Eurokinissi |
Οι δυνάμεις του νέου και παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού στην εκπαίδευση και συνολικά στο Δημόσιο όχι μόνο σιγοντάρουν την κυβερνητική προπαγάνδα περί «παγώματος» της «αξιολόγησης», αλλά επιπλέον δηλώνουν έτοιμες «μέσω του διαλόγου να συμβάλλουν εποικοδομητικά» στη νέα εκδοχή της αξιολόγησης που ετοιμάζεται από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (βλέπε τοποθετήσεις πλειοψηφιών σε ΑΔΕΔΥ, ΔΟΕ).
Το σημαντικότερο απ' όλα: Με διακηρυγμένη και δεδομένη την κυβερνητική πολιτική για τήρηση των δεσμεύσεων απέναντι στην ΕΕ και για στενή συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες και εφησυχασμούς. Στην εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ βασίστηκαν όλες οι αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις των προηγούμενων ετών, ανάμεσά τους και η προώθηση της «αξιολόγησης».
Μπορεί η νέα μορφή της «αξιολόγησης» να ρετουσαριστεί, το περιεχόμενό της όμως θα παραμείνει βαθιά αντιδραστικό και αντιεκπαιδευτικό.
Η λεγόμενη όμως «αξιολόγηση» δεν έχει καμία σχέση με την ανάγκη επιστημονικής, τεχνικής, επαγγελματικής στήριξης των εργαζομένων, ώστε οι ίδιοι και οι δημόσιες υπηρεσίες να γίνουν καλύτερες, σύγχρονες, πιο ποιοτικές στην παροχή αναβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών για τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία. Ούτε έχει στόχο να εξαλείψει τις αιτίες που δημιουργούν και οξύνουν τα λαϊκά προβλήματα.
Συνεπώς, στο πλαίσιο του σημερινού δρόμου ανάπτυξης, της σημερινής εξουσίας και του σημερινού, αντιδραστικού, κρατικού μηχανισμού, δεν μπορεί να υπάρξει αξιολόγηση που θα έχει φιλολαϊκά χαρακτηριστικά, δεν μπορεί να υπάρξει «καλή» «αξιολόγηση».
Σε τελευταία ανάλυση, όταν μιλάμε για την αξιολόγηση μέσα σε αυτό το σύστημα, στο πλαίσιο αυτής της οικονομίας, που έχει όνομα (καπιταλισμός) μιλάμε για τον αντιδραστικό και ασφυκτικό κρατικό έλεγχο στους εκπαιδευτικούς, προκειμένου να προσαρμοστούν πιο αποτελεσματικά, πιο αποφασιστικά στο περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων και των αναλυτικών προγραμμάτων (βλέπε επιχειρηματικότητα, διαστρέβλωση της Ιστορίας κ.ά).
Συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους, έχοντας τη στήριξη συνδικάτων και του ΠΑΜΕ
Οι περίπου 300 καθαρίστριες και καθαριστές που απολύθηκαν το 2013, δούλευαν με μηνιαίες συμβάσεις έργου για πολλά χρόνια, τέσσερις ώρες τη μέρα. Αλλοι δούλευαν σε αυτό το καθεστώς πολιτικής και εργασιακής ομηρίας επτά και οκτώ χρόνια, άλλοι έφθασαν τα δώδεκα και δεκατρία χρόνια. Η αμοιβή τους ήταν μόλις 460 ευρώ μεικτά το μήνα, 325,88 ευρώ «καθαρά»! Παράλληλα, δεν είχαν ούτε επιδόματα, ούτε δώρα, ούτε το δικαίωμα να πάρουν άδεια.
Σήμερα, διεκδικούν την επαναπρόσληψή τους με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Με τη στήριξη συνδικάτων και δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, έχουν διοργανώσει πολύμορφες κινητοποιήσεις, με επίκεντρο το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Ωστόσο, οι απαντήσεις που έχουν πάρει από τον αναπληρωτή υπουργό, Γ. Κατρούγκαλο, και στελέχη του υπουργείου αποκαλύπτουν το μέγεθος της υποκρισίας του ΣΥΡΙΖΑ και του εμπαιγμού σε βάρος των απολυμένων.
