και το μουσικό σχήμα «Gitante» βρέθηκαν με τον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» και συζήτησαν για το παρόν και το μέλλον μιας τέχνης με ταξικό πρόσημο, της τέχνης που δεν εφησυχάζει, ούτε παρηγορεί, αλλά αφυπνίζει, προκαλεί ερωτήματα, κινητοποιεί. Μίλησαν για τις δυσκολίες που συνάντησαν και συναντούν. Δεν είναι τυχαίο ότι η πλειοψηφία εργάζεται κι αλλού, για να καταφέρει να επιβιώσει. Κοινός παρονομαστής παραμένει η λέξη επιμονή. Αντάλλαξαν ακόμα την εμπειρία τους για το πώς ξεκίνησαν, γιατί επιλέγουν να εκφράζονται ως συλλογικότητες. Παρουσίασαν τη δουλειά τους, αλλά και τα επόμενα σχέδιά τους.

Hasselblad H3D

Αυτό που μας χαρακτηρίζει είναι η λέξη επιμονή. Χωρίς επιμονή σ' αυτό που κάνεις δεν πας πουθενά. Πρέπει να αντεπεξέλθεις σε πάρα πολλές δυσκολίες, σ' ένα περιβάλλον καθαρά εχθρικό, ειδικά όταν η τέχνη σου έχει κι ένα ταξικό κριτήριο. Εκφράζουμε με καλλιτεχνικούς όρους, με το δικό μας ηχητικό πρίσμα και τη δική μας ηχητική ταυτότητα αυτό που ζούμε σήμερα κι εμείς και η τεράστια πλειοψηφία του κόσμου. Δημιουργείς ορμώμενος από μια παρόρμηση. Φιλτράρεις με το δικό σου μοναδικό τρόπο τα ερεθίσματα που έρχονται από το περιβάλλον σου, όπως και κάθε καλλιτέχνης. Εξωτερικεύεις την ανάγκη σου για δημιουργία με το έργο σου. Η τέχνη δεν κάνει καμιά ανατροπή, αλλά είναι το απαραίτητο σάουντρακ της ανατροπής. Εκφράζει τις ανησυχίες, τις επιδιώξεις και τους πόθους της μεγάλης πλειοψηφίας. Εμψυχώνει, εμπνέει, διαβάζοντας τις σημερινές συνθήκες.

Πώς φεύγει η δημιουργία προς τα έξω; Μεταφέροντας την εμπειρία του σχήματος καθοριστική σημασία είναι να προσπαθείς να δημιουργείς τις υποδομές, που σου επιτρέπουν να μπορείς να βγάλεις το έργο σου με τον τρόπο που το καταλαβαίνεις, με την πληρότητα που το θες. Για παράδειγμα, φτιάξαμε το δικό μας στούντιο. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο βήμα που έχει κάνει μέχρι τώρα η μπάντα. Την τελευταία δισκογραφική μας δουλειά, αν πληρώναμε στούντιο, θα ήταν αδύνατο να τη κάνουμε.

Σε μια βδομάδα κυκλοφορεί ψηφιακά το μίνι άλμπουμ μας «The revolution sessions». Εχει διασκευές γνωστών πολιτικών τραγουδιών από την Ευρώπη (Ισπανία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα) και τις ΗΠΑ. Τα έχουμε φέρει στο δικό μας ηχητικό πρίσμα. Είναι η αφορμή για να πραγματοποιήσουμε τη μεγαλύτερη συναυλία που έχουμε κάνει μέχρι τώρα στις 7 Μάρτη στο Fuzz. Θα συνεχίσουμε με συναυλίες σε επαρχιακές πόλεις. Θα γίνει αγγλόφωνα ο δίσκος «Η μπαλάντα της φυλακής». Στα σχέδιά μας είναι να θεατροποιηθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σύμπραξης διαφόρων ειδών τέχνης.

Τίποτα δε γίνεται χωρίς λόγο ύπαρξης, ακόμα και στην ορχηστρική μουσική, ενδεχομένως με πιο ασαφή χαρακτηριστικά. Αρχικά ξεχωρίζει το συναίσθημα, που δημιουργείται, όταν ακούς μια μελωδία. Ετσι κι αλλιώς η μουσική φέρει αισθητική, που υπόκειται σε ταξικό προσδιορισμό. Ακόμα και τι κομμάτια θα επιλέξεις, πώς θα τα ενορχηστρώσεις...

