«Και πάντα ο όρκος του λαού για το φως

για το ψωμί, για το κρασί, για την αγάπη, για το δίκιο,

θα 'ναι (μα τη λευτεριά στο λέω)

- ναι, μα τον Αρη, σου το λέω της λευτεριάς πρωτοχελίδονο -

όρκος του λαού μας, θα 'ναι - μα τον Αρη - : Ο ΑΡΗΣ»

Ετσι, μ' αυτή τη διαβεβαίωση, βγαλμένη από το ποίημα που είχε γράψει ο Γ. Ρίτσος στα 54 χρόνια από το θάνατο του Αρη, ξεκίνησε από τη Λαμία το απόγευμα της Παρασκευής το τριήμερο εκδηλώσεων που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από το θάνατο του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, εκδηλώσεις ενταγμένες στο γιορτασμό των 100 χρόνων του ΚΚΕ.

Στη διάρκεια του τριημέρου, μετά τη Λαμία, με την παρουσία πάντα του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, έγιναν εκδηλώσεις, στα Τρίκαλα, στην Αρτα, στις Μελάτες και τη Μεσούντα.

Κάθε εκδήλωση ήταν συνδεδεμένη με σελίδες από την Ιστορία του ΚΚΕ, μέρος της οποίας είναι και ο Αρης Βελουχιώτης.

Στη Λαμία διαβάστηκαν αποσπάσματα από την ομιλία του Αρη, όταν ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε την πόλη από τη ναζιστική κατοχή. Στα Τρίκαλα διαβάστηκε κείμενο επιζώντα συντρόφου από αυτούς που συνόδεψαν τον Αρη στην τελευταία πορεία που ξεκίνησε απ' το Περτούλι, για να καταλήξει στη Μεσούντα, ενώ από την Ελένη Κουτούπα (μέλος του Γραφείου της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ) δόθηκε απάντηση σε όσους προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Αρη ενάντια στο ΚΚΕ:

«Πρόσφατα - είπε - και στην πόλη μας, "πλήθος ερευνητών" και "ερευνώντων", όλοι μαζί, εκπρόσωποι αστικών κομμάτων, κάθε λογής συμβιβασμένοι και ορκισμένοι εχθροί της ταξικής πάλης, παίρνουν υπό την προστασία τους τον Αρη, αποστεώνοντάς τον, ξεχωρίζοντάς τον από το Κόμμα του, ακόμα και από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Ολα αυτά στην κατεύθυνση διαστρέβλωσης της Ιστορίας και τελικά στην κατεύθυνση χτυπήματος του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος. Με μοναδικό σκοπό και τελικό αποτέλεσμα το ξέπλυμα της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού που αποθεώνει τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, με μοναδικό και τελικό σκοπό τον εγκλωβισμό του λαού στα αδιέξοδα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. "Παινεύουν τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς", όπως έλεγε και ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης. Η υποκρισία τους γίνεται μεγαλύτερη, γιατί η μελέτη της ιστορικής διαδρομής και στάσης του Αρη Βελουχιώτη, συνολικά του επαναστατικού κινήματος, του ΚΚΕ δείχνει ότι: Ο Αρης ήταν υπέρ της συνέχισης της ένοπλης πάλης μετά το τέλος της κατοχής και το Δεκέμβρη, πράγμα που το ΚΚΕ έκανε πράξη το 1946 - '49. Ολοι αυτοί είναι ορκισμένοι εχθροί της ένοπλης ταξικής πάλης και βγάζουν σπυράκια και μόνο στο άκουσμα του λέξης Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας. Ο Αρης τάχτηκε κατά της Συμφωνίας της Βάρκιζας και της παράδοσης των όπλων. Το ΚΚΕ εκτίμησε στη συνέχεια το λάθος αυτό. Ολοι αυτοί υμνούν τη Βάρκιζα, τον αφοπλισμό του λαϊκού στρατού, αλλά αφορίζουν όπως "ο διάολος το λιβάνι" την ουσία της άποψης του ΚΚΕ. Ο Αρης είχε όραμά του, στόχο του την ιδεολογία του ΚΚΕ, την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Ολοι αυτοί βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Πολέμησαν και πολεμούν με λύσσα την πάλη που οδηγεί στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ολα αυτά για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους χιλιάδες ήρωες, άνδρες και γυναίκες του ΚΚΕ».

Στην Αρτα, στη διάρκεια μιας εξαιρετικά μεγάλης συγκέντρωσης στη πλατεία Σκουφά, έγινε - με την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα (δημοσιεύτηκε ολόκληρη στο «Ριζοσπάστη» της Κυριακής) - ολοκληρωμένη παρουσίαση της σχέσης του Αρη με το ΚΚΕ. Οπως είπε χαρακτηριστικά, η εκδήλωση τιμής αφορά «σε ένα άξιο παλικάρι του λαού, σε ένα άξιο παιδί του ΚΚΕ που το όνομά του και τα κατορθώματά του έγιναν θρύλος, άγγιξαν τα όρια του μύθου, ακριβώς γιατί ο λαός μας, το κίνημά του, με πρωτοπορία το ΚΚΕ, ανυψώθηκαν σε αυτά τα όρια - εκτός ορίων- προσπάθησαν να κάνουν την έφοδο στους ουρανούς, εκεί που μόνο ο άνθρωπος γίνεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ, σπάζοντας τις αλυσίδες της καπιταλιστικής ιμπεριαλιστικής σκλαβιάς, τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

Στις Μελάτες της Αρτας έγινε εκδήλωση για τους 130 νεκρούς του αρχηγείου Τζουμέρκων του ΔΣΕ. Και στη Μεσούντα, τέλος, ο Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας Νεκτάριος Τριάντης διαβεβαίωσε: «Από τούτα δω τα μέρη του Αρη, του Τζαβέλα και των άλλων ανταρτών το ξαναλέμε: το ΚΚΕ δεν συνθηκολογεί.

