Για τη συμπεριφορά του Πούτιν ήταν η ερώτηση που έγινε από δημοσιογράφο. Πιο συγκεκριμένα, η ερώτηση ήταν η παρακάτω:

- Εχετε την εντύπωση, με αυτά που πιστεύει ο γιουγκοσλαβικός λαός, ότι ο Πούτιν θα είναι πρόθυμος να κάνει όλες τις επιθυμίες των Αμερικανών; Γιατί, απ' ό,τι διαβάζω, υπάρχουν αρκετές αμφιβολίες ως προς αυτό και η όλη του συμπεριφορά, όσο μπορεί να κρίνει κανείς από μακριά, δε δίνει αυτή την εντύπωση, τουλάχιστον καθαρά.

- Εμείς σαν Κόμμα, τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα, βλέποντας το σημερινό συσχετισμό δύναμης και πώς εξελίσσονται οι λεγόμενες διεθνείς σχέσεις, για λόγους και συγκυρίας, θα βλέπαμε με καλό μάτι κάθε αντιπερισπασμό που γίνεται και ο οποίος αυτός αντιπερισπασμός μπορεί να αμβλύνει ή να μειώνει το βάρος των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ενωσης κλπ.

Αλλωστε - το λέμε εμείς πάντα - πρέπει να αξιοποιηθούν και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Είμαστε υπέρ περιφερειακών συνεργασιών, που δεν μπορεί να γίνονται με στενά ιδεολογικά κριτήρια.

Αλλά δεν μπορώ να πω εγώ αυτή τη στιγμή, δεν μπορώ να προβλέψω εντελώς, πώς θα πάνε τα πράγματα, πώς θα χειριστεί ο Πούτιν αυτό το ζήτημα. Η Γερμανία κατ' αρχήν - και το βλέπουμε κι εμείς - έχει πέσει πάνω για άξονα με τη Ρωσία και σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ομως, λένε ότι δεν είναι βέβαιο ότι αυτό μπορεί να γυρίσει υπέρ της Γιουγκοσλαβίας. Διότι μπορεί να γυρίσει υπέρ του Κοστούνιτσα, ας πω τον Κοστούνιτσα, γιατί δεν ξέρω πόσο καιρό θα μείνει αυτός, είναι μεταβατικός. Σημασία έχει αν θα κερδίσει ο λαός.

Γιατί άλλο κυβέρνηση και άλλο ο λαός. Μην το ξεχνάμε αυτό. Διόλου απίθανο η ηγεσία της Γιουγκοσλαβίας, η πλουτοκρατία της Γιουγκοσλαβίας να τα αξιοποιήσει. Αυτό που έχουμε σαν δεδομένο είναι το εξής: Ενώ πριν έπαιρναν φυσικό αέριο από τη Ρωσία με διευκολύνσεις, τώρα πρέπει να το προκαταβάλλουν το φυσικό αέριο.

Εχουν καθαρό, αν θέλετε, ότι αυτά που λέμε περί Ενωμένης Ευρώπης είναι και λίγο μυθοπλασίες και όσον αφορά τους στόχους, πόσο ενωμένη θα είναι η Ευρώπη και για ποιο σκοπό.

Στην ουσία γίνεται μια προσπάθεια, με ομπρέλα την "Ενωμένη Ευρώπη", να βαθύνει ακόμη περισσότερο το χάσμα ανάμεσα στη Δυτική Ευρώπη και την Ανατολική Ευρώπη όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη κλπ.

Και αυτοί εντάσσουν τον εαυτό τους στην Ανατολική Ευρώπη. Ξεκινώντας από άλλους δρόμους, που ξεκινάμε εμείς, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούν να ελπίζουν σε αυτό που λέμε "Δυτική Ευρώπη", κάτι που παλαιότερα οι ίδιοι και το Σοσιαλιστικό Κόμμα το θεωρούσε κάτι πιο καλό και ρεαλιστικό.

Καταλαβαίνουν ότι μέσα από αυτές τις αντιπαραθέσεις, τους άξονες και τους αντι-άξονες, τα Βαλκάνια θα την πληρώσουν πάρα πολύ ακριβά. Και στα Βαλκάνια είναι και η Ελλάδα. Δεν έχει σημασία αν είμαστε χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και με αυτή την έννοια έχει σημασία, ποιος επωφελείται, αν θέλετε, και από μία βελτίωση των σχέσεων;

Η Ελλάδα παίζει έναν ρόλο, λένε. Και εμείς το δεχόμαστε ότι τον παίζει. Ποιος κερδίζει απ' αυτό το ρόλο, κέρδισε ο ελληνικός λαός, κέρδισαν οι Γιουγκοσλάβοι απ' αυτό το ρόλο; Τι να τον κάνουμε το ρόλο που παίζει σήμερα η Ελλάδα ως εξωτερική πολιτική;

Και για να μην πω, δεν ξέρω, ούτε τα σύνορα δεν έχουμε εξασφαλίσει από αυτόν τον περίφημο ρόλο που παίζουν.

