«Οι Ελληνες βλέπουμε την ύπαιθρό μας να ερημώνει συνεχώς, κάθε μέρα, όχι κάθε χρόνο, κάθε μέρα! Ομως, την ίδια στιγμή μας μιλήσατε για ανάγκη παραπέρα προώθησης της αναδιάρθρωσης στη γεωργία, τονίζοντας ότι "δε θα γυρίσουμε πίσω στη μικρή επιχείρηση, αλλά θα προχωρήσουμε στις αναδιαρθρώσεις, για να έχουμε μια γεωργία ανταγωνιστική". Αυτό ήταν το επιχείρημα που οδήγησε μέχρι σήμερα σε αυτή την τρομερή απερήμωση της υπαίθρου μας. Στην Ελλάδα, πριν την ένταξή της στην ΕΟΚ το 1981, το 30-32% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού ασχολούνταν με τη γεωργία και είχαμε μια ύπαιθρο κατοικημένη παρά την τεράστια αιμορραγία της μετανάστευσης που είχαμε στην Ελλάδα. Από τότε μέχρι σήμερα, το ποσοστό αυτό έπεσε στο 18-19%, η ανεργία, βεβαίως, φούντωσε και αυτή τη στιγμή η ΕΕ δαπανά κονδύλια για την κατάρτιση, για προγράμματα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, αντί να ενισχύει τη συνέχιση της παραμονής των αγροτών στην ύπαιθρο. Πρόκειται κατά κύριο λόγο για μικρούς αγρότες που ζούσαν από τη γεωργική δραστηριότητα και είχαν και ένα ρόλο "πολυλειτουργικό", όπως λέει η κυρία προεδρεύουσα. Ηταν προστάτες του περιβάλλοντος, προστάτες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της υπαίθρου. Σήμερα εξαναγκάζονται να φεύγουν. Εχουμε τεράστια χωριά που έχουν απερημωθεί. Το 90% των σπιτιών είναι κλειστά. Εχουμε χωριά που έχουν να δουν γέννα 10-15 χρόνια. Αυτή η κατάσταση μετά από αυτά που ακούσαμε, θα επιδεινωθεί με τη σουηδική προεδρία.

Κατά τη γνώμη μας για να σταματήσει η επιδείνωση χρειάζεται ανακατανομή των επιδοτήσεων, σε προϊόντα που απασχολούν πολύ κόσμο.

Θα ήθελα να ρωτήσω: θα παρθούν μέτρα, θα γίνουν προτάσεις για δικαιότερη κατανομή ποσοστώσεων, για κτηνοτροφικά προϊόντα για παράδειγμα, ιδιαίτερα σε χώρες όπου υπάρχει δυνατότητα αύξησης της κτηνοτροφικής παραγωγής, όπως είναι η Ελλάδα; Για παράδειγμα, για το γάλα, για επιδοτούμενα αιγοπρόβατα, αγελάδες μπορούμε και επιβάλλεται μια τέτοια αύξηση, αντί να εφαρμόζονται ασφυκτικές ποσοστώσεις που οδηγούν σε εισαγωγές 1 δισ. δολαρίων το χρόνο. Η εντατικοποίηση της παραγωγής, όπως η ίδια η κυρία Βίνμπεργ είπε ότι ευθύνεται για τα τεράστια προβλήματα στην τροφική αλυσίδα, θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με δικαιότερη κατανομή ποσοστώσεων σε χώρες που μπορούν να παράγουν εκτατικά και που τώρα υπό τη δαμόκλειο σπάθη των ποσοστώσεων, όχι μόνο δεν καλύπτουν τις ανάγκες, αλλά κάνουν και εισαγωγές.

Επίσης, είπατε ότι θα υιοθετήσετε ή ότι υιοθετείτε τις προτάσεις της Κομισιόν για τον ΠΟΕ, τις επονομαζόμενες "όλα εκτός από τα όπλα". Ομως, η πρότασή σας και η πρόταση της Κομισιόν, οι 48 λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες να εξάγουν την ΕΕ χωρίς φόρους, φοβάμαι ότι θα χτυπήσει κυρίως τα μεσογειακά προϊόντα. Εάν θέλουμε, και πρέπει να θέλουμε να βοηθήσουμε τις χώρες αυτές, πρέπει να πάρουμε μέτρα όπως το σβήσιμο των χρεών τους κλπ.

