Την ανάγκη ενίσχυσης και διεύρυνσης ενός βαλκανικού λαϊκού μετώπου, που θα παλέψει για την απομάκρυνση του ΝΑΤΟ από την περιοχή, πρόβαλε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε χτες σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.

Η Αλέκα Παπαρήγα επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος περιόδευσε για πέντε ολόκληρες μέρες στη Γιουγκοσλαβία και μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα συναντήθηκε με πολλούς εκπροσώπους τοπικών οργανώσεων και κομμάτων. Οπως, υπογράμμισε η ίδια κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, οι επαφές αυτές έφεραν στην επιφάνεια μια σειρά από πολύ σημαντικά ζητήματα, αλλά και προβλήματα που πλήττουν τη χώρα.

Συγκεκριμένα η Αλέκα Παπαρήγα, τόνισε ότι ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, ουσιαστικά, συνεχίζεται ακόμα, αφού -όπως υπογράμμισε- το εμπάργκο κατά της χώρας δεν έχει ακόμα αρθεί, παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις των κυβερνήσεων της ΕΕ. Συγχρόνως, μετέφερε τους φόβους των Γιουγκοσλάβων επιστημόνων, για τις συνέπειες των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών. Η Αλέκα Παπαρήγα, επισήμανε ότι τα σχέδια των ιμπεριαλιστών για την περιοχή του Κοσσόβου, είναι δραματικά, και όπως χαρακτηριστικά είπε η περιοχή θα μετατραπεί σε «αποθήκη» πυρηνικών αποβλήτων και χώρο εγκατάστασης πυρηνικών όπλων.

Καταδίκασε τη στάση της σημερινής κυβέρνησης στη Γιουγκοσλαβία, υπογραμμίζοντας ότι τα στελέχη που την απαρτίζουν είναι άνθρωποι που πλούτισαν σε βάρος του γιουγκοσλαβικού λαού, αφού επωφελήθηκαν «εμπορικά» από τις κυρώσεις σε βάρος της χώρας τους.

Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε και στη συνάντηση που πραγματοποίησε με τους Ελληνες φοιτητές στο Βελιγράδι, την οποία χαρακτήρισε ουσιαστική. Οπως, είπε, η Ελληνες φοιτητές ξεκαθάρισαν ότι η ελληνική κυβέρνηση αρνείται πεισματικά την επιστροφή τους, επειδή κάτι τέτοιο θα φανέρωνε την πραγματική διάσταση του προβλήματος. Τέλος, η Αλ. Παπαρήγα, παρουσίασε όπως η ίδια τις είδε από πολύ κοντά, τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, που επικρατούν στους καταυλισμούς των προσφύγων στο Κόσσοβο.

Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην εισηγητική της ομιλία κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνέντευξης Τύπου. Παραθέτουμε στη συνέχεια ολόκληρη την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα:

«Αγαπητοί φίλοι και προσκεκλημένοι δημοσιογράφοι που είστε εδώ, πρέπει να σας πω αβίαστα ότι το ταξίδι αυτό (που πραγματοποίησε η αντιπροσωπεία του Κόμματος στη Γιουγκοσλαβία, πέρα από εμένα ήταν ο Μπάμπης Αγγουράκης, είναι γνωστός ως μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και ο Γιώργος Χαβατζάς απ' την Επιτροπή Πόλης της Θεσσαλονίκης) ότι είχε πολύ μεγαλύτερη ουσιαστική επιτυχία απ' ό,τι περιμέναμε. Ηταν ένα ταξίδι καθαρά εργασίας, δηλαδή από το πρωί μέχρι το βράδυ επικοινωνούσαμε με τα τρία κόμματα που συναντηθήκαμε και στελέχη τους και τοπικές οργανώσεις, το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γιουγκοσλαβίας, το νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας και τη Γιουγκοσλαβική Αριστερά.

Πήραμε πολλά και απ' τους εγχώριους και πάρα πολλά από τους φοιτητές. Και λέω δεν το περίμενα, το είπα και σε μία κυρία που είναι από το Σύλλογο εδώ των Φοιτητών, γιατί τα παιδιά αυτά ήταν εξαιρετικά ώριμα.

Μπορεί στην τηλεόραση να βλέπουμε να ασχολούνται με το υπαρκτό, σοβαρότατο πρόβλημα του δικαιώματος να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να συνεχίσουν τις σπουδές τους, αλλά πέρα απ' αυτό ήταν παιδιά, τα οποία βλέπουν με πάρα πολλή σοβαρότητα τα προβλήματα του γιουγκοσλαβικού λαού, της γιουγκοσλαβικής νεολαίας, δε σκέφτονται καθόλου εγωιστικά για τα δικά τους συμφέροντα και θεωρούν ακόμα ότι η επιστροφή τους στην Ελλάδα, πέρα από τη συνέχιση των σπουδών, τους δίνει το δικαίωμα και μέσα στην Ελλάδα σαν αυτόπτες μάρτυρες όλων των γεγονότων, να στηρίξουν τον αγώνα του γιουγκοσλαβικού λαού.