Οι συνθήκες είναι πολύ αρνητικές, ώστε να μπορέσει να ζήσει ένας καλλιτέχνης από την τέχνη του. Η κατάσταση σήμερα για το μουσικό που παίζει ορχηστρική μουσική είναι πολύ δύσκολη κι από μια άλλη πλευρά: Είναι δύσκολη και από την πλευρά των μέσων. Οι μουσικοί καλούνται να φτιάξουν σχήματα κι εξαιτίας της έλλειψης ορχηστρών. Το πιο δύσκολο είναι ότι πρέπει να μπεις στο παιχνίδι των μαγαζιών ή των σκηνών. Κατά συντριπτική πλειοψηφία αδιαφορούν γι' αυτά που έχεις να πεις, το πόσο βαθιά έχεις δουλέψει. Το ζητούμενο είναι πόσο μπορείς να πουλήσεις, λογική σούπερ μάρκετ. Αμα πεις: Εγώ το βράδυ μπορώ να σου φέρω 100 άτομα δε θα ρωτήσουν καν ποιος είσαι και πώς σε λένε. Κάπως έτσι δουλεύει το πράγμα...

• Προσπαθούμε να φτιάξουμε μια δομή για να κάνουμε γνωστό το έργο μας, να ανεβάζουμε υλικό. Ταυτόχρονα, αποτελεί μια συνεχή διαδικασία να σκεφτόμαστε νέα πράγματα.

Η δικιά μας μουσικοθεατρική ομάδα «Τρομπετίνι», είναι γέννημα - θρέμμα της κρίσης και απευθύνεται σε παιδιά. Η συγκρότηση της ομάδας ακουμπά σε όλους τους παραπάνω λόγους. Ξεχωρίζουμε την επίδραση που αναπτύσσεται και μεταξύ των συναδέλφων στην ομάδα. Οι «Τρομπετίνι» έχουν ανεβάσει παραστάσεις σε σωματεία, σε Λαϊκές Επιτροπές. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία μέλη της ομάδας ήρθαν σε επαφή με το κίνημα, να προσφέρουν τη δουλειά τους. Μπαίνουν και οι ίδιοι σε μια συνολική δραστηριοποίηση.

Πώς δουλεύουμε... Δουλεύουμε με παραμύθια που δεν είναι όπως τα ξέρουμε, αλλά όπως θέλουμε να είναι. Τα διασκευάζουμε. Παρεμβαίνουμε για να δώσουμε την οπτική που θέλουμε. Εργαλείο μας η φαντασία των παιδιών. Με όχημα τη φαντασία μεταβαίνουν στην πραγματικότητα. Ονειρικό περιβάλλον, παραμυθένιο περιβάλλον, ζωντανή μουσική, αισθητική, λόγος που προβληματίζει τα παιδιά. Λαμβάνοντας υπ' όψιν την ηλικία τους, θέλουμε να δείξουμε ότι τίποτα δεν είναι μη αναστρέψιμο. Μπορούν, άμα το θέλουν να παρέμβουν και να οδηγήσουν την πραγματικότητα αλλού! Μέχρι στιγμής έχουμε δουλέψει με παραμύθια των αδελφών Γκριμ: «Ενας παράξενος μουσικός» και «Οι Μουσικοί της Βρέμης». Το πρώτο το διασκευάσαμε και το ονομάσαμε «Τρία αινίγματα ταξιδεύουν για λύση Παρίσι». Και το δεύτερο το ονομάσαμε «Οι μουσικοί της Βρέμης. Η τόλμη των παραμυθιών». Τα δραματοποιημένα παραμύθια συνοδεύονται από ζωντανή μουσική χάλκινων πνευστών. Τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά σε όλη την παράσταση!

Στις 29 Μάρτη και 26 Απρίλη θα παρουσιάσουμε το «Οι μουσικοί της Βρέμης. Η τόλμη των παραμυθιών» στον κινηματοθέατρο «Εφη» στο Περιστέρι.