Η μαζική συμμετοχή χαρακτήρισε και το φετινό, 15ο Πολιτικό - Πολιτιστικό Διήμερο Ελλήνων και Μεταναστών που διοργάνωσε η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ την Παρασκευή 19/6 και το Σάββατο 20/6, στο πάρκο «ΦΙΞ» στα Πατήσια.

Στην καρδιά της Αθήνας, σε ένα μεγάλο συναπάντημα ταξικής αδελφοσύνης, με εκδηλώσεις, παραδοσιακές μουσικές και χορούς, με την παρουσία πλήθους μεταναστευτικών κοινοτήτων, κάτω από το σύνθημα «Εργάτες ενωμένοι ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο», βρέθηκαν Ελληνες και μετανάστες με τις οικογένειές τους. Το σύνθημα αυτό κυριαρχούσε στις συζητήσεις στα περίπτερα που στήθηκαν στο χώρο, αλλά και στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση του Σαββάτου, με ομιλητή τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα της ΚΟ Αττικής.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Κ. Παρασκευά.

***

Σύντροφοι και φίλοι,

Είμαστε εδώ γιατί δεν σκύβουμε το κεφάλι. Γιατί δεν συμβιβαζόμαστε με τη φτώχεια, την ανεργία, την εκμετάλλευση, τους πολέμους, την προσφυγιά, με την καπιταλιστική βαρβαρότητα στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα.

Είμαστε εδώ γιατί ξέρουμε ότι είναι κοινός ο εχθρός, ανεξάρτητα εάν γεννηθήκαμε στην Ελλάδα, στην Αλβανία, στην Ασία, στην Αφρική, σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στην αμερικανική ήπειρο. Ο εχθρός είναι παντού ο ίδιος. Είναι το καπιταλιστικό σύστημα, ο ιμπεριαλισμός.

Πίσω απ' τις ανθρώπινες τραγωδίες, τις μαζικές σφαγές, το δουλεμπόριο, την άγρια εκμετάλλευση με την καταπάτηση των πιο στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βρίσκεται η ακόρεστη δίψα των καπιταλιστών για όλο και μεγαλύτερο κέρδος. Κρύβεται το κίνητρο των ιμπεριαλιστικών κρατών, των αστικών τάξεων κάθε χώρας, για το ποιος θα έχει πιο ισχυρά ερείσματα και θέσεις στον έλεγχο γεωστρατηγικής σημασίας περιοχών, στις ενεργειακές πηγές και δρόμους της Ενέργειας, των βασικών δρόμων του εμπορίου, των εξοπλισμών.

Είναι όλα αυτά που αποτελούν και τις κρυφές σελίδες, τις λευκές σελίδες της διαπραγμάτευσης της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους δανειστές.

Είναι όλα αυτά που αποτελούν τις πραγματικές αιτίες μιας τραγωδίας, που ξεσπιτώνει εκατομμύρια ανθρώπους, που φεύγουν απ' τον τόπο τους όχι γιατί ψάχνουν τον παράδεισο, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, αλλά γιατί προσπαθούν να σώσουν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους.

Για του αφέντη το φαΐ μακελεύονται οι λαοί. Δυστυχώς όμως σ' αυτήν τη σισύφεια πορεία, που ακολουθούν οι ξεκληρισμένοι πρόσφυγες, πέφτουν από την κόλαση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στη ζούγκλα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και βαρβαρότητας.

Στις χώρες που πάνε, βιώνουν μαζί με τους ντόπιους εργάτες, όπως της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, τις συνέπειες μιας πολιτικής που μπροστά στο κέρδος δεν υπολογίζει τίποτα. Οξύνει μια σειρά βάρβαρες συνέπειες: Την ανεργία, τη φτώχεια, την έλλειψη στέγης, την παντελή έλλειψη ιατροφαρμακευτικής φροντίδας και περίθαλψης.

Από αυτήν την πραγματικότητα δεν μπορούν οι λαοί να ξεφύγουν, να γλιτώσουν, εάν δεν απαλλαγούν από τον ίδιο τον καπιταλισμό, που είναι το σύστημα που γεννά την εκμετάλλευση, τον πόλεμο και τη βαρβαρότητα.

Ο αγώνας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για να είναι αποτελεσματικός, εκεί πρέπει να στοχεύει, στην αλλαγή τάξης στην εξουσία.

Για να οικοδομήσουμε μια τέτοια προοπτική, ο κάθε εργάτης, ανεξάρτητα από πού προέρχεται, πρέπει να παλεύει πρώτα από όλα σε αντίθεση με την αστική τάξη της ίδιας του της χώρας. Σε αντίθεση με όλες τις ιμπεριαλιστικές Ενώσεις. Γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τη συμμετοχή στην ΕΕ των μονοπωλίων. Αντίθετα, έχασαν και έχουν να χάσουν ακόμα περισσότερα. Τίποτα δεν έχουν να ελπίζουν από τις ψεύτικες απατηλές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΕΕ θα αλλάξει, θα γίνει φιλολαϊκή. Γιατί η ΕΕ ούτε άλλαξε, ούτε πρόκειται να αλλάξει. Χειρότερη γίνεται, καλύτερη δε γίνεται γιατί είναι Ενωση του κεφαλαίου.

Οπως επίσης οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τα καλά λόγια και τη συμπαράσταση του Ομπάμα. Γιατί όλα αυτά γίνονται με ανταλλάγματα, ώστε να εξασφαλιστούν καλύτερα τα συμφέροντα των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ.