Θα διαλέξω να πω ορισμένα απ' αυτά που κατά την κρίση μας είναι σημαντικά, μπορεί να γίνει και συζήτηση. Είναι πάρα πολλές οι εμπειρίες. Αν θέλετε, δεν έχω προλάβει ούτε να τις αντιγράψω και να τις κατατάξω».

«Το πρώτο σημαντικό», συνέχισε η ομιλήτρια, «είναι ότι συμφωνήσαμε με τα κόμματα που σας είπα πως συναντηθήκαμε, ότι πρέπει να προχωρήσει παραπέρα αυτό που ξεκίνησε ήδη με έδρα τη Θεσσαλονίκη, η δημιουργία δηλαδή του κέντρου δράσης στη Θεσσαλονίκη, που συγκροτήθηκε από κόμματα κομμουνιστικά, αριστερά, προοδευτικές δυνάμεις, κοινωνικές οργανώσεις.

Να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια και μάλιστα να διευρυνθεί όσο γίνεται παραπέρα, για να αφυπνιστούν παραπέρα οι λαοί των Βαλκανίων, πραγματικά για ένα κίνημα να φύγει το ΝΑΤΟ απ' τα Βαλκάνια.

Δεν ήταν μια φραστική λεκτική συμφωνία. Βασίζεται σε μια πολύ βαθιά πεποίθηση, πως η παρουσία του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια εξυπηρετεί στρατηγικούς σκοπούς του ΝΑΤΟ, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, αλλά και ευρωπαϊκών δυνάμεων και όταν λέμε να φύγει το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια, δε λέμε να μείνουμε ως έχουμε, ούτε φεύγοντας οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις να βρεθούν οι λαοί των Βαλκανίων, ιδιαίτερα ο γιουγκοσλαβικός στο έλεος των γερμανικών ή γαλλικών δυνάμεων, στο έλεος του ανταγωνισμού των δυνάμεων αυτών.

Συμφωνήσαμε ακόμα ότι πρέπει συστηματικά και μελετημένα να προβάλλουμε την άποψή μας, που θεωρούμε ότι μπορεί να βρει απήχηση και συμφωνία στους λαούς, ότι τα Βαλκάνια μπορούν, να προσδοκούν σε ένα μέλλον, (πόσο κοντά είναι αυτό ή πόσο μακριά θα εξαρτηθεί απ' τους αγώνες), μιας συγκροτημένης περιφερειακής συνεργασίας, οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής, οικολογικής, μπορεί να προσθέσει κανείς πολλά.

Μιας περιφερειακής συνεργασίας, η οποία δε θα στοχεύει μόνο στην ανάπτυξη αμοιβαία επωφελών οικονομικών σχέσεων, θα εγγυάται τα σύνορα, την ακεραιότητα των χωρών και θα είναι ένα μοντέλο συνεργασίας εντελώς διαφορετικό απ' αυτά τα οποία έχουν επικρατήσει δίκην μονόδρομων, τα τελευταία χρόνια».

«Ας δώσω ορισμένα στοιχεία που αποκομίσαμε από εκεί», σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «που είναι πολύ σημαντικά, τα οποία επιβεβαιώνουν γιατί έγινε ο πόλεμος, ποιος ήταν ο σκοπός του και τις συνέπειες του πολέμου, που δεν είναι μόνο το ουράνιο, το πλουτώνιο και άλλες τοξικές ουσίες, που είναι και αυτές και δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια, γιατί μιλάμε για τη ζωή.

Αλλά είναι και συνέπειες πολιτικές, κοινωνικές, τις οποίες δεν μπορούμε να τις αποδεσμεύσουμε από το βρώμικο και επικίνδυνο και έτσι κι αλλιώς ανθυγιεινό χαρακτήρα ενός πολέμου. Το πρώτο ζήτημα. Ας ξεκινήσω από το επίκαιρο, το ουράνιο, το πλουτώνιο κλπ.

Υποτίθεται ότι υπάρχει σήμερα ενιαία Γιουγκοσλαβία. Υποτίθεται ότι το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ενωση, θεωρούν ότι το Κόσσοβο, το Κοσσυφοπέδιο, είναι μέσα στην ενιαία Γιουγκοσλαβία. Αυτή τη στιγμή δεν μπορεί κανείς επιστήμονας, επιστημονικό κέντρο, γιατρός, ιατρικές αποστολές, να πάνε να ερευνήσουν στο Κοσσυφοπέδιο.