Δεν συνθηκολογεί με τα μονοπώλια, με την ΕΕ, δεν συνθηκολογεί με κανέναν ιμπεριαλιστή. Διαλέγουμε το δύσκολο δρόμο, μα το μόνο δρόμο που τιμάει τους αγώνες και τις θυσίες χιλιάδων αγωνιστών. Τούτος ο δρόμος δεν μας βγάζει σήμερα ανάμεσα στα σκληροτράχηλα βουνά με τις πέτρες για προσκέφαλο, σήμερα μας οδηγεί κατευθείαν στις πύλες των εργοστασίων, στα πολυκαταστήματα, στα ξενοδοχεία, να οργανώσουμε το λαό, να κατανοήσει τη μεγάλη δύναμη που έχει, να γίνουν λαϊκή ιδιοκτησία, και όχι να ζει με ψίχουλα, την ώρα που παράγει αμύθητα πλούτη.

Οταν υπάρχει μια πρωτοπορία έτοιμη και αποφασισμένη που θα το πάει μέχρι τέλους, τότε στα γυρίσματα των καιρών, τότε που η κάθε μέρα θα ισοδυναμεί με χρόνια, θα είμαστε πιο έτοιμοι, θα κάνουμε το παν, να φανούμε αντάξιοι των συνθηκών, για τη νίκη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

«Πριν κάμποσο καιρό, πάνου στη Λιάκουρα, στο αετοχώρι το Δαδί, ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ:

- Τον ξέρεις τον Αρη;

- Ναι, μου λέει. Τον ξέρω.

- Τον είδες ποτέ σου;

- Οχι. Μα τόνε ξέρω.

- Πώς είναι;

- Τρεις βολές πιο αψηλός απ' τον πατέρα μου. Κι έχει ένα μεγάλο-μεγάλο κόκκινο άλογο. Και πίσω τον ακολουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία.

Μιαν άλλη φορά, στα Τρίκαλα, ρώτησα ένα "αετόπουλο" που πέρναγε τις γραμμές του οχτρού, μεταφέροντας μαντάτα στους αντάρτες μέσα στο κούφωμα ενός καλαμιού.

- Γιωργή, τον ξέρεις τον Αρη;

- Τόνε ξέρω.

- Τον είδες ποτέ σου;

- Τον είδα με τα μάτια μου.

- Πώς είναι;

- Εχει μακριά γένεια κι ένα αληθινό άστρο στο μαύρο σκούφο του. Κι άμα μιλάει -κι ας χιονίζει ακόμα- γίνεται μονομιάς πολλή ζέστα. Κι όταν ακούνε το όνομά του οι Γερμανοί κρύβουνται σα λαγοί μέσα στα δάσα.

Ενα μεγάλο κόκκινο άλογο, ένας αητός με μια σημαία, ένα άστρο αληθινό, πολλή ζέστα - αυτός είναι ο Αρης των παιδιών και των μεγάλων. Και γω που δυο φορές όλο-όλο τον αντάμωσα, έτσι σαν τα παιδιά και γω, έτσι τον βλέπω και τον τραγουδάω τον ΑΡΗ».

(Από το κείμενο του Γιάννη Ρίτσου με τίτλο «Ο Αρης, παραμύθι - αλήθεια» από το έργο του «Το Υστερόγραφο της Δόξας», που διαβάστηκε στις εκδηλώσεις του τριημέρου).

«(...) Ετσι φύγαμε από κει και ακολουθήσαμε τη διαδρομή Τύρνα, Περτούλι, Βετερνίκι (Νεραϊδοχώρι). Κάπου εκεί σταματήσαμε για να τινάξουμε τα ρούχα, που είχαν γεμίσει ψείρες. Μετά συνεχίσαμε και περάσαμε προς το Μυρόφυλλο. Εκεί ήρθε και μια επιτροπή του Κόμματος από τα Γιάννινα και συναντήθηκε με τον Αρη. Δύο μέρες μίλαγαν. Τώρα τι είπαν, δεν ξέρω.

Οταν τέλειωσαν, μας λέει ο Αρης: "Κοιτάξτε να δείτε τι θα κάνουμε. Θα φύγουμε από εδώ και θα πάμε στη Λαμία, θα σας αφήσω σε ένα καλό μέρος και εγώ θα κατέβω στην Αθήνα να πάω στα γραφεία του Κόμματος να κουβεντιάσω" (...) Κατόπιν, καθώς συνεχίζαμε για να περάσουμε προς την Αρτα, κοντά στο Πολυνέρι, μας περικύκλωσαν τα αποσπάσματα και μας διέλυσαν».

(Από τη μαρτυρία του Βαγγέλη Καλαμπάκα, γεννημένου το έτος 1922 -93 χρόνων-, μέλους του ΚΚΕ ως σήμερα, που διαβάστηκε στην εκδήλωση στα Τρίκαλα).