Μας μιλήσατε εδώ για τη ΣΕΒ, την τροφική ασφάλεια κ.ά. Με τη στάση όμως που κρατάτε θα ενισχυθούν τα φαινόμενα αυτά γιατί υιοθετείτε τις προτάσεις της Κομισιόν. Για τα κρεατάλευρα και τα οστεάλευρα το ζήτημα δεν είναι μόνο να απαγορευτούν από τη μία με μεταλλαγμένη σόγια από τις ΗΠΑ, εξαρτώντας έτσι την κτηνοτροφία μας από την Αμερική, αλλά αν θα ενισχυθεί η παραγωγή φυτικών και πρωτεϊνούχων ζωοτροφών στις χώρες της ΕΕ, όπως στην Ελλάδα, όπου οι εδαφοκλιματολογικές συνθήκες είναι ευνοϊκές.

Σε ό,τι αφορά το λάδι, που είναι ευεργετικότατο προϊόν για τον οργανισμό, η Κομισιόν προτείνει συρρίκνωση της ελαιοπαραγωγής και την εισαγωγή ελαιολάδου αμφίβολης ποιότητας.

Το ίδιο προτείνει και για το βαμβάκι, το ρύζι κ.ά. Εσείς μας λέτε ότι συμφωνείτε, προσβλέπετε δηλαδή στο χτύπημα της παραγωγής των μεσογειακών χωρών;».

Η κυρία υπουργός περιορίστηκε μόνο στο να πει ότι δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε τους νέους να μείνουν στην ύπαιθρο και διαβεβαίωσε υποκριτικά, αυτή όπως και οι προκάτοχοί της, ότι πρέπει να βρούμε τον τρόπο για να τους ενθαρρύνουμε να μείνουν.

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Αλυσσανδράκης παρεμβαίνοντας στη συζήτηση που έγινε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σχετικά με τις σχέσεις ΕΕ - Μεσογείου και την κοινή στρατηγική της ΕΕ για την περιοχή αυτή, επισήμανε τα εξής:

«Η πολιτική της ΕΕ απέναντι στις χώρες της Μεσογείου είναι πολύ μακριά από τη Διακήρυξη της Βαρκελώνης και ακόμα πιο μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των λαών των χωρών αυτών. Οπως σωστά εντοπίζει ο εισηγητής κ. Ναΐρ, η ΕΕ φαίνεται να μην ενδιαφέρεται για τη Μεσόγειο παρά μόνο για λόγους ασφάλειας, ενώ παρεμβαίνει οικονομικά μόνο για να της ανοιχτεί η αγορά των χωρών του Νότου. Ενδεικτικό του χαρακτήρα και των αποτελεσμάτων αυτής της πολιτικής είναι ότι η ΕΕ παρέχει στις μεσογειακές χώρες 1 δισ. Ευρώ το χρόνο, ενώ παίρνει από αυτές, μέσω του εμπορικού τους ελλείμματος 34 δισ. Ευρώ.

Η νέα κοινή στρατηγική εμβαθύνει ακόμα παραπέρα σε αυτή την κατεύθυνση και επιπλέον θέλει να εμπλέξει τις μεσογειακές χώρες στην επιθετική ΚΕΠΠΑ. Η ευρωμεσογειακή συνεργασία είναι κυρίως όχημα παρέμβασης στα εσωτερικά των μεσογειακών χωρών, με στόχο την επιβολή της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας τους και, γενικότερα, τη στήριξη των οικονομικών, στρατιωτικών και πολιτικών συμφερόντων της ΕΕ σε βάρος των λαών. Ολα αυτά γίνονται στο όνομα δήθεν της κοινής ευημερίας, της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα η ΕΕ παραμένει παγερά αδιάφορη απέναντι στο δράμα του παλαιστινιακού λαού, τις καθημερινές δολοφονίες Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ.

Το ΚΚΕ είναι υπέρμαχο της συνεργασίας μεταξύ των λαών με ίσους όρους και χωρίς παρέμβαση στα εσωτερικά μιας χώρας από άλλη. Τονίζει ιδιαίτερα την ευθύνη των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών για τη σημερινή κατάσταση των υποανάπτυκτων χωρών, που είναι αποτέλεσμα της μέχρι τώρα καταλήστευσής τους. Αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος, από τον οποίο απορρέει η υποχρέωση των ανεπτυγμένων χωρών να βοηθήσουν τις χώρες αυτές να αναπτύξουν την παραγωγική τους βάση και να ανεβάσουν το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων τους».