Η «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε στο προσκήνιο της επικαιρότητας, έπειτα από μήνες σιωπής και ευδόκιμης θητείας των πλέον επιφανών στελεχών της σε υπουργικούς θώκους, όταν αυτά διαφοροποιήθηκαν απ' την κυβερνητική - κομματική «γραμμή» στη Βουλή, την περασμένη Παρασκευή. Το «παρών» Λαφαζάνη - Στρατούλη και το μισό «ναι» άλλων στελεχών, που το συνόδευσαν με την εξήγηση ότι δε θα υπερψηφίσουν μέτρα λιτότητας, «φούντωσε» σενάρια περί επικείμενης διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ.

Στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» γράφαμε για τη διαμόρφωση «χρυσών εφεδρειών» στο αστικό πολιτικό σύστημα. Η υπογραφή από μέρους της κυβέρνησης ενός σκληρού αντιλαϊκού μνημονίου σπρώχνει την «Αριστερή Πλατφόρμα» στο να παίξει ένα γνώριμο σ' αυτήν ρόλο, ενδεχομένως από νέα θέση, εντός ή εκτός ΣΥΡΙΖΑ.

Το έργο είναι παλιό. Στους κόλπους της σοσιαλδημοκρατίας, απ' όταν αυτή συγκροτήθηκε σε δύναμη αστικής διακυβέρνησης, πάντα υπήρχε ένα τμήμα «αντιπολιτευόμενο» στις επιλογές της ηγεσίας, που εμφανιζόταν σαν πιο «αριστερό». Στην πραγματικότητα, με ριζοσπαστικές διακηρύξεις περιέβαλε την αστική γραμμή, την οποία στην πράξη υπηρετούσε, απευθυνόμενη σε εργαζόμενους, νέους, λαϊκά στρώματα, που δε συμβιβάζονταν με τη ρεφορμιστική, συμβιβαστική γραμμή. Αυτό συνέβαινε τα τελευταία χρόνια και στον ΣΥΡΙΖΑ. Η «Αριστερή Πλατφόρμα», με συνθήματα κάλπικου ριζοσπαστισμού τραβούσε σε μια σοσιαλδημοκρατική αστική πολιτική όπως αυτή αποτυπώνεται στα προγραμματικά ντοκουμέντα του ΣΥΡΙΖΑ εργαζόμενους, ανθρώπους με αγωνιστικους δεσμούς στο εργατικό-λαϊκό κίνημα . Οι ίδιοι ομολογούσαν κάποιες φορές κυνικά τη ...χρησιμότητά τους: «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειπε το ριζοσπαστισμό του, τότε θα έχανε την ορμή του και σε τελευταία ανάλυση τη δυνατότητά του να κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία» (Π. Λαφαζάνης). «Η θέση της "Αριστερής Πλατφόρμας" είναι ενισχυτική της θέσης της πλειοψηφίας...» (Σόφη Παπαδόγιαννη, στέλεχος της «Πλατφόρμας»).

Πρόκειται για τους ίδιους, που όταν η κυβέρνηση ενημέρωνε πριν ένα μήνα τη Βουλή για τη 47 σελίδων πρότασή της στους θεσμούς για συμφωνία, το οποίο αποτέλεσε τη βάση του σημερινού αντιλαϊκού μνημονίου, το χαρακτήριζαν ως βάση συμβιβασμού με την Ευρωζώνη. Ελεγε ο Π. Λαφαζάνης: «Είναι ένα κείμενο το οποίο αποτελεί απόρροια συμβιβασμού, κατόπιν πολύμηνων συζητήσεων με τους θεσμούς. Είναι μια πρόταση της κυβέρνησης κατ' ελάχιστον, προκειμένου να βρεθεί μια επωφελής συμφωνία για την ελληνική πλευρά».