Εμείς για να πάμε στο Κοσσυφοπέδιο, έπρεπε να έχουμε την άδεια του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Τώρα, αν το Κοσσυφοπέδιο είναι εντός της Σερβίας, βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Επομένως, οι άνθρωποι αυτοί και οι επιστήμονες δεν έχουν κανένα στοιχείο για το Κοσσυφοπέδιο, δηλαδή εννοώ στοιχείο που να το έχουν ήδη ερευνήσει πρακτικά.

Ομως, ξέρουν πάρα πολύ καλά, το έχει παραδεχτεί το ΝΑΤΟ, ότι χρησιμοποιήθηκε το ουράνιο και το πλουτώνιο και το κυριότερο, αυτό που λένε οι ίδιοι, όχι μόνο οι επιστήμονες αλλά και πολιτικές δυνάμεις, ότι όταν ακούτε ότι θα φύγουν οι Αμερικανοί από το Κοσσυφοπέδιο, επιβεβαιώνει ότι το Κοσσυφοπέδιο θα γίνει μια μεγάλη αποθήκη πυρηνικών αποβλήτων. Είναι μια από τις επιλεγμένες αποθήκες πυρηνικών αποβλήτων. Αφού πετύχουν βεβαίως, να κάνουν όπως θέλουν το Κοσσυφοπέδιο.

Οσον αφορά το κύριο σώμα της Σερβίας, μπορεί κανείς να πει συγκριτικά ότι δε χρησιμοποιήθηκε η ίδια ποσότητα των όπλων που χρησιμοποιήθηκε στο Κοσσυφοπέδιο. Ωστόσο, με τα πρώτα στοιχεία που έχουν εκεί οι επιστήμονες -και εγώ θα πω τη γνώμη μου- λίγα λένε, ζουν κάτω από το κράτος του φόβου.

Από τις μετρήσεις που έκανε το Ινστιτούτο Πυρηνικής Ενέργειας λέει ότι οπωσδήποτε υπάρχουν επτά σημεία μέσα στη Σερβία τα οποία έχουν προσβληθεί. Παραδείγματος χάρη, όταν έγιναν 39 βομβαρδισμοί στο Πάντσεβο με πυραύλους, τι να πει κανείς. Ενα αυτό».

«Το μεγάλο πρόβλημα», τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα, «είναι με τα άσκαστα βλήματα. Δηλαδή λένε οι άνθρωποι αυτοί, επειδή η κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας είχε πλαστούς στόχους, όχι πραγματικούς, πολύ μεγάλο μέρος βλημάτων καταναλώθηκε σε πλαστούς στόχους. Αυτά όμως τα βλήματα, μπήκαν μέσα στη γη, δεν έσκασαν.

Ολοι οι επιστήμονες συμφωνούν ότι είναι μέσα στη γη, μάλιστα έχουν μετρήσει και τη φορά του βλήματος και σε πόση περιφέρεια το κάθε βλήμα μπορεί να επιδράσει. Λένε, και είναι σίγουρο, ότι λόγω του κλίματος που υπάρχει εκεί, τις βροχές, τις χιονοπτώσεις, την όλη κατάσταση αυτά θα τα έχουν μπροστά τους. Αυτή τη στιγμή είναι άσκαστα. Αλλά είναι μια υπόγεια ωρολογιακή βόμβα στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας.

Υπάρχουν κι άλλες πλευρές. Θεωρούν τουλάχιστον οι Γιουγκοσλάβοι επιστήμονες ότι το πλουτώνιο - σε συνδυασμό βεβαίως με το ουράνιο - είναι ακόμη πιο επικίνδυνο. Εχουν στοιχεία και επειδή υπήρχαν ορισμένοι από αυτούς που είχαν μελετήσει το θέμα του Κόλπου πριν το Κοσσυφοπέδιο, οι Αμερικανοί φαντάροι έκαναν εμβόλια στη χώρα τους.

Υπάρχει μια εκτίμηση ότι αυτά τα εμβόλια που έκαναν και δεν ήταν επιστημονικά τεκμηριωμένα και εν πάση περιπτώσει - έτσι είπαν, δεν ξέρω - αυτά τα εμβόλια σε συνδυασμό με ραδιενεργείς ουσίες, ενέχονται ενδεχομένως για μεγάλης έκτασης προβλήματα που εμφανίζουν οι εκατό τόσες χιλιάδες στρατιώτες του Κόλπου τερατογενέσεις κλπ., συν τα προβλήματα που θα προκύψουν αύριο.

