Από εξόρμηση της Κομματικής Οργάνωσης σε βιομηχανική μονάδα στα Οινόφυτα

Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα που στηρίζουν αυτό το συμπέρασμα. Ας σταθούμε σε δύο - τρία που έχουμε συναντήσει στην Τομεακή Οργάνωση Θήβας - Οινοφύτων του ΚΚΕ. Σε μια περιοχή που έχει μεγάλες και μικρότερες βιομηχανικές μονάδες όλων σχεδόν των κλάδων (μέταλλο, τρόφιμα - ποτά, φάρμακο, χημική βιομηχανία κ.ά.), με μεγάλη συγκέντρωση εργατών και εργατριών, πάνω από 12.000, που προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή, δηλ. από Αττική, Βοιωτία, Εύβοια, ακόμη και Φθιώτιδα. Χώρος ιδεολογικής και πολιτικής προτεραιότητας για την Οργάνωσή μας, αφού ένας τόσο μεγάλος αριθμός εργαζομένων συγκεντρώνεται στις βιομηχανικές μονάδες και στις εφοδιαστικές αλυσίδες (logistics), AB, METΡO, JUMBO κ.ά.

Εχουμε ήδη κάποια πρώτα θετικά δείγματα από την αναδιάταξη των κομματικών δυνάμεων στη ΒΙΠΕ (Βιομηχανική Περιοχή, Αυλώνας - Σχηματάρι - Οινόφυτα - Θήβα) και τη μέχρι τώρα δράση μας.

Μεταξύ άλλων, βοήθησε στην βελτίωση της ηλικιακής σύνθεση των εδαφικών ΚΟΒ , στο καλύτερο συντονισμό τοπικής-κλαδικής δουλειάς, στο καλύτερο προσανατολισμό στην παρέμβαση στα εργοστάσια - επιχειρήσεις, σε μονοπωλιακούς ομίλους, στα χωριά, για την ενίσχυση της δουλειάς ιδιαίτερα των κλαδικών Σωματείων και την οικοδόμηση του Κόμματος

Γνωρίζουμε εργατόκοσμο από τις εξορμήσεις μας στους χώρους και στους κλάδους, βοηθά η δουλειά για τη διάδοση του «Ριζοσπάστη» με συστηματικό τρόπο, με σχέδιο, έλεγχο και όχι σαν αγγαρεία και αυτό έχει αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία. Δυναμώνουν οι δεσμοί των ΚΟΒ σε τοπικό επίπεδο, εκεί όπου μένουν οι εργάτες των εργοστασίων. Από την άλλη, το μαζικό άνοιγμα έξω από τα εργοστάσια, στα χωριά και τις συνοικίες δυναμώνει κι αυτό με τη σειρά του τους δεσμούς μας μέσα στα εργοστάσια, την προσπάθεια να αποκτήσουμε παντού επαφές.

Αυτός ο προσανατολισμός, η ενιαία αντίληψη που σιγά - σιγά αποκτάμε τόσο στην κατά τόπο όσο και στην κατά κλάδο παρέμβασή μας βοηθάει και στην αναζωογόνηση των εδαφικών ΚΟΒ, στο ξεπέρασμα χρόνιων αδυναμιών και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Δεν αρκεί όμως μόνο η οργανωτική αναδιάταξη: Απαιτούνται όλα εκείνα τα ιδεολογικά - πολιτικά - καθοδηγητικά μέτρα που θα την πλαισιώνουν. Απαιτείται αισθητή άνοδος του επιπέδου της συζήτησης μέσα στις ΚΟΒ. Απαιτείται ανέβασμα - ατομικά και συλλογικά - της ικανότητάς μας να δουλεύουμε με τη στρατηγική μας και «μέσα στη φωτιά της μάχης», άνοδος στην ανάληψη πρωτοβουλιών, ιδιαίτερα από τα Γραφεία των ΚΟΒ.

Ο καταμερισμός ευθυνών μέσα στα όργανα, η χρέωση σημαντικών μετώπων πάλης δεν είναι υπόθεση τυπική. Υπάρχει, βέβαια, η συλλογική ευθύνη του καθοδηγητικού οργάνου, υπάρχει όμως και η ατομική ευθύνη κάθε στελέχους στο πλαίσιο του οργάνου, και αυτή η διαλεκτική ενότητα πρέπει να κατανοείται και στις δύο πλευρές της. Πρέπει, λοιπόν, να ανέβει και το ατομικό αίσθημα ευθύνης και συνεισφοράς μέσα στα όργανα.

Για παράδειγμα η χρέωση ευθύνης για την αγροτική δουλειά απαιτεί καλή γνώση:

-- Του χώρου και του αντικείμενο ευθύνης του: (Ποια προϊόντα παράγονται στην περιοχή. Ποια είναι η διάρθρωση και το μέγεθος των εκμεταλλεύσεων).

-- Τους αστικούς και κυβερνητικούς σχεδιασμούς (για τη συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγα χέρια και πώς εκφράζεται, μεγάλες επενδύσεις που ετοιμάζονται κ.ά.)

-- Την ταξική διαστρωμάτωση, τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς (αγροτικοί σύλλογοι, συνεταιρισμοί, πού συγκεντρώνεται το πιο φτωχό κομμάτι του αγροτικού πληθυσμού, πού και πώς παρεμβαίνουν οι άλλες δυνάμεις...).

-- Τις επεξεργασίες του Κόμματος, το πλαίσιο αιτημάτων με βάση τις σημερινές ανάγκες, την αντίστοιχη βιβλιογραφία που υπάρχει (π.χ. στην ΚΟΜΕΠ).

