Παρά τη «μουντάδα» του καιρού και το κατά τόπους ψιλόβροχο, τα μονοπάτια γέμισαν από μικρούς και μεγάλους που θέλησαν να περπατήσουν, να μάθουν όσα οι «ιστορικοί» κρύβουν από τα βιβλία των σχολείων, να βαδίσουν στα ίδια μέρη όπου οι αντάρτες κράτησαν ψηλά το λάβαρο του αγώνα απέναντι στους Γερμανούς κατακτητές αλλά και στα τμήματα ΜΑΥδων, χωροφυλάκων και αστικού στρατού το 1948. Στα ίδια βήματα, που ήταν το πέρασμα αγωνιστών από την Αθήνα στις περιοχές όπου είχε τον έλεγχο ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας.

Δεν πτοήθηκαν. Ξεκίνησαν χωρισμένοι σε εννέα ομάδες των 35 - 40 ατόμων μία απόσταση 6 χιλιομέτρων από τη Μονή Κλειστών με υψομετρική διαφορά κοντά στα 400 μέτρα και σημεία όπου η κλίση σ' ορισμένα σημεία έφτανε και στο 30%. Με το χαμόγελο στα χείλη, με το σύνθημα «εννιά δεκαετίες αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» να αντηχεί στις πλαγιές της Πάρνηθας αλλά και άλλα για τους μαχητές του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ έφτασαν στον τερματισμό (αφού κινήθηκαν δυτικά της κορφής Αρμα, στο μονοπάτι που οδηγεί στο οροπέδιο Σκούρτων, απέναντι από το αρχαίο φρούριο της Φυλής, στη θέση Αγ. Παρασκευή) σε 2,5 ώρες όταν οι εκτιμήσεις των διοργανωτών ξεπερνούσαν τις 3,5 ώρες.

Στο τελείωμα του μονοπατιού για την πρώτη στάση το βλέμμα όσων συμμετείχαν, έπεφτε στην πινακίδα που είχε τοποθετήσει η ΚΝΕ και το ΚΚΕ και που υπενθύμιζε το «πέρασμα» από εκείνο το σημείο των ανταρτών την περίοδο 1941 - 1949. Ετσι, τα λίγα λεπτά για τις απαραίτητες ανάσες γέμιζαν σκέψεις για τις κακουχίες των ανδρών και γυναικών που περπάτησαν εκείνα τα μονοπάτια και οι οποίες μετατράπηκαν σε θάρρος για τη νίκη.

Η συνέχεια, πιο εύκολη σε σχέση με το πρώτο κομμάτι για τους «πρωτάρηδες». Το τοπίο και η βαριά ιστορία συντρόφευαν τους συμμετέχοντες που, παρά την κούραση, προχωρούσαν προς τη δεύτερη στάση. Το κάθε βήμα, συνοδευόταν από ένα παραπάνω τραγούδι και ένα χαμόγελο μέχρι το τελείωμα της 2ης διαδρομής, στην «Κιάφα Καλαμάρα». Στο ξέφωτο, τα νερά έδιναν και έπαιρναν για να ξεδιψάσουν οι πιο κουρασμένοι. Αλλοι κοιτούσαν την πλαγιά όπου το μάτι απλωνόταν προς τα Δερβενοχώρια, άλλοι απολάμβαναν τη φύση με τα ελάτια και τα πεύκα.

Το τρίτο μέρος της πεζοπορίας ήταν το «κατέβασμα». Ελικοειδής χωματόδρομος που δεν υστερούσε σε τίποτα από τα προηγούμενα χιλιόμετρα σε ιστορία και ομορφιά. Οσο πλησίαζαν στον τερματισμό, φαίνονταν πιο έντονα οι κόκκινες σημαίες που ανέμιζαν και ακούγονταν πιο κοντά τα αντάρτικα τραγούδια, σαν κάλεσμα για τη γιορτή που θα επακολουθούσε. Μέλη των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ της Χασιάς, των Λιοσίων και του Μενιδίου είχαν οργανώσει μια συμβολική υποδοχή με ψητά, ενώ όλοι οι συμμετέχοντες πήραν ένα αναμνηστικό έντυπο δίνοντας ραντεβού για την επόμενη παρόμοια εκδήλωση.

Να σημειώσουμε τη συμβολή ομάδας ορειβατών που βοήθησαν τόσο στην οργάνωση της διαδρομής όσο και κύρια κατά τη διάρκειά της με τη γνώση και την ενθάρρυνση που χρειαζόταν καθώς για πολλούς από τους συμμετέχοντες ήταν η πρώτη επαφή με μια βουνίσια διαδρομή και τις δυσκολίες που αυτή περιείχει.