Είναι αποδεδειγμένο ότι οι Αμερικανοί στρατιώτες ήρθαν εμβολιασμένοι στο Κοσσυφοπέδιο και αυτό δείχνει ότι είχαν πρόβλεψη. Αλλο τώρα αν επιστημονικά, μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει όλα τα ζητήματα με ένα εμβόλιο. Στο τέλος θα θέλουν να μας εμβολιάσουν συνειδησιακά για τους πολέμους!

Η άλλη πλευρά είναι ο συνδυασμός τοξικών ουσιών. Προσπαθούν να μελετήσουν όχι μόνο αν υπάρχουν τοξικές ουσίες - γι' αυτό είναι βέβαιοι - αλλά και το συνδυασμό των τοξικών ουσιών, πέρα από τα μεγάλα προβλήματα που έχουν προκύψει με τα διυλιστήρια, τα πετροχημικά, τον υδράργυρο, την αμμωνία κλπ. Προτείνουν την εξυγίανση του εδάφους στη Γιουγκοσλαβία ή τουλάχιστον στα επτά σημεία που συμφωνούν όλοι ότι υπάρχει πρόβλημα».

«Θα σας βάλω όμως και την άλλη πλευρά του ζητήματος», σημείωσε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «χωρίς να υποτιμά κανείς αυτά:

Πώς είναι σήμερα η Γιουγκοσλαβία; Υποτίθεται, ότι εκεί ενώθηκε μια Αντιπολίτευση. Εμείς προσθέτουμε την ένωσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ. Να μην αποκλείσουμε θεωρητικά να υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι, αυτό που λέμε πατριώτες, εθνικιστές όπως τους πει κανείς. Αν και σε αθώους δεν πολυπιστεύω εγώ, αλλά εν πάση περιπτώσει.

Ενώθηκε, όμως, αυτή η Αντιπολίτευση. Ποιοι είναι μέσα σε αυτή την Αντιπολίτευση; Είναι άνθρωποι, πολλοί από αυτούς που πλούτισαν όλα αυτά τα χρόνια - επί 10 χρόνια όχι την τελευταία μόνο περίοδο - με τις κυρώσεις. Μιλάμε για καπιταλιστές, δηλαδή, κυριολεκτικά. Πλούτισαν από τις κυρώσεις. Εζησαν από τις κυρώσεις.

Είναι άνθρωποι που, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, όπως ο Τζίτζιτς, πήγε στο Μαυροβούνιο και κάθισε στην Ποντγκόριτσα. Είναι άνθρωποι, οι οποίοι μπορεί να κατήγγειλαν τον πόλεμο, αλλά αποπροσανατόλιζαν τον κόσμο για τις αιτίες του πολέμου και ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι οι αιτίες δεν ήταν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Είναι καιροσκόποι, είναι φοβισμένοι, είναι δειλοί. Ολοι αυτοί τώρα έκαναν την Αντιπολίτευση όχι για να υπερασπιστούν τον πλούτο της Γιουγκοσλαβίας από τους κεφαλαιούχους, τους καπιταλιστές, από τους ξένους, είναι οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι είναι αποφασισμένοι σήμερα, να τα δώσουν όλα, όλο τον πλούτο της Γιουγκοσλαβίας.

Οι κυρώσεις υπάρχουν. Εμείς είχαμε μια εντύπωση ότι είχαν σταματήσει. Οι κυρώσεις παραμένουν ως έχουν! Δεν άλλαξε τίποτα.

Ενώ οι ίδιοι υποσχέθηκαν στο λαό ότι θα μπει το ξένο κεφάλαιο και θα γίνουν επενδύσεις, δεν έχει έρθει ούτε μια δραχμή ξένου κεφαλαίου στη Γιουγκοσλαβία. Οχι ότι εμείς είμαστε υπέρ του ξένου κεφαλαίου, αλλά καταρρίπτεται κι αυτό το επιχείρημα. Θα έρθουν τα ξένα κεφάλαια όταν τη διαλύσουν εντελώς.

Είναι οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι στις 7 του Φλεβάρη θα υποδεχτούν το Σολάνα στο Βελιγράδι!

Υποστηρίζουν αυτή τη στιγμή την εδαφική ακεραιότητα της Γιουγκοσλαβίας. Θα μου επιτρέψετε να πω ότι οι άνθρωποι αυτοί, οι περισσότεροι, που συνιστούν σήμερα την Αντιπολίτευση -που τσακώνονται και μεταξύ τους ποιος θα φάει τα περισσότερα- πατριώτες δεν είναι, εθνικιστές μπορεί να είναι.