Οπως δεν πρέπει να προσδοκούν τίποτα από τις συζητήσεις της κυβέρνησης με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν. Γιατί ενώ είναι σταθερά προσδεμένη στον άξονα ΝΑΤΟ και ΕΕ, επιδιώκουν για λογαριασμό των συμφερόντων ενός ισχυρού τμήματος της ελληνικής αστικής τάξης και με αντικείμενο το όφελος από τα ενεργειακά, να πετύχουν συμφωνίες με τα ρωσικά μονοπώλια. Και τα ρωσικά μονοπώλια δεν είναι διαφορετικά από τα υπόλοιπα.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιταχθούν στη λεγόμενη πολυδιάστατη πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Είναι η ίδια τυχοδιωκτική πολιτική με αυτές των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Το παιχνίδι της συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι επικίνδυνο για τους λαούς. Αυτή η πολιτική φέρνει τη χώρα στο μάτι του κυκλώνα των ανταγωνισμών και των συγκρούσεων, που αναπόφευκτα θα οξυνθούν το επόμενο διάστημα.

Ο λαός να μη δεχτεί να νομιμοποιηθούν στη συνείδησή του τα αντιλαϊκά μέτρα και οι αντιλαϊκές πολιτικές, άσχετα εάν περάσουν προσωρινά. Στο μυαλό του, μέρα - νύχτα, πρέπει να έχει πώς θα οργανώσει την πάλη και τον αγώνα του για να ανατρέψει τα μέτρα και αυτούς που τα επιβάλλουν. Να μη δεχθεί να γίνει χειροκροτητής και υποστηρικτής μιας διαπραγμάτευσης που γίνεται για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών του. Να μη δεχθεί να δώσει άλλο αίμα για ξένα συμφέροντα. Να μη συνεχίσει να πληρώνει, να δέχεται να κάνει θυσίες χωρίς αντίκρισμα. Να μη συμβιβαστεί με τα ψίχουλα που του πετάνε αυτοί που του αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι.

Δεν πρέπει να φοβάται την «αστάθεια» των εκμεταλλευτών του, των αστικών κομμάτων, των αστικών κυβερνήσεων. Το κίνημα πρέπει να αξιοποιήσει την κάθε αστάθεια, την κάθε αδυναμία του συστήματος, για να αντεπιτεθεί πιο ισχυρά, πιο αποφασιστικά. Την επόμενη μέρα, το κίνημα από όποια κρίση του συστήματος πρέπει να βγει πιο ισχυρό στον προσανατολισμό του, πιο μαζικό, πιο οργανωμένο, να αντιπαλέψει τις πολιτικές και την εξουσία των μονοπωλίων.

Κίνημα αποτελεσματικό, που έχει ανάγκη ο λαός, είναι αυτό που παλεύει ταυτόχρονα ενάντια στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, ενάντια και στην κυβέρνηση, γιατί και οι δύο πλευρές είναι με τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Και οι δύο πλευρές έχουν αντεργατικά σχέδια και πολιτικές. Χρειάζεται κίνημα χωρίς αυταπάτες για το ρόλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αλλιώς οι λαϊκές δυνάμεις που τώρα ανησυχούν, θα γίνουν για άλλη μια φορά θύματα μιας πιο ύπουλης επίθεσης. Οχημα και φορέας παγίδευσης του λαού γίνονται για άλλη μια φορά ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, οι διάφορες οπορτουνιστικές δυνάμεις, που καλούν σε συλλαλητήρια τέτοιου τύπου, «να μην αθετήσει η κυβέρνηση τις υποσχέσεις της». Αυτός είναι δρόμος επικίνδυνος και ο λαός πρέπει να τους κλείσει τις πόρτες.

Οπως επίσης οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παγιδευτούν από αντιδραστικές κινητοποιήσεις τύπου «κατσαρόλας», σαν αυτή που έγινε προχτές, σαν κι αυτή που προετοιμάζεται για τη Δευτέρα (σ.σ. χτες), από δήθεν ανεξάρτητους, άγνωστους με τα email και το διαδίκτυο. Δε γίνεται από αυτούς, αλλά από τα στελέχη της ΝΔ, από τους πιο αντιδραστικούς εκπροσώπους της άρχουσας τάξης, Τζήμερους, Μάνους, Γεωργιάδηδες και άλλους, με συνθήματα υπέρ της ΕΕ, κατά του λαϊκού κινήματος. Είναι επικίνδυνοι και το κίνημα πρέπει να τους αντιμετωπίσει.

Τώρα είναι ώρα και πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να δυναμώσει η συσπείρωση με το ΠΑΜΕ, με την ΠΑΣΕΒΕ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ, γιατί αυτές είναι οι δυνάμεις που αποτελούν εγγύηση. Γιατί έχουν μέτωπο ενάντια στους πραγματικούς υπεύθυνους, τα μονοπώλια, ντόπια και ξένα, τους πολιτικούς τους εκφραστές, την ΕΕ.

Τώρα που κλιμακώνεται η επίθεση, είναι η ώρα να δυναμώσει η λαϊκή πάλη και ταυτόχρονα να δυναμώσει η συσπείρωση με το ΚΚΕ.

Γιατί από το δυνάμωμα του ΚΚΕ εξαρτάται η ώθηση και η ανάπτυξη, η προοπτική της λαϊκής πάλης. Γιατί με ισχυρό ΚΚΕ μπορεί η πάλη να αποκτήσει σταθερό προσανατολισμό. Η πάλη για την εξουσία να αποκτά έδαφος, δύναμη, προοπτική. Για να γίνεται αποτελεσματική η πάλη αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΕΕ και ΝΑΤΟ. Για μονομερή διαγραφή του χρέους. Για κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με εργατική - λαϊκή εξουσία.