Στο χαιρετισμό του προς τους χιλιάδες διαδηλωτές, που διαβάστηκε κατά τη διάρκεια της χθεσινής συγκέντρωσης στα Προπύλαια, ο πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος, σημείωσε τα παρακάτω:

«Φίλες και φίλοι, αγωνιστές για το δικαίωμα στη ζωή, για την παγκόσμια ειρήνη.

Ευχαριστώ για την τιμή της πρόσκλησης, σε μια συγκέντρωση που εκφράζει την απόφαση όλου του ελληνικού λαού για αντίσταση στις επιταγές των απανταχού πολεμοκάπηλων και των οργάνων τους. Λυπάμαι γιατί, παρά τη θέλησή μου, λόγω έκτασης ανάγκης, δεν μπορώ να παρευρεθώ στη συγκέντρωση. θεωρώ, όμως, στοιχειώδη υποχρέωσή μου να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις μου, στα πλαίσια ενός σύντομου χαιρετισμού.

Η ιστορία της ανθρωπότητας μαστίζεται από σκοτεινές περιόδους καταστροφικών πολέμων, που εκμηδένιζαν τα δύσκολα επιτεύγματα των λαών για κοινωνική δικαιοσύνη και στοιχειώδη συμμετοχή στη διαχείριση της τύχης τους. Κύριο χαρακτηριστικό κάθε σύρραξης, ανεξαρτήτως κλίμακας και διάρκειας, ήταν και παραμένει το κοινωνικό και οικονομικό πισωγύρισμα στις περιοχές των ηττημένων και ο ηθικός ξεπεσμός, λόγω κατάργησης των αρχών του ανθρωπισμού στα στρατόπεδα των νικητών.

Η βελτίωση των οπλικών συστημάτων, στηριζόμενη στην ανεξέλεγκτη χρήση των επιστημών και της τεχνολογίας για αύξηση της δύναμης της εξουσίας, δηλαδή «ουσία» για κατακτητικούς στόχους, πολλαπλασίασε την υλική και ηθική καταστροφή: Με τη γενίκευση της χρήσης των πυροβόλων όπλων και την εξέλιξη των επίγειων και εναέριων μέσων μεταφοράς τους, αυξήθηκαν θεαματικά τα πάσης φύσεως πολεμικά εγκλήματα, λόγω και της παράλληλης ανάπτυξης άλλων εφιαλτικών τεχνικών αλληλοεξόντωσης, όπως η χρήση όπλων χημικού πολέμου.

Με την ανακάλυψη των πυρηνικών όπλων και τη χρήση τους στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, η ανθρωπότητα θεμελίωσε τη δυνατότητα της άμεσης και εύκολης αυτοκαταστροφής της. Τα όψιμα δάκρυα όσων στήριξαν την παραγωγή αυτής της ολέθριας καταστροφικής μηχανής, αλλά και όσων στηρίζουν τη μετεξέλιξη των νεότερων οπλικών συστημάτων δεν τους απαλλάσσουν από την ιστορική τους ευθύνη και τη συνακόλουθη πανανθρώπινη καταδίκη. Οπως έλεγε και ο ποιητής Νικηφόρος Βρετάκος στον μετανοημένο Οπενχάιμερ, "... Από μας και για μας ξεκινούν οι οδοί και τα έργα του σύμπαντος. Χωρίς εντολή, πώς τολμήσατε φίλε Οπενχάιμερ; ...χωρίς συγκατάθεση είσαστε όλοι παράνομοι κάτω από τον ήλιο... καταδικάστηκες τελεσίδικα: Να κρίνεσαι πάντοτε, υπόδικος ως το τελευταίο λυκόφως...".