Αλλά δεν πρόκειται να υπερασπίσουν την εδαφική ακεραιότητα της Γιουγκοσλαβίας, αυτής που έχει απομείνει, εφόσον το ΝΑΤΟ, οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικανοί, τους υποσχεθούν πολιτική στήριξη και τους εξασφαλίσουν μαζί με τα προνόμια των ξένων, να αποκτήσουν πολύ περισσότερα προνόμια.

Στο Μαυροβούνιο αποφασίστηκε δημοψήφισμα. Σε ποιο καθεστώς θα γίνει το δημοψήφισμα; Και μιλάμε τώρα, για το Περιστέρι της Αθήνας να αποτελέσει ξεχωριστό κράτος. Είναι αστείο πράγμα, αν θέλετε και ως μέγεθος.

Στη Βοϊβοντίνα αυτή η Αντιπολίτευση που έγινε κυβέρνηση, επειδή είδαν ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα κρατούσε εκεί ένα υψηλό ποσοστό ψήφων και επειδή το 70% είναι Σέρβοι στην περιοχή συνέβαλαν να εκλεγεί πλειοψηφία στη Βουλή από μη Σέρβους και Σέρβους εθνικιστές που θέλουν απόσχιση.

Σύμφωνα με τις απόψεις των Γιουγκοσλάβων, η Βοϊβοντίνα είναι ο σιτοβολώνας της Γιουγκοσλαβίας, αλλά σύμφωνα με εκτίμηση γιαπωνέζικης αποστολής που πήγε πρόσφατα στη Βοϊβοντίνα, όταν είδαν το έδαφος στη Βοϊβοντίνα, είπαν ότι η Βοϊβοντίνα μπορεί να θρέψει την Ευρώπη. Δεν ξέρω αν είναι υπερβολή, αλλά να καταλάβετε τι περιοχή είναι. Είναι μια περιοχή που ό,τι σπείρεις φυτρώνει.

Αυτοί είναι εκείνοι οι οποίοι εγγυήθηκαν την ακεραιότητα της Γιουγκοσλαβίας».

«Η ελληνική κυβέρνηση», συνέχισε η ομιλήτρια, «έπαιξε ουσιαστικό ρόλο, όχι μόνο στη διάρκεια του πολέμου με τις διευκολύνσεις, αλλά και στις εκλογές. Η ανάμειξη της ελληνικής κυβέρνησης στις γιουγκοσλαβικές εκλογές, ήταν άμεση.

Αλλά ξέρετε γιατί μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να παίξει ένα ρόλο; Διότι τον τελευταίο καιρό, ταυτιζόταν και στη συνείδηση του γιουγκοσλαβικού λαού με τους αγώνες του ελληνικού λαού κατά του πολέμου. Η μεγάλη αλληλεγγύη ταυτιζόταν και με την κυβέρνηση. Βλέπετε, συμβαίνει κι αυτό στη ζωή. Να παλεύει ένας λαός κι άλλοι να δρέπουν τους καρπούς! Αυτό, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που συμβαίνει. Επομένως, η ελληνική κυβέρνηση έπαιζε το ρόλο της.

Να πάμε σήμερα σε μια Γιουγκοσλαβία, όπου, όπως μας είπαν χαρακτηριστικά οι φοιτητές, ενώ, ας πούμε, τον περασμένο μήνα έδιναν για διάφορα γενικά έξοδα που είχαν τηλέφωνο κλπ., π.χ. 900 δηνάρια μέσα σ' ένα μήνα έγιναν 1.500. Οι τιμές αυξάνονται αλματωδώς. Και λένε "τι θα κάνουμε με τους γονείς μας, δε θα μπορούν να μας στέλνουν λεφτά".»

«Υπάρχει», παρατήρησε στη συνέχεια η ΓΓ «το ζήτημα για ιδιωτικοποίηση της γης. Παλαιότερα υπήρχαν τα σπίτια που γίνονταν κρατική ιδιοκτησία εκεί. Εδωσαν τη δυνατότητα τα τελευταία χρόνια να αγοράσουν πολύ φτηνά τα σπίτια, τα ατομικά διαμερίσματα, αλλά η γη ήταν κοινόχρηστη.

Τώρα ξεκινάει η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης της γης. Που σημαίνει ότι κι αυτοί που αγόρασαν τα διαμερίσματα, δε θα έχουν αντίστοιχη ιδιοκτησία γης. Διότι αγόρασαν φτηνά διαμερίσματα με βάση την παλαιότητα και τους μισθούς, αλλά τώρα, όταν ιδιωτικοποιηθεί η γη, πόσο θα πουληθεί η αντίστοιχη γη; Οι μισθοί όμως έχουν παραμείνει οι ίδιοι.