Σήμερα, η «Αριστερή Πλατφόρμα» προβάλλει ως διέξοδο, ως «ρήξη» και ανατρεπτική γραμμή, την εκδοχή της κρατικής χρεοκοπίας, της εξόδου από το ευρώ και το πέρασμα σε εθνικό νόμισμα, δηλαδή της καπιταλιστικής Ελλάδας της δραχμής, διαμορφώνοντας ψευδαισθήσεις ότι ο παράγοντας που εμποδίζει την εργατική - λαϊκή ευημερία είναι το νόμισμα και όχι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, εντός της ΕΕ ή άλλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Κρύβουν ότι και η επιλογή της κρατικής χρεοκοπίας, ανεξέλεγκτης ή ελεγχόμενης, σε συνθήκες καπιταλισμού, είναι μια αντιλαϊκή επιλογή. Μια επιλογή που την πληρώνει πάντα ο λαός, οι εργαζόμενοι, που μπορεί να τρομάζει ορισμένα βασικά τμήματα του κεφαλαίου, αλλά με την οποία φλερτάρουν ανοιχτά ή συγκαλυμμένα άλλα τμήματα, που θα βγουν κερδισμένα από αυτήν τη διαδικασία.

Οι τελευταίες εξελίξεις απέδειξαν, επίσης, ότι υπάρχουν και ιμπεριαλιστικά κέντρα εντός ή εκτός Ευρωζώνης, που επιδιώκουν ένα grexit. Πολύ περισσότερο που, απ' ό,τι φαίνεται, αυτό το ενδεχόμενο αποτελεί και επιλογή ισχυρού τμήματος της γερμανικής αστικής τάξης, που επιδιώκει την ανασύνθεση της Ευρωζώνης, με λιγότερους αδύναμους κρίκους.

Στην πραγματικότητα, η «Αριστερή Πλατφόρμα» επιδιώκει να παίξει το ρόλο της «αριστερής πτέρυγας» σε ένα αστικό ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα.

Φτιάχνουν λοιπόν μια «νέα χίμαιρα», μια νέα αυταπάτη, που θα έρθει να αντικαταστήσει αυτή που είχε δημιουργηθεί με βάση το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η «νέα χίμαιρα» περιλαμβάνει την έξοδο από το ευρώ, την καθιέρωση εθνικού νομίσματος, την επιλογή νέων ιμπεριαλιστών συμμάχων. Ολα αυτά, σύμφωνα με την «Αριστερή Πλατφόρμα», θα ανοίξουν το δρόμο για ριζοσπαστικές, ανατρεπτικές αλλαγές, ακόμα και για το σοσιαλισμό. Την ίδια ώρα, βεβαίως, μιλάνε για μια «νέα σχέση» ανάμεσα στο «δημόσιο και ιδιωτικό τομέα», πράγμα που πρακτικά σημαίνει την αποδοχή του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η «Αριστερή Πλατφόρμα» σήμερα καλεί τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ν' ακολουθήσει αυτό το δρόμο. Αύριο ενδεχομένως να διακηρύξει την ανάγκη για μια άλλη αστική εναλλαγή διακυβέρνησης, μια δήθεν πιο «αριστερή» κυβέρνηση, στο έδαφος όμως της εξουσίας των μονοπωλίων και του δρόμου του κεφαλαίου. Σ' αυτή τη νέα αυταπάτη θα κληθούν και πάλι ριζοσπαστικές δυνάμεις να «κρεμάσουν» τις ελπίδες τους, για να οδηγηθούν ξανά στο ίδιο σημείο με σήμερα, στην ίδια απογοήτευση...

Προς το παρόν, αυτές οι δυνάμεις υπηρετούν την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει και ο άλλος ΣΥΡΙΖΑ, ο αριστερός, ο συνεπής, ο αντιμνημονιακός. Οπως παλιότερα υπήρχε το άλλο ΠΑΣΟΚ. Η ψευδαίσθηση ότι αλλιώς θα ήταν τα πράγματα, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοζε το πρόγραμμά του. Οτι υπάρχει ελπίδα να αλλάξει. Οτι η «σοσιαλιστική προοπτική» διανοίγεται με ανακαθορισμό ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και αλλαγή νομίσματος, με το οποίο ο λαός θα μετρά τη φτώχεια του...

Σ' αυτή τους την προσπάθεια, συνεπικουρούνται από διάφορους πρόθυμους, όπως οι ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες διάφορες ομάδες, που βλέπουν μια κυβέρνηση τύπου ΣΥΡΙΖΑ ως εφαλτήριο για ανατροπές. Θα πρέπει όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους ριζοσπάστες, αριστερούς, όσοι εργαζόμενοι συμμετέχουν στους αγώνες και στο κίνημα, να βγάλουν από το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ τα σωστά συμπεράσματα από την πορεία οπορτουνιστικών δυνάμεων και το ρόλο τους.