Η ιστορία γράφεται βέβαια από τους νικητές και στην καλύτερη περίπτωση παραγράφονται τα δικά τους εγκλήματα κατά των ηττημένων, με ελαφρυντικό ότι αυτοί οι τελευταίοι ήταν οι υπεύθυνοι για τη φρίκη του πολέμου. Σε όλους τους πολέμους, οι ισχυροί και οι νικητές προσπαθούν με κάθε μέσο να προβάλλουν τις ηθικές αξίες που στηρίζουν τη δράση τους. Δεν καταφέρνουν, όμως, πάντοτε να ξεγελάσουν το κοινό αίσθημα του απλού ανθρώπου και ο ελληνικός λαός αποτέλεσε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αντίστασης στην προσπάθεια παραπλάνησης της κοινής γνώμης κατά την πρόσφατη ΝΑΤΟική επίθεση στη Γιουγκοσλαβία. Δεχόμενοι ακόμη και την άποψη περί καταχρήσεων εξουσίας της προηγούμενης γιουγκοσλαβικής εξουσίας, το τελικό ερώτημα για το δικαίωμα της αυθαίρετης επέμβασης σε μια ανεξάρτητη ευρωπαϊκή χώρα, απαντήθηκε καταδικαστικά από τον απλό Ελληνα πολίτη, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης. Και δε γνώριζε τότε ο διαμαρτυρόμενος λαός τις μακροχρόνιες συνέπειες αυτής της επίθεσης στον άμαχο πληθυσμό.

Οι αδίστακτοι νόμοι της αγοράς, εκτός των αλλαγών που προωθούν στα όρια των κρατικών οντοτήτων και εξουσιών, επιβάλλουν ακόμα και τη χρήση των πυρηνικών καταλοίπων για τη μεγιστοποίηση του κέρδους των πολεμικών, και όχι μόνο, βιομηχανιών. Ετσι μάθαμε έντρομοι ότι χρησιμοποιείται ευρύτατα το απεμπλουτισμένο ουράνιο, πηγή θανάτου για όσους έρχονται, άθελα ή ηθελημένα, σε άμεση επαφή μαζί του. Με ποιο δικαίωμα σκορπίστηκε αυτό το πυρηνικό υλικό μες στη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων στους πρόσφατους πολέμους από τους νικητές; Τι δικαιολογία μπορεί να δοθεί σήμερα στους άμαχους αγρότες και εργάτες, που συναντήσαμε πριν από είκοσι μόλις μήνες στη βομβαρδιζόμενη με "έξυπνα" ουρανιούχα όπλα, Γιουγκοσλαβία;

Φίλες και φίλοι,

Κάνω έκκληση σε όλα τα Πανεπιστήμια της χώρας μας να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και να κατοχυρώσουν θεσμικά τη ρητή απαγόρευση διεξαγωγής ή συμμετοχής σε έρευνες για πολεμικούς σκοπούς οποιασδήποτε μορφής, και την απόρριψη κάθε χρηματοδότησης, για οποιαδήποτε έρευνα, από το ΝΑΤΟ και οποιουσδήποτε άλλους στρατιωτικούς συνασπισμούς. Διερωτάται, άλλωστε, ο απλός άνθρωπος, σε τι είναι επιτέλους χρήσιμος ο εναπομείνας στρατιωτικός συνασπισμός, μετά τη διάλυση του άλλου Συμφώνου;

Είμαστε ενωμένοι από την αγανάκτηση για τις ολέθριες συνέπειες ενός απαράδεκτου πολέμου σε γειτονική μας χώρα, από την οδύνη για τις επιπτώσεις στην υγεία αθώων αμάχων, από την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος των στρατιωτών όλου του κόσμου στην πληροφόρηση για τους κινδύνους από τη χρήση επικίνδυνων οπλικών συστημάτων, από την εξαγορά συνειδήσεων, δημοκρατικών κατακτήσεων και πόρων. Επιλέγουμε συνειδητά μια δύσκολη πορεία σε ένα δύσβατο παγιδευμένο δρόμο, σε βάθος χρόνου, στους χώρους της δουλιάς, της φτώχειας και της ανεργίας.

Είμαστε αποφασισμένοι να αντισταθούμε δυναμικά ως απλοί πολίτες, αλλά και μέσα από τα συλλογικά όργανα των εργασιακών μας χώρων. Για να παραμείνουμε ελεύθερα άτομα και ενεργά μέλη μιας ουσιαστικά συμμετοχικής δημοκρατικής κοινωνίας».