Πολύ πριν τις εκλογές, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συμπαραστέκονταν στα λόγια στον αγώνα τους και έδιναν αφειδώς υποσχέσεις ότι όταν θα γίνουν κυβέρνηση, θα υλοποιήσουν το αίτημά τους. Για παράδειγμα, στις αρχές του 2014, οι τότε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Στρατούλης (σήμερα αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων), Χρήστος Καραγιαννίδης, Κώστας Μπάρκας, Μαρία Μπόλαρη, Γιάννης Σταθάς, Δέσποινα Χαραλαμπίδου, Αλέξης Μητρόπουλος, Δημήτρης Τσουκαλάς (σήμερα γενικός γραμματέας υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης), είχαν καταθέσει Ερώτηση στη Βουλή, με την οποία ζητούσαν «να τερματιστεί το σύγχρονο δουλεμπόριο, μετατρέποντας τις συμβάσεις έργου των καθαριστριών σε εφορίες σε αορίστου χρόνου». Ανάλογη Ερώτηση είχε κάνει το 2009 και ο Π. Λαφαζάνης, σήμερα υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης.
Σήμερα δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Ο αναπληρωτής υπουργός Γ. Κατρούγκαλος τούς είπε τις προάλλες ότι «κατανοεί την αδικία», αλλά ...δεν μπορεί να τις προσλάβει, γιατί είναι «αντισυνταγματικό» και ότι το μόνο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να τους μοριοδοτήσει σε κάποιον επόμενο διαγωνισμό!
Επίσης, ο γενικός γραμματέας Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δ. Τσουκαλάς, που προεκλογικά ήταν από αυτούς που τάχα ζητούσε να μετατραπούν οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου, τώρα, ως στέλεχος της κυβέρνησης, τους πρότεινε ως εναλλακτική λύση να κάνουν «Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση» (Κοιν.Σ.Επ.), δηλαδή να αποδεχθούν τις απολύσεις τους και να προσπαθήσουν να αναλάβουν ως εργολάβοι τη δουλειά της καθαριότητας! Ετσι διαψεύδεται και ο μέχρι πρότινος ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλει τις ΚοινΣΕπ αλλά όχι ως όχημα ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών και τομέων του Δημοσίου.
Θα πρέπει, επίσης, να αναφερθούμε στο χυδαίο τρόπο, με τον οποίο συμπεριφέρθηκε η διευθύντρια του αναπληρωτή υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, όταν σε άλλη συνάντηση χαρακτήρισε τον αγώνα τους «επαναστατική γυμναστική». Το χαρακτηρισμό αυτό αναγκάστηκε να ανακαλέσει μετά τις αντιδράσεις των καθαριστριών.
Οι απολυμένες καθαρίστριες βλέπουν τώρα πιο καθαρά ότι μόνη λύση γι' αυτές είναι ο ενωμένος αγώνας τους. Οτι δεν μπορούν να αφήνουν τις τύχες τους στα χέρια κάποιων σωτήρων. Οπως είπε χαρακτηριστικά μια καθαρίστρια αμέσως μετά τη συνάντηση με τον αναπληρωτή υπουργό, «η διαφορά αυτής της κυβέρνησης από τις άλλες είναι ότι κατανοεί πως είμαστε αδικημένες, κατανοούν ότι είμαστε θύματα και θέλουν να συνεχίσουν να είμαστε θύματα».
Αλλη καθαρίστρια, αναδεικνύοντας τον εμπαιγμό περί αντισυνταγματικότητας είχε παρατηρήσει: «Το Σύνταγμα ήταν το ίδιο και όταν μοίραζαν τις υποσχέσεις»! Ενώ κάθε μία από τις καθαρίστριες θυμάται τις «δεσμεύσεις» που σήμερα ξεχάστηκαν. «Αποκλείεται να μείνετε απ' έξω», τις διαβεβαίωναν προεκλογικά οι ίδιοι που τώρα κάνουν λόγο για ...μοριοδότησή τους σε μελλοντικό διαγωνισμό. «Ποια μοριοδότηση; Οταν θα φτάσω 70 χρονώ;», λένε χαρακτηριστικά...