Και αρχίζει η μαύρη αγορά, το επίσημο και όχι το ψιλοεμπόριο και η ψιλομαύρη αγορά. Επομένως η Γιουγκοσλαβία είναι σε μια διαδικασία αποσύνθεσης.

Να σας πω το εξής χαρακτηριστικό. Απαγορεύτηκε η είσοδός μας σε νοσοκομεία και εργοστάσια, που πήγαμε να δούμε, να κινηματογραφήσουμε για να δούμε την αποκατάσταση ζημιών που έγινε, γιατί σε ένα σημαντικό σημείο έχει γίνει αποκατάσταση ζημιών.

Και ούτε λόγος, βέβαια, να μπορούν να εισέλθουν κόμματα, οργανώσεις άλλες μαζικές, μέσα σε τέτοιους χώρους ή να κάνουν οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα, είναι απαγορευμένα όλα αυτά.

Μιλάμε πραγματικά για μια όξυνση όλων των κοινωνικών ανισοτήτων, που υπήρχαν και πριν, δε λέμε ότι δεν υπήρχαν, αλλά εν πάση περιπτώσει για μια αντιδραστική και φασίζουσα κατάσταση. Αφού σας λέω ότι στις 7 Φλεβάρη θα πάει ο Σολάνα και ετοιμάζονται να συζητήσουν μαζί του. Μπορείς δηλαδή να συνομιλείς με αυτούς που σε πολέμησαν;

Γιατί τα λέμε αυτά; Γιατί εδώ υπάρχει ένα θέμα. Βεβαίως, πρέπει να συνεχίσουμε την αλληλεγγύη στο γιουγκοσλαβικό λαό, αλλά ο γιουγκοσλαβικός λαός δεν πρόκειται να χορτάσει με το να τους πηγαίνουμε εμείς τα τρόφιμα, να βοηθάμε.

Πήγαμε και σε ένα στρατόπεδο προσφύγων, είναι άθλιες οι συνθήκες για τους πρόσφυγες από το Κοσυφοπέδιο, άθλιες. Αλλά δε φτάνει ο ελληνικός λαός να οργανώσει αυτή την αλληλεγγύη, να στέλνουμε τρόφιμα, φάρμακα και να λέμε ότι είμαστε μαζί τους.

Αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι ο συνεπής κοινωνικός και πολιτικός αγώνας σε κάθε χώρο. Και να το πούμε διαφορετικά. Δεν μπορούμε στην Ελλάδα να σκεφτόμαστε την αλληλεγγύη μόνο στο γιουγκοσλαβικό λαό, αν δεν παλεύουμε αυτά που έχουν σχέση με το ΝΑΤΟ, τις επεμβάσεις, τη συμμετοχή μας σε τέτοιες επιχειρήσεις εδώ στην Ελλάδα.

Γιατί εδώ αποδείχτηκε το εξής. Ολοι είναι με την εδαφική ακεραιότητα των χωρών. Και θέλω να το πιστεύω ότι όλοι δε θέλουν να μειωθεί η χώρα, δε θέλουν εκχωρήσεις. Αλλά όταν έρθει εκείνη η ώρα και όταν, εν πάση περιπτώσει, η πλουτοκρατία του κάθε τόπου μπορεί να βγάλει κέρδη και με μικρότερη Ελλάδα και με μεγαλύτερη Ελλάδα δε θα τη νοιάξουν ούτε τα σύνορα ούτε οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ήδη το έχουν κουρελιάσει».

Μπαίνει ένα ολόκληρο ζήτημα για την Ελλάδα, σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα. «Τι θα γίνει; Είμαστε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ.

Θα πειθαρχήσουμε σε ό,τι κάνει το ΝΑΤΟ; Τη δική μας θέση την ξέρετε, εμείς θεωρούμε ότι αργά ή γρήγορα πρέπει να γίνει ρήξη και πρέπει να διαλυθεί το ΝΑΤΟ, αλλά πώς θα διαλυθεί αν σε κάθε χώρα υπάρχει πειθαρχία στο ΝΑΤΟ;

Αλλά, εν πάση περιπτώσει, θα πειθαρχήσουμε; Θα δεχτούμε τη συμβολή της χώρας μας, της κυβέρνησης σε αυτό τον εγκληματικό πόλεμο; Υπάρχει και η άλλη απάντηση. Εχετε δίκιο αλλά δεν έχουμε τη δύναμη να γίνει κάτι άλλο.