Ετσι - και μόνο έτσι - θα είναι σε θέση το κάθε στέλεχος του Κόμματος να συμβάλει στη συλλογική επεξεργασία και συζήτηση μέσα στα καθοδηγητικά όργανα. Ετσι και μόνο έτσι τα όργανα θα εξειδικεύουν σωστά, ταξικά, επιστημονικά τους άξονες της παρέμβασής μας, τους επιμέρους στόχους μας και την τακτική μας.

Ετσι - και μόνο έτσι - θα αποφεύγουμε τον υποκειμενισμό, την αποσπασματικότητα, την ελλειπή γνώση και τον καμπανιακό χαρακτήρα στην παρέμβασή μας.

Τελευταίο - αλλά όχι λιγότερο σημαντικό - παράδειγμα μπορούμε να βρούμε μέσα από τη δουλειά στα συνδικάτα και την ομολογουμένως δύσκολη, αλλά αναγκαία υπόθεση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Δειλά - δειλά αλλά σταθερά κάνουμε βήματα, αλλά πρέπει να μας απασχολήσουν πλευρές και αδυναμίες που όσο δεν τις λύνουμε θα διαιωνίζεται μια κατάσταση προβληματική.

Ξεκινώντας από την παρέμβαση στους χώρους και τους κλάδους, συνεχίζοντας μέσα στα σωματεία και τα Διοικητικά Συμβούλιά τους και φτάνοντας μέχρι και τα επιτελεία της συσπείρωσης, τις Γραμματείες του ΠΑΜΕ, οι κομμουνιστές και ιδιαίτερα τα εργατικά στελέχη δεν θα πρέπει να λυπούνται ούτε το χρόνο ούτε και τον κόπο που χρειάζεται για να είναι η συζήτηση διαφωτιστική, ολοζώντανη από επιχειρήματα, να βασίζεται στην ίδια την πείρα των εργατών και να την αυξάνει.

Μέσα στους χώρους δουλειάς κυριαρχεί η πίεση και η τρομοκρατία (είτε με το καρότο είτε με το μαστίγιο). Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν κινείται τίποτα. Τα προβλήματα έχουν οξυνθεί. Τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες αυθόρμητης αντίδρασης εργατών σε μια σειρά χώρους δουλειάς στους οποίους δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση, στις προσπάθειες της εργοδοσίας για μείωση μισθών ή να πληρωθούν καθυστερημένα μισθοί. Ειδικά η απλήρωτη εργασία, η καθυστέρηση στις πληρωμές γίνεται όλο και πιο έντονη.

Υπάρχουν αλλαγές «σκηνικού» και έντονες πολιτικές εξελίξεις που προβληματίζουν και μπερδεύουν κάθε άνθρωπο με μικρή πείρα στην ταξική πάλη. Δεν πρέπει να θεωρούμε τα πάντα δεδομένα, δεν πρέπει να είμαστε αυτάρεσκοι αλλά να έχουμε την υπομονή και την επάρκεια να εξηγήσουμε το ένα και το άλλο ζήτημα, να μην ξεχνάμε τα όρια της «οικονομικής» πάλης, αλλά και να μην υποτιμάμε την αναγκαιότητά της στην οργάνωση του αγώνα, στο κέρδισμα νέων δυνάμεων μέσα στην εργατική τάξη. Να μελετάμε πρώτα εμείς τις εξελίξεις μέσα στους κλάδους της βιομηχανίας και τις επιδιώξεις των μονοπωλιακών ομίλων, έτσι ώστε όχι απλά να το λέμε... αλλά να είμαστε σε θέση να αποδείξουμε ότι για τη ζωή, για το μεροκάματο και όλες τις σύγχρονες ανάγκες του εργάτη και της εργάτριας είναι μονόδρομος η πάλη ενάντια στην εξουσία τους.

• Εκδήλωση τιμής στη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, που εκτελέστηκαν στις 30 Μάρτη του 1952 από την αστική τάξη και την κυβέρνηση Ν. Πλαστήρα, διοργανώνουν οι ΤΟ Α' Αθήνας - Γαλατσίου και Ανατολικών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ μαζί με τις αντίστοιχες Οργανώσεις της ΚΝΕ. Η εκδήλωση θα γίνει αύριο Κυριακή, στις 12 μ., στο πάρκο Γουδή στη Λ. Μεσογείων (έναντι νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν»). Θα μιλήσει ο Στέφανος Λουκάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Η ΚΟ Λευκάδας του ΚΚΕ διοργανώνει διήμερο εκδηλώσεων αφιερωμένο στον Ν. Μπελογιάννη, στο Εργατικό Κέντρο Λευκάδας, όπου θα λειτουργεί και έκθεση βιβλίου. Σήμερα Σάββατο, στις 8 μ.μ., θα προβληθεί η ταινία «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο». Αύριο Κυριακή, στις 7.30 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί ομιλία από τη Δήμητρα Σταματέλου, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας του ΚΚΕ.
• Με αφορμή τη συμπλήρωση 63 χρόνων από την εκτέλεση του Ν. Μπελογιάννη, η ΤΟ Κοζάνης της ΚΝΕ οργανώνει εκδήλωση όπου θα προβληθεί η ταινία «Ο Ανθρωπος με το Γαρύφαλλο» και θα ακολουθήσει ομιλία από τον Γραμματέα του ΤΣ Κοζάνης της ΚΝΕ, Γιώργο Γκούμα. Η εκδήλωση θα γίνει στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εργατικού Κέντρου (πίσω από τα παλιά τα ΚΤΕΛ) αύριο Κυριακή, στις 7 μ.μ.