Πάντως, φαίνεται ότι συμφωνούν μαζί μας ότι δεν τέλειωσε ο γύρος του πολέμου, δεν τέλειωσε η αλλαγή συνόρων. Σ' αυτό το πλαίσιο γίνεται η διείσδυση των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου στο Πρέσεβο, οι εξελίξεις στο Μαυροβούνιο, και με κυβέρνηση η οποία είναι φιλική ή ανεχτή, ας το πούμε, από το ΝΑΤΟ. Καταλαβαίνετε δηλαδή πώς είναι οι εξελίξεις.

- Τι λένε οι ιθύνοντες για το Ειδικό Δικαστήριο, ρώτησε παρευρισκόμενος δημοσιογράφος.

- Μη μετράτε τι λένε, παρατήρησε η Αλέκα Παπαρήγα. Διαβεβαίωση σημαίνει πράξη, δε σημαίνει σύνθημα.

Ο Κοστούνιτσα και στη συνάντηση που είχαμε μαζί, είπε ότι είναι κατά του Ειδικού Δικαστηρίου και απ' όσο ξέρω, θα πρέπει να το είπε και στα άλλα πολιτικά κόμματα που συναντήθηκε. Οταν γύρισε πίσω στο Βελιγράδι, άρχισε να διαφοροποιείται. Οταν ήρθε η Ντελπόντε στο Βελιγράδι, άφησαν να εννοηθεί ότι θα τον δικάσουν μέσα στη Γιουγκοσλαβία. Δε νομίζω ότι θα αφορά μόνο τον Μιλόσεβιτς, θα αφορά όλους όσους θέλουν.

Αν θέλετε τη γνώμη μου, έτσι θα το κάνουν, μ' αυτό τον τρόπο. Και αυτό γιατί είναι λίγο βαρύ για το λαό. Γιατί κοιτάξτε, αυτοί τώρα ξεγελούν το λαό. Εάν στείλουν τον Μιλόσεβιτς τώρα στο Ειδικό Δικαστήριο, οι Γιουγκοσλάβοι θα αντιδράσουν.

Και επομένως, θέλουν να χειριστούν το ζήτημα.

Δηλαδή, εμφανίζουν μία αντίσταση σε κάτι και απ' την άλλη μεριά ανοίγουν τις πόρτες σε όλα. Συνεπώς, δεν μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη. Εμείς είπαμε καθαρά ότι είμαστε εναντίον και εδώ το έχουμε πει. Τι είναι αυτό το Ειδικό Δικαστήριο της Χάγης; Είναι παράρτημα του ΝΑΤΟ. Οργανο του ΝΑΤΟ είναι. Τώρα παίζουμε;

Δηλαδή, δικάζουν αυτοί που έκαναν τον πόλεμο. Δε δεχόμαστε καν να ακούσουμε τι κατηγορητήριο υπάρχει. Δεν το δεχόμαστε.

Για να ολοκληρώσω κάτι που ξέχασα. Βλέπετε, γι' αυτό λέμε ότι πρέπει να ανέβει η πολιτική συνείδηση και δεν το λέμε αφ' υψηλού. Οι ίδιοι οι οποίοι κρύβουν το ουράνιο, οι ίδιοι οι οποίοι περιορίζουν τα προβλήματα ουράνιο - πλουτώνιο, οι ίδιοι μέσα στον κόσμο τα ανεβάζουν, με ποιο σκοπό;

Για να αιτιολογήσουν αύριο την παράδοση τμημάτων της γιουγκοσλαβικής αγοράς, ιδιαίτερα στον τομέα της αγροτικής οικονομίας στα ξένα προϊόντα. Απ' τη μια μεριά καθησυχάζουν και οι ίδιοι λένε, «μα, τι να κάνουμε; Τώρα πρέπει να κάνουμε εισαγωγή προϊόντων».

Δεν είναι τι σου λένε, είναι ποιος το λέει.

Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Τις μέρες που ήμασταν εμείς, οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου και πριν φύγουμε, μπήκαν ακόμα περισσότερο μέσα στο Νότιο Πρέσεβο που είναι καθαρά σερβικό έδαφος. Και μετά ζητάνε συνομιλίες. Δηλαδή, αφού μπαίνω μέσα στο έδαφός σου, σε καλώ σε διαπραγματεύσεις.