Με αυτή τη λογική ο Κοστούνιτσα μπήκε επικεφαλής του συνασπισμού και πολλοί άλλοι και μπορεί να βρεθούν και άλλοι σήμερα, που αντιστάθηκαν, να πάνε με το ρεύμα. Από ένα σημείο και μετά ή πας κόντρα στο ρεύμα ή ενσωματώνεσαι και σε χρησιμοποιούν, ιδιαίτερα αν είσαι πολιτική δύναμη, σωματείο, ένας οργανωμένος φορέας με μια κοινωνική και πολιτική δράση».

«Εκτιμάμε ότι, αν θέλετε να επιτελέσουμε το καθήκον μας, να συντονιστούμε με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις στα Βαλκάνια, ακόμα και με κάποιες, οι οποίες μπορεί αρχικά να ταλαντεύονται αλλά, εν πάση περιπτώσει, μέσα απ' αυτή τη σύμπραξη μπορεί να δουν καλύτερα τα πράγματα.

Αλλά θέλει συνεπή αγώνα. Οχι μπαίνουμε στον αγώνα και μετά κάνουμε πίσω, γιατί κάθε βήμα πίσω σημαίνει το έγκλημα να συνεχίζεται. Εντός της Ελλάδας τι γίνεται;

Επειδή τις τελευταίες μέρες έφυγα για το Βελιγράδι, είπα ότι θα σταματήσουν οι συζητήσεις που έχουν μοτίβο τι θα γίνει με το τάδε νέο κόμμα που θα ιδρυθεί, ή τι θα γίνει με το βήτα υποπροϊόν του προβλήματος. Θα ήθελα να καταλήξω στο εξής: Το ζήτημα εδώ δε θα κριθεί μόνο σε ό,τι διεργασίες γίνονται από τα πάνω. Εγώ θα έλεγα ναι ακόμα και σε θετικές διεργασίες από τα πάνω αν γίνεται.

Το ζήτημα είναι αν ο λαός, οργανωμένος, με τις ιδιαιτερότητες και τις ιδιαίτερες απόψεις που υπάρχουν, αν ο λαός είναι οργανωμένος και αποφασισμένος να παλέψει.

Γιατί κοιτάξτε, ο γιουγκοσλαβικός λαός αντιστάθηκε. Αλλά κακά τα ψέματα, οι πιο αντιδραστικές και μαύρες δυνάμεις, αν δεν είχαν στον πρώτο γύρο την πλειοψηφία, πάντως πήραν πάρα πολλούς ψήφους.

Επομένως, η μια πλευρά είναι τι κάνουν οι δυνάμεις από πάνω, τι κάνουν οι ξένοι, τι κάνει το μεγάλο κεφάλαιο, που λέμε εμείς. Εμείς δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε τη φύση του κεφαλαίου ούτε τη φύση των δυνάμεων εκείνων που θέλουν τον πόλεμο για να περνάνε τα κεφάλαια.

Το θέμα είναι να ξεπαγιδευτούν οι λαοί από φόβους. Δεν αρκεί να έχεις συνείδηση πατριωτική. Χρειάζεται και αντίστοιχη δράση. Και επομένως και στην Ελλάδα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Και αν θέλετε αυτό που μας ενδιαφέρει εμάς, σε σχέση και με τις εξελίξεις είναι, τι μέτωπα κοινής δράσης χτίζονται, στα οποία πρωταγωνιστεί ο λαός, οι λαϊκές δυνάμεις. Αυτό είναι το κυριότερο.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι διεργασίες, Αβραμόπουλος κλπ., που συζητάνε στις κορυφές, έχουν απ' έξω το λαό, όλο λένε τι θα ψηφίσει ο λαός, δηλαδή κοπάδι. Αυτή είναι η άποψή τους. Αφήστε που για μας η παρέμβαση του λαού δεν μπορεί να γίνεται μόνο με την ψήφο.

Η ψήφος θα είναι, έτσι ή αλλιώς, το καταστάλαγμα μιας δράσης προηγούμενης. Και με αυτή την έννοια η πείρα του γιουγκοσλαβικού λαού είναι πάρα πολύ χρήσιμη. Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά εμείς τους είπαμε ότι πρέπει να βγουν πολιτικά συμπεράσματα και μέσα στη Γιουγκοσλαβία.

Τι έγινε, πώς έγινε, πώς αντιστάθηκαν, τι έκαναν μετά τη λήξη του πολέμου, πώς συνεχίστηκε η αντίσταση, πώς οργανώθηκε η αντίσταση. Υπάρχουν τέτοια ζητήματα. Τι γίνεται με τα σωματεία, τι γίνεται με τα συνδικάτα.