«Αυτή η εκδήλωση έχει συμβολικό χαρακτήρα αλλά δείχνει ότι και εμείς ακολουθούμε τον ανηφορικό δρόμο των αγωνιστών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Εχει όμως και στόχο τη γνωριμία με την ιστορική αλήθεια άγνωστων και γνωστών στιγμών της επαναστατικής πάλης του λαού μας, με τη δική μας δηλαδή Ιστορία, την Ιστορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, που δεν βρίσκεται - όπως είναι φυσικό - στα βιβλία του αστικού σχολείου».

Αυτό τόνισε, χαιρετίζοντας την έναρξη της εκδήλωσης, ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στην ομιλία του υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, πως η επαναστατική πάλη στο μέλλον δε θα υπολείπεται σε δυσκολίες, κακουχίες, αντιξοότητες.

«Θα χρειάζεται υψηλή ΑΝΤΟΧΗ.

Αντοχή που δεν θα έρθει μια στιγμή σαν καμιά θεία επιφοίτηση, ούτε υπάρχει έμφυτη, αλλά κατακτιέται μέσα στην ταξική πάλη.

Αντοχή, οι προϋποθέσεις για την οποία πρέπει να διαμορφωθούν σήμερα, σε μη επαναστατικές συνθήκες, σε συνθήκες αρνητικού συσχετισμού, υποχώρησης των κομμουνιστικών ιδεών και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Σήμερα, λοιπόν, δρούμε καθημερινά μέσα στις μάζες των εργαζομένων και της νεολαίας, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για την ΑΝΤΟΧΗ της νέας γενιάς των κομμουνιστών, γι' αυτά που μέλλονται να 'ρθούν».

Ο Κ. Παπασταύρου επισήμανε πως θα χρειαστεί αντοχή που διαμορφώνεται μέσα στις σημερινές συνθήκες της ταξικής πάλης, που κρίνεται πρώτα απ' όλα στην επιμονή και τη σταθερότητα που απαιτούν τα μικρά απειροελάχιστα βήματα προς τα μπρος στην οργάνωση του κινήματος, στη συσπείρωση σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στην καθημερινή αντιπαράθεση με την εργοδοσία στους χώρους δουλειάς, στην αντιπαράθεση με τους μηχανισμούς του αστικού κράτους και του κεφαλαίου.

Και πρόσθεσε:

«Αντοχή που διαμορφώνεται στην υπομονετική και επίμονη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση σε νέους, εργαζόμενους, ανθρώπους των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που έχουν ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος για τα εργατικά - λαϊκά προβλήματα μέσω της ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, των μεγάλων ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, που άλλωστε τα προηγούμενα χρόνια οδήγησαν και στην κρίση. Ωστε να γκρεμιστεί η στάση ανοχής και αναμονής απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που αυτές τις μέρες υπογράφει μια νέα αντιλαϊκή συμφωνία με τους εταίρους της, να ξεσκεπαστεί ότι καμιά κυβέρνηση εντός του συστήματος, της οικονομικής κυριαρχίας και εξουσίας του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών δεν μπορεί να διαπραγματεύεται για λογαριασμό του λαού, των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.

Αντοχή στην αντιμετώπιση των προσπαθειών και των πιέσεων το Κόμμα να βάλει νερό στο κρασί του, να εγκαταλείψει την επαναστατική πάλη, να παραιτηθεί από το πρόγραμμά του, άμεσα ή έμμεσα, να βάλει πλάτη στη στήριξη της σημερινής συγκυβέρνησης ή άλλων εναλλακτικών σχεδίων που μπορεί να προκύψουν στο μέλλον, να βάλει το χεράκι του να μπουν οι εργαζόμενοι κάτω από τη σημαία της μιας ή της άλλης μερίδας της αστικής τάξης.

Αντοχή στο ενδεχόμενο γενίκευσης των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, απέναντι στο ενδεχόμενο ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου, με την αστική τάξη της χώρας μας και την κυβέρνηση να θέλουν όλο και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των "συμμάχων" τους.

Αντοχή στην αντιμετώπιση του προσωπικού κόστους που έχει ο καθένας από την επιλογή του δρόμου που έχει διαλέξει, είτε αυτό ονομάζεται απόλυση λόγω απεργίας, είτε αυτό ονομάζεται πολλά χρόνια στην ανεργία, είτε όπως αλλιώς εκφράζεται.

Θεμέλιο της αντοχής είναι η γνώση, η αφομοίωση της επαναστατικής ιδεολογίας του Κόμματός μας, της Ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος, με κριτικό μάτι για να βγουν διαχρονικά συμπεράσματα και να δοθούν απαντήσεις ώστε να μην επαναληφθούν στρατηγικά λάθη, που οδήγησαν σε υποχώρηση το κομμουνιστικό κίνημα. Αντοχή που γονιμοποιείται μέσα στην πράξη και πείρα της ταξικής πάλης και που αποτελεί προϋπόθεση οι μελλοντικές γενιές των κομμουνιστών να γράψουν νέες σελίδες ένδοξων λαϊκών επαναστατικών αγώνων».