Η μεγάλη εκδήλωση που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ το Σάββατο 9 Μάη, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, ολοκληρώθηκε με μουσικοθεατρική παράσταση.

Κείμενα των Μπ. Μπρεχτ, Μ. Πλωρίτη, Ι. Ερενμπουργκ, Μ. Αξιώτη, εναλλάσσονταν με τραγούδια των Μ. Θεοδωράκη, Μ. Λοΐζου, Θ. Μικρούτσικου, Υπεραστικών, αντάρτικα, καθώς και τραγούδια του Κόκκινου Στρατού.

Κάλυπταν την περίοδο:

-- Από την άνοδο του φασισμού. «Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, η δυτική Ευρώπη διψούσε μόνο για ένα πράγμα: τη λήθη. Τότε ήταν η εποχή του φοξ τροτ, του Πολ Μοράν και των αηδονιών με τις τρίλιες τους στη λίμνη της Γενεύης. Ηδη ο Ντούτσε ετοιμαζόταν για την κατάληψη της Ρώμης, ήδη είχε εμφανιστεί ο Σλαγκέτερ και οι Γερμανοί πραξικοπηματίες, ήδη οι Κρουπ και Σνάιντερ, οι Ντέτερντινγκ και οι Ζαχάροφ λογάριαζαν πόσα κερδίζουν σε κάθε καινούριο τόνο ανθρώπινου κρέατος και οι λαοί που διψούσαν να είναι απατημένοι, ανάμεσα σε δύο χορούς, ξεφώνιζαν: "Δε θα ξαναγίνει πόλεμος"».

-- Την αντίσταση, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, το γράμμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, που από τα μπουντρούμια της Κέρκυρας καλούσε τον ελληνικό λαό στον αγώνα ενάντια στο φασισμό, τονίζοντας: «Επαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό».

-- Και την ήττα του φασισμού από το πρώτο κράτος των εργατών του κόσμου, την ΕΣΣΔ και τον Κόκκινο Στρατό, καθώς «συγκρούστηκαν δύο κόσμοι: Ο κόσμος της αλαζονείας και ο κόσμος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ο κόσμος της αρπαγής και ο κόσμος της δημιουργίας, ο κόσμος του φασισμού και ο κόσμος του σοσιαλισμού. Ας το γνωρίζουν οι μωρές παρθένες: Τον κόσμο τον έσωσε ένας ειρηνικός λαός, ο οποίος αγαπά το βιβλίο, το διαβήτη και τη γήινη σφαίρα».

Η εκδήλωση έκλεισε με αναφορές στο σήμερα, «γιατί είναι πολύ νωρίς, ύμνο κανείς να τραγουδήσει θριαμβικό - είναι ακόμα γόνιμη η κοιλιά απ' όπου βγήκε το κακό».Για όλους εκείνους«που είναι ενάντια στο φασισμό χωρίς να είναι ενάντια και στον καπιταλισμό», και μοιάζουν με εκείνους «που θέλουν να έχουν μερίδιο από το μοσχάρι, είναι όμως ενάντια στη σφαγή του. Θέλουν να φάνε το κρέας, αλλά να μη δουν το αίμα του. Είναι ευχαριστημένοι, αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του πριν τους το παραδώσει. Δεν είναι ενάντια στις σχέσεις ιδιοκτησίας, που γεννούν τη βαρβαρότητα, είναι μονάχα ενάντια στη βαρβαρότητα».

Και ολοκληρώθηκε με το τραγούδι - υπενθύμιση, που όλοι σιγοτραγούδησαν «Ο φασισμός δεν έρχεται απ' το μέλλον»...

Επαιξαν οι ηθοποιοί: Αντώνης Γουγής, Ελεάννα Γρηγορίου, Βασίλης Μαμμωνάς, Χρήστος Μπαλτάς, Σοφία Μπότση, Νίκος Παναγιωτούνης, Ζαχαρίας Περογαμβράκης.

Τραγούδησαν οι: Ρόζα Γαργαλάκου, Σοφία Εμφιετζή, Πολυξένη Καράκογλου, Θοδωρής Καρέλλας, Νατάσσα Μουσάδη, Σπύρος Μπουλής, Γιώργος Σαρρής και Θανάσης Χουλιαράς.

Επαιξαν οι μουσικοί: Γιαννούχος Δημήτρης (ντραμς), Εγγλέζος Κώστας (πιάνο), Καμπουράκης Αλέξανδρος (ακορντεόν), Κατσαβός Αναστάσης (κιθάρα), Κουάντας Λευτέρης (μπάσο), Κουφαλάκος Δημήτρης (φαγκότο, φυσαρμόνικες), Σταυρόπουλος Κώστας (κιθάρα), Τσόγκας Σωτήρης (μπουζούκι) και Χατζηαναγνώστου Στέφανος (φλάουτο).