Διαλυμένα συνδικάτα που δεν μπορούν να οργανώσουν το λαό. Αυτό είναι το κυριότερο. Δεν υποβαθμίζω την ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων, αλλά να σας πω και καθαρά. Δεν πάει να λέει το ΚΚΕ ό,τι θέλει, αν σήμερα ο ελληνικός λαός δεν ξεπαγώσει, να το πούμε καθαρά, από το φόβο που έχει να τα βάλει και εσωτερικά και διεθνώς με αυτούς που εκμεταλλεύονται τους λαούς και χρησιμοποιούν και τον πόλεμο, αν δεν αποφασίσει να δράσει δεν μπορεί να γίνει τίποτα.

Εμείς είμαστε γενικά αισιόδοξοι, με ποια έννοια. Εστω και μ' αυτές τις τραγικές εξελίξεις, συσσωρεύονται εμπειρίες και εδώ είναι η ευθύνη του λαού. Να μετατρέψει αυτές τις εμπειρίες σε πολιτική συνείδηση αντίστασης και αντεπίθεσης. Δε λύνονται τα πράγματα διαφορετικά.

Εμείς υποσχεθήκαμε στους Γιουγκοσλάβους ότι θα συμβάλουμε σ' αυτή την ανάπτυξη ενός ευρύτερου κινήματος στην Ελλάδα. Δεν υποτιμούμε την υλική ή άλλη ανθρωπιστική αλληλεγγύη, αλλά δε λύνεται το πρόβλημα. Δε θα τους δώσει να φάνε στους Γιουγκοσλάβους που σήμερα βλέπουν τη ζωή τους και χειροτερεύει.

Αυτά είναι όλα επιβοηθητικά και περισσότερο ηθική στήριξη. Και εμείς θεωρούμε ότι η καλύτερη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε είναι να ανεβάσουμε τον αγώνα κατά του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα, όχι όμως γενικά αφηρημένα κατά του ΝΑΤΟ και κατά της κυβέρνησης και όλων εκείνων που είτε ανοιχτά, είτε προβάλλοντας το φόβο της αντίστασης, στηρίζουν αυτή την πολιτική.

Βεβαίως αυτοί που έχουν άμεση ευθύνη στην πραγματοποίηση αυτής της πολιτικής, αυτοί πρέπει να πάρουν και το μεγαλύτερο κόστος. Αλλά εν πάση περιπτώσει, πρέπει να σταματήσει η καλλιέργεια της αδυναμίας και του φόβου.

Δε θα ξεπαγώσουν οι λαοί αμέσως; Δε θα ξεπαγώσουν. Αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση. Και μ' αυτή την έννοια είμαστε αισιόδοξοι. Αρκεί να μην ωριμάζουν οι συνειδήσεις αργά και περνάνε από εδώ και μπρος τα πράγματα, τα νέα σχέδια.

Η Γιουγκοσλαβία βρίσκεται σε πορεία παραπέρα διάλυσης και σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό και για την Ελλάδα και για τα ελληνικά σύνορα, σε συνδυασμό με όλο το φόντο που υπάρχει στα Βαλκάνια, Βουλγαρία, Αλβανία, όλες οι χώρες. Δε μιλάμε για τους λαούς, μιλάμε για τις κυβερνήσεις. Δεν είναι και τόσο φιλικές προς την Ελλάδα.

Οσον αφορά τις ελληνοτουρκικές εξελίξεις, πέρα από τα διάφορα "πολιτιστικά" προγράμματα που εξάγονται προς την Τουρκία, δεν «εξάγεται» καμία πολιτική πραγματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων που υπάρχουν. Και ελληνοτουρκική συνεργασία είναι να εξάγουμε κάποια πολιτιστικά προϊόντα και κυρίως να αγκαλιάζονται οι επιχειρηματίες για κοινές επιχειρηματικές δραστηριότητες; Αυτό δεν είναι ειρήνη.

Αυτό και στη Γιουγκοσλαβία γίνεται και θα γίνει. Οι επιχειρηματίες δεν μπορεί να είναι η γέφυρα φιλίας. Οι επιχειρηματίες θα τα πηγαίνουν καλά όσο μπορούν και αύριο μπορούν να σκοτωθούν και μεταξύ τους πώς θα μοιράσουν τα κέρδη. Επομένως, για μας σημασία έχει το μέτωπο πάλης κατά του ΝΑΤΟ, πάλη κατά της νέας τάξης πραγμάτων, αλλά σε συνδυασμό με το εσωτερικό πολιτικό πρόβλημα και όχι σαν ένα πρόβλημα που αρχίζει εκτός των συνόρων της Ελλάδος. Ξεκινάει μέσα απ' την Ελλάδα και οξύνεται όσο βγαίνουμε έξω από τα σύνορα».