Η πρώτη επέτειος από την τελευταία φονική επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, στις 8 Ιούλη 2014, με την κωδική ονομασία «Προστατευτική Αιχμή», βρίσκει τους περίπου 1.800.000 κατοίκους της περιοχής ακόμη πιο πολύ εγκλωβισμένους σ' έναν εφιάλτη που δείχνει να μην έχει τέλος.

Η τρίτη ισραηλινή επίθεση μέσα σε έξι χρόνια απεδείχθη η φονικότερη και η καταστροφικότερη όλων, προκαλώντας πληγές που δύσκολα μπορούν να κλείσουν. Μέσα σ' αυτές τις μαρτυρικές πενήντα μέρες, σκοτώθηκαν 2.200 Παλαιστίνιοι, εκ των οποίων το ένα τέταρτο ήταν παιδιά και έφηβοι. Πάνω από 11.000 τραυματίστηκαν, ακρωτηριάστηκαν ή υπέστησαν μόνιμες σωματικές βλάβες. Οι Ισραηλινοί επιδρομείς, από την άλλη, που την πολεμική τους επίθεση - εισβολή την «βάφτισαν» «βρισκόμαστε σε... νόμιμη άμυνα», έχασαν έξι αμάχους και 67 στρατιώτες.

Σε ψυχολογικό επίπεδο, το 70% των παιδιών της Γάζας άνω των επτά ετών που κατάφεραν να επιβιώσουν όπως - όπως από τρεις ισραηλινές επιθέσεις, υποφέρουν τα βράδια από εφιάλτες. Το 75% «βρέχει» το κρεβάτι του. Το 89% υποφέρει από φοβίες, το 30% δείχνει ότι δε νιώθει το παραμικρό κίνητρο για να μορφωθεί. Ενα στα δύο φοβάται να πάει στο σχολείο. Δύο στα δέκα φοβούνται να βγουν από το σπίτι και προτιμούν τη μοναξιά. Πολλά υποφέρουν από ένα συνδυασμό ψυχολογικών προβλημάτων που δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεπεραστούν, σε μία «ειρήνη» που δεν είναι παρά η συνέχιση ενός ατέρμονου πολέμου με άλλα μέσα...

Οι αριθμοί είναι ισοπεδωτικοί και όσον αφορά στις τεράστιες ποσότητες εκρηκτικών και όπλων που χρησιμοποιήθηκαν στη διάρκεια της επίθεσης, κυρίως από τη μεριά των εισβολέων. Εκτιμάται πως οι Ισραηλινοί πραγματοποίησαν περίπου 6.000 αεροπορικές επιδρομές και πως εκτόξευσαν πάνω από 50.000 βλήματα αρμάτων μάχης και όλμους. Η Παλαιστινιακή πλευρά, αντίστοιχα, «απάντησε» με 4.881 ρουκέτες και 1.751 όλμους.

Δεν είναι υπερβολή ότι αρκετοί από τους κατοίκους της Γάζας συχνά φτάνουν στο σημείο να μακαρίζουν τους νεκρούς, καθώς η ζωή στην πατρογονική γη έχει καταντήσει σωστή κόλαση: Οι περισσότερες δημόσιες υποδομές σε υγεία, εκπαίδευση, ύδρευση, ηλεκτρική ενέργεια και οδικά δίκτυα παραμένουν κατεστραμμένες. Τις «καλές μέρες» υπάρχει ηλεκτρικό 12 ώρες και αφιλτράριστο, μη πόσιμο νερό, με «ρέγουλα», αφού στη διάρκεια του πολέμου καταστράφηκε το 40% των δεξαμενών και πάνω από 25 χλμ. σωλήνων ύδρευσης...

Αλλο μεγάλο δράμα ζουν πάνω από 100.000 Παλαιστίνιοι, οι οποίοι παραμένουν άστεγοι, αφού στη διάρκεια της φονικής ισραηλινής επίθεσης των περίπου 50 ημερών, ισοπεδώθηκαν εντελώς ή υπέστησαν πολύ σοβαρές ζημιές 18.000 σπίτια και διαμερίσματα. Οπως ανακοίνωσε πριν τρεις μήνες ο εκπρόσωπος της Οργάνωσης του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA), Κρις Γκάνες, ως τον περασμένο Απρίλη, ούτε ένα από τα 18.000 διαμερίσματα και σπίτια που ισοπεδώθηκαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές από τις βόμβες των Ισραηλινών δεν είχε ξαναχτιστεί. Επιπροσθέτως, η UNRWA σημείωσε πως είχε λάβει ως τότε χρήματα για την αποκατάσταση ζημιών για μόλις 200 σπίτια από τα 9.161 που είχαν υποστεί σοβαρές βλάβες...

Οι όποιες εργασίες αποκατάστασης ήταν μερεμέτια που έγιναν σε αρκετά από τα 124.782 σπίτια και διαμερίσματα που υπέστησαν τις μικρότερες ζημιές.

Γιατί, όμως, καθυστερεί τόσο πολύ η ανοικοδόμηση στη Γάζα, έπειτα και από τις τόσο γενναιόδωρες υποσχέσεις 22 χωρών, που συμμετείχαν τον περασμένο Οκτώβρη στη συνδιάσκεψη του Καΐρου;

Πρώτα απ' όλα γιατί επτά από τις χώρες που υποσχέθηκαν τη μεγαλύτερη βοήθεια από τα 5,4 δισεκατομμύρια δολάρια που συγκεντρώθηκαν στα λόγια, δεν έχουν δώσει παρά ελάχιστα. Σύμφωνα με σχετική έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας που δημοσιοποιήθηκε τον Ιούνη, η επιτροπή χωρών - δωρητών της συνδιάσκεψης του Καΐρου είχε μεταφέρει σε ειδικούς λογαριασμούς κάπου 967.000.000 δολάρια. Ομως, το στοιχείο είναι παραπλανητικό, γιατί το 45% αυτών των χρημάτων αφορά ποσά που είχαν δοθεί στη Λωρίδα της Γάζας πριν την έναρξη της «Προστατευτικής Αιχμής», για την αντιμετώπιση των δραματικών επιπτώσεων του πολυετούς ισραηλινού εμπάργκο...

Αρκεί να αναφερθεί ότι οι επτά μεγαλύτεροι δωρητές που είχαν υποσχεθεί τα 2,7 δισ. από τα 5,4 δισ., μεταξύ των οποίων η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία, έχουν δώσει ως σήμερα λιγότερο από το 20%. Η Τουρκία, για παράδειγμα, που είχε υποσχεθεί να δώσει 200.000.000 δολάρια ως το 2017, έχει δώσει ως σήμερα λιγότερο από μισό εκατομμύρια δολάρια...

Στην ουσία, μόνο το 6% των κεφαλαίων από τα 5,4 δισ. που είχαν υποσχεθεί οι δωρητές τον Οκτώβρη είχε μεταφερθεί σε λογαριασμούς για την ανοικοδόμηση της Γάζας. Αλλά και πάλι, το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ποσών δεν αφορά την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων κατοικιών, αλλά των δημόσιων υποδομών σε σχολεία, δρόμους, κέντρα υγείας, νοσοκομεία, που επίσης είναι αναγκαία.

Ενας άλλος βασικός λόγος που κρύβεται πίσω από την αργή ανοικοδόμηση στη Λωρίδα της Γάζας, σχετίζεται με το γεγονός ότι το Ισραήλ παρεμποδίζει σκόπιμα τις εξαγωγές τσιμέντου και οικοδομικών υλικών, με πρόσχημα ότι δε θέλει να ξαναχρησιμοποιηθούν για την κατασκευή τούνελ από τη «Χαμάς».

Σήμερα, το Ισραήλ επιτρέπει την ημερήσια εξαγωγή 450 τόνων οικοδομικών υλικών στη Λωρίδα της Γάζας. Εντούτοις, η ποσότητα δεν επαρκεί, αφού υπολογίζεται ότι για να καλυφτούν οι πραγματικές ανάγκες, πρέπει να φτάνουν κάθε μέρα στην περιοχή το λιγότερο 3.000 τόνοι οικοδομικών υλικών.

Ακόμη, όμως, και εάν συνέβαινε «ένα θαύμα» και γινόταν έστω και μερική αποκατάσταση των περισσότερων ζημιών, οι καταστροφές που έχει υποστεί η οικονομία της περιοχής είναι τεράστιες: Το 43% του εργατικού δυναμικού είναι άνεργο. Ακόμη χειρότερο είναι το πρόβλημα της ανεργίας σε νέους από 15 έως 29 ετών, καθώς μαστίζει το 60% του νεανικού πληθυσμού. Πάνω από το 60% των κατοίκων της Γάζας ζει σε άθλιες, πρωτόγονες συνθήκες, κάτω από το όριο της φτώχειας. Ο μέσος μισθός όσων «τυχερών» εργάζονται, δεν ξεπερνά τα 174 δολάρια τη μέρα. Ομως, ακόμη και έτσι, οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους (ιδιαίτερα στο δημόσιο τομέα) είναι απλήρωτοι επί μήνες, λόγω του εμπάργκο και των άλλων προβλημάτων που κατά διαστήματα προκαλούν οι Ισραηλινοί, για να πετύχουν είτε διάλυση της Παλαιστινιακής Κυβέρνησης Ενότητας, είτε δραματική μείωση της απήχησης της «Χαμάς» στην περιοχή, είτε όλα μαζί...

Παρ' όλα αυτά, πολλοί δίνουν καθημερινά τον αγώνα της επιβίωσης και της αντίστασης απέναντι στις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις. Σε πείσμα του κατακτητή, ο Παλαιστινιακός λαός θα μάχεται και θα αντιστέκεται μέχρις εσχάτων. Γνωρίζοντας όχι μόνο ότι έχει δίκιο, αλλά και ότι έχει αμέριστη τη διεθνιστική αλληλεγγύη της εργατικής τάξης, των λαών από κάθε μεριά